Από τις αναπλάσεις των προσώπων της “Αυγής”, που έζησε πριν 9000 χρόνια, στην Θεσσαλία και της “Μύρτιδας”, που πέθανε το 430 πΧ, στον λιμό της Αθήνας, στην Ακρόπολη του 1908, στα Χαυτεία του 1936, στην Μαρίκα Γιαννούκου και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, την δεκαετία του 1950, στον διπλό σεισμό 7,5 και 7,2 R, στην Αμοργό και την Σαντορίνη, το 1956, στης «γριάς το πήδημα», το 1957 και στα προσφυγικά του Βύρωνα και στον Ορέστη Μάκρη, την δεκαετία του 1960, στα τραίνα (1982-2013), στην εικονική πραγματικότητα των γαλλικών εκλογών (30/6-7/7/2024), στα παράνομα παρκαρισμένα οχήματα, στην Πετρούπολη, στις 9/7/2024 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (54).

 


 


Θεσσαλία 7000 πΧ. Η «Αυγή» εκτέθηκε, στο Μουσείο της Ακρόπολης, το 2018 και αποτελεί την δεύτερη ανάπλαση ανθρώπου, από το κρανίο και τα κόκαλά του.

Στα εκθέματα του Μουσείου Ακρόπολης, βλέπουμε το αναπλασμένο πρόσωπο, από το κρανίο «Αυγής» (δηλαδή της κοπέλας, που έζησε, πριν 9000 χρόνια) και που μαζί με τον σκελετό της, εντοπίστηκε, το 1993, στο Σπήλαιο της Θεόπετρας.





«Μύρτις» (Αθήνα 441 πΧ - 430 πΧ).

Η πρώτη ανάπλαση προσώπου έγινε, στην 11χρονη «Μύρτιδα» (η ονομασία δόθηκε, τυχαια, με βάση τα συνήθη γυναικεία ονόματα εκείνης της εποχής), που έζησε, στην Αθήνα, τον 5ο πΧ αιώνα, το κρανίο και τα σκελετικά υπολείμματα της οποίας βρέθηκαν, σε ομαδικό τάφο, στον Κεραμικό, το 1994-1995, κατά τις εργασίες κατασκευής του Μετρό. Το κορίτσι πέθανε, όταν ο λιμός των Αθηνών, το 430 πΧ, αφάνισε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πόλης. Επρόκειτο, για επιδημία τυφοειδούς πυρετού, από την οποία πέθανε και το 11χρονο κορίτσι. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η «Μύρτις» είχε, σαφέστατα, ινδοευρωπαϊκά χαρακτηριστικά (κελτικής/γαλατικής προέλευσης), που απαντώνται, στην βόρεια Ευρώπη. Μοιάζει, μάλιστα, ως προς αυτό, με την «Αυγή».




1908. Η Αθήνα, με φόντο την Ακρόπολη και τον ναό του Ολύμπιου Διός.




1930 (δεκαετία· κτίσμα). Μοντέρνο κτίριο - διπλοκατοικία, επί των οδών Φιλοππάπου και Ορλώφ, στο Κουκάκι.

Ο όροφος αποτελεί προσθήκη, σε εκλεκτικιστικό προγενέστερο κτίριο της δεκαετίας του 1920.


 

1935. Φωκίωνος Νέγρη, Επτανήσου, και Θήρας.

Η πολυκατοικία Τόμπρου (έργο Μιχ. Κανάκη), στην συμβολή Θήρας και Φωκίωνος Νέγρη.
Το ισόγειο, σήμερα, είναι μαγαζί με οπτικά.




1936. Ομόνοια, Χαυτεία. Η συμβολή των οδών Σταδίου και Πατησίων.

Από την οδό Αιόλου, απέναντι, είναι η προέκτασή της, η οδός Πατησίων, με τα πρώτα πολυώροφα κτίρια.
Το ξενοδοχείο, αρχικά, ονομαζόταν «Μασσαλία».
Στα τέλη του 1901, μετονομάστηκε, σε «Μεγάλη Μασσαλία» και σε μεταγενέστερη εποχή, πήρε το τελικό όνομα «Ο Απόλλων».
Το κτίριο υπάρχει και σήμερα.
Δίπλα του, δεξιά, το διώροφο κτίριο, που στέγαζε το καφενείο «Παρθενών».
Αριστερά, το δίπλα κτίριο είναι το ξενοδοχείο  «ΕΞΕΛΣΙΟΡ» Excelsior.
Αριστερά, είναι η πλατεία Ομονοίας, με τις Μούσες.





1949. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, με τον γιό του Δημήτρη, στο Ζάππειο.


 

1950 (αρχές δεκαετίας), Σπήλαιο Γρεβενών.

Η φωτογράφηση έγινε, στο “Φτελιά και το πηγάδι”.




1950 (αρχές δεκαετίας). Μαρίκα Γιαννούκου - Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Και λεφτά είχε, ως κόρη εφοπλιστή και ωραία γυναίκα υπήρξε. Και τον «κυνήγησε», όπως η ίδια έχει δηλώσει. Του Μητσοτάκη του ήλθε “κουτί”…




1953. Πλατεία Βάθης, ή Βάθη. (Πλατεία Ανεξαρτησίας).

Το πλάνο είναι, από την αρχή της οδού Σωκράτους, στην διασταύρωση, με την οδό Χαλκοκονδύλη, δεξιά, είναι η οδός Αριστοτέλους και στην ευθεία, η οδός Καματερού.
Στο βάθος, είναι η πλατεία Βάθης, (επίσημο όνομα Πλατεία Ανεξαρτησίας).
Το ξήλωμα των γραμμών του τραμ, σε εξέλιξη.



1954. Ηλιούπολη. Πλατεία Γεωργίου Καραΐσκάκη. (Πλατεία Κανάρια).

Από την πλευρά της Αθήνας, η οδός Μαρίνου Αντύπα, στην συμβολή της, με την πλατεία Κανάρια, τότε (Πλατεία Βασιλίσσης Σοφίας) και σημερινή Πλατεία Γεωργίου Καραΐσκάκη.
Το όνομα "Κανάρια" το πήρε, λόγω ότι υπήρχε μια ταβέρνα, όπου ο ιδιοκτήτης της (Νεραντζής) είχε πολλά καναρίνια και είχε ονομάσει την ταβέρνα "τα κανάρια".
Αριστερά, οι πρόποδες του Υμηττού.





9/7/1956. Ο σεισμός της Αμοργού - όπως έχει επικρατήσει να λέγεται - έφθασε, στα 7,5R. 




Υπήρξε και μετασεισμός, κοντά, στην Σαντορίνη, 13 λεπτά, αργότερα, μεγέθους 7,2R, με πολλά θύματα (53 νεκροί, 100 τραυματίες) και ανυπολόγιστες ζημιές. Το παλιρροιακό κύμα υπήρξε το μεγαλύτερο, στην Μεσόγειο, με ύψος, στα 25 μέτρα και έφθασε, μέχρι τις τουρκικές ακτές. Φυσικά, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής μετέβη, στην Σαντορίνη, για να δει τις ζημιές, για να ενθαρρύνει τους πληγέντες και για επικοινωνιακούς, βέβαια, λόγους. Πάντως τις βουλευτικές εκλογές είχε προλάβει να τις κάνει, στις 19/2/1956, με το λεγόμενο … τριφασικό εκλογικό σύστημα (στην πραγματικότητα, ήταν αφασιακό· αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, στην οποία θα αναφερθώ κάποια άλλη φορά, στο μέλλον).



1957. Βύρωνας. Της γριάς το πήδημα.

Είναι τμήμα ρέματος, το οποίο, όπως φαίνεται, στην φωτογραφία, έχει, ήδη, μπαζωθεί και στο σημείο αυτό υπάρχει χωματόδρομος. Ο δρόμος, στα δεξιά του ρέματος, είναι η, τότε, οδός Καΐστρου (όνομα ποταμού της Μικράς Ασίας).



1959. Πατησίων και Ηπείρου.

Το «Μέγαρο Λιβιεράτου», ή «Βίλα Υπατία».
Οικοδομήθηκε το 1909 από τον αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Νικουλούδη, για τον Κεφαλονίτη βιομήχανο Γεράσιμο Λιβιεράτο.
Ένα κτίριο στολίδι συνολικής επιφάνειας 1.240 τ.μ., σε τρία διαφορετικά επίπεδα, διέθετε, επίσης, πρωτοποριακές, για την εποχή, εγκαταστάσεις, για ζεστό νερό και τηλέφωνο.
Το κτίριο υπάρχει, σε άριστη κατάσταση και σήμερα.





1960 (αρχές δεκαετίας). Προσφυγική συνοικία, στον Βύρωνα.


  

1960 (δεκαετία). Οικοδόμοι, επί τω έργω, κάπου, στην Αθήνα.



1960 (δεκαετία). Κουρδελατζής. Σχίστης ξύλων, στο Σουφλί.





1960 (δεκαετία). Ο Ορέστης Μάκρης, στο σπίτι του, στο Χαλάνδρι, με τον εγγονό του Φώτη Λινό.



1961. Καφενόβιοι στο Άστρος Κυνουρίας.


 

1961. Η Μελίνα Μερκούρη, σε καφενείο της Αθήνας.



1962. Εικονική πραγματικότητα. Παραπληροφόρηση, με γούστο…



1973. Παράλιο Άστρος. Ιδιοκτήτης αγοραίου.

Πρόκειται, για επαρχιακό ταξί. Το “σοβιετικής” κατασκευής «Βόλγκα». Ο ιδιοκτήτης ήταν ο Τάσος Αβραντίνης και δίπλα, ο γιος του. Το κτίριο, πίσω τους, υπάρχει, ακόμη και στεγάζει cafe.




1976 ΤΡΑΣΤ. Σκίτσο του Νίκου Ζήκου.




1982. Καλλιθέα. Το ξύλινο τραίνο του Ηλεκτρικού Πειραιά - Κηφισιάς.




1983. Ο ιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου “Νεράιδα” Στηβ Κακέτσης, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Βλάσση Μπονάτσο 



3/10/2003. Ganz Mavag, από Κυπαρίσσια, στα στενά της Κακιάς Σκάλας, για Αθήνα.


7/11/2004. Το AC 72, από Αθήνα, στην γέφυρα της Παπαδιάς, για Θεσσαλονίκη.




24/12/2004 Μετρικό διπλό Stadler, στους Αγίους Αναργύρους Αρτικης και αριστερά, η μικτή γραμμη, που έφθανε, έως τα διυλιστήρια Ασπροπύργου.


 

4/2/2006. Σταθμός Προαστιακού, στην Κόρινθο. 

Το γκραφιταρισμένο ΜΑΝ 4 κάνει ανταπόκριση, με τον Προαστιακό, για παλαιό σταθμό Κορίνθου και Πάτρα, Κυπαρίσσια, Καλαμάτα



2/12/2006. Η Α-488, στην Τραχίνα Φθιώτιδας.



21/9/2013. Η τελευταία φορά, που ο σταθμός της Μεγαλοπολης Αρκαδίας υποδέχεται τραίνο.





7/7/2024. Η εικονική πραγματικότητα του γαλλικού εκλογικού συστήματος και η αυθεντική πραγματικότητα, σε αριθμούς, στο εκλογικό σώμα.

Η Marine Lepen και το “Front National”, την πάτησαν, και στην παρούσα φάση, με τον εκλογικό νόμο, που δημιούργησε μια “μαγική εικόνα”, ως προς την κοινοβουλευτική δύναμη των παρατάξεων και των κομμάτων, η οποία βρίσκεται, πολύ μακριά, από την εκλογική πραγματικότητα, ως προς την λαϊκή ψήφο, όπως δείχνουν τα τελικά αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών.



9/7/2024 Πετρούπολη. Λεωφόρος 25ης Μαρτίου.

Τα παράνομα παρκαρισμένα οχήματα, έως πολύ αργά το βράδυ (ώρα 21:50) και μετέπειτα, παραμένουν ανενόχλητα, πάρα τις καταγγελίες. Βέβαια, «φάγανε» νέα καταγγελία και θα «φάνε» και άλλες.

“Κυρίες και κύριοι.

Λυπάμαι, για το γεγονός ότι η Αστυνομία παραμένει άπραγη, για τις συνεχείς καταγγελίες μου, όσον αφορά τα, αενάως, μαζικά παράνομα παρκαρίσματα, στην Λεωφόρο 25ης Μαρτίου, στην Πετρούπολη, όπου η έκνομη αυτή κατάσταση συνεχίζεται ημέρα και νύκτα, χωρίς σταματημό.

Σας στέλνω, ενδεικτικά, το σημερινό (9/7/2024, ώρα 21:50) βίντεο, με την άθλια κατάσταση, που επικρατεί και σας καλώ να πράξετε τα δέοντα· δηλαδή το καθήκον σας, για να εξαλειφθεί αυτή η μόνιμη εστία συστηματικής και συνειδητής παρανομίας.

Δεν είναι δυνατόν μια θρασύτατη μειοψηφία να συμπεριφέρεται ασύδοτα, επειδή η πλειοψηφία δεν ομιλεί και η αστυνομία να ανέχεται αυτήν την θρασεία παραβατική συμπεριφορά.

Στείλτε, επειγόντως, οργανωμένα συνεργεία οργάνων και μέσων, με σαφές καταστρωμένο και συστηματικό σχεδιασμό διαρκείας, προκειμένου να παύσει αυτή η χείριστη κατάσταση”.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οκτώβριος/Νοέμβριος 1917 : Η Οκτωβριανή εξέγερση, στην Ρωσία 106 χρόνια μετά. Έπρεπε να γίνει η αποφασισμένη, από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους, εξέγερση των συμβουλίων εργατών και στρατιωτών, στην επαναστατημένη χώρα; Ανεπιφύλακτα, ναι. Το μειοψηφικό, κοινωνικά, κίνημα της πλειοψηφίας της αριθμητικά, ισχνής, αλλά ισχυρής ρωσικής εργατικής τάξης, έστω και υπό γραφειοκρατική καθοδήγηση, είναι, ιστορικά, ένα γεγονός πολύτιμο και προωθητικό, που άλλαξε, αλλάζει και θα αλλάζει τον ρου της παγκόσμιας Ιστορίας.

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Η σκοτεινή πλευρά της Οκτωβριανής εξέγερσης του 1917, στην Ρωσία : Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς “Λένιν”, ο “Alexander Parvus”, ο Kaiser Wilhelm II’ και οι επωφελείς συμβιβασμοί, καθώς και οι, αμείλικτα, ωμές συνεργασίες, που απέδωσαν, μονόπλευρα, καρπούς, υπέρ του ψυχρού και ψύχραιμου ρεαλιστή ηγέτη των Μπολσεβίκων. (Και τους τα πήρε - των Γερμανών - και έκανε την δουλειά του και την πάτησαν)…