Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει τις ευρωεκλογές 2014; Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. (Η εμπειρία των εκλογών του 2012, οι ολιγάρχες των ΜΜΕ, οι δημοσκοπήσεις και οι πεισματώδεις προσπάθειες των κυβερνητικών εταίρων να αντιστρέψουν τις τάσεις του εκλογικού σώματος, που τους οδηγούν σε μια καθαρή ήττα, από 6 έως 10 μονάδες).

Είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει τις ευρωεκλογές, με δεδομένο ότι, υπό κανονικές συνθήκες, η απόστασή του, από την Νέα Δημοκρατία (για την οποία η κατάκτηση της δεύτερης θέσης, παρά τα όσα θρυλούμενα, δεν είναι καθόλου σίγουρη), φαίνεται ότι θα φθάσει, όπως λέει, στο παραπάνω βίντεο, ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Επαμεινώνδας Πανάς, τουλάχιστον, στις 6 ποσοστιαίες μονάδες;

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει τις ευρωεκλογές, μέσα σε ένα πολιτικό και εκλογικό τοπίο, στο οποίο η κυβέρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου καταρρέει, ακολουθώντας την πορεία του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που έχουν σχηματίσει αυτή την κυβέρνηση;

Όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο, δεν είναι απίθανο ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει τις ευρωεκλογές, παρά το γεγονός ότι ξεκινάει, με ένα σαφές και ευδιάκριτο προβάδισμα, το οποίο ξεκινάει από τις 6 μονάδες και μπορεί, σύμφωνα, με την δική μου γνώμη, να ξεπεράσει τις 10 (ή και σε μια ακραία περίπτωση, τις 15) ποσοστιαίες μονάδες, κινούμενος, σε ένα ποσοστό, από το 30%, μέχρι και το 35%, έναντι του δεύτερου κόμματος, το οποίο - θα επαναλάβω, για μία, ακόμη, φορά, προκειμένου να γίνει σαφές και κατανοητό ότι δεν πρόκειται για κάποιο λάθος - δεν είναι, καθόλου, σίγουρο ότι θα είναι η Νέα Δημοκρατία, αφού οι εξελίξεις, γύρω από την υπόθεση της καθόδου της Χρυσής Αυγής, στις εκλογές, θα παίξουν σημαντικό ρόλο.

Η πανικόβλητη "ευρωπαϊστική" πολιτικοοικονομική ελίτ του τόπου μας, η οποία γνωρίζει την έκταση του δυναμιτισμένου κοινωνικού πεδίου, μέσα στο οποίο κινείται και αντιλαμβάνεται το τί πρόκειται να συμβεί, εάν αυτή η τάση του εκλογικού σώματος εκφραστεί, ανοικτά, το βράδυ των ευρωεκλογών, στις 25/5/2014, δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει, στην τύχη της, την κυρίαρχη στρατηγική της επιλογή, η οποία έχει να κάνει, με την είσοδο της Ελλάδας, στην ευρωζώνη και την παραμονή της χώρας μας, σε αυτήν, με κάθε κόστος και με κάθε θυσία.

Βέβαια, το πρόβλημα δεν αφορά, μόνο, τις στρατηγικές επιλογές της εντόπιας "ευρωπαϊστικής" ελίτ, οι οποίες ήσαν, εξ αρχής και αποδείχτηκαν και στην πράξη, εσφαλμένες.  

Η εμμονή στην συνέχιση του λάθους δεν είναι, μόνο, θέμα μιας στρατηγικής επιλογής, που πρέπει να υπηρετηθεί. Η εντόπια πολιτικοοικονομική ελίτ φοβάται την, περίπου, πλήρη απώλεια της αδιατάρακτης, έως πρόσφατα, εξουσίας της και την κοινωνική της εξόντωση, από ένα κύμα μιας κοινωνικής έκρηξης, που θα ακολουθήσει την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο, πιθανότατα, δεν θα θέλει και δεν θα μπορεί να ανακόψει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, στις ευρωεκλογές, θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο, για την διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών - ίσως και μέσα στο καλοκαίρι -, που θα οδηγήσουν, στην άνοδό του, στην εξουσία, αφού η παρούσα κυβέρνηση, τελεί, υπό κατάρρευση, εδώ και σχεδόν, ένα χρόνο, από, τότε, δηλαδή, που την εγκατέλειψε η ΔΗΜΑΡ, με αφορμή το λουκέτο στην ΕΡΤ (και στην πραγματικότητα, επειδή ο Φώτης Κουβέλης και η ηγετική του ομάδα έβλεπαν την δημοσκοπική και εκλογική κατάρρευση του κόμματος τους και προσπάθησαν να την ανακόψουν, με την αποχώρησή τους, από την κυβέρνηση).

Αλλά η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, στην εξουσία, θα συνοδευτεί, πιθανότατα, όπως είπαμε και από μία κοινωνική έκρηξη, την οποία θα αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ να εκφραστεί και θα την χρησιμοποιήσει, ως εργαλείο άσκησης πρακτικής πολιτικής, προκειμένου να στηρίξει την εξουσία του, απέναντι, σε ένα κράτος, το οποίο δεν θα ελέγχει και δεν θα ξέρει να το διοικήσει και απέναντι, σε μια εντόπια και μια ξένη πολιτικοοικονομική ελίτ, οι οποίες θα επιθυμούν και θα απεργάζονται την γρήγορη εκπαραθύρωσή του, από την εξουσία. Αλλά αυτή η κοινωνική έκρηξη, όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να την ελέγξει, θα έχει όλες τις προϋποθέσεις να καταστεί ανεξέλεγκτη και στο μέτρο, που αυτό συμβεί, θα πολλαπλασιάσει τα, ήδη, υπάρχοντα προβλήματα και θα δημιουργήσει καινούργια, τα οποία, ίσως και να μην σταθεί δυνατό να λυθούν.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που φοβίζει τα μέλη της πολιτικής ελίτ των κομμάτων του παλαιού δικομματισμού της περιόδου 1977 - 2012 (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), καθώς και το μέγιστο τμήμα της οικονομικής ελίτ, που εξυπηρετήθηκε από (και εξυπηρέτησε) αυτά τα κόμματα και τους ανθρώπους τους, πέρα από την έξοδο της Ελλάδας, από την ευρωζώνη (κάτι που - όσο και αν είναι απευκταίο και έχει αναχθεί ως φετίχ, σε κάτι το ιερό και όσιο, για την χώρα - είναι, εν πάση περιπτώσει, διαχειρίσιμο), έχει να κάνει και με το προσωπικό τους μέλλον, το οποίο, για πολλούς από αυτούς, θα καταστεί δυσοίωνο, αφού αυτό, που θα αντιμετωπίσουν, είναι η παραπομπή τους, στο δικαστικό σύστημα της χώρας (ένα σύστημα του οποίου το πλαίσιο δράσης και την λειτουργία ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε, αν το επιθυμεί, να τροποποιήσει, δραστικά) και ο εγκλεισμός τους, στις φυλακές της χώρας, με πολυετείς ποινές κακουργηματικού χαρακτήρα. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο σαφής, από όσο είναι, στο παραπάνω βίντεο της συνέντευξής του, στην Έλλη Στάη. "Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μας βάλει, στην φυλακή", λέει, αν και η αλήθεια είναι, κάπως, διαφορετική :

Η ελληνική κοινωνία θέλει να τους δει, στην φυλακή και ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχρεωθεί να το κάνει, εάν θέλει να επιβιώσει, εάν και όταν κυβερνήσει.

Βέβαια, δεν αρκεί αυτό, αλλά, ό,τι και να γίνει, δεν μπορεί να γίνει, χωρίς αυτό, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει τον τόπο. Και φυσικά, αυτό, ουδόλως, αρέσει, σε εκείνους, οι οποίοι θα κληθούν να δώσουν λόγο, για τις πράξεις τους, τουλάχιστον, από τον Απρίλιο του 2010 και μετά. Πολύ περισσότερο, εάν η δικαστική διερεύνηση των πράξεων της εντόπιας "ευρωπαϊστικής" ελίτ ανατρέξει, από το 1996, ή το 1999.

Χαρακτηριστικά του μεγέθους της εθελοδουλείας της εντόπιας αστικής πολιτικής ελίτ είναι όσα λέει, στο παραπάνω βίντεο, ο πρώην υφυπουργός Εργασίας της παρούσας κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, ο Νίκος Νικολόπουλος, ο οποίος παραιτήθηκε, τον Ιούλιο του 2012, αμέσως, μόλις η κυβέρνηση αυτή, στην οποία, τότε, συμμετείχε και η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης. Το παλαιό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που διαγράφηκε, από το κόμμα του, αμέσως, μόλις ανακοίνωσε την παραίτησή του, από την κυβέρνηση, περιγράφει, με παραστατικό τρόπο, τον τηλεφωνικό του διάλογο, με τον ίδιο τον νεόκοπο - εκείνη την εποχή - πρωθυπουργό, εν όψει της πρώτης μετεκλογικής επιθεώρησης της τρόϊκας, κατά την διάρκεια του οποίου διαλόγου και ενώ ο Νικολόπουλος έθεσε το ζήτημα της στάσης, έναντι των απαιτήσεων της τρόϊκας, ο Αντώνης Σαμαράς, του είπε, ωμά και απροσχημάτιστα, ότι "πρέπει να πέσουν στα τέσσερα", ενώπιον του Πόουλ Τόμσεν και της παρέας του.

Και φυσικά, οι πράξεις και οι παραλείψεις της πολιτικής ελίτ του λεγόμενου αστικού πολιτικού κόσμου, αλλά και της επιχειρηματικής ελίτ, που στήριξε αυτές τις πράξεις και παραλείψεις, που οδήγησαν στην χρεωκοπία του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας και στην εξαθλίωση τεράστια τμήματα του πληθυσμού της χώρας και στο παλαιότερο, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν, είναι χωρίς τελειωμό και στην πράξη, ακαταμέτρητες. 

Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί φοβούνται ότι θα κληθούν να δώσουν λόγο, για όλα αυτά που έπραξαν και δεν έπραξαν.

Αυτή την εξέλιξη η εντόπια πολιτικοοικονομική ελίτ, η οποία έχει "ευρωπαϊστικό" προσανατολισμό και "έχει βάψει τα χέρια της με αίμα", έχει, δηλαδή, υποταχθεί, πλήρως, στις εντολές των ξένων δανειστών, τους οποίους αυτή έφερε, ως αφέντες, στον τόπο μας, παραδίδοντάς τους, τα κλειδιά της διακυβέρνησης της χώρας και τις τύχες του πληθυσμού της, θα δώσει τον υπέρτατο αγώνα, για να την αποτρέψει, αφού διακυβεύονται και οι προσωπικές τύχες πολλών, εκ των μελών της, αλλά και η ίδια η κεντρική, η στρατηγική επιλογή της, για την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη.

Οι τρόποι (και τα μέσα), που θα χρησιμοποιήσει, για να επιτύχει τους στόχους της, δεν είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτοί. 

Η "ευρωπαϊστική" πολιτικοοικονομική ελίτ του τόπου θα επιχειρήσει να κρατήσει όρθιες τις επιλογές της και τις προσωπικές τύχες των μελών της, με την μαζική και στην διαπασών, επικοινωνική εκστρατεία, που, ήδη, έχει εξαπολύσει, μέσα από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, τα οποία ελέγχει και τον επικοινωνιακό καταιγισμό, στα μυαλά του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου, για την αναγκαιότητα να υπερψηφιστούν τα, υπό κατάρρευση, κόμματα του τωρινού κυβερνητικού σχήματος (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ), αλλά και όλα εκείνα, τα οποία, έχουν "φιλοευρωπαϊκό" - δηλαδή φιλομνημονιακό - προσανατολισμό και τα οποία θα μπορέσουν να στηρίξουν το παρόν, ή ένα εναλλακτικό κυβερνητικό σχήμα, εάν, η χώρα, παρά πάσα προσδοκία, οδηγηθεί σε βουλευτικές εκλογές, μετά τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου.

Έτσι, για να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις ευρωεκλογές, απαραίτητο είναι να συρρικνωθεί το αναμενόμενο και το δυνητικό ποσοστό του. Αυτό, για να συμβεί, πρέπει να διεμβολιστεί, από κάποιο κόμμα, το οποίο, προφανώς, δεν θα μπορούσε να είναι κάποιο από τα, ήδη, υπάρχοντα και φθαρμένα κόμματα του "ευρωπαϊστικού" καθεστωτισμού. Θα πρέπει να είναι κάποιο "νέο".

Και αυτό το "νέο", το οποίο δεν μπόρεσαν να κατασκευάσουν οι "58", ήλθε να το παρουσιάσει, ξαφνικά, μέσα από το εκκολαπτήριο των βαρώνων της ελληνικής ολιγαρχίας, ένας υπάλληλος της ολιγαρχίας αυτής, ο "δημοσιογράφος" Σταύρος Θεοδωράκης, που, το 2011, μούντζωνε τους αγανακτισμένους της Πλατείας Συντάγματος (δείτε, στο μπλογκ μου, ένα δημοσίευμά μου, εκείνης της εποχής, με τίτλο : "Γιατί πρέπει να μην εκταμιευτεί η 5η δόση και να μην υπογραφεί το νέο αποικιοκρατικό Μνημόνιο. Μια απάντηση στον αφελή (;) κ. Σταύρο Θεοδωράκη και τις δογματικές ανοησίες του κ. Valery Guiscard d' Estaing"
http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2011/06/5-valery-guiscard-d-estaing-kai-stavros.html )  και "Το Ποτάμι" του, το οποίο, η εντόπια ελίτ φούσκωσε, όσο γινόταν περισσότερο, προκειμένου να αναδιατάξει το πολιτικό και το εκλογικό σκηνικό, με σκοπό την αποδυνάμωση του εκλογικού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ και το καναλιζάρισμα ενός σημαντικού κομματιού της λεγόμενης αντισυστημικής ψήφου των νέων ανθρώπων, στην κοίτη ενός καθαρά καθεστωτικού φιλομνημονιακού κόμματος.


Αυτή η προσπάθεια, για την κατασκευή ενός, καθαρά και ακραία, μνημονιακού κόμματος, σαν αυτό του Σταύρου Θεοδωράκη, το οποίο είναι ένα προϊόν των ΜΜΕ και των ιδιοκτητών τους, που, στο σύνολό τους, ελέγχονται, πλήρως, από τους ξένους δανειστές, οι οποίοι, ουσιαστικά, κατέχουν τα θαλασσοδάνεια των Ελλήνων ολιγαρχών των διαφόρων εργολαβιών της πολιτικοοικονομικής διαπλοκής, είναι γελοία, αλλά, σε μια εποχή μιας χασματικής αστάθειας της συμπεριφοράς του εκλογικού σώματος, το οποίο είναι, εντελώς, αποπροσανατολισμένο και ψάχνει σανίδα σωτηρίας και εύκολους δρόμους, για την υπέρβαση της ανθρωπιστικής καταστροφής, την οποία βιώνει και αρνούμενο, σε σημαντικά τμήματά του, να αποδεχτεί το απλό γεγονός ότι οι λύσεις, μέσα, στο παρόν πλαίσιο, δεν οδηγούν, πουθενά αλλού, εκτός από την ανακύκλωση και την επιδείνωση των συνθηκών, τις οποίες υφίσταται - και υπό το κράτος των οποίων ζει - η ελληνική κοινωνία, η προσπάθεια αυτή του μιντιακού κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη, που έφεραν οι βαρώνοι της διαπλοκής, στην επιφάνεια, χωρίς οργανώσεις και οπαδούς, πρέπει να προσεχθεί.

Εγώ, δεν δίνω τύχη, σε ένα τέτοιο κατασκεύασμα, αλλά το τί κάνω εγώ δεν έχει σημασία. Και αυτό επειδή, απλούστατα, μπορεί να σφάλλω, ακριβώς, επειδή, η αστάθεια, που επικρατεί, στο εκλογικό σώμα είναι τέτοια, που καθιστά την συμπεριφορά ενός σημαντικού τμήματός του απρόβλεπτη.

Άλλωστε, η εμφάνιση του μιντιακού αυτού κόμματος, λίγο πριν την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας, τάραξε τα νερά και φαίνεται ότι διατάραξε την κατασταλαγμένη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, σε ποσοστά, άνω του 30% του εκλογικού σώματος - κάτι που ήταν και ο στόχος εκείνων, που κατασκεύασαν το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη.

Το, κατά πόσον, αυτή η φαινομενική διατάραξη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπαρκτή και κατά πόσον, έχει βάθος και μπορεί να διατηρηθεί, είναι κάτι που μένει να το δούμε. Αν και όπως είπα, δεν βλέπω ότι αυτό το φαινόμενο θα αντέξει, σε βάθος χρόνου. Και αν το αντέξει, τότε δεν θα κάνει τίποτε άλλο, από το να ταλαιπωρήσει την ελληνική κοινωνία, αφού θα ενταχθεί, στην φαρέτρα του οπλοστασίου των δανειστών και της εντόπιας "ευρωπαϊστικής" ελίτ.

Βασικό εργαλείο της επικοινωνιακής καταιγίδας, που έχει εξαπολύσει η πανικόβλητη πολιτικοοικονομική ελίτ, προκειμένου να αναδιατάξει τις επικρατούσες τάσεις στο εκλογικό σώμα και να το στρέψει, προς την κατεύθυνση, που αυτή επιθυμεί, δηλαδή προς την στήριξη, κουτσά-στραβά και κακήν-κακώς, των σημερινών κυβερνητικών εταίρων και των φιλομνημονιακών κομμάτων είναι οι δημοσκοπήσεις και οι εταιρίες, που τις διενεργούν, οι άνθρωποι των οποίων είναι μέλη αυτής της ελίτ και με τον έναν, ή τον άλλον τρόπο, έχουν εξυπηρετηθεί από τα κόμματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, αφού τους έχουν ανατεθεί, κατά καιρούς και τώρα, ουκ ολίγες δουλειές, που σχετίζονται με το Δημόσιο και τα διάφορα έργα του.

Έτσι, οι δημοσκοπήσεις, που διενεργούνται, αυτή την περίοδο, δεν έχουν σκοπό να καταγράψουν, απλώς, τις επικρατούσες τάσεις του εκλογικού σώματος. Αυτοί, που τις διενεργούν, ενεργούν, σύμφωνα με τις επιθυμίες εκείνων, που τις παραγγέλουν. Έτσι, οι δημοσκόποι, που, κατά πλειοψηφία, είναι ενεργούμενα της εντόπιας "ευρωπαϊστικής" ελίτ, προσπαθούν να επιτελέσουν το ίδιο έργο, που επιτέλεσαν και στις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012, χαρίζοντας, κυριολεκτικά, την μικρή, αλλά καθοριστική, εκλογική νίκη, στην Νέα Δημοκρατία.

Με λίγα λόγια, αυτό που συμβαίνει είναι ότι προσπαθούν να αντιστρέψουν τις επικρατούσες τάσεις στο εκλογικό σώμα. Προσπαθούν, ακόμη, να διαμορφώσουν και την ίδια την σύνθεση του εκλογικού σώματος, με την διασπορά της απογοήτευσης, σε εκείνο το τμήμα του εκλογικού σώματος, το οποίο, εάν πάει, στην κάλπη, θα καταψηφίσει τα σημερινά κυβερνητικά κόμματα (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), αλλά και εκείνα τα οποία συμμετείχαν σε κυβερνήσεις, που έφεραν και εφάρμοσαν τα δύο Μνημόνια (ΔΗΜΑΡ και ΛΑΟΣ).

Το 2012, στην πορεία και καθ' οδόν, προς τις βουλευτικές εκλογές της 17/6, το κατάφεραν και στα τέλη Μαϊου 2012 ανέτρεψαν την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, στην πρόθεση ψήφου, στις δημοσκοπήσεις και στην συνέχεια, μέσα από αυτή την ανατροπή, ανέτρεψαν και την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, στην παράσταση νίκης (που είναι και το κρισιμότερο μέγεθος), κάτι που φάνηκε να το σιγουρεύουν, προς τα τέλη της τελευταίας εβδομάδας εκείνων των εκλογών, παρά το γεγονός ότι, τότε, υπήρχε η απαγόρευση της δημοσιοποίησης δημοσκοπήσεων, κατά το τελευταίο 15νθήμερο, προ της ημέρας των εκλογών, αφού το Χρηματιστήριο έκανε ένα άλμα προς τα άνω, εμφανίζοντας ένα ποσοστό ανόδου του δείκτη, πάνω από το 10%.

Κάτι ανάλογο είναι, σήμερα, πάλι, το ζητούμενο.

Εναγωνίως, με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο, η εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ θέλει να ανακόψει και να αντιστρέψει την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο εκλογικό σώμα, η τάση του οποίου, κατά την περίοδο Μαρτίου - Απριλίου, οδηγούσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε ποσοστά άνω του 30%, με όριο το 38%. Βέβαια, τώρα, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, αφού το ΠΑΣΟΚ καταρρέει και η Ν.Δ. ψυχομαχεί, αλλά δεν πρέπει να θεωρούμε ότι είναι αδύνατο οι εντόπιοι "ευρωπαϊστές" να πετύχουν και πάλι, τον στόχο τους, όπως και τότε και να αντιστρέψουν τις τάσεις, στο εκλογικό σώμα (πολύ περισσότερο, που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ - και όχι μόνο αυτή - κάνει ό,τι μπορεί, για να συνδράμει στο έργο τους), αλλοιώνοντας, ακόμη και την ίδια την σύνθεσή του, κατά την ημέρα της ψηφοφορίας, αυξάνοντας την τάση προς την αποχή - αν και τα παιχνίδια, με την αποχή είναι πολύ επικίνδυνα, για τα κυβερνητικά κόμματα, αφού είναι πολύ πιθανό, η αύξησή της να λειτουργήσει, εις βάρος τους, διότι, κυβερνούν, ήδη, επί σχεδόν δύο χρόνια και έχουν κυριολεκτικά, πετσοκόψει τα εισοδήματα ευρύτατων στρωμάτων του πληθυσμού της χώρας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος να ψηφιστούν από ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων, που τους είχαν ψηφίσει τον Ιούνιο του 2012, πολλοί από τους οποίους, πιθανότατα, να στραφούν, προς την αποχή, εάν δεν θελήσουν να ψηφίσουν κάποιο άλλο κόμμα.

Οι κυβερνητικοί εταίροι, μάλιστα, προκειμένου να ενισχύσουν τον επικοινωνικό καταιγισμό του εκλογικού σώματος, με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, έτσι όπως αυτοί επιδιώκουν να τα παρουσιάσουν, κατάργησαν και την απαγόρευση της δημοσίευσης των δημοσκοπήσεων, που ίσχυε, κατά το τελευταίο 15νθήμερο, προ της ημέρας των εκλογών. Προφανώς, εκτίμησαν ότι η απαγόρευση αυτή λειτούργησε, εις βάρος τους, στις δύο περασμένες βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012 και της 17/6/2012 και, για να πούμε την αλήθεια δεν πρέπει να έχουν, απολύτως, άδικο. Σε έναν βαθμό, έχουν δίκιο. Μπορεί να υπερβάλουν, αλλά, η συλλογιστική τους δεν είναι αβάσιμη.

Για να καταλάβουμε, το γιατί και σε ποιόν βαθμό, έχουν δίκιο, που φοβούνται την απουσία μιας καταιγιστικής προπαγάνδας, με την παρουσίαση χειραγωγημένων δημοσκοπήσεων, σε περίοδο πολιτικών καταστάσεων, που είναι οριακές, ρευστές και αμφίρροπες, πρέπει να δούμε τις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012 και τα exit polls της ημέρας εκείνων των εκλογών. Και το συγκεκριμένο exit poll, που έγινε, για τον τηλεοπτικό σταθμό του "ΑΝΤ1", έτσι όπως αυτό παρουσιάστηκε, στο παραπάνω βίντεο, είναι παραστατικό. 

Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι αυτό το exit poll, που έκανε ο Στράτος Φαναράς της Metron Analysis, προέκυψε, όπως και όλα τα άλλα εκείνων των βουλευτικών εκλογών, μετά από την, τότε, ισχύουσα 15νθήμερη απαγόρευση της δημοσιοποίησης των δημοσκοπήσεων και βλέποντας τα παρουσιαζόμενα στοιχεία, αντιλαμβανόμαστε τους φόβους της παρούσας κυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, αλλά και της "ευρωπαϊστικής" ελίτ, που, στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2014, είδαν, κυριολεκτικά, τον χάρο με τα μάτια τους.

Αυτή η διαπίστωση δεν γίνεται, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ, σε εκείνες τις εκλογές, κατέλαβε την δεύτερη θέση, παρά πάσα προσδοκία. Την τελευταία εβδομάδα εκείνων των εκλογών, μια τέτοια εξέλιξη ήταν ορατή, από το κλίμα, που επικρατούσε στην κοινωνία. Δεν μπορούσε να αποτυπωθεί, δημόσια, επειδή η απαγόρευση της δημοσιοποίησης των δημοσκοπήσεων εμπόδιζε κάτι τέτοιο, αλλά τις τελευταίες τρεις ημέρες, πριν τις εκλογές, η εξελιξη αυτή φαινόταν, πολύ πιθανή.

Αυτό, όμως, που γινόταν, ολοένα και πιο πιθανό, εκείνες τις ημέρες, είχε να κάνει, με την αδιανόητη, μέχρι τότε, πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει την πρώτη θέση. Μια πιθανότητα, η οποία φαινόταν - κυρίως στο λεκανοπέδιο της Αττικής -, ότι ήταν υπαρκτή και ρεαλιστική και δεν ήταν κάτι, που εκινείτο στα επίπεδα της θεωρίας. Αυτό το παραπλήσιο κλίμα είναι που εισέπραξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και ως ανταπόκριση, σε αυτό το κλίμα, με στόχο την αύξηση των ψήφων του κόμματός του, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε, για συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς, στην τελευταία προεκλογική ομιλία του, στην Αθήνα, εντείνοντας τις διεργασίες, στο εκλογικό σώμα, προς την κατεύθυνση της κατάκτησης της πρώτης θέσης, έστω και αν αυτό, για καθαρά συγκυριακούς λόγους, δεν έγινε γεγονός.

Αν δούμε το exit poll της Metron Analysis και τα στοιχεία του εύρους των ποσοστών των δύο πρώτων κομμάτων, δηλαδή της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, θα διαπιστώσουμε ότι η αλλλοεπικάλυψη του εύρους της δικαύμανσης των ποσοστών τους δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να πάρει την πρώτη θέση, εκείνη την ημέρα.

Και φυσικά, η, εκ των υστέρων, διαπίστωση αυτού του κινδύνου, από την εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ και από το αστικό πολιτικό προσωπικό είναι, που οδήγησε, στην άρση της απαγόρευσης της δημοσιοποίησης των δημοσκοπήσεων, κατά το τελευταίο 15νθημερο, πριν από τις εκλογές, αφού θέλει να διατηρήσει τους μηχανισμούς χειραγώγησης του εκλογικού σώματος, μέχρι την τελευταία στιγμή, δηλαδή μέχρι την ημέρα της διεξαγωγής των εκλογών, αφού έχουν στα χέρια τους όλους αυτούς τους απαραίτητους μηχανισμούς, με τον έλεγχο της συντριπτικής πλειοψηφίας των ΜΜΕ, ούτως ώστε να ασκήσουν ένα μαζικό brain storming, στο εκλογικό σώμα, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό του και την χειραγώγηση του εκλογικού αποτελέσματος, στην επιθυμητή κατεύθυνση. Δηλαδή στην διάσωση της παρούσας κυβέρνησης και στην αποφυγή μιας ευρείας έκτασης νίκης του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι οι τωρινοί κυβερνητικοί εταίροι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, αν το εκλογικό σώμα έμενε ακαθοδήγητο, κατά το τελευταίο 15νθήμερο, πριν τις εκλογές, αυτό μπορούσε να οδηγήσει, στην έκφραση των πραγματικών τάσεων, που επικρατούν, σε αυτό και σε μια μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα μπορούσε να φθάσει τα ποσοστά του, ακόμη και στο 35% - όσο και αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να επιθυμεί, τώρα, μια τέτοιας έκτασης νίκη και όσο και αν επιθυμεί να αποσπάσει τα χαμηλότερα δυνατά ποσοστά, τα οποία θα επιτρέψουν, στην ετοιμοθάνατη κυβέρνηση των Σαμαρά και Βενιζέλου να παραμένει διασωληνωμένη, αλλά, εν ζωή, στην εντατική και στο πηδάλιο της χώρας, μέχρι νεωτέρας.

Και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, όπως και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζουν, πολύ καλά, τον χειραγωγητικό ρόλο των δημοσκοπήσεων και τον σημαντικό ρόλο, που παίζουν, σε εποχές, όχι μόνο όταν οι διαφορές των κομμάτων, ως προς τα προγράμματα και τις ποσοστιαίες μεταβολές της απόστασης της εκλογικής επιρροής τους είναι μικρές, αλλά και όταν οι τάσεις, μέσα στο εκλογικό σώμα είναι ευμετάβλητες, ασταθείς και αμφίβολες. Και σήμερα, τυχαίνει, εξ αιτίας της χαοτικής ελληνικής κρίσης, που προέκυψε, μετά την χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας τον Απρίλιο του 2010, η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος να έχει, ακριβώς, αυτά τα χαρακτηριστικά.

Για τον λόγο αυτόν, οι δύο κυβερνητικοί εταίροι προσπαθούν, απεγνωσμένα, με την άρση της απαγόρευσης των δημοσκοπήσεων, να αποφύγουν αυτό, που, τυχαία, απέφυγαν, στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012 και που, για δεύτερη φορά, με δυσκολία και με την φανατική υποστήριξη των βαρώνων της εντόπιας ολιγαρχίας και των ΜΜΕ, που αυτοί έχουν στην ιδιοκτησία τους - αλλά και με την βοήθεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έκρινε ότι δεν ήταν ώριμη, για να ασκήσει την εξουσία και δεν είχε κάποια, στοιχειωδώς, συγκροτημένη και οργανωμένη πολιτική γραμμή - απέφυγαν και στις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012, δηλαδή την κατάληψη της πρώτης θέσης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κυβερνητικοί εταίροι, βέβαια, έχουν και δεύτερη γραμμή άμυνας, η οποία έγκειται, στον περιορισμό της απόστασής τους, από τον ΣΥΡΙΖΑ, εάν, τελικά, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα καταφέρει να περάσει στην πρώτη θέση, παρά τις δικές τους προσπάθειες.

Οι κυβερνητικοί εταίροι, δηλαδή, μάχονται, μεν, για την πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας, και την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ, αλλά έχουν και ως δεύτερο στόχο να κρατήσουν μια πιθανή ήττα, σε επίπεδα διαχειρίσιμα. Και σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν η ήττα τους ξεπεράσει τα πλαίσια αυτά, έχουν σκοπό να παραμείνουν, στην εξουσία, τουλάχιστον, μέχρι τον Μάρτιο του 2015, οπότε λήγει η θητεία του ΠτΔ Κάρολου Παπούλια, αποσκοπώντας να μείνουν, ακόμη και μέχρι το τέλος της θητείας της παρούσας Βουλής, δηλαδή μέχρι τον Ιούλιο του 2016, εφ' όσον μπορέσουν να βρουν τις 180 ψήφους, που απαιτούνται, για να εκλεγεί ο αντικαταστάτης του.

Έτσι, όσα διαδίδει ο μπουχέσας συγκυβερνήτης και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ, από την κυβέρνηση, εάν η ΕΛΙΑ καταρρεύσει, εκλογικά, ή, για την απώλεια της κυβερνητικής σταθερότητας, αν τα κυβερνητικά κόμματα αποδοκιμαστούν, μαζικά, από το εκλογικό σώμα, είναι χωρίς περιεχόμενο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα παραμείνει, στην κυβέρνηση, ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ και η ΕΛΙΑ πέσουν, στο 1%. Για να αποχωρήσει το ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, θα πρέπει να διαλυθεί. Αλλά και κάτι τέτοιο να γίνει και πάλι, θα βρεθεί κυβερνητική λύση, η οποία θα περιλαμβάνει τα θραύσματά του.

Άνευ περιεχομένου είναι και η προπαγάνδα της Νέας Δημοκρατίας, για την κυβερνητική αστάθεια και τον κλυδωνισμό της κυβέρνησης, που θα έλθουν, ως συνέπεια, μιας αποδοκιμασίας του εκλογικού σώματος, προς τούς δύο κυβερνητικούς εταίρους. Ο Αντώνης Σαμαράς και η "ανοιξιάτικη" παρέα των προδοτών, που τον περιστοιχίζουν, δεν πρόκειται να αφήσουν την κυβερνητική εξουσία, ό,τι και να συμβεί. Για να πέσει, η, υπό κατάρρευση, κυβέρνηση των στουρνοσαμαράδων και του μπουχέσα συγκυβερνήτη, πρέπει να χάσει την δεδηλωμένη, στην Βουλή. Και για να συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει να αποχωρήσει ένας ικανός αριθμός βουλευτών, από τα δύο κόμματα της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Αυτό, στην παρούσα φάση, δεν φαίνεται πιθανό. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα παραμείνει. 

Η κυβέρνηση δείχνει την βούλησή της να προχωρήσει, με όποια στηρίγματα βρει, στην πορεία, μετά τις εκλογές της 25/5/2014. Και φυσικά, αυτό, που, τώρα, ενδιαφέρει τους κυβερνητικούς εταίρους και τους ξένους δανειστές, που τους έχουν προσλάβει, ως μπράβους, είναι η παράταση του βίου του τωρινού κυβερνητικού σχήματος, όσο το δυνατόν περισσότερο.

Και για τον λόγο αυτόν, δίνουν την μάχη, μέχρις εσχάτων, για την χειραγώγηση της ψήφου του εκλογικού σώματος και την αντιστροφή των επικρατουσών τάσεων, μέσα στους κόλπους του.

Θα τα καταφέρουν;

Δύσκολο. Πολύ δύσκολο, αφού, σήμερα, το πολιτικό περιβάλλον διαφέρει, πολύ, από εκείνο, που κατάφεραν να διαμορφώσουν, κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών της 17/6/2012, αλλά όχι ακατόρθωτο. 

Πολύ περισσότερο, που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να τους κρατήσει, όπως είναι : 

Ετοιμοθάνατους, μεν, αλλά ζωντανούς και μέσα στο παιχνίδι...