Γιατί το ελληνικό δημόσιο πρέπει να κηρύξει στάση πληρωμών, ως προς τα τοκογλυφικά δάνεια που έχει λάβει από τον E.S.M., την Ε.Κ.Τ. και τους ευρωθεσμούς. (Το τοκογλυφικό ελληνικό δημόσιο χρέος, η επιτάχυνση της κατάρρευσης του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", ο ατταβισμός των εγχώριων "ευρωπαϊστών", το χαοτικό Grexit και τα πιθανά αντισυμβατικά, ή μη, ενδεχόμενα).






2004 - 2015 : Η εξέλιξη του ελληνικού ΑΕΠ και η ταχύτατη - στα όρια της κατακλυσμικής - κατακρήμνισή του, από το 2010, μέχρι τις ημέρες μας, εξ αιτίας της καταστροφικής πολιτικής των "ευρωπαϊστών" της εντόπιας οικονομικής ελίτ και του πολιτικού προσωπικού, που αυτή εξέθρεψε. Και όμως, παρά αυτή την τραγική πορεία της ελληνικής οικονομίας, η οποία, μέσα σε έξι, μόλις, χρόνια, έχασε 61,837 δισ. €, ποσόν που αντιστοιχεί, στο 26,03% του ΑΕΠ της, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί το 2009, η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί, προς το παρόν, να ανέχεται και να υπομένει αυτή την κατάσταση. Παρά τα επιφανειακώς, φαινόμενα, όμως, η κατάσταση αλλάζει. Και αυτό δεν θα αργήσει να φανεί...



Ότι, εδώ και τουλάχιστον, δύο χρόνια, με βάση τα υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα και τις εσωτερικές ισορροπίες της δομής του ελληνικού δημόσιου χρέους η περίοδος, που διανύουμε και θα εξακολουθήσουμε, επί μακρόν, να διανύουμε, όσο η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη, επιτρέπει και επιβάλλει, στο ελληνικό κράτος και σε όσους λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις, την άσκηση μιας επιθετικής πολιτικής, που θα αποσκοπεί και θα στοχεύει, στο να φεσώσει τους ξένους δανειστές, που τοκογλυφούν, εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, είναι, απολύτως, βέβαιο. Έχει καταστεί, μάλιστα, εκ των πραγμάτων, επιβεβλημένο και αναγκαίο, όπως, άλλωστε, το συνομολογεί, αρρήτως, πλην όμως, σαφώς και η γραφειοκρατία του Δ.Ν.Τ., όχι μόνο, στην τελευταία έκθεση, που, σκοπίμως, διέρρευσε, αλλά εδώ και πολύν καιρό, αφού οι επί κεφαλής τεχνοκράτες του Ταμείου, έχουν αποδεχθεί ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί, χωρίς να προηγηθεί ένα εκτεταμένο δραστικό και βαθύτατο κούρεμα.

Αυτό το κούρεμα, όμως, η γραφειοκρατική δομή του Δ.Ν.Τ. θεωρεί ως δεδομένο, ότι δεν πρέπει και δεν μπορεί να αφορά τα δάνεια, που έχουν χορηγηθεί, από το Ταμείο. Ως εκ τούτου, η γραφειοκρατία του Δ.Ν.Τ. ρίχνει το βάρος του κουρέματος του ελληνικού δημόσιου χρέους, στα δάνεια, που έχει δώσει ο E.S.M. (European Stability Mechanism), οι λοιποί ευρωθεσμοί και φυσικά τα κράτη της ευρωζώνης, που, ηλιθιωδώς, ενεπλάκησαν, στην χρηματοδότηση των δύο πρώτων Μνημονίων.

Ως εκ τούτου, αυτό που είναι ζητούμενο, δεν είναι το αν πρέπει να ασκηθεί, από το ελληνικό κράτος, μια τέτοια επιθετική πολιτική, απέναντι στους ξένους δανειστές. Η άσκηση αυτής της πολιτικής, όπως έχουμε πει, επανειλημμένως, όλα αυτή την υπερεπταετή περίοδο, που σοβεί εμβαθυνόμενη η ελληνική κρίση, ήταν αναγκαία και έπρεπε να ασκηθεί, τουλάχιστον, από τον Μάρτιο του 2010, από τότε, δηλαδή, που κατέστη σαφές ότι το ελληνικό δημόσιο είχε καταστεί αδύνατο χρηματοδοτήσει την εξυπηρέτηση του χρέους του, αφού δεν μπορούσε, πλέον, να δανειστεί.

 Όμως, ο παγκοσμιοποιημένος βλαξ, που είχε, τότε, την τύχη της χώρας, στα χέρια του, έπραξε τα, εντελώς, αντίθετα, ακολουθώντας μια πολιτική, η οποία εξυπηρετούσε την διάσωση της διεθνούς μπατιροτραπεζοκρατίας και της ευρωζώνης, προκειμένου να τηρήσει την υπόσχεση που είχε, ανοήτως και ένεκεν ολιγοφρενίας, δώσει, τον Ιανουάριο του 2010, στρεφόμενος, ευθέως, εις βάρος των ζωτικών συμφερόντων του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, στον Nicolas Sarkozy και η οποία υπόσχεση συνίστατο, στην μη κήρυξη στάσης πληρωμών του ελληνικού δημοσίου, απέναντι στις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες.

Το ζητούμενο, σήμερα, εστιάζεται στο κρίσιμο ερώτημα, που εντοπίζεται, στο ποιά ομάδα (παρούσα, ή μέλλουσα) της εγχώριας πολιτικής εξουσίας θα είναι εκείνη, που θα ασκήσει αυτήν την πολιτική της στάσης πληρωμών, του ελληνικού κράτους, απέναντι στους ξένους δανειστές και ειδικότερα, στον E..S.M. του κ. Klauss Regling και στην Ε.Κ.Τ. του κ. Mario Draghi. Αυτή είναι η ουσία και ο σκληρός πυρήνας του ζητήματος του ελληνικού δημόσιου δανεισμού και του ίδιου του ελληνικού ζητήματος, που απασχολεί την ευρωζώνη και την ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Υπό το φως αυτών των ανελέητων δεδομένων, οι διεθνείς εξελίξεις, που αφορούν την δραματική επιτάχυνση της διαδικασίας αποδιοργάνωσης της αυτοαποκαλούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν πάρει τον δρόμο τους, ο οποίος φαίνεται ότι είναι χωρίς επιστροφή. Την ίδια στιγμή το εντόπιο πολιτικό σύστημα των, ταχέως, αποδεκατιζόμενων και αυτογελοιοποιούμενων "ευρωπαϊστών", που εκφράζεται από τα κοινοβουλευτικά κόμματα του μνημονιακού τόξου, δηλαδή των χαμερπών κρυφομνημονιακών, που υφάρπαξαν, με έναν, χονδροειδώς, απατηλό τρόπο, την λαϊκή ψήφο, στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 και των παλαιών και πεπεισμένων μνημονιακών της συμπολιτευόμενης "αντιπολίτευσης" των παλαιών ρύπων των απομειναριών των τοξικών αποβλήτων του παλαιού δικομματισμού, σε συνεργασία με την εντόπια οικονομική ελίτ, ασχολείται με την τετριμμένη εικονική πραγματικότητα της εκκρεμούσας "αξιολόγησης", κραδαίνοντας, για πολλοστή φορά, τον "μπαμπούλα" της "πτώχευσης" του ελληνικού κράτους.

Παρά ταύτα, λοιπόν, οι εγχώριοι "λεβέντες" του καταρρέοντος "ευρωπαϊσμού", ως μισθωμένα και πιστά όργανα του Βερολίνου, υποκρίνονται ότι έχουν άγνοια αυτών των εξελίξεων, που οδηγούν στην πλήρη εξουθένωση του θνήσκοντος "ευρωπαϊστικού" οικοδομήματος και συνεχίζουν να ακολουθούν τον ίδιο βηματισμό, στον δρόμο προς την καταστροφή, που υποδεικνύει η, ομοίως με εκείνους, πανικόβλητη γερμανική ελίτ.

Έτσι, οι εντόπιοι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι "ευρωπαϊστές", που συμπεριφέρονται και ενεργούν, ως διαχειριστές των συμφερόντων των ξένων τοκογλυφούντων δανειστών, εξακολουθούν, με πείσμα, να υποκρίνονται ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, που, τώρα (μέτρηση της 30/9/2016, από τον Ο.Δ.ΔΗ.Χ.), φθάνει τα 323,709 δισ. €, μπορεί, με κάποιες, επί μέρους, ρυθμίσεις, να εξυπηρετηθεί, μέσα στα πλαίσια της κρατούσας νενομισμένης κανονικότητας.

Βέβαια, "ο κόσμος το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι", ότι αυτό το χρέος δεν μπορεί και δεν πρόκειται να εξυπηρετηθεί, αλλά για τους, διαρκώς, διαψευδόμενους και γελοιοποιούμενους "ευρωπαϊστές" μας, αυτό δεν έχει την παραμικρή αξία και σημασία. Γι' αυτό και συνεχίζουν τις business as usual.

Ακόμη χειρότερα, όπως έχουμε, πλείστες φορές επισημάνει, το ελληνικό δημόσιο χρέος, δεν είναι, μόνο, αδύνατο να εξυπηρετηθεί. Δεν είναι, μόνο, εξαιρετικά, μη διατηρήσιμο, όπως αναφέρει η έκθεση του Δ.Ν.Τ., που, μόλις, διέρρευσε. Αυτή η διαπίστωση, αν και είναι αληθής, παραμένει, εξαιρετικά, μετριοπαθής και δεν λέει όλη την αλήθεια, όσον αφορά το ελληνικό κρατικό χρέος.




Αυτό συμβαίνει, διότι εκείνο που δεν συζητείται και το οποίο, συστηματικά, οι εντόπιοι "ευρωπαϊστές" τοποτηρητές των ξένων δανειστών, επιμένουν να αποκρύπτουν, από την κοινή γνώμη, συσκοτίζοντας τα υπάρχοντα αμείλικτα και συνάμα καταθλιπτικά δεδομένα, που σχετίζονται με αυτό, αφορά τον ίδιο το προσδιοριστικό περιεχόμενο του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, είναι, εξόχως και καθοριστικά, τοκογλυφικό, όπως προκύπτει και από τον παραπάνω πίνακα, που αφορά την σύνθεση του ελληνικού δημόσιου χρέους, ως προς, τα  χρεωλύσια και τους τόκους, που πρέπει να πληρωθούν, κατά την περίοδο 2014 - 2030.

Τον πίνακα αυτόν, που είναι, αρκούντως, αποκαλυπτικός, τον  έχουμε παρουσιάσει, κατά το παρελθόν και φυσικά, παραμένει, πάντοτε χρήσιμος και απολύτως, απομυθοποιητικός, ως προς το απροσμέτρητο μέγεθος της συστηματικής εξαπάτησης του ελληνικού πληθυσμού, από τους εγχώριους "ευρωπαϊστές", που λειτουργούν, ως μπράβοι των ξένων δανειστών, αλλά και ως προς το πελώριο μέγεθος της τοκογλυφίας, στην οποία επιδίδονται οι ευρωθεσμοί και οι διάφορες και ποικίλες εξωχώριες ελίτ, που ομνύουν, στο όνομα του θνήσκοντος "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", ο οποίος ακολουθεί τα βήματα του, εδώ και δεκαετίες, θανόντος δίδυμου αδελφού του - περί του αλήστου μνήμης "υπαρκτού σοσιαλισμού", ο λόγος.

Με δεδομένα αυτά, που κρύβουν και αρνούνται να συζητήσουν, οι αποτελούντες το πολιτικό σύστημα των εραστών των Μνημονίων, που κατέστρεψαν, επί σκοπώ και συστηματικά, την ελληνική οικονομία, ας δούμε, εδώ, την σύνθεση και τα, επί μέρους μεγέθη του ελληνικού δημόσιου χρέους, προκειμένου να καταστεί, απολύτως, σαφές, το πόσο εύκολο είναι να γίνει το αυτονόητο και να φορτωθεί, στους ευρωθεσμούς, εκείνο το τμήμα του χρέους αυτού, το οποίο οι θεσμοί αυτοί και τα κράτη της ευρωζώνης έχουν κάνει ιδιοκτησία τους, ανοήτως, σκοπίμως και με πλήρη συνείδηση των ευρωελίτ, που έλαβαν τις σχετικές καταστροφικές αποφάσεις, του αδιέξοδου, στο οποίο έχουν εμπλακεί.

Βέβαια, οι ολιγάριθμες ευρωελίτ και οι κυβερνήσεις, με προεξάρχουσα την γερμανική κυβέρνηση της Angela Merkel, που πήραν αυτές τις αποφάσεις, για την δανειακή αναχρηματοδότηση του μη διατηρήσιμου, ως μη δυνάμενου να εξυπηρετηθεί, ελληνικού δημόσιου χρέους, ακολούθησαν αυτή την αντισυμβατική και παραβατική τοκογλυφική συμπεριφορά, επειδή - υποτίθεται ότι - αποσκοπούσαν, στην (εκ των πραγμάτων, αδύνατη) σωτηρία της ευρωζώνης, όμως, οι όποιες προθέσεις, που, πάντοτε δεν είναι καθαρές και παραμένουν σκοτεινές, δεν είναι αυτές που μετρούν, ως προς το τί έπεται. Και τούτο διότι, τελικώς, αυτό, που οι ευρωζωνίτες κατάφεραν, είναι, απλούστατα, να εμβαθύνουν και να διευρύνουν την κρίση, που μαστίζει την, θεσμικά, χαοτική αυτή νομισματική ένωση, φέρνοντάς την, ακόμη, πιο κοντά, προς την πλήρη αποδιοργάνωση και την αυτοδιάλυσή της, παρασύροντας, μαζύ της και την so called "Ευρωπαϊκή Ένωση". 

Με δεδομένη, λοιπόν, την πλήρη γνώση, του αδιεξόδου, στο οποίο έχουν εμπλακεί η ευρωζωνιτική γραφειοκρατία, η γερμανική κυβέρνηση και οι ακόλουθοι όλων αυτών, αυτό που μένει να γίνει, όσον αφορά το ελληνικό δημόσιο χρέος και την ομαλή εξυπηρέτησή του, η οποία, όπως είπαμε, είναι αδύνατον, να πραγματοποιηθεί, είναι το αυτονόητο :

Το ελληνικό δημόσιο χρέος, πρέπει να παύσει να εξυπηρετείται, με πρωτοβουλία της όποιας (παρούσας, ή μέλλουσας) ελληνικής κυβέρνησης και μάλιστα, εξειδικευμένα και στοχευμένα, όσον αφορά το τμήμα του χρέους αυτού, που ανήκει στον E.S.M. και στους λοιπούς θεσμούς και τα κράτη της ευρωζώνης, αφού η εξυπηρέτησή του δεν αναλαμβάνεται, με επίσημο τρόπο και θεσμικά, από την Ε.Κ.Τ., με την έκδοση ευρωομολόγων και με την άσκηση του seigniorage, υπέρ των δημόσιων προϋπολογισμών των χωρών της ευρωζώνης και από τον E.S.M., με την διαγραφή, ενός εκτεταμένου μέρους του χρέους αυτού.

Με δεδομένη την σύνθεση του ελληνικού χρέους, το οποίο, στην μεγίστη πλειοψηφία του, ανήκει, πλέον, στον E.S.M., στον E.F.S.F. (του οποίου ουσιαστικός διάδοχος και κληρονόμος είναι ο E.S.M.) και κατ' ολίγον, στα κράτη της ευρωζώνης και όχι, στην εγχώρια, στην ευρωπαϊκή και στην διεθνή μπατιροτραπεζοκρατία, αυτή η πολιτική της επιλεκτικής στάσης πληρωμών του ελληνικού δημοσίου, είναι, απολύτως, δυνατή και θα καταστεί, πλήρως, επιτυχής, ενώ οι ξένοι δανειστές θα υποστούν ένα τεράστιο πλήγμα, από το οποίο, πιθανότατα, ουδέποτε, θα μπορέσουν να συνέλθουν.



2016 - 2059 : Το χρονοδιάγραμμα της λήξης του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης, όπως αυτό ίσχυε, στις 30/9/2016.


Το γιατί όλα αυτά είναι εύκολο να γίνουν και να προκύψουν, ως αποτέλεσμα μιας επιλεκτικής στάσης πληρωμών του ελληνικού κράτους, γίνεται, άμεσα, κατανοητό, μόλις δούμε τα σχετικά στοιχεία.

Το ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο, όπως, ήδη, αναφέραμε, ανέρχεται (σύμφωνα, με τον Ο.Δ.ΔΗ.Χ.), στα 323,709 δισ. €, ανήκει, στην μεγίστη πλειοψηφία του, στους θεσμούς της ευρωζώνης (E.S.M. και E.F.S.F.), αφού αυτοί οι θεσμοί έχουν αναλάβει την χρηματοδότηση του, ψευδώς, αποκαλούμενου "Μηχανισμού Στήριξης", προς το ελληνικό κράτος, το ύψος της οποίας χρηματοδότησης ανέρχεται, στα 225,059 δισ. €, ενώ τα διακρατικά δάνεια, που έχει λάβει το ελληνικό δημόσιο, ανέρχονται, στα 7,157 δισ. €.

Αυτά τα δάνεια δεν είναι ομολογιακά και φυσικά, δεν αφορούν τον ιδιωτικό τομέα των τραπεζών. Απλούστατα, οι ευρωζωνίτες έχουν οι ίδιοι, ως θεσμοί και ως κράτη, δανειστεί, από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, πουλώντας τους ομόλογα του E.S.M., του E.F.S.F. και των κρατών της ευρωζώνης.

Τελικά (και αφού συμπεριληφθούν και τα δάνεια, που έχει λάβει η Τράπεζα της Ελλάδος, τα οποία ανέρχονται, στα 3,325 δισ. €, μαζύ με κάποια άλλα "ψιλά")  τα συνολικά - μη ομολογιακά - δάνεια, που έχει λάβει το ελληνικό δημόσιο, ανέρχονται, στα 251,977 δισ. €.

Σε αυτό το ποσόν των 251,977 δισ. €, το οποίο αντιστοιχεί, στο 77,84% του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους των 323,709 δισ. €, το ελληνικό κράτος μπορεί, πρέπει και είναι, απόλυτα, νομιμοποιημένο να κηρύξει επιλεκτική στάση πληρωμών και να παύσει να το εξυπηρετεί, κατά το δοκούν και κατά το συμφέρον της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, ακριβώς, επειδή το χρέος αυτό είναι προϊόν συστηματικής τοκογλυφίας (αφού ουδείς δανείζει έναν χρεωκοπημένο, απαιτώντας, στην συνέχεια, από αυτόν, να πληρώσει το δάνειο αυτό, παρά μόνο, για να τοκογλυφίσει, εις βάρος του και να του αρπάξει την περιουσία) και ως εκ τούτου - ανάμεσα σε πολλά άλλα - αισχροκερδές.

Εάν το ελληνικό δημόσιο επιλέξει αυτή την λύση, είναι σαφές ότι οι ευρωζωνίτες δεν έχουν άλλα περιθώρια αντίδρασης, ενώπιον του τεράστιου προβλήματος, που θα τους προκύψει, από την άρνηση του ελληνικού κράτους να πληρώσει τις δόσεις των δανείων, πέρα από την επιλογή λύσεων, οι οποίες θα αποδομούν, ακόμη περισσότερο, την ευρωζώνη, μοιράζοντας το "φέσι" του αδιέξοδου ελληνικού δανεισμού, μεταξύ των κρατών της ευρωζώνης, που θα αναλάβουν το σχετικό κόστος, με πρώτη και "καλύτερη" την Γερμανία. 

Στα πλαίσια αυτά και προκειμένου να μην καταρρεύσει η πιστοληπτική ικανότητα του E.S.M. και των κρατών της ευρωζώνης, στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, η γερμανική κυβέρνηση και οι λοιποί ευρωζωνίτες, θα πρέπει να επιτρέψουν, στην Ε.Κ.Τ. να εκδώσει φρέσκο χρήμα, ούτως ώστε να εξυπηρετηθούν, κατά την λήξη των σχετικών ομολόγων, τα χρέη, που έχουν όλοι αυτοί αναλάβει και τα οποία αποσκοπούν, στην τοκογλυφική αναχρηματοδότηση του γνωστού τοις πάσι, ως εξαιρετικά μη διατηρήσιμου (όπως, με σχετική μετριοπάθεια, αναφέρει η πρόσφατη έκθεση των γραφειοκρατών του Δ.Ν.Τ., την οποία, πεισματικά, εξακολουθούν να παρακάμπτουν οι ευρωζωνίτες), ελληνικού δημοσίου χρέους.

Εάν όλοι αυτοί δεν επιλέξουν αυτή την οδό, ένας άλλος δρόμος, που μπορούν να ακολουθήσουν, είναι αυτός της, ακόμη, πιο δραστικής και εξουθενωτικής λιτότητας, για να μαζέψουν το απαραίτητο χρήμα, που θα καλύψει τις ομολογιακές τους υποχρεώσεις, που έχουν αναλάβει, έναντι της ευρωπαϊκής και της λοιπής διεθνούς μπατιροτραπεζοκρατίας.

Έτσι, η κυβέρνηση της Angela Merkel και του S.P.D. των Sigmar Gabriel και Martin Schulz, εν μέσω της προεκλογικής περιόδου, που έχει, ήδη, αρχίσει, εν όψει των βουλευτικών εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου 2017, θα δει να υλοποιείται το χειρότερο, για την ίδια, σενάριο, το οποίο θα αναδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα της γερμανικής συμμετοχής, στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, δηλαδή την ανάληψη της εξυπηρέτησης των θεόρατων δημοσίων χρεών των χωρών της ευρωζώνης, από το γερμανικό κράτος, γεγονός το οποίο θα εξαλείψει και θα αντιστρέψει, κατά πολύ, τα, εικονικώς, εμφανιζόμενα ως "κέρδη" της γερμανικής οικονομίας, τα οποία, στην πραγματικότητα, είναι ένα βουνό, που αποτελείται από υπερμεγέθεις ζημιές.

Και κάπου, εκεί, ουδόλως, αποκλείεται η γερμανική ελίτ να οδηγηθεί, στην λύση, που θα βάζει την οριστική ταφόπλακα, στο άταφο κουφάρι της βαμπιρικής ευρωζώνης, ικανοποιώντας τον Donald Trump. Του οποίου, όμως, μετά από αυτή την  πιθανή εξέλιξη, οι απαιτήσεις πιθανότατα, θα αυξηθούν.

Αλλά, όπως είπαμε, οι εντόπιοι "ευρωπαϊστές" μας, περί άλλων τυρβάζουν, αν και αντιλαμβάνονται την έλευση της καταιγίδας, που έχει, ήδη, ξεσπάσει, ως προϊόν του Brexit και της (υποτιθέμενης, ως απρόσμενης) εκλογής του Donald Trump, στην προεδρία των Η.Π.Α., η νέα πολιτική του οποίου υπόσχεται να φέρει πολλά χουνέρια, στην "γερμανική Ευρώπη", την οποία εκπροσωπεί η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, αλλά και η ίδια η "Ευρωπαϊκή Ένωση".

Βέβαια, όπως φαίνεται, τελικά, η Ελλάδα, ίσως, να οδηγηθεί, σε ένα χαοτικό Grexit, την ίδια στιγμή, που είναι απαραίτητη μια συντεταγμένη πορεία εξόδου της χώρας, από το ευρώ και την ζώνη του - και ίσως και από την "Ευρωπαϊκή Ένωση".

Προφανώς το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, των "ευρωπαϊστών", που διαχειρίζεται, με τόσο καταστροφικό τρόπο, τις τύχες της χώρας, δεν θέλει να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Όμως, παρά το γεγονός αυτό, δεν αποκλείεται να συρθεί, προς αυτή την κατεύθυνση και να υποχρεωθεί να υλοποιήσει μια πορεία εξόδου της Ελλάδας, από την ευρωζώνη.

Όσο δύσκολο και αν είναι κάτι τέτοιο, δεν είναι απραγματοποίητο. Μπορεί να πραγματοποιηθεί, αν και η υλοποίηση της εξόδου της χώρας, από την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, από αυτό το ανίκανο πολιτικό προσωπικό των "ευρωπαϊστών, οι οποίοι, προφανώς και θα εξακολουθούν να μην πιστεύουν, σε αυτή την πολιτική, θα γίνει, με τους χειρότερους δυνατούς όρους και με τις χείριστες προϋποθέσεις.




Βέβαια, εάν η εξουθενωμένη από την κρίση εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ, η οποία, με ταχείς ρυθμούς καταρρέει, αφού η κρίση έχει ενταθεί, τόσο πολύ, που κτυπά και την ίδια (τελευταίο θύμα η ναυαρχίδα του ελληνικού "ευρωπαϊσμού", ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη του  ολιγάρχη και παλαιού σταλινικού Σταύρου Ψυχάρη, που έδωσε την ίδια του την ψυχή, για να υπερασπιστεί, με φανατισμό νεοφώτιστου, τα Μνημόνια και τις διαλυτικές πολιτικές, που, μέσω αυτών, επέβαλαν οι ξένοι τοκογλύφοι στην ελληνική οικονομία και κοινωνία) και το παρόν πολιτικό προσωπικό, που αυτή στηρίζει, εξακολουθήσουν να εμμένουν, στην ίδια ατταβιστική συμπεριφορά, που έχουν, μέχρι τώρα, επιδείξει, είναι προφανές ότι θα ανοίξουν και άλλοι δρόμοι, οι οποίοι θα οδηγούν, στον πλήρη παραγκωνισμό αυτής της καταρρέουσας ελίτ και του πολιτικού της προσωπικού.

Στα πλαίσια αυτά, η ταχεία αντικατάσταση αυτού του ανίκανου πολιτικού προσωπικού, λόγω της επιμονής του να συμπεριφέρεται, αυτιστικά, πρέπει να θεωρείται, ως σίγουρη, ως δεδομένη και είναι αναμενόμενη. Μπορούν, πλέον, κάλλιστα, να δημιουργηθούν, ταχύτατα, οι προϋποθέσεις, για την εμφάνιση ενός άλλου πολιτικού προσωπικού, το οποίο θα φέρει, σε πέρας, το έργο της εξόδου της Ελλάδας, από την ευρωζώνη. Μπορεί αυτό να φαίνεται δύσκολο, αλλά, στην πραγματικότητα, είναι περισσότερο εύκολο, από ό,τι φαίνεται.

Μάλιστα, το χειρότερο όλων είναι ότι, μετά την εκλογή του Donald Trump και με δεδομένες τις ζημιές, που η πολιτική του νέου Αμερικανού προέδρου πρόκειται να επιφέρει, στο ευρώ και την ζώνη του, όπως και στην "Ε.Ε.", δεν πρέπει, πλέον, να αποκλείεται και η εμφάνιση ενδεχόμενων αντισυμβατικών εξελίξεων, οι οποίες μπορούν να συμπεριλαμβάνουν την πραγματοποίηση, ακόμη και ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος, κάτι που, μέχρι τώρα, ήταν, εκτός πάσης συζητήσεως και είχε αποκλεισθεί, αφού μια τέτοια λύση δεν μπορούσε να έχει οποιαδήποτε στήριξη, στο εξωτερικό και κατ' επέκταση, στο εσωτερικό της χώρας μας.

Τώρα, μετά την εκλογή του Donald Trump, αυτή η εξέλιξη, όσο δύσκολη και αν φαίνεται ότι είναι - και όντως,  δεν είναι εύκολη -, δεν μπορεί, πλέον, να αποκλεισθεί (αν και για να μην αδικούμε τον νέο Αμερικανό πρόεδρο, η πραγματοποίηση, στην Τουρκία του - αμερικανονατοϊκής εμπνεύσεως, αλλά και καθοδήγησης - πραξικοπήματος της 15/7/2016, δείχνει ότι ο Barack Hussein Obama και η προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση δεν είχαν ενδοιασμούς, ως προς την διενέργεια πραξικοπημάτων, όταν αυτά ήσαν προς το συμφέρον των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ). Σιωπηρά και χωρίς κανείς να την συζητά, βρίσκεται, πλέον, πάνω στο τραπέζι, ως ένα, ακόμη, ενδεχομενικό σενάριο.

Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, που περιέγραψα, καθίσταται σαφές ότι το επικείμενο μέλλον επιφυλάσσει συναρπαστικές εξελίξεις.

Οι οποίες, όμως, ουδόλως, αποκλείεται να είναι και σκοτεινές...



 

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τάσο Καλησπέρα και Θερμά Συλληπητήρια
Το πρόβλημα με το ΔΝΤ θα εξακολουθήσει και απο τι βλέπω δεν θα ενταχθεί τελικά στο πρόγραμμα παρά μόνο ως σύμβουλος ...ομως δεν προβλέπεται νέα χρηματοδότηση χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ απο τι λεει και ο Ρεγκλινγκ οπότε μάλλον καταλήγουμε σε αδιεξοδο καθώς ειναι πολυ πιθανη νεα χρηματοδοτηση απαξ και δεν καταφερουμε να βγουμε στις αγορές για δανεισμό...
Εδω μερικά στοιχεια για το τριτο πρόγραμμα:
http://www.consilium.europa.eu/el/policies/financial-assistance-eurozone-members/greece-programme/
Το αδιέξοδο είναι προ των πυλών μιας και ναι μεν οι θεσμοι εουν ζητησει νομοθετηση μετρων μετα το 2018 ομως η κυβερνηση το εχει απορίψει...οπότε ή θα έχουμε νεα κυβίσθηση και ατακτη υποχώρηση (πολυ πιθανο δεν θα ναι η πρωτη φορά άλλωστε) ή εκλογές!!!
ΝΙΚΟΣ

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Δεν φαίνονται ικανοί να μην υποκύψουν στις αξιώσεις των ξένων δανειστών οι κυβερνώντες. Όμως, έχουν ένα παράθυρο ευκαιρίας, για να μην υποκύψουν. Περιέργως (φαινομενικά) η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ τους δίνει μια τέτοια δυνατότητα. Το αν θα την εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία είναι κάτι διαφορετικό.

Αν δεν το κάνουν αυτοί, τώρα, θα το πράξουν άλλοι, αργότερα.

Θα δούμε...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
To να προβείς σε μονομερείς ενέργειες είναι εύκολο ως απόφαση.
Το πρόβλημα είναι το μετά.
Πως θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, τι θα γίνει με τα όποια κοινοτικά κονδύλια γίνονται έργα υποδομής ή τρέχουν προγράμματα με τα οποία πληρώνεται κόσμος κλπ.
Ο χρήστης GEORGE είπε…
Η καταστροφή που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι αντίστοιχη οχι μονο της μεγάλης κρίσης του 1930 αλλα και της πιο πρόσφατης καταστροφής της ΕΣΣΔ και των αντίστοιχων κρατων του Ανατολικού μπλοκ. Οι δείκτες (δραματική αύξηση θνησιμότητας, πτώση γεννήσεων, μαζική μετανάστευση, ανεργία, τεραστια πτώση ΑΕΠ και εισοδημάτων κλπ) θυμίζουν τη Ρωσία του Γιελτσιν.

Για ενα πουκάμισο αδειανό, μια ευρωζώνη κατέστρεψαν εναν ολόκληρο λαό. Ευθύνες εχει βέβαια και ο ελληνικός λαος που φάνηκε άτολμος και ευρώδουλος, λοβοτομημένος απο τη άθλια προπαγάνδα των μίντια.

Ακόμα και εαν κάποτε η Ελλάδα ξεφύγει απο τη παγιδα θανάτου, οι επιπτώσεις για τη χώρα θα παραμείνουν για πολλές δεκαετίες. Το πιο θλιβερό ειναι οτι εχει χαθει σημαντικό ελληνικό ανθρώπινο δυναμικό που είτε απεβίωσε προωρα (απο αυτοκτονίες, θανατους απο ασθένειες και έλλειψη καταλληλης θεραπειας στα διαλυμενα νοσοκομεία κλπ), ειτε γιατι μετανάστευσε ειτε γιατι δεν γεννήθηκε ποτέ. Η οικονομικη ζημια που προκλήθηκε είναι επίσης σοκαριστική οπως και το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου.

Το σημερινό προσωπικό ειναι ικανό για τα χειρότερα και ειναι ικανοί να μας πάρουν ολους μαζί στο "τάφο" της ευρωζώνης και της ΕΕ.
Θα μείνουν εως τέλους.....

Δεν βλέπω ποιος θα μπορούσε να τους διαδεχθεί. Πολυ ενδιαφέρον εχουν οι απόψεις οι προτάσεις του Καζάκη αλλα στις εκλογες παίρνει κατω απο 1%.

Ίσως ενα στρατιωτικό πραξικόπημα να αποτελέσει μια λύση στο ελληνικό πρόβλημα
Ο χρήστης NF είπε…
O Vassilis εχει δικιο. Η μεγαλυτερη ζημια ειναι η τεραστια απωλεια ανθρωπινου δυναμιμου, και μονο ενα στρατιωτικο πραξικοπημα μας σωζει πλεον. Η τιποτενια σημερινη πολιτικη ηγεσια ειναι εντελως ανικανη να δωσει λυσεις.


Εγω θα θυμισω αυτο που ειχε πει ο Παναγιωτης Ρουμελιωτης, εκπροσωπος της Ελλαδας στο ΔΝΤ το 2010. Τον φωναξε ο Ντομινικ Στρος Καν στο γραφειο του και του ειπε: "Πρεπει να εφαρμοσετε το προγραμμα του ΔΝΤ κατα γραμμα, αλλα πρεπει και να διαγραφει το 1/3 του Χρεους, ωστε να πεσει στο 80 % του ΑΕΠ και να γινει βιωσιμο, αλλιως οι αριθμοι δε βγαινουν. Αν το απαιτησετε, εμεις του ΔΝΤ θα σας υποστηριξουμε."

Αλλα ο γελοιος ΓΑΠ περιδεης μπροστα στην καθετη αρνηση των Γερμανων δεν τολμησε. Μονο τους εαυτους μας να κατηγορουμε, εμεις εκλεγουμε αυτο το τιποτενιο πολιτικο προσωπικο.....

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Άρθρο 16 Συντάγματος : Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια απαγορεύονται, χωρίς περιστροφές και “δια ροπάλου”, ενώ το άρθρο 28 του Συντάγματος, είναι άσχετο, με το θέμα. Μνήμες δικτατορίας του 1973, αστυνομοκρατία και συνταγματική εκτροπή και ανωμαλία φέρνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που κάνει τεράστια μαλακία, καταργώντας, κάθε, έστω και τυπική, έννοια της εθνικής κυριαρχίας, γι’ αυτό και τα δικαστήρια - παρά τις μπουρδολογίες του Βαγγέλη Βενιζέλου - οφείλουν να κρίνουν τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου, όταν ψηφιστεί, ως αντισυνταγματικές.

2/2024 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο : Κατεξευτελιστικό ψήφισμα καταδίκης του αυταρχικού καθεστώτος φυλαρχίας κράτους της υποσαχάριας Αφρικής του - κατά τους αφελείς χριστιανούς, εκφραστή των “Γωγ και Μαγώγ” - και κατά τον ορθό λόγο, δυνάμενου να αποκληθεί και ως «disordered» Κυριάκου Μητσοτάκη, που έχει αποθρασυνθεί και “έγινε ρόμπα”, για την ανυπαρξία κράτους δικαίου, την αστυνομοκρατία, την ανελευθερία των ΜΜΕ, την κατασκοπεία με το σύστημα “Predator”, τον έλεγχο της ΕΥΠ, από τον ίδιο και την ανισορροπία της κατανομής των εξουσιών, με τον κυβερνητικό έλεγχο, στο δικαστικό σύστημα. (Καιρός ήταν. Άργησε. Πολύ άργησε)…