Από τον θρίαμβο της κομμουνιστικής Αριστεράς, στις βουλευτικές εκλογές της 11-5-1958, όπου η ΕΔΑ, έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, στην βουλή, στην παρακμή της, στον ρόλο του αδύναμου κομπάρσου, στις πρώτες μεταδικτατορικές βουλευτικές εκλογές της 17-11-1974 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (52).

 

1974. Ηλίας Ηλιού, Μίκης Θεοδωράκης, Χαρίλαος Φλωράκης.

Τότε, είχε υπάρξει, μια ευκαιριακή εκλογική σύμπραξη [ΕΔΑ, ΚΚΕ και ΚΚΕ (Εσωτερικού)], με το σχήμα της “Ενωμένης Αριστεράς”, για τις πρώτες μεταδικτατορικές βουλευτικές εκλογές της 17/11/1974. Το εκλογικό αυτό σχήμα πήρε 464.787 ψήφους και 9.47%. Η εκλογική αποτυχία, και ο εκλογικός καταποντισμός τους ήσαν προφανείς. Στην βουλή, όμως, εισήλθαν, αλλά, ως κομπάρσοι.

11/5/1958 βουλευτικές εκλογές. Αφίσα της ΕΔΑ (που ήταν, ουσιαστικά, εκείνη την εποχή, το παράνομο ΚΚΕ).

Αλλά δεν ήσαν, πάντα, έτσι, όπως διαμορφώθηκαν, τον Νοέμβριο του 1974, τα πράγματα, για την ελληνική κομμουνιστική Αριστερά. 

Το 1958, σε πολύ πιο δύσκολους και σκληρούς καιρούς, η κομμουνιστική αριστερά, στην Ελλάδα, μέσα σε λιγότερο, από 9 χρόνια, από την στρατιωτική της συντριβή, τον Αύγουστο του 1949, κατάφερε να αναδειχθεί, σε αξιωματική αντιπολίτευση.

Η πρώτη οκταετία του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν ήταν ανέφελη, για την ελληνική κοινωνία. Ήταν πολύ σκληρή, οικονομικά. Ο Καραμανλής είχε την φήμη του “νοικοκύρη” (παρότι διεφθαρμένος και με σκοτεινό παρελθόν) και η εισοδηματική του πολιτική είχε ξεπεράσει τα όρια της ασφυξίας, που ανάγκαζε τον πληθυσμό της χώρας, μέσα, σε πραγματικές συνθήκες αυξανόμενου πλούτου, να μεταναστεύει, μαζικά, στο εξωτερικό, για καλύτερα μεροκάματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και για καλύτερη ζωή.

Έτσι, άδειασε η ύπαιθρος, όχι, μόνον, από την αστυφιλία. Άδειασε και από τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα, που είχαν έναν μόνιμο χαρακτήρα, κυρίως, προς τις μακρινές χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία και δευτερευόντως, Βρετανία), αλλά και προσωρινό, μεν, χαρακτήρα, που, όμως, συνοδευόταν, από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απομάκρυνσης, από την Ελλάδα (Γερμανία, Βέλγιο και δευτερευόντως, Ελβετία, Ολλανδία, Γαλλία).

Αυτή η γελοιογραφία αφορά τις βουλευτικές εκλογές της 29/10/1961, αλλά δεν πειράζει, διότι, όσον αφορά την πρώτη καραμανλική οκταετία, είναι γενικής χρήσεως…

Η προεκλογική περίοδος των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της 11/5/1958, φυσικά, δεν ήταν εύκολη, για την ΕΔΑ, η οποία ήταν η νόμιμη έκφραση του παράνομου ΚΚΕ. Η αστυνομική βία και η βία των παρακρατικών οργανώσεων, κυρίως, στην ύπαιθρο, όπως και η ανοησία των πολιτικών ηγετών του κατακερματισμένου Κέντρου, που υποστήριξαν και ψήφισαν έναν, ακόμη, στρεβλωτικό - στα όρια του διεστραμμένου - εκλογικό νόμο του Τάκου Μακρή και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, θεωρώντας ότι αυτός ο εκλογικός νόμος θα ευνοούσε τον κεντρώο χώρο, έναντι της Αριστεράς. 

Αλλά όλοι έπεσαν έξω. Και αυτοί και κυρίως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η πρεσβεία της οδού Βασιλίσσης Σοφίας 91 και η Ουάσινγκτων, που διέθεσε μεγάλα ποσά μυστικών κονδυλίων, υπέρ των φιλικών της κομμάτων (δηλαδή την ΕΡΕ και τα κόμματα του Κέντρου), όπως, επίσης, έπεσαν έξω, ο στρατός και η χωροφυλακή.

Η ΕΔΑ, με ηγέτη τον, ανωτέρω, εικονιζόμενο, σε νεαρή ηλικία, Ιωάννη Πασαλίδη, συγκέντρωσε, υπό συνθήκες νοθείας (κυρίως, στην ύπαιθρο), τρομοκρατίας, εκτοπίσεων και ωμής βίας, που εκφράστηκαν, με δολοφονικές επιθέσεις, το 24,42% των ψήφων, λαμβάνοντας 939.902 ψήφους και 79 βουλευτικές έδρες, αφού εισήλθε, στην λεγόμενη Β’ κατανομή, ενώ το Κέντρο, δηλαδή το Κόμμα Φιλελεύθερων των συναρχηγών του (Γεώργιος Παπανδρέου, Σοφοκλής Βενιζέλος), έλαβε 20,67%, 795.445 ψήφους και 36 βουλευτικές έδρες, αφού δεν κατάφερε να εισέλθει, στην Β’ κατανομή. Κοινώς, την πάτησε. 

Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί :

Το Κέντρο, με αρχηγό τον, ανωτέρω, εικονιζόμενο Γεώργιο Παπανδρέου και το εκλογικό σχήμα της “Δημοκρατικής Ενωσης”, στο οποίο συμμετείχε και η ΕΔΑ, είχε λάβει, στις βουλευτικές εκλογές της 19/2/1956, 1.620.007 ψήφους, ποσοστό 48,15% και 132 έδρες. 

Όμως, το 1958, τα πράγματα ήσαν, εντελώς, διαφορετικά, διότι η ηγεσία του Κέντρου δεν θέλησε να συμμετάσχει, στις εκλογές, συμπράττοντας, πάλι με την ΕΔΑ. 

Τα μυστικά κονδύλια της Ουάσινγκτων και το μαύρο ρήμα της εντόπιας ολιγαρχίας, έπιασαν τόπο.

Η ΕΔΑ, όμως, πραγματοποίησε την απρόσμενη έκπληξη, σε σημαντικό βαθμό, εξ αιτίας μιας άλλης μη αναμενόμενης και μεγάλης έκπληξης, που ήταν η μεγάλη αύξηση της προσέλευσης, στην ψηφοφορία, του εκλογικού σώματος, που συμμετείχε, στις βουλευτικές εκλογές της 11/5/1958 και η οποία έφθασε, στους 3.863.982 ψηφοφόρους, έναντι 3.379.445 ψηφοφόρων, στις βουλευτικές εκλογές της 19/2/1956.

Φυσικά, ούτε και η ΕΡΕ του, ανωτέρω, εικονιζόμενου Κωνσταντίνου Καραμανλή τα πήγε καλά. Έλαβε, σε συνθήκες νοθείας και με τον στρατό να ψηφίζει, “μονοκούκι” ΕΡΕ, το 41,16% των ψήφων (χάνοντας 6,22 ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση, με τις βουλευτικές εκλογές της 19/2/1956), πήρε, συνολικά, 1.583.885 ψήφους και με την εκλογική νοθεία, συγκράτησε τον αριθμό των ψήφων της, (αφού, στις 19/2/1956, είχε λάβει 1.594.112 ψήφους και 47,38%). Όμως, με τον ληστρικό εκλογικό νόμο, που δημοσιεύτηκε, στις 31/3/1958, έλαβε 171 βουλευτικές έδρες, αυξάνοντας τις έδρες της, κατά 6.

Από εκεί και πέρα, μέχρι την στρατιωτική δικτατορία της 21/4/1967 (την ηγεσία της οποίας έφεραν, σε θέσεις κλειδιά, στον κρατικό και τον παρακρατικό μηχανισμό, η Ουάσινγκτων και ο χειραγωγούμενος, από αυτήν, πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής), το ΚΚΕ και η εγχώρια ηγεσία της ΕΔΑ, διαχειρίστηκαν, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, αυτό το τεράστιο εκλογικό τους επίτευγμα της 11/5/1958. 

Αλλά αυτό είναι μια άλλη Ιστορία, με την οποία θα ασχοληθώ, κάποια άλλη φορά…

1890 (δεκαετία). Κωνσταντινούπολη. Ο παγωτατζής.

1908. Θεσσαλονίκη, στην παραλία της πόλης. Το “κίνημα των προκυμαίων”

Πρόκειται, για το κίνημα των Νεοτούρκων. Τα δυο κτίρια υπάρχουν, ακόμη,

25/12/1916. Ζεύγος χωρικών της Μακεδονίας.

Άγνωστο, πού, ακριβώς…

Μάιος 1928. Πειραιάς. Τζαβέλλα και Ζέας.

Υδροφόρα, στην συνοικία της Ευαγγελιστρίας, μπροστά, από το παντοπωλείο του Σαρανταβγά.

1930 Παναθηναϊκό Στάδιο.

Τα γύψινα προπύλαια, που έγιναν, για την Μεσολυμπιάδα του 1906, αφαιρέθηκαν το 1952.

1937. Ο μπάρμπα Βασίλης. 

Μια εμβληματική φυσιογνωμία της παλαιάς Αθήνας, για δεκαετίες, φύλακας του Παναθηναϊκού Σταδίου.

1931. Η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη, σε σκηνή της Παπαδάκη, σε σκηνή της μοναδικής κινηματογραφικής της εμφάνισης.

Ήταν, στην ταινία “Στέλλα Βιολάντη”. Δεν ξαναέπαιξε, στον σινεμά, διότι η εμφάνιση της, στον κινηματογραφικό φακό, κρίθηκε, από την ίδια, ως ανεπαρκής. Πάντως, εισπρακτικά, η ταινία αυτή δεν πήγε άσχημα. Παίχτηκε και στο εξωτερικό (αρχικά, στην Αίγυπτο και κατόπιν, στις ΗΠΑ, με αγγλικούς υπότιτλους).

 

Ιούλιος 1935. Πειραιάς. Στην παραλία της Καστέλλας, για μπάνιο, στην θάλασσα.

1939. Ο 27χρονος ανερχόμενος ηθοποιός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, στο έργο του Eugene Gladstone O’Neill “Πέρα, από τον ορίζοντα”, που ανέβασε ο Δημήτρης Ροντήρης, στην σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

1953. Λαϊκή αγορά, στο Κολωνάκι.

 1960 (δεκαετία) Μίρκα Καζαντζοπούλου - Έλενα Ναθαναήλ.

1960 (δεκαετία). Η Γεωργία Βασιλειάδου και ο νεαρός Τόλης Βοσκόπουλος, στην σκηνή του “ΠΕΡΟΚΕ”, όταν, ακόμη, ο Τόλης δεν είχε βγει, στο τραγούδι.

1962. Χωροφύλακες, γλεντούν, στο Δίστρατο της Κόνιτσας.

Τότε, αυτοί, όπως και οι αγροφύλακες, ήσαν, μαζί με τους παπάδες και (δευτερευόντως) τους δασκάλους, η πραγματική τοπική εξουσία, στα χωριά της ελληνικής επαρχίας…

1900. Η οδός Πανεπιστημίου.

1964. Πειραιάς.

Ό,τι είχε απομείνει, από το μέγα ξενοδοχείο "Κοντινετάλ" (κατεδαφισμένο), στην συμβολή της ακτής Ποσειδώνος, με την οδό Δημητρίου Γούναρη.

1970. Αμπελόκηποι. Λεωφόρος Κηφισίας και Πανόρμου.

Στο ύψος του Ερυθρού Σταυρού, απέναντι, είναι η οδός Πανόρμου.

1975. Ο Παντελής Ζερβός και η Μαίρη Αρώνη, στο θεατρικό έργο “Ο βασιλιάς Ομπού”, στο Εθνικό Θέατρο.

1989. Πλατεία Ομονοίας.

1990 (πρώτο μισό της δεκαετίας). Γλυφάδα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος και η Ζωή Λάσκαρη, στο κέντρο «Αστέρια»·

29/8/2003. Το δρομολόγιο 300, από Κυπαρισσία, για Πειραιά.

Διασχίζει το Ξυλοκάστρου και το κομψοτέχνημα της μεταλλικής γέφυρας του Σύθα, λίγο πριν σταθμεύσει, στον σταθμό της πόλης.

2004. Ειδική διασταύρωση, στην Κακιά Σκάλα.

2008 -2024 : Εν τω μεταξύ, η απαξίωση των μισθών και η κατολίσθηση της ελληνικής οικονομίας, συνεχίζεται, χωρίς σταματημό…

6/7/2024. Τα χάλια, με τα, παρανόμως, παρκαρισμένα αυτοκίνητα, στην Λεωφόρο 25ης Μαρτίου, στην Πετρούπολη, συνεχίζεται.

Έγινε η σχετική καταγγελία. Μου είπαν να παίρνω το 100, αλλά τους ξεκαθάρισε ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται να το κάνω, διότι όλη την ημέρα και την νύχτα, πρέπει να είμαι απασχολημένος στο τηλέφωνο, όπερ άτοπον. Θα συνεχίσω να τους στέλνω βίντεο και φωτογραφίες, μέχρι να κινητοποιηθούν.

1941 - 1944 Οι collaborateurs του καθεστώτος του στρατηγού Henri Philippe Petain, στην ηττημένη Γαλλία.