Από τον Διογένη τον κυνικό και τα προβλήματα, που έχουν οι Τούρκοι, στην Σινώπη, μαζί του, στο ελληνικό καφενείο, στο Salt Lake City, στην Utah, ΗΠΑ, το 1920, στην Εγνατία και την Καμάρα, στην Θεσσαλονίκη, το 1880, στην οικία Σπυρίδωνα Μεταξά, το 1897, στην τετράδα ενός, από τα “Grupos de afinidad”, της FAI, στο Παρίσι του 1926, στην Μάχη των Οχυρών Μεταξά, τον Απρίλιο του 1941, στις γυμναστικές επιδείξεις το 1954, στα τραίνα (1959-2006) και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (60).

 

1926. Παρίσι. Buenaventura Durruti, Emilienne Morin, Gregorio Jover, Berthe Faber, Francisco Ascaso.

Μια τετράδα των “Grupos de afinidad” (των ενόπλων ομάδων δράσης) της Federacion Anarquista Iberica (FAI).

1880 (δεκαετία). Θεσσαλονίκη. Εγνατία και στο βάθος, η Καμάρα.

1897 (κτίσμα). Η Οικία Σπυρίδωνα Μεταξά, στον Πειραιά.

Πρόκειται, για τριώροφο λιθόκτιστο κτίριο, με μικρό κτίσμα, στο δώμα.  Το ισόγειο του, περιλαμβάνει δευτερεύοντες χώρους (αποθήκες, στάβλο, δύο καταστήματα), χωρίς εσωτερικά διακοσμητικά στοιχεία.

Ο πρώτος και ο δεύτερος όροφος, που αποτελούσαν δύο κατοικίες, με ξεχωριστές εισόδους, έχουν αξιόλογα εσωτερικά διακοσμητικά στοιχεία (οροφές, τοίχους, τζάκια, κουφώματα), που διατηρούνται, σήμερα, σε μέτρια, έως κακή κατάσταση.

Το κτίσμα του δώματος είναι ερειπωμένο. Πρόκειται, για πολύ αξιόλογο νεοκλασικό κτίριο του τέλους του 19ου αιώνα, με περίτεχνες προσόψεις, που διατηρούνται, σε μέτρια κατάσταση. Όλα τα αρχικά στοιχεία, που συνθέτουν τις εξωτερικές όψεις, καθώς και τους εσωτερικούς χώρους, είναι, σήμερα, αναγνωρίσιμα και έτσι, επιτρέπουν την πλήρη αποκατάσταση του κτιρίου, στην αρχική μορφή του.

Εξαίρεση αποτελούν τα πήλινα αγάλματα και οι γλάστρες του στηθαίου του δώματος και της αυλής, των οποίων βρέθηκαν, μόνον, ίχνη, από τα οποία μπορεί να προκύψει το μέγεθος και η θέση τους. Θεωρείται έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ και το έτος 1976, κατά το οποίο χαρακτηρίστηκε, ως διατηρητέο, φέρεται να υπάγεται, στην ιδιοκτησία Κοντέλλη.

Στην συμβολή των οδών Βασ. Γεωργίου Α', Βασ. Σοφίας (σημερινή Γρηγορίου Λαμπράκη) και Λουκά Ράλλη.

2006. Το άγαλμα του Διογένη του Κυνικού, στην πατρίδα του, την Σινώπη.

Το άγαλμα έφερε αναταραχή, στην Τουρκία. Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Hurriyet, τα μέλη ενός συντηρητικού θρησκευτικού ιδρύματος του Erbacan, πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας, στο λιμάνι της Σινώπης, στην Μαύρη Θάλασσα, υποστηρίζοντας ότι δεν εναντιώνονται, στις τέχνες και στα αγάλματα, αλλά στο γεγονός ότι, μέσω των αγαλμάτων, «διαχέεται» η ελληνική ιδεολογία, στην πόλη τους. Έκαναν, μάλιστα, συγκέντρωση, μπροστά, από το άγαλμα, όπως φαίνεται, στην τρίτη, παραπάνω, φωτογραφία.  Πιο συγκεκριμένα, οι δηλώσεις του εκπροσώπου του ιδρύματος Ismail Tezic ήσαν οι εξής :

«Δεν είμαστε ενάντια, στην τέχνη και τα αγάλματα. Ωστόσο, είμαστε αντίθετοι, σε όσους προσπαθούν να κολλήσουν την ταμπέλα της ελληνικής φιλοσοφίας και ιδεολογίας, στην Σινώπη. Ζητάμε να αφαιρεθεί το άγαλμα, από την είσοδο της Σινώπης και να μεταφερθεί, στο Balatlar. Θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε αυτό. Αν χρειαστεί, θα μαζέψουμε υπογραφές και θα βάζουμε, συνεχώς, δελτία τύπου, εδώ…θα παλέψουμε μέχρι το τέλος». 

Ο δήμαρχος της πόλης της Σινώπης, υποστήριξε την ανέγερση του αγάλματος και δήλωσε ότι ο Διογένης είναι σημαντικό πρόσωπο, για την προβολή της Σινώπης και το γεγονός ότι γεννήθηκε, εκεί, μπορεί να φέρει θετικά προνόμια, στην πόλη, αλλά και στην χώρα.

1903. Λαγκάδια Αρκαδίας.

13/5/1913 Από την αθηναϊκή εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” : Πλήθος κόσμου, στα Ιωάννινα, περιμένει τον, τότε, διάδοχο Κωνσταντίνο, ως απελευθερωτή.

1920 (δεκαετία). Ελληνικό καφενείο, στο Salt Lake City, Utah, ΗΠ.

1920 (κτίσμα δεκαετίας). Επί της οδού Λυκούργου, στην Αθήνα.

Κτίστηκε, ακολουθώντας το ρεύμα της art deco. Εκτός, από τα διακοσμητικά του στοιχεία, εντυπωσιακό είναι το καμπυλωτό ερκέρ, που προεξέχει, στους τρεις ορόφους.

1931. Πέραμα. Κατασκευή αγωγού μεταφοράς SHELL.

1941. Η ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου Λίλη Παπαγιάννη, σε πολύ μικρή ηλικία, με τον αδελφό της.

Απρίλιος 1941. Η μάχη, κατά των Γερμανών εισβολέων, στα Οχυρά Μεταξά της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. 

Γερμανικά Stug, στην στενωπό του Ρούπελ. Οι Γερμανοί δεν πέρασαν, από εκεί. Πέρασαν, από την Γιουγκοσλαβία… 

1950 (δεκαετία). Βασίλης Τσιτσάνης και Μάνος Χατζηδάκης.

Εκείνη την εποχή, με τα «αρχοντορεμπέτικα», ο Χατζηδάκης εισήγαγε τα ρεμπέτικα, του Μάρκου Βαμβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη και των άλλων, στην αθηναϊκή ελίτ.

1954. Βαμβακόφυτο Σερρών.

Γυμναστικές επιδείξεις…

1959. Η Θγ 508, στην Αθήνα.

18/8/1961. Τραίνο, στο Κατάκολο.

1962. Κολυμβητικοί αγώνες, στο Παράλιο Άστρος Κυνουρίας.

1964. Ποτίδαια.

Δεν υπήρχε, τότε, γέφυρα. Υπήρχε μια σιδερένια σχεδία, το σάλι, που δεμένη, στις δυο όχθες, με συρματόσχοινα, κουβαλούσε, ένα-ένα, λεωφορεία, κάρα, ανθρώπους και διάφορα πράγματα.

1965. Η BRENDA, έτοιμη, για αναχώρηση, από τον σταθμό του Πύργου Ηλείας.

1970 (δεκαετία). Πειραιάς. Νέο Φάληρο. Το παλαιό Στάδιο Καραΐσκάκη.

Φέρει το ονοματεπώνυμο του γνωστού αρχιστρατήγου (1782-1827) της Επανάστασης του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη, σε ανάμνηση του θανάτου του, μετά από μάχη, σε παραπλήσια τοποθεσία.
Οι αθλητικοί χώροι, σε βάθος χρόνου, κατασκευάστηκαν, στο ίδιο, ακριβώς, σημείο, το 1895, ως Ποδηλατοδρόμιο, το 1964, ως Στάδιο Καραϊσκάκη, το 2004, Νέο Στάδιο, και πιο πρόσφατα, ως Γήπεδο Καραϊσκάκη.

Ιούλιος - Αύγουστος 1974. Κύπρος : Η “γιαγιά” της ΕΛΔΥΚ, η 78χρονη Καλλιόπη Αβραάμ.

Δεν έφυγε. Έμεινε και βοηθούσε τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ. Σκοτώθηκε, μαζί με 33 στρατιώτες, στις 14/8/1974, όταν στο στρατόπεδο, έπεσε μια εχθρική βόμβα.

1970 (μέσα δεκαετίας). Ο Ντίνος Καρύδης, με την μικρή, τότε, κόρη του, Σμαράγδα.

Την κακόμαθε…

1980 (δεκαετία). Ομόνοια. Ξενοδοχείο Κάρλτον. Καφενείον «ΝΕΟΝ».

Το ξενοδοχείο «Carlton», ίδρυση το 1936, το 1954 διέθετε 52 κλίνες και το 1973, με 33 δωμάτια και 60 κλίνες.

Λειτούργησε, έως τις αρχές του 1990.

Το νεοκλασικό κτίριο του 1907, χτίστηκε από τον Γ. Μαλλιαράκη και χρησιμοποιήθηκε, αρχικά, ως οικία. 

Το 1911, το αγοράσε ο Γ. Γρώμμαν, το 1916 ο Π. Γουλανδρής, το 1921 ο Κλ. Πολέμης, και το 1927 κατέληξε, στην οικογένεια Βογιατζίδη.

Την περίοδο της Κατοχής (το 1941), το είχαν επιτάξει οι Γερμανοί.

Στο ισόγειό του, γνωστό καφενείο «Νέον», το αρχικό όνομα ήταν «Νέον Βυζάντιο», το οποίο  ξεκίνησε να λειτουργεί το 1920 και γνώρισε τις μεγαλύτερες δόξες του, την περίοδο 1925-1940.

Ιδρύθηκε από τους Περικλή Γκόσιο και Γιάννη Δούκα.

Το κτίριο, αλλά και το καφενείο διατηρείται και σήμερα.

Η οδός Δώρου, αλλά και μπροστά, στο ξενοδοχείο, είναι, ακόμη, δρόμοι, οι οποίοι, αργότερα, θα γίνουν οι σημερινοί πεζόδρομοι.

2003. Γραμμή Διακοπτό - Καλάβρυτα, στην θέση Πόρτες.

Διακρίνεται και το παλιό ανενεργό τούνελ.

6/12/2003. Η IC 22 διέρχεται, από το σημείο πανόραμα της Κακιάς Σκάλας.

30/5/2004. Το IC 27, από Καλαμάτα -Πύργο - Πάτρα, διέρχεται, από την παραλία Κρυονερίου Ακράτας, για Κόρινθο και Αθήνα.

2/5/2005. Ειδική διασταύρωση, στην Λυκοποριά Κορινθίας.

8/5/2006. Η αμαξοστοιχία, φερόμενη, από την μηχανή Renault, δίπλα, στον Έβρο ποταμό.