Από την Αιγηίδα, πριν 30.000.000 χρόνια, στον παλαιότερο άνθρωπο, που, το 1840, έχει φωτογραφηθεί, στο Σύνταγμα του 1865, στα γκιαβκιριά της Κωνσταντινούπολης, το 1880, στον Πειραιά, το 1914-1920, στο Ναβαρίνο, το 1928, στον Μεσοπολεμικό “αθηναϊκό μοντερνισμό”, στην φαβέλα του Δρουγουτίου, το 1950-1965, στην Θεσσαλονίκη, το 1952, στα τραίνα 1960-2010 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (53).

 


30.000.000 χρόνια πριν, από σήμερα : Η Αιγηίδα.

Ένωνε την ηπειρωτική Ελλάδα, με το Αιγαίο, από τις ακτές του Αδρέα (της Αδριατικής), μέχρι την Μικρά Ασία και νότια, έως την Κρήτη. Πρόκειται, για την λεγόμενη “Μέση Γη”, η οποία αποτελεί ένα τμήμα της μετεξέλιξης της Παγγαίας και την διέσχιζαν δυο μεγάλοι ποταμοί. Ο Αδρίας και ο Αιγαίος.



356 πΧ - 339 πΧ (περίπου). Άγαλμα του θεού Ερμή, στην αρχαία Σιντική. 

Την πόλη αυτή ίδρυσε ο Φίλιππος Α’ (Φίλιππος Β’, ο Μακεδών), ο πρώτος βασιλιάς των αρχαίων Ελλήνων, κοντά, στα τωρινά ελληνοβουλγαρικό σύνορα, στην βουλγαρική πλευρά των συνόρων. Εγκαταλείφθηκε, τον 5ο μΧ αγώνα, λόγω της μεγάλης σεισμικότητας, που είχε η περιοχή.



2ος αιώνας μΧ. Μαρμάρινο άγαλμα της θεάς Αρτέμιδας της Κυνηγού.

Βρέθηκε, σε μια κόγχη, στις αρχαιολογικές ανασκαφές, στην αίθουσα “Σωκράτης”, στην ταράτσα της αρχαίας πόλης της Εφέσου.



1840. Hannah Stilley - Gorby (New Castlle, Delaware 1746 -  Bradywine 1840)

Η Αμερικανίδα γηραιά γυναίκα, είναι ο παλαιότερος άνθρωπος, που έχει, ποτέ, φωτογραφηθεί.




1865. Πλατεία Συντάγματος και Ερμού 1. Το Μέγαρο Ανδρέα Κορομηλά.

Κατασκευάστηκε το 1853, με σχέδια του Παναγή Κάλκου (1818–1875).
Στο ισόγειό του, στέγαζε το ζαχαροπλαστείο του Ζαβορίτη.
Η κατεδάφιση έγινε, το 1963, τότε, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, στο όνομα του “εκσυγχρονισμού”, αφάνισε, σχεδόν, όλη την παλαιά νεοκλασική Αθήνα, το έργο του οποίου συνέχισε η δικτατορία των συνταγματαρχών.
Στην θέση αυτού του κτιρίου, σήμερα, είναι η δεξιά πλευρά του υπουργείου Οικονομικών.


 

1880 (δεκαετία). Κωνσταντινούπολη. Τα γκιαβκιριά - τα πολλά απλά μονοόροφα, ή δυόροφα ξύλινα σπίτια - των φτωχών.



1910. Αλεξανδρούπολη. Το Πασαλίκι.

Κτίσθηκε, για να στεγάζει την εδρα του εκάστοτε πάσα.




1910 (κτίσμα). Οικία Καζούλη. Κηφισίας 241 και Λαμπράκη. Κηφισιά.

Κτίσθηκε, πάνω από ένα παλαιό τουρκικό νεκροταφείο - με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν φήμες ότι κυκλοφορούν φαντάσματα και η ότι η οικία είναι στοιχειωμένη -, από τον Αιγυπτιώτη επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας  Νικόλαο Καζούλη και ήταν η θερινή του κατοικία. Στην Κατοχή έγινε φρουραρχείο των SS, όπου έγιναν πολλοί βασανισμοί κρατουμένων. Με την απελευθέρωση, κατελήφθη, από τον ΕΛΑΣ και, μετά, στο ΚΑΤ, στην συνέχεια, πέρασε, στην ιδιοκτησία του ΙΚΑ. Εκεί, γυρίστηκαν και σκηνές, από το κινηματογραφικό έργο “Υπολοχαγός Νατάσα”.



11/9/1915. Τένεδος. Το λιμάνι.




1914 (κατασκευή). Τα ξύλινα βαγόνια του ηλεκτρικού Πειραιάς - Κηφισιά.

Τώρα, μερικά δείγματα διατηρούνται, στο Μουσείο Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων, στο Μέγαρο ΗΣΑΠ, στον Πειραιά.


1920. Το Τελωνείο του Πειραιά.

Πλήθος κόσμου και άμαξες, μπροστά, από το κτίριο.




1920 (κτίσμα). Φλώρινα. Η οικία Σαπουντζή, στις όχθες του Σακουλέβα.




1920 (δεκαετία). Κρήτη· άγνωστο, πού, ακριβώς.

Προφανώς, σε κάποια τοπική γιορτή.




1923 (κτίσμα). Τμήμα του εσωτερικού του τετραώροφου Μέγαρου του Ησαΐα, στην γωνία των οδών Πατησίων και Ιουλιανού.

Οικοδομήθηκε, από τον πολιτικό μηχανικό Παναγιώτη Ζίζηλα. Τώρα, στεγάζει την Σχολή Κινηματογράφου Σταυράκου.



1927. Ρόδος. Μανδράκι.

Ιταλική Κατοχή. Ο ιστός της σημαίας. Απέναντι, ο Ιππικός Όμιλος (cavillini).






1928. Ναβαρίνο, Πύλος.


 

1937. Στον δρόμο, από την Αμφιλοχία, προς τον ορεινό όγκο της Σβάρνας, για παραθερισμό.


 

1938. Ανυψωτικός ξύλινος γερανός (μπίγα), με τον οποίο φόρτωναν ογκόλιθους, σε φορτηγίδα μαούνα, από τον εκβραχισμό του “Νταμαριού”, στο Άστρος Κυνουρίας.

Έτσι, κατασκευάστηκε το σημερινό Θέατρο, στην περιοχή.




1938 (κτίσμα). Τετραώροφο κτίριο διαμερισμάτων, με ισόγειο κατάστημα, στις οδούς Καλλιδρομίου και Σπύρου Τρικούπη 50.

 Σχεδιάστηκε, από τον αρχιτέκτονα Κυριακούλη Παναγιωτάκο και ήταν μια προσπάθεια ανάδειξης ενός μεσοπολεμικού “αθηναϊκού μοντερνισμού”, που, όμως, δεν είχε συνέχεια.



1936-1939. Ο βασιλιάς Γεώργιος Β’, ημέρα του Πάσχα, με την ανακριτική φρουρά.


 

Απρίλιος 1941 Οχυρά Μεταξά : Ένα γερμανικό τανκ (Stug), κατά την διάρκεια των μαχών, στα Λουτρά του Σιδηροκάστρου.


 

Μάρτιος 1942. Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος. Ορκομωσία νεοσυλλέκτων, στο ελληνικό Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό.



1943. Το θωρακισμένο καταδρομικό «ΑΒΕΡΩΦ», στο λιμάνι του Πορτ Σάιντ, στην Αίγυπτο.




1940 (δεύτερο μισό της δεκαετίας). Χωροφύλακας, σε φωτογραφείο.



1950 - 1965. Η συνοικία/φαβέλα Δρουγούτι.

Στον σημερινό Νέο Κόσμο.



Η πλατεία Αριστοτέλους.

Η παραλία.

1952. Θεσσαλονίκη.



1956. Ο ποιητής Φαίδων Πολίτης.




1960. Η Μαρινέλλα, ο πατέρας της Γιώργος Παπαδόπουλος, ένας φιλος τους και ο Στέλιος Καζαντζίδης.


3/7/1960. Α/Α Dedietrich, στον σταθμό του Πειραιά (ΣΠΑΠ).



1961. Ολυμπία.




1964-1965. Πειραιάς. Τρούμπα.

Διακρίνεται, αριστερά, το Μέγαρο Ποτόγλου, πρώην ''Ξενοδοχείο Σικάγο'', (ανέγερση· τέλη δεκαετίας του 1920, έως τις αρχές του 1930), στην συμβολή των οδών Νοταρά 116, Φίλωνος 119 και Σκουζέ, (το κτίριο υπάρχει και σήμερα).
Στην γωνία, ένα, από τα φημισμένα καμπαρέ της περιοχής, το "Tony's Bar" και λίγο πιό πάνω, η είσοδος του ξενοδοχείου "Φαίδρα".
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, στο κτίριο στέγαζόταν το αρχηγείο της γερμανικής διοίκησης του Πειραιά (Komandatur).


 

1965. Η Τζένη Καρέζη, στην Πλάκα.



 

1969. Ο Κώστας Βουτσάς και η Έρρικα Μπρόγερ και την Κρήτη τους Σαντρα.



1970 (δεκαετία). Τασκένδη. Νεαροί απόγονοι των ηττημένων του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, από την περιοχή του Τσιλανζάρ.




1973. Πάρος.

Ο ανεμόμυλος.



 

1981. Γιάννης Ζουγανέλης, Ανδρέας Μικρούτσικος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου.



1986. Ο Ανδρέας Παπανδρέου χορεύει, η Σωτηρία Μπέλλου τραγουδά.




9/9/2006. Το ΜΑΝ 2000, εκτελώντας δρομολόγιο του Προαστιακού, στην Χαλκίδα, με χρωματισμό ταιριαστό, με τον Ευβοϊκό.



2002. Το IC, για Ολυμπία, πλησιάζει, στον σταθμό του Διακοπτού.



2003 παραμονή Θεοφανείων. Το τραίνο, από Καλαμάτα, για Τρίπολη - Κόρινθο - Αθήνα, αποβιβάζει την μοναδική επιβάτιδα, στους Χράνους Αρκαδίας.



10/5/2003. Τραίνο, στην γραμμή Διακοπτού - Καλαβρύτων, στην (προφανώς, δύσκολη διέλευση), από την θέση Δικαστήρια.


 

31/10/2003. Κακιά Σκάλα. Όταν τα μετρικά IC πήγαιναν, στην Ολυμπία.



2007. Τραίνα, στο αμαξοστάσιο του Πειραιά.



2010. Στάση του τραίνου Α-9105, στο Μανάρι Αρκαδίας.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Οκτώβριος/Νοέμβριος 1917 : Η Οκτωβριανή εξέγερση, στην Ρωσία 106 χρόνια μετά. Έπρεπε να γίνει η αποφασισμένη, από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους, εξέγερση των συμβουλίων εργατών και στρατιωτών, στην επαναστατημένη χώρα; Ανεπιφύλακτα, ναι. Το μειοψηφικό, κοινωνικά, κίνημα της πλειοψηφίας της αριθμητικά, ισχνής, αλλά ισχυρής ρωσικής εργατικής τάξης, έστω και υπό γραφειοκρατική καθοδήγηση, είναι, ιστορικά, ένα γεγονός πολύτιμο και προωθητικό, που άλλαξε, αλλάζει και θα αλλάζει τον ρου της παγκόσμιας Ιστορίας.

Η σκοτεινή πλευρά της Οκτωβριανής εξέγερσης του 1917, στην Ρωσία : Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς “Λένιν”, ο “Alexander Parvus”, ο Kaiser Wilhelm II’ και οι επωφελείς συμβιβασμοί, καθώς και οι, αμείλικτα, ωμές συνεργασίες, που απέδωσαν, μονόπλευρα, καρπούς, υπέρ του ψυχρού και ψύχραιμου ρεαλιστή ηγέτη των Μπολσεβίκων. (Και τους τα πήρε - των Γερμανών - και έκανε την δουλειά του και την πάτησαν)…