21/7/2024 Jo Biden τέλος. Έπαυσε να επιδιώκει την επανεκλογή του, στην προεδρία των ΗΠΑ. (Άργησε. Πολύ άργησε και σπατάλησε πολύμηνο άφθονο και, άκρως, πολύτιμο χρόνο, για τους Democrats)…

 


Τελικά οι πιέσεις, από όλες τις πλευρές, έπιασαν τόπο, ο Jo Biden ανακοίνωσε, χθες 21 Ιουλίου 2024, την απόσυρσή, από την διεκδίκηση της επανεκλογής του, στην προεδρία των ΗΠΑ.

Ήταν μια πράξη, που κυοφορήθηκε, επι πολύ καιρό, υπήρξε, εξαιρετικά, δυσχερής, διότι ο γέρος δεν το έβαζε κάτω και επέμενε να είναι υποψήφιος, για την επανεκλογή του, μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμη και μετά την απόπειρα δολοφονίας του Donald Trump, με την οποία ο υποψήφιος δολοφόνος, δεν μπόρεσε να σκοτώσει - παρά τρίχα - να σκοτώσει τον Trump, αλλά, κατά κυριολεξίαν, σκότωσε την υποψηφιότητα του Jo Biden, η οποία, όμως, ούτως, ή άλλως, υπήρξε ημιθανής.

Η αλήθεια είναι ότι ο Jo Biden άργησε παρά πολύ να πεισθεί ότι πρέπει να αποσυρθεί. Οι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν, στις 5/11/2024, δηλαδή πολύ λιγότερο, από τέσσερεις μήνες, από σήμερα και το Δημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται, τώρα, να μην έχει υποψήφιο, για την προεδρία των ΗΠΑ. Αυτό το πρόβλημα, βέβαια, είναι επιλύσιμο, διότι, στις προσεχείς ημέρες κάποιος, ή κάποια θα βρεθεί να θέσει υποψηφιότητα και να υποστηριχθεί, από την αμερικανική ελίτ των Δημοκρατικών, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, στην προηγούμενη πολύμηνη χρονική περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας, εξ αιτίας της πεισματικής στάσης του, εν ενεργεία, προέδρου των ΗΠΑ.

Επίσης, η εύρεση του υποψηφίου δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, αν και υποθέτω ότι θα είναι γρήγορη, διότι, όπως είναι γνωστό, η πολιτική απεχθάνεται το κενό. Όμως, η πιεστική ανάγκη, για την επιλογή ενός προσώπου, που θα αντικαταστήσει τον Jo Biden, ως υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος, για την αμερικανική προεδρία, συνήθως, οδηγεί, σε προχειρότητες και σε δυσαρέσκειες, όσων έχουν την σχετική φιλοδοξία να είναι αυτοί οι επίσημοι υποψήφιοι του κόμματος και δεν θα επιλέγουν, από το «κογκλάβιο» της ηγετικής ελίτ του κόμματος και επιπλέον, είναι απαραίτητο αυτός, ή αυτή, που θα επιλεγεί, να έχει την στήριξη του Jo Biden, ο οποίος, παρά την απόσυρση, που ανακοίνωσε, χθες, από την διεκδίκηση της επανεκλογής του, παραμένει πρόεδρος των ΗΠΑ (η θητεία του τελειώνει, στις 20/1/2025) και με τις αποφάσεις τις δικές του και της κυβέρνησής του, θα επηρεάσει, όσο μπορεί, το υπόλοιπο του προεκλογικού αγώνα, έως τις 5 Νοεμβρίου 2024.




Αυτά, που, τώρα, πρόωρα, ακούγονται, είναι ότι ο Αμερικανός πρόεδρος υποστηρίζει την υποψηφιότητα της αντιπροέδρου των ΗΠΑ Kamala Harris, που, όμως, δεν είναι, καθόλου, δημοφιλής, στην αμερικανική κοινή γνώμη, όπως λένε οι δημοσκόποι, ενώ γίνεται λόγος και για την Hillary Clinton, η οποία και αυτή έχει πρόβλημα, στις δημοσκοπήσεις, αποτελώντας ένα “ξαναζεσταμένο φαγητό” , για το αμερικανικό εκλογικό σώμα, ενώ τυχούσα υποψηφιότητά της θα φέρει την γκρίνια, στις τάξεις, όσων θεωρούν - και προς ίδιος όφελος, προφανώς - ότι αποτελεί μια παρωχημένη υποψηφιότητα, που έχει ηττηθεί, από τον Donald Trump, στις προεδρικές εκλογές του 2016 και ότι, φυσικά, θα ηττηθεί και πάλι, εάν βρεθεί να είναι αντίπαλη του, στις τωρινές προεδρικές εκλογές.




Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι οποιοσδήποτε και αν επιλέγει, ως υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, για την προεδρία των ΗΠΑ, πρόκειται να βρεθεί, σε δύσκολη θέση, λόγω της μεγάλης χρονικής διαρκείας της, έως χθες, υποψηφιότητας του Jo Biden, που αφαίρεσε και σπατάλησε, από όποιον ή  όποια και αν επιλεγεί, για την υποψηφιότητα του κόμματος, για την αμερικανική προεδρία, τεράστιο πολύτιμο χρόνο προετοιμασίας και επικοινώνησης (προπαγάνδισης) της νέας υποψηφιότητας, στο αμερικανικό εκλογικό σώμα, με δεδομένη και την ανεξάρτητη υποψηφιότητα του, παραπάνω, εικονιζόμενου Robert Kennedy jr, που, τον Οκτώβριο του 2023, εγκατέλειψε την κούρσα, για το χρίσμα των Δημοκρατικών και η κίνηση του αυτή άφησε άφωνους, τόσο τους Δημοκρατικούς, αλλά και τους Ρεπουμπλικάνους.




Αυτός ο περιρρέων φόβος είναι, απολύτως, λογικός. Ο απόγονος των Kennedies θα τους αποσπάσει ψήφους, επειδή θυμίζει περισσότερο μια ακτιβιστική αριστερή εκδοχή του Donald Trump και όχι τον δολοφονημένο πρόεδρο των ΗΠΑ JFK, ή τον πατέρα του, τον δολοφονημένο, τέως υπουργό Δικαιοσύνης και υποψήφιο, για την αμερικανική προεδρία, στην προεκλογική περίοδο του 1967, Bobby Kennedy, που εικονίζονται, παραπάνω.

Έτσι, στο Δημοκρατικό Κόμμα, που βρίσκεται, σε σύγχυση, υπάρχει ένα μεγάλο ρεύμα, το οποίο δεν επιθυμεί να δοθεί, πρόωρα (;), ένα «δακτυλίδι», σε οποιονδήποτε υποψήφιο, αλλά η επίσημη υποψηφιότητα, που θα προτείνουν οι Democrats, για την προεδρία των ΗΠΑ, να προκύψει, μέσα, από ανοικτές διαδικασίες, στο συνέδριο του κόμματος, που θα διεξαχθεί, όμως, τον ερχόμενο Αύγουστο, στενεύοντας, ασφυκτικά, τα περιθώρια του χρόνου, για να ξεδιπλώσει την προεκλογική του καμπάνια όποιος και αν είναι ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ, που θα επιλεγεί, μέσα από αυτήν την χρονοβόρα διαδικασία.

Ως εκ τούτου, έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας, μέχρι την Τρίτη, 5 Νοεμβρίου 2024. 

Πάρα πολλά…





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οκτώβριος/Νοέμβριος 1917 : Η Οκτωβριανή εξέγερση, στην Ρωσία 106 χρόνια μετά. Έπρεπε να γίνει η αποφασισμένη, από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους, εξέγερση των συμβουλίων εργατών και στρατιωτών, στην επαναστατημένη χώρα; Ανεπιφύλακτα, ναι. Το μειοψηφικό, κοινωνικά, κίνημα της πλειοψηφίας της αριθμητικά, ισχνής, αλλά ισχυρής ρωσικής εργατικής τάξης, έστω και υπό γραφειοκρατική καθοδήγηση, είναι, ιστορικά, ένα γεγονός πολύτιμο και προωθητικό, που άλλαξε, αλλάζει και θα αλλάζει τον ρου της παγκόσμιας Ιστορίας.

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Η σκοτεινή πλευρά της Οκτωβριανής εξέγερσης του 1917, στην Ρωσία : Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς “Λένιν”, ο “Alexander Parvus”, ο Kaiser Wilhelm II’ και οι επωφελείς συμβιβασμοί, καθώς και οι, αμείλικτα, ωμές συνεργασίες, που απέδωσαν, μονόπλευρα, καρπούς, υπέρ του ψυχρού και ψύχραιμου ρεαλιστή ηγέτη των Μπολσεβίκων. (Και τους τα πήρε - των Γερμανών - και έκανε την δουλειά του και την πάτησαν)…