2024 - 2027 : Οι, έντονα, αρνητικές εξελίξεις, στα μακροοικονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, που βρίσκεται, σε μια εύθραυστη κατάσταση, όπου το 70% του πληθυσμού περνάει δύσκολα και το 30% εμφανίζει μια επίπλαστη εικόνα “ευμάρειας”, πρόκειται να πλήξουν, σχεδόν, το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. (Και όσοι αντέξουν).

  

Ο κομμένος, σε δυο κομμάτια, παραπάνω, πίνακας των εξελίξεων, στην ελληνική οικονομία, κατά την χρονική περίοδο 2021 - 2027, είναι χαρακτηριστικός, όσον αφορά, το κακό παρόν, που ζει και το χείριστο μέλλον, που έρχεται, για την χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία, το 70% της οποίας βρίσκεται, σε μια δύσκολη, έως ασφυκτική, ακόμη και άθλια οικονομική κατάσταση και το υπόλοιπο 30% (που, ως μέγεθος, δεν είναι μικρό) δίνει μια πλανεμένη ψευδαίσθηση ευμάρειας, η οποία, όμως και αυτή είναι εύθραυστη και αδύναμα, συγκαλυπτική των εξελίξεων, στην οικονομική κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών, που πάνε, από το κακό, στο χειρότερο, ενώ μπροστά μας είναι τα, ακόμη, περισσότερο κάκιστα.

Άλλωστε και τα μακροοικονομικά μεγέθη του αρχικού πίνακα, που είναι απογοητευτικά, όσον αφορά τις εκτιμήσεις και τις παραδοχές, με βάση το μοντέλο, που αυτός ο πίνακας έχει καταρτισθεί, πρόκειται να μην υλοποιηθούν. Και φυσικά, έχω την γνώμη ότι τα μεγέθη αυτά είναι, σχετικώς, ευνοϊκότερα αυτών, που πρόκειται να πραγματοποιηθούν. 

Αυτό, μάλιστα, είναι εύκολο να το διαπιστώσουμε, ενθυμούμενοι πχ τον ρυθμό ανάπτυξης του ελληνικού ΑΕΠ, το 2023, που, τώρα, εμφανίζεται να βρίσκεται, στο 2%, ενώ, στον πίνακα, με τον οποίο αρχίζει το παρόν δημοσίευμα, η εκτίμηση του ΑΕΠ έφθασε, στο 2,10%. Κάπως, έτσι και προς το χειρότερο, πρόκειται να καταλήξουν οι εκτιμήσεις, για τα μακροοικονομίας μεγέθη της ελληνικής οικονομίας και στα επόμενα έτη, ως το 2027.

Όπως και να δούμε τα οικονομικά στοιχεία και τα αμείλικτα δεδομένα, η Ελλάδα έχει περιπέσει, σε μια, επώδυνα, αρνητική κατάσταση, σε μια ταχύτατη κατολίσθηση, αφού, πχ το 2023, το, κατά κεφαλήν, ΑΕΠ της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, δύο χωρών του ευρωπαϊκού νότου και της ευρωζώνης όπως η χώρα μας, βρισκόταν, στο 88% και στο 83% αντίστοιχα του μέσου όρου της “Ευρωπαϊκής Ένωσης” των 27 μελών, ενώ της Ελλάδας κατακρημνίστηκε, στο 67%, όταν το 2007 βρισκόταν, στον μέσο όρο (περί το 100%).

Έτσι, θεωρητικά, για να φθάσει η ελληνική οικονομία, στον μέσο όρο της ΕΕ-27, ας πούμε, σε 10 χρόνια, από σήμερα, θα πρέπει να αναπτύσσεται με ρυθμό κατά 2,1 ποσοστιαίες μονάδες, υψηλότερο από τον αντίστοιχο του μέσου όρου, σε μονάδες αγοραστικής δύναμης.

Αλλά η, κατά κεφαλήν, κατανάλωση, στην Ελλάδα, σε σχέση με τον μέσο όρο των 27 μελών της “EE”, είναι πολύ μεγαλύτερη, από το αντίστοιχο μέγεθος του, κατά κεφαλήν, ΑΕΠ και οδηγεί, στο αποτέλεσμα το μερίδιο της κατανάλωσης στο ελληνικό ΑΕΠ να είναι πολύ μεγαλύτερο, σε σύγκριση με τον μέσο όρο των μελών της “ΕΕ” των 27 μελών. Και αυτό συμβαίνει, ενώ, το 2023, το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, στην χώρα μας ήταν μικρότερο, από την κατανάλωση, με αποτέλεσμα ο ρυθμός αποταμίευσης να είναι αρνητικός. 

Η ελληνική κοινωνία ζει, από τα έτοιμα. 

Και πρέπει να αναφέρω ότι η δική μου εκτίμηση των οικονομικών εξελίξεων, στην Ελλάδα, είναι ότι αυτές πρόκειται να είναι, χειρότερες, από τις κακές εξελίξεις, που υποδεικνύει, ο αρχικός πίνακας, για την χρονική περίοδο 2024 -2027 (και μετέπειτα) και τούτο, επειδή τα κρίσιμα μεγέθη της, δηλαδή οι παραγωγικές επενδύσεις, η διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα, η εθνική αποταμίευση, και η δημοσιονομική κατάσταση και βασικώς, οι μισθοί (που, όπως δείχνει ο, παραπάνω, πίνακας της χρονικής περιόδου 2004 - 2022, έχουν καταρρεύσει, κάτι που συνεχίζεται, μέχρι σήμερα και έως το απώτερο και αόριστο μέλλον), δεν πάνε, καθόλου, καλά, λόγω του ασφυκτικού βραχνά της χρόνιας χρεωκοπίας και της παρατεταμένης κρίσης χρέους, που οδηγήσαν, στην ευρεία υποτίμηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής οικονομίας, επί σειρά πολλών ετών, στο παρελθόν, ήτοι, από το 2010, έως τις ημέρες μας, με τα γνωστά μεγάλα αρνητικά αποτελέσματα, που οδήγησαν, στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.

Αυτή η πνιγηρή θηλιά του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους πρόκειται να σφίξει, ακόμη, περισσότερο τον λαιμό και της οικονομίας, αλλά και πολύ περισσότερο της κοινωνίας της χώρας μας.

Αυτό σημαίνει ότι και τα κατώτερα, αλλά και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα, που εντάσσονται, στο 30% της κοινωνίας και δίνουν την εικόνα μιας επίπλαστης και εύθραυστης οικονομικής ευρωστίας, πρόκειται και αυτά να πληγούν, από τις κακές εξελίξεις, που έρχονται και, που, έστω και τεθλασμένα, εμφανίζονται, στον αρχικό πίνακα του παρόντος άρθρου.

Και από εκεί και πέρα, οποίοι και όσο αντέξουν…