Θα τολμήσει, όντως, ο Joe Biden να αποπειραθεί να βάλει την Ουκρανία, στο NATO; (Αν ναι έρχεται πόλεμος. Ελπίζω πως όχι. Αλλά το τι ελπίζω εγώ, δεν έχει καμία σημασία).

Μετά την ορκομωσία του Joe Biden, ως προέδρου των ΗΠΑ, απαραίτητο είναι να περιμένουμε να δούμε την πολιτική, που θα εφαρμόσει, στις διεθνείς σχέσεις της χώρας του και ιδίως, αυτές με την Ρωσία, διότι η ιστορία του νέου Αμερικανού προέδρου, στο πεδίο αυτό, δεν είναι καθόλου καλή.

Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι, απλώς, ιστορικό, εάν δούμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, της οικογένειας Biden, σε υποθέσεις διαπλοκής, στην ουκρανική οικονομική και πολιτική ζωή, επί εποχής Ποροσένκο, αλλά και τώρα. 

Το πρόβλημα του εγγενούς συμφεροντολογικού, ιδεολογικοφανούς, αλλά κυρίως, στρατηγικού αντιρωσισμού του προέδρου Joe Biden είναι, απολύτως, παροντικό και θα καταστεί δόγμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, με συγκεκριμένες και άκρως, επικίνδυνες δράσεις, εάν λάβουμε, υπόψη μας, την πρόσφατη δήλωσή του ότι σκοπεύει να εντάξει την Ουκρανία, στο ΝΑΤΟ, αλλάζοντας, άρδην, τις γεωπολιτικές ισορροπίες, στην Μαύρη Θάλασσα, στην κεντροανατολική Ευρώπη, αλλά και στον εγγύτερο ευρασιατικό χώρο.

Η προεδρία Biden σημαίνει ότι, μετά την εποχή του Donald Trump, η επάνοδος, στην διοίκηση της Ουάσινγκτων, της μερίδας αυτών, που εκπροσωπούν την ολιγαρχία του βαθέος αμερικανικού κράτους και την κυριαρχία του, στον πλανήτη, είναι δεδομένη. Και φυσικά, αυτή η επάνοδος πρόκειται να σημαδευετεί, από πράξεις, οι οποίες θα θέσουν τέρμα, στις ειδυλλιακές σχέσεις Trump - Πούτιν και στις σχέσεις συνεννόησης, μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. 

Εκ των πραγμάτων, η εκπαραθύρωση του Donald Trump, από την εξουσία, σημαίνει την επιστροφή του άμεσου κινδύνου ενάρξεων πολέμων, οι οποίοι, όταν ξεσπάσουν, θα μετεξελιχθούν, σε περιφερειακούς πολέμους, γεγονός που θα σημάνει ότι αυτοί είναι, σφοδρότατα, πιθανόν, να γενικευθούν. 

Ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο, στην διεθνή σκηνή, είναι η Ουκρανία και το μακροχρόνιο πρόβλημα, που δημιούργησαν, η πτώση του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, τον Φεβρουάριο του 2014 και το αντιρωσικό καθεστώς, που εγκαθιδρύθηκε, εκεί, με την, εχθρική, μεν, αλλά υπαρκτή, δε, ανοχή της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν. 

Ο Joe Biden, λίγο πριν αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ, δήλωσε ότι σκοπεύει να εντάξει την Ουκρανία, στο ΝΑΤΟ, κάτι, στο οποίο η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν αντιτίθεται, σφοδρότατα και προφανώς, θα πράξει ό,τι πρέπει να πράξει, προκειμένου να μην συμβεί. 

Οι προθέσεις αυτές της Μόσχας είναι, σαφέστατα, γνωστές, στην Ουάσινγκτων και στον νέο Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος, με δεδομένη την ανεπάρκειά του, στα θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική της χώρας του, αφού πάνω από 40 χρόνια ασχολείται, με αυτήν και έχει πέσει έξω, σε ολα, σχεδόν, τα θέματα, με τα οποία έχει καταπιαστεί, καθίσταται επικίνδυνος να ξεκινήσει έναν πόλεμο, στην Ουκρανία, τον οποίο, μάλιστα, εάν επιχειρήσει, θα τον χάσει. 

Είναι περισσότερο, από προφανές ότι η μοσχοβίτικη ολιγαρχία δεν πρόκειται να επιτρέψει την επέκταση της ρωσικής γεωπολιτικής καταστροφής, που επήλθε, με την αυτοδιάλυση της "Σοβιετικής Ένωσης". 

Και φυσικά, αυτό σημαίνει ότι η ρωσική ελίτ θα αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας, στο ΝΑΤΟ, με κάθε διαθέσιμο μέσο. Ακόμη και - πρωτίστως - με πόλεμο. 

Θα τολμήσει, λοιπόν, ο Joe Biden να αποπειραθεί να βάλει την Ουκρανία, στο ΝΑΤΟ; 

Ελπίζω πως όχι. Αλλά, όπως έγραψα, το τι ελπίζω εγώ δεν έχει καμία σημασία. 

Το μέλλον είναι μπροστά μας και θα δούμε τι μας επιφυλάσσει.