2023 “Λαϊκή Δημοκρατία” της Κίνας : Το εφαρμοσμένο λενινιστικό μοντέλο γραφειοκρατικής κρατικοκαπιταλιστικής λειτουργίας, με οικονομική ανάπτυξη 5,2%, πληθωρισμό 0,23%, μηδενισμό του πληθυσμού, που βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας και επενδύσεις παγίων κεφαλαίων, στο 44,4% και οι ΗΠΑ, με την Δύση, που βρίσκονται, προ αδιεξόδου, ενώ όλα αυτά καθιστούν τις εξελίξεις, εξαιρετικά, κρίσιμες. (Ο κινεζικός πραγματοποιημένος κομμουνισμός δεν έχει πέσει, στην παγίδα των χωρών του μεσαίου εισοδήματος).

 

Η κρισιμότητα των περιστάσεων, που ζούμε, στην δεκαετία του 2020 και η, ακόμη, περισσότερο κρίσιμη κατάσταση, που πρόκειται να προκύψει, στην επόμενη δεκαετία, εξ αιτίας του γεγονότος ότι η “Λαϊκή Δημοκρατία” της Κίνας, μέσα από μια διαρκή διαδικασία ραγδαίας μετεξέλιξης, που συνδυάζεται, με την στιβαρή σταθερότητα του λενινιστικού μοντέλου διοίκησης, στην αχανή χώρα, με ένα μέγεθος συνολικού ΑΕΠ, το 2023, της τάξεως των 31,227 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, υπολογισμένα σε επίπεδα ισοδυναμίας των αγοραστικών δυνάμεων, με βάση το δολάριο του 2021 (που μεταφράζεται, σε ένα μέσο, κατά κεφαλήν, ΑΕΠ της τάξεως των 22.100 δολαρίων και με - το σημαντικότερο, κατά την γνώμη μου όλων - τον μηδενισμό του πληθυσμού, που βρίσκεται, κάτω από τα όρια της φτώχειας, σε συνδυασμό, με έναν πληθωρισμό ίσο, με 0,23%, με ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης 5,2% και ακαθάριστες επενδύσεις παγίων κεφαλαίων, που φθάνουν, στο 44,4% του ΑΕΠ), έχει καταστεί, οικονομικά, μια υπερδύναμη, η οποία έχει αποσπάσει την πρωτοκαθεδρία, από τις ΗΠΑ και συνεχίζει να αναπτύσσεται, ραγδαία, οδεύοντας, στο να αναμετρηθεί, ως οικονομικό μέγεθος, με το σύνολο του Δυτικού Κόσμου, αξίζουν να αποσπάσουν, για μια ακόμη φορά, την προσοχή μας, σε αυτήν την ρεαλιστική μορφή του πραγματοποιημένου κομμουνισμού, διότι, απλούστατα, η πορεία της καθορίζει και θα συνεχίσει να καθορίζει, ακόμη περισσότερο, στο προσεχές μέλλον, την τύχη ολοκλήρου του πλανήτη.

Το, παραπάνω, σχεδίασμα, σε σχέση, με την ανακατανομή και την ανατροπή, στην σειρά των οικονομιών, με τις πλουσιότερες εταιρείες, στον πλανήτη, κατά την περίοδο 2003 - 2023, στην αρχή της οποίας η Κίνα ήταν ο «πτωχός συγγενής», με την γιγαντιαία πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ και υπό την σκιά  της Ιαπωνίας και της Γερμανίας, για να βρεθεί, τώρα, να έχει ξεπεράσει όλους τους άλλους, είναι ένα δείγμα της ακάθεκτης δυναμικής του λενινιστικού κρατικοκαπιταλιστικού οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης. 

Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης έχει, ως έκφραση, τον κομματικό διοικητικό γραφειοκρατισμό, που συγκροτεί, θεμελιακά  την κινεζική οικονομία, ως μια οικονομία αυστηρού κεντρικού σχεδιασμού, ήτοι ως γραφειοκρατική καπιταλιστική οικονομία, που διαφέρει, ριζικά, από τον δυτικό γραφειοκρατικό καπιταλισμό, ο οποίος είναι ατελής, ακριβώς, επειδή πάσχει, ως προς το γεγονός ότι δεν έχει συγκροτήσει ένα, έστω και απόμακρο παραπλήσιο κεντρικό σχεδιαστικό μοντέλο, γεγονός, που τον οδηγεί, στην ένταση των ενδογενών παραλυτικών και των αποδιοργανωτικών προβλημάτων, που εμφανίζονται και ως συνέπεια της παγκοσμιοποίησης.

Αυτή η διαπίστωση οδηγεί, στο συμπέρασμα ότι η κινεζική οικονομία δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα;

Όχι. Η διαπίστωση αυτή δεν σημαίνει ότι κινεζική οικονομία δεν έχει σοβαρά προβλήματα τελικά. Έχει σοβαρά προβλήματα τα οποία οφείλονται κατά κυριότητα το λόγο κυριότατο λόγο στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ και η Δύση έχουν μπει, από το 2008 και ολοένα και περισσότερο εντεινόμενα, σε μια διαδικασία ξεφουσκώματος της παγκοσμιοποίησης, η οποία, τελικά, αυτό που έκανε ήταν να αναδείξει, μέσα σε 30 χρόνια, την Κίνα, ως έναν οικονομικό γίγαντα.

Έχει επηρεασθεί η κινεζική οικονομία, από αυτήν την πολιτική των Δυτικών; 

Προφανώς και έχει επηρεασθεί, αφού οι ετήσιοι ρυθμοί ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας, που, έως το 2009, κυμαίνονταν, στα, ιλιγγιωδώς, υψηλά επίπεδα, άνω του 10%, τώρα, έχει πέσει, στα επίπεδα του 5%.

Αυτή η εξέλιξη είναι προϊόν του φρεναρίσματος της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης, που έχει προκληθεί,

από την οργανωμένη προσπάθεια ξεφουσκώματος της διαδικασίας αυτής, ακριβώς επειδή ευνόησε την Κίνα, σε βάρος των ΗΠΑ και των οικονομιών των κρατών της Δύσης.

Από την πλευρά τους, οι Δυτικοί οικονομολόγοι, ευρισκόμενοι, εκτός τόπου και χρόνου, διερωτώνται, εάν η κινεζική οικονομία έχει πέσει, στην λεγόμενη “παγίδα του μεσαίου εισοδήματος”.

Τί είναι αυτή η υποτιθέμενη παγίδα;

Η λεγόμενη παγίδα μεσαίου εισοδήματος περιγράφει τις χώρες, που υποφέρουν, από μια απότομη και διαρκή πτώση της οικονομικής ανάπτυξης, αφού φτάσουν στο "μεσαίο επίπεδο εισοδήματος", που τις εμποδίζει να ανέβουν, σε υψηλότερο επίπεδο εισοδήματος. Πολλοί οικονομολόγοι της Δύσης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, στον πυρήνα της κρίσεως, που αφορά την παγίδα των οικονομιών  του μεσαίου εισοδήματος, βρίσκεται η στασιμότητα της αύξησης της παραγωγικότητας και προσδιορίζεται, ως μια επίμονη και σταθερή κατάσταση χαμηλής ανάπτυξης, που συνδέεται, με τα δομικά χαρακτηριστικά μιας οικονομίας, ενώ η απόδραση από την παγίδα, απαιτεί ένα πολιτικό σοκ, ή διαρθρωτική αλλαγή.

 Κατά την γνώμη μου, αυτή η θεωρία της «παγίδας των οικονομιών, με μεσαίο εισόδημα», περιγράφει μια προσωρινή κατάσταση και δεν υφίσταται, όταν αναφερόμαστε και λαμβάνουμε υπόψη μας τις μακροπρόθεσμες χρονικές περιόδους. Και εν πάση περιπτώσει, αυτή η κατάσταση δεν αφορά τις οικονομίες του κεντρικού σχεδιασμού, όπως είναι η κινεζική οικονομία.

Μελετώντας, τα δεδομένα, σχετικά με τα αποθέματα κεφαλαίου και εργασίας, στην κινεζική οικονομία, οι Δυτικοί οικονομολόγοι δημιουργούν, επειδή αμφισβητούν τα κινεζικά στοιχεία, γύρω από το ΑΕΠ της Κίνας, ένα "προσαρμοσμένο" ΑΕΠ, που συνάδει με τα υπολογιζόμενα, από αυτούς, οικονομικά στοιχεία, όπως δείχνει, το παραπάνω διάγραμμα, το οποίο, όμως, δεν επιβεβαιώνει τους  υπολογισμούς των Δυτικών οικονομολόγων, διότι το υπολογιζόμενο “προσαρμοσμένο” ΑΕΠ της Κίνας δεν διαφέρει, ουσιαστικά, από τα στοιχεία, που παραθέτει η κινεζική στατιστική υπηρεσία.

 

  

Επίσης, οι Δυτικοί οικονομολόγοι χρησιμοποιώντας την σειρά του "προσαρμοσμένου" ΑΕΠ, το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των εκτιμήσεων που παρουσιάζουν είναι η τεράστια σημασία της συσσώρευσης κεφαλαίου, για την αλματώδη ανάπτυξη της Κίνας, αφού, πάνω από το 81% της συνολικής κινεζικής ανάπτυξης, ανάμεσα, στο 1953 και στο 2023, προέρχεται από την εμβάθυνση του κεφαλαίου, πάνω από 20% από την εργασία, ενώ το TFP, που εκφράζει την συμβολή της τεχνολογίας, στο κινεζικό ΑΕΠ,  εμφανίζεται, συμφωνία, με το, παραπάνω διάγραμμα, κατά μέσον όρο, ως αρνητική, ήτοι, περίπου, στο -2%.

Φυσικά, οι Δυτικοί οικονομολόγοι σφάλλουν. 

Προφανώς, βέβαια, πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν, για την ιλιγγιώδη ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας, το κεφάλαιο και η εργασία, αλλά, αυτό, που είναι σίγουρο και αφορά την συμβολή της τεχνολογίας, στην φρενήρη κινεζική οικονομική ανάπτυξη, ιδίως της τελευταίας 30ετιας, είναι ότι και η συμβολή της τεχνολογίας, προφανέστατα, είναι μεγίστη και δεν μπορεί να είναι αρνητική, αφού όλη η παραγωγική διαδικασία, στην Κίνα, τις προηγούμενες τρεις δεκαετίας έχει, πλήρως, εκσυγχρονιστεί.

Μάλιστα, δεδομένης της απότομης αύξησης των επενδύσεων της Κίνας, στην έρευνα, πρόκειται να υπάρξει επιτάχυνση της ανάπτυξης, από αυτήν. Αυτό σημαίνει ότι μια πιο κλειστή και διεθνώς απομονωμένη κινεζική οικονομία (μια κατάσταση, που διαμορφώνεται από την σύγχρονη κινεζική πολιτική και από τα δυναμικά μέτρα ανάσχεσης της παγκοσμιοποίησης, από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους) και οι κινεζικές επενδύσεις, στην έρευνα να κατευθύνονται όλο και περισσότερο σε δραστηριότητες που σχετίζονται με την ασφάλεια και την άμυνα θα ενισχύσει την κινεζική οικονομική ανάπτυξη, από την καινοτομία.

Και μόνο, από αυτήν την, βαρύτατα, εσφαλμένη εκτίμηση των Δυτικών οικονομολόγων καθίσταται σαφές ότι βρίσκονται, στον κόσμο τους. Κυριολεκτικά, δηλαδή, εκτός τόπου και χρόνου.

Καλό είναι να το προσέξουν…