Πάμε, για βουλευτικές εκλογές, ίσως και μέσα στο καλοκαίρι; Ναι, πάμε φουλαριστοί. (Η ιστορία, με τον CoVID-2019, επιταχύνει και δικαιολογεί την δρομολόγηση του εκλογικού σχεδιασμού του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε ένα παιχνίδι 2 αναμετρήσεων).

Η πολιτική υπόθεση της διεξαγωγής διπλών βουλευτικών εκλογών, με την συμπλήρωση ενός έτους, από τις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, δεν αποτελεί μια καινούρια είδηση. Συζητείται, εδώ και καιρό, αλλά αυτό που δεν ήταν δεδομένο, ήταν η οριστική απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, για την διεξαγωγή τους. Ο πρωθυπουργός είχε, στο μυαλό του και στον πολιτικό σχεδιασμό του, το ενδεχόμενο της προκήρυξης εκλογών, αλλά άφηνε τις αποφάσεις του να καθοδηγούνται, από τις εξελίξεις της πολιτικής συγκυρίας. Δεν βιαζόταν και δεν είχε κανένα λόγο, για να βιάζεται, αφού, ούτως, ή άλλως, δεν είχε κάποιον σοβαρό πολιτικό και εκλογικό αντίπαλο.

Τώρα, μετά την βαριά οικονομική κρίση, που πρόκειται να προσθέσει, στην καθημαγμένη ελληνική οικονομία, η πανδημία, με τον CoVID-2019 και το ατόπημα, που διαπράχθηκε, με την λήψη των ακραίων μέτρων του αποκλεισμού της λειτουργίας ολόκληρων και πολλών τομέων της παραγωγικής δραστηριότητας, ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται ότι πρέπει, πλέον, να βιαστεί και να προχωρήσει στην πραγματοποίηση του εκλογικού του σχεδιασμού, διότι ο πολιτικός χρόνος, που έχει, για να συμμαζέψει τα πράγματα, στενεύει, ολοένα και περισσότερο.  

Δεν είναι ότι ο πρωθυπουργός απέκτησε κάποιον σοβαρό πολιτικό και εκλογικό αντίπαλο, αυτό, που τον προβληματίζει. Κάθε άλλο.

Οι πολιτικοί (οι εσωκομματικοί και οι άλλοι) και οι εκλογικοί αντίπαλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη εξακολουθούν να παραμένουν ασόβαροι και ανύπαρκτοι. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ παραπαίουν, η Φώφη Γεννηματά και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αποτελούν μια μηδαμινότητα, για τον πρωθυπουργό και την Νέα Δημοκρατία, ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Ελληνική Λύση δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν, στο κυβερνητικό κόμμα και πιθανότατα, θα αποτελέσουν εύκολη λεία, γι' αυτό, ενώ ο Γιάννης Βαρουφάκης και το ΜΕΡΑ 25 δεν αποτελούν κίνδυνο, για την κυβέρνηση, αφού τα εκλογικά ακροατήρια, στα οποία απευθύνονται τα κόμματά τους, είναι εντελώς διαφορετικά και άσχετα μεταξύ τους.

Το πρόβλημα του προέδρου της κυβερνήσεως δεν είναι, λοιπόν, οι αντίπαλοί του. Αυτοί δεν υπολογίζονται. Και πέρα, από την παρούσα και πολιτικά, απολύτως, απογοητευτική εικόνα της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, είναι, άλλωστε, φυσιολογικό το να κυριαρχούν, στην ελληνική πολιτική σκηνή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία, που απολαμβάνουν μια νωπή εκλογική νίκη, με δεδομένο το γεγονός ότι δεν έχει περάσει, ούτε ένας χρόνος, από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, στις οποίες η εκλογική νίκη του κυβερνητικού κόμματος υπήρξε άνετη.

Το πρόβλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η βαρύτατη οικονομική κρίση, που έχει, ήδη, προκύψει και η οποία θα ενταθεί, στο έπακρον, από το φθινόπωρο και μετά.

Αυτή η βαρύτατη οικονομική κρίση, η οποία πρόκειται να επιπροστεθεί, στην, ήδη, υπάρχουσα, εδώ και για μία δεκαετία (και παραπάνω), σε απίστευτα μεγέθη, με απόνερα, τα οποία θα κρατήσουν, για, τουλάχιστον δύο χρόνια και φυσικά, ο φόβος της ριζικής αναδιάταξης του πολιτικού και του εκλογικού τοπίου, που μπορεί, ταχύτατα, να προκύψει, κατά την διάρκεια της διαχείρισης της κρίσης αυτής, με τα σκληρά οικονομικά και άλλα μέτρα, που επιβάλλει η παραμονή της χώρας, στο ευρώ και την ζώνη του, οδηγεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στην επιτάχυνση και την δικαιολόγηση της υλοποίησης του εκλογικού του σχεδιασμού, μέσα στο καλοκαίρι, ευθύς μόλις κλείσει ο απαιτούμενος ένας χρόνος, από την διεξαγωγή των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών, με το επιχείρημα (που δεν είναι εσφαλμένο) ότι δεν έχει λαϊκή εντολή, για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας εκτάσεως οικονομικής κρίσης.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκεται να διαπράξει το λάθος, που διέπραξε ο ΓΑΠ, τον Απρίλιο του 2010. 

Θα προσφύγει, σε εκλογές πριν, καν, χρειασθεί να προσφύγει στην επισημοποίηση του "ντροπαλού" 4ου Μνημονίου, που υπόγραψε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, τον Αύγουστο του 2018. Και φυσικά, το 5ο Μνημόνιο θα το υπογράψει, εάν καταστεί - που θα καταστεί - , απολύτως, αναγκαίο, μετά.

Σε αυτόν τον σχεδιασμό των διπλών εκλογικών αναμετρήσεων, οι ευρωζωνίτες δεν πρόκειται να αντισταθούν. Μπορεί να μην τους αρέσει, αλλά δεν πρόκειται να προβάλουν κανένα veto, στον πρωθυπουργό, ο οποίος, άλλωστε, δεν είναι διατεθειμένος να τους ακούσει, όπως φαίνεται ότι πρόκειται, εντός των ημερών, να δείξει και η στάση του πρωθυπουργού, στο ζήτημα της προστασίας της πρώτης κατοικίας, πέραν της 30/4/2020, στο οποίο η τρόϊκα των ευρωζωνιτών "κλωτσάει" και δεν δέχεται την παράταση, που απαιτεί η ελληνική κυβέρνηση, η οποία επίκειται να προχωρήσει και χωρίς την έγκριση των ξένων δανειστών.

Άλλωστε, κάποιος θα πρέπει να διαχειρισθεί, άνετα και στο βάθος της νέας κοινοβουλευτικής τετραετίας, που θα προκύψει, χωρίς περισπασμούς, αυτή την βαρύτατη οικονομική κρίση, η οποία εφέτος μπορεί να ξεπεράσει, αρκετά πάνω, από το υπολογιζόμενο 8%, ή και 10% ως προς την μείωση του ελληνικού ΑΕΠ, φορτώνοντας, στο (για απειροστή φορά) παραπλανημένο εκλογικό σώμα, την ευθύνη της επιλογής, μέσα από μια διαδικασία λογοδοσίας - όπως είπε, πρόσφατα, σε ένα, από τα πολλά, πρόσφατα διαγγέλματά του, προς την ελληνική κοινωνία ο πρωθυπουργός -, η οποία θα απενοχοποιήσει τον ίδιο και την μέλλουσα κυβέρνησή του, μεταφέροντας το βάρος της (συν)ενοχής, στους ψηφοφόρους, που θα ψηφίσουν αυτόν και το κόμμα του, στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, που ετοιμάζει, με βήμα ταχύ.

Πάμε, λοιπόν, για εκλογές; 

Ναι. Φαίνεται ότι πάμε φουλαριστοί...