2/2022 - 4/2025 Ουκρανία : Ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος διεξάγεται, άτυπα και ανεπισήμως, αλλά, ουσιαστικά, ρεαλιστικά και έμπρακτα, με τον συνασπισμό, άνω των 50 κρατών, που συμμετέχουν, στον συμβατικό - μέχρι τώρα - πόλεμο, κατά της Ρωσίας. (Μια επισκόπηση του πολέμου, από την ρωσική εισβολή, έως την μάχη, στο Κουρσκ).

 

Είναι και πάλι ο ρωσοουκρανικός πόλεμος, που με απασχολεί και στο παρόν δημοσίευμα. Μόνο, που, τώρα, ο πόλεμος αυτός εξετάζεται, όσον αφορά τις διεθνείς, τις παγκόσμιες διαστάσεις του και φυσικά, τον αντιμετωπίζω, σύμφωνα με τον επιγενόμενο ουσιαστικό συστατικό του, πλέον, προσδιορισμό του, ο οποίος αποτελεί συνήθως το περιεχόμενο αυτού του πολέμου, στην παγκόσμια διάστασή του, η οποία καθιστά τον πόλεμο, στην Ουκρανία, όχι, περιφερειακό - όπως τον παρουσιάζουν, τα προπαγανδιστικά εργαλεία της Δύσης, για  να μην αναστατωθούν οι κοινωνίες των Δυτικών κρατών, τα οποία κήρυξαν, άτυπα και ανεπισήμως, τον πόλεμο, πλην όμως, ενεργά, ουσιαστικά και έμπρακτα, στην Ρωσία -, αλλά έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο.

Ως εκ τούτου, ο πόλεμος, στην Ουκρανία, πρέπει να αντιμετωπισθεί, έτσι, όπως είναι, μετά την κατάρρευση της Συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης, ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές, όταν οι Δυτικοί υποσχέθηκαν, πλήρης, αμερόληπτη και άνευ όρων, στρατιωτική, οικονομική και λοιπή στήριξη, στο ουκρανικό καθεστώς, προκειμένου να μη ολοκληρωθεί η Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, με την ρωσική αντιπροσωπεία, που είχε μονογράψει η αντίστοιχη ουκρανική διαπραγματευτική αντιπροσωπεία, με την έγκριση του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι.

Έτσι, γρήγορα, μετά τον Απρίλιο του 2022, ο πόλεμος μετεξελίχθηκε, από την κλίμακα ενός μεγάλου περιφερειακού πολέμου, σε έναν άτυπο, ανεπίσημο, ακήρυκτο, αλλά ουσιαστικό και εν τοις πράγμασι, Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με αντιμαχόμενα μέρη τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Δύση, ως σύνολο, από την μια πλευρά του οδοφράγματος και  την Ρωσία, από την άλλη.

Σε αυτήν την διαπίστωση καταλήγει, αναπόφευκτα, η νηφάλια και ψύχραιμη αποτίμηση του πολέμου αυτού, αφού οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συμμετέχουν, άμεσα, στα πεδία των διεξαγόμενων μαχών, στην Ουκρανία και σε καθημερινή βάση, οργανώνουν, σχεδιάζουν, καθοδηγούν, ηλεκτρονικά, και πραγματοποιούν την διεξαγωγή του πολέμου και τις ουκρανικές (και τις μικτές συμμαχικές) επιθέσεις.

Το παρόν δημοσίευμα αποτελεί, συνέχεια του προηγούμενου δημοσιεύματος της 2ας Απριλίου 2025, σε αυτό, εδώ,  το μπλογκ, με τίτλο :  2022 - 2025 Ουκρανία : Οι “New York Times” αποκαλύπτουν ότι οι ΗΠΑ μάχονται, άμεσα και ενεργά, στα πεδία των μαχών, κατά της Ρωσίας, οδηγώντας, στον θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσους στρατιώτες. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει βαρύτατες ευθύνες, διότι δεν κήρυξε πόλεμο, κατά των ΗΠΑ και του NATO και ως εκ τούτου, οφείλει να δώσει εξηγήσεις, στην ρωσική κοινωνία , στο οποίο παραπέμπω το αναγνωστικό κοινό, ενώ, στο αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, και το οποίο βίντεο είναι απαραίτητο και προτρέπω το αναγνωστικό κοινό να παρακολουθήσει, προβαίνω, σε μια αναλυτική ανασκόπηση του πολέμου αυτού, από την αρχή του, μέχρι την μάχη, στο Κούρσκ, η οποία ανασκόπηση αφορά την σταδιακή εξέλιξη του πολέμου αυτού, από έναν αρχικό μεγάλο περιφερειακό πόλεμο, στον ευρωπαϊκό χώρο, σε έναν, ακήρυκτο παγκόσμιο πόλεμο. σχεδιαζόμενο και καθοδηγούμενο, από την πλευρά των αμερικανονατοϊκών, κυρίως, από την αμερικανική βάση, στο Wiesbaden της Γερμανίας, αλλά και από τις άλλες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις, στον ευρωπαϊκό χώρο και στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στις ΗΠΑ, αλλά και εντός της ουκρανικής επικράτειας.

Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν για μετρημένους, εφικτούς στόχους,  επειδή ήθελαν να επιτύχουν έναν συγκεκριμένο στόχο, που συνοψίζεται, στο ότι η ουκρανική πλευρά δεν έπρεπε να χάσει τον πόλεμο, ενώ οι Ουκρανοί είχαν στόχο, σε όλη τη διάρκεια της συνεργασίας τους, με τους Αμερικανούς και τους νατοϊκούς, τη νίκη, επί των Αμερικανών, ενώ οι Αμερικανοί διέβλεπαν. επεδείκνυαν την εφαρμογή της πλήρους νίκης, κατά του ρωσικού στρατού. Οι Ουκρανοί στόχευαν στην απόλυτη νίκη στον πόλεμο, κάτι που οι Αμερικανοί το επιθυμούσαν, αλλά ήσαν πολύ περισσότερο ψυχραίμοι και επιφυλακτικοί.

Έτσι, όπως αναφέρει ο Adam Edous, στους “New York Times”,  «καθώς οι Ουκρανοί κέρδιζαν μεγαλύτερη αυτονομία, στο πλαίσιο της συνεταιρικής σχέσης, κρατούσαν όλο και περισσότερο μυστικές τις προθέσεις τους» , ενώ «ήσαν, μονίμως, εξοργισμένοι, που οι Αμερικανοί  δεν μπορούσαν, ή δεν ήθελαν, να τους δώσουν όλα τα εργαλεία. Οι Αμερικανοί, με τη σειρά τους, εξοργίζονταν, από αυτό, που θεωρούσαν, ως παράλογες οδηγίες των Ουκρανών και από την απροθυμία τους να λάβουν πολιτικά ριψοκίνδυνα μέτρα, για να ενισχύσουν τις πολύ λίγες δυνάμεις τους.  Σε τακτικό επίπεδο, η συνεργασία απέφερε θρίαμβο, επί θριάμβου. Ωστόσο, στην αναμφισβήτητα κομβική στιγμή του πολέμου, στα μέσα του 2023, καθώς οι Ουκρανοί έκαναν μια αντίθεση, για να αποκτήσουν νικηφόρα δυναμική, μετά τις επιτυχίες του πρώτου έτους, εναντίον της στρατηγικής, που επινοήθηκε στο Wiesbaden, η πολιτική αυτή έπεσε θύμα της εύθραυσής της. εκστρατεία, για την ανάληψη της κατεστραμμένης πόλης Μπαχμούτ. Μέσα σε λίγους μήνες, ολόκληρη η αντίθεση κατέληξε σε θνησιγενή αποτυχία» .

Η Ουάσινγκτων, τελικά, ενέκρινε μυστικές επιχειρήσεις, που, προηγουμένως, είχε απαγορεύσει. Αμερικανοί στρατιωτικοί σύμβουλοι πήγαν, στο Κίεβο και αργότερα, πιο κοντά, στις μάχες. Στρατιωτικοί και αξιωματικοί της CIA, στο Wiesbaden, βοήθησαν να σχεδιαστεί και να υποστηριχθεί η προσπάθεια πολεμικών επιθέσεων, στην Κριμαία και ο αμερικανικός στρατός και η CIA έλαβαν το πράσινο φως να επιτρέψουν επιθέσεις, ακριβείας, βαθιά, εντός της ρωσικής επικράτειας.

Οπως λέει ο Adam Edous : «Τον πρώτο καιρό, οι μάχες έλαβαν χώρα, σε μεγάλο βαθμό, στην ανατολική Ουκρανία. Αλλά οι υπηρεσίες των ΗΠΑ παρακολουθούσαν τις ρωσικές κινήσεις, στον νότο, ειδικά, μια μεγάλη συγκέντρωση στρατευμάτων, κοντά, στη Χερσώνα.  Σύντομα, πολλά πληρώματα M777 αναδιατάχθηκαν και η Task Force Dragon άρχισε να τροφοδοτεί σημεία ενδιαφέροντος» (εννοεί, στρατιωτικούς στόχους) «για να κτυπήσει τις ρωσικές θέσεις, εκεί. Όσο περισσότερο οι Ουκρανοί έδειχναν την αποτελεσματικότητά τους, χρησιμοποιώντας το M777 και παρόμοια συστήματα, τόσο περισσότερο ο συνασπισμός έστελνε νέα, στα οποία το Wiesbaden παρείχε όλο και περισσότερα σημεία ενδιαφέροντος. Τα M777 έγιναν τα “άλογα εργασίας” του ουκρανικού στρατού. Αλλά επειδή, γενικά, δεν μπορούσαν να εκτοξευθούν τα βλέμματα των 155 χιλιοστών τους, σε απόσταση μεγαλύτερη, από 15 μίλια, δεν μπορούσαν να απαντήσουν, στην τεράστια υπεροχή των Ρώσων, σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό. Για να δώσουν, στους Ουκρανούς, αντισταθμιστικά πλεονεκτήματα ακρίβειας, ταχύτητας και εμβέλειας, οι ΗΠΑ έδωσαν, στο Κίεβο, πυραυλικά συστήματα HIMARS, τα οποία χρησιμοποιούσαν δορυφορικά καθοδηγούμενους πυραύλους, για να εκτελούν χτυπήματα, έως και 50 μίλια μακριά. Το Wiesbaden θα επέβλεπε, κάθε χτύπημα των HIMARS. Οι Ουκρανοί έπρεπε να χρησιμοποιήσουν, μόνο, τις συντεταγμένες που παρείχαν οι Αμερικανοί. Τα χτυπήματα των HIMARS, που είχαν, ως αποτέλεσμα 100, ή περισσότερους, Ρώσους νεκρούς, ή τραυματίες πραγματοποιούνταν, σχεδόν, κάθε εβδομάδα. Οι ρωσικές δυνάμεις έμειναν ζαλισμένες και μπερδεμένες. Το ηθικό τους κατρακύλησε και μαζί με αυτό, η θέλησή τους να πολεμήσουν. Και καθώς το οπλοστάσιο των HIMARS αυξήθηκε, από 8, σε 38 και οι Ουκρανοί έγιναν πιο ικανοί, ο απολογισμός αυξήθηκε έως και πενταπλασιάστηκε».

Και συνεχίζει ο Adam Edous, στους “New York Times” : «Από, περίπου, 100 στόχους, σε όλη την Κριμαία, ο πιο πολυπόθητος ήταν η γέφυρα του στενού Κερτς, που συνδέει τη χερσόνησο, με τη ρωσική ηπειρωτική χώρα.  Το 2022, η κυβέρνηση του Jo Biden απαγόρευσε τη βοήθεια, στους Ουκρανούς, να κτυπήσουν, καθώς, ακόμη και η πλευρά της Κριμαίας έπρεπε να αντιμετωπίζεται, ως κυρίαρχο ρωσικό έδαφος.  Αλλά, τελικά, ο Λευκός Οίκος επέτρεψε, στον στρατό και στη CIA να συνεργαστούν, με τους Ουκρανούς και τους Βρετανούς, σε ένα σχέδιο επίθεσης για να καταρρεύσει η γέφυρα : το ATACMS θα αποδυναμώσει ευάλωτα σημεία, στο οδόστρωμα, ενώ τα drones, που θα ανατίναζαν τους ορθοστάτες της.  Αλλά, ενώ τα drones ετοιμάζονταν, οι Ρώσοι σκλήρυναν την αμύνά τους, γύρω από τους ορθοστάτες.  Οι Ουκρανοί πρότειναν να επιτεθούν, μόνο, με ATACMS. Οι Αμερικανοί τους είπαν ότι το ATACMS, μόνο του, δεν έκανε τη δουλειά. Οι Ουκρανοί θα πρέπει να περιμένουν μέχρι να είναι έτοιμα τα drones, ή να ματαιώσουν το κτύπημα.

Στο τέλος, με την απρόθυμη βοήθεια του Wiesbaden, οι Ουκρανοί έκαναν μία βολή ATACMS, στην γέφυρα. Δεν κατέρρευσε. Το χτύπημα άφησε μερικές λακκούβες, τις οποίες επισκεύασαν οι Ρώσοι και ένας Αμερικανός αξιωματούχος γκρίνιαξε, προσθέτοντας : “Μερικές φορές χρειάζεται να προσπαθήσουμε και να αποτύχουμε, για να κάνουμε ότι έχουμε δίκιο”».

Οι Ουκρανοί έπρεπε να αντεπιτεθούν.  Η κύρια προσπάθεια ήταν να καταληφθεί η Χερσώνα και να διασφαλιστεί η δυτική όχθη του  Δνείπερου ποταμού .  Οι Ουκρανοί ανακατέλαβαν την πόλη της Χερσώνας και εκκαθάρισαν τη δυτική όχθη του  Δνείπερου . Όμως, η επίθεση σταμάτησε, εκεί. Οι Ουκρανοί δεν είχαν πυρομαχικά και δεν πέρασαν τον Δνείπερο και έτσι, δεν προχώρησαν, όπως ήλπιζαν, προς την Κριμαία. Στο πλαίσιο του Ουκρανοδυτικού συνασπισμού, η επικρατούσα ιδέα ήταν ότι η αντίθεση, του 2023, ήταν η τελευταία του πολέμου : Οι Ουκρανοί που διεκδικούσαν τον απόλυτο θρίαμβο και ο Βλαντίμιρ Πούτιν που αναγκαζόταν να κάνει ειρήνη.

Ο Adam Edous γράφει ότι «η αντεπίθεση επρόκειτο να ξεκινήσει την 1η Μαΐου 2023. Οι μήνες, που μεσολάβησαν, χρησιμοποιήθηκαν, για την εκπαίδευση, προκειμένου να καταφέρουν να επιτύχουν.  Δεκαπέντε μήνες μετά τον πόλεμο, όλα είχαν φτάσει σε αυτό το σημείο καμπής. “Θα έπρεπε να έχουμε φύγει”, είπε ένας ανώτερος Αμερικανός αξιωματούχος.  Αλλά δεν το έκαναν. «Αυτές  οι αποφάσεις, που έχουν την ζωή και τον θάνατο, είναι βασικές αποφάσεις κυριαρχίας», εξήγησε ο ανώτερος αξιωματούχος της κυβέρνησης του Jo Biden. “Το μόνο, που μπορούσαμε να κάνουμε, ήταν να τους δώσουμε συμβουλές”.  Ο Ζελένσκι είχε χαρακτηρίσει το Μπαχμούτ ως το «φρούριο του ηθικού μας». Στο τέλος, ήταν μια αιματοβαμμένη επίδειξη της δύσκολης θέσης των εξοντωμένων Ουκρανών.  Αν και οι αριθμοί ποικίλλουν πολύ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα θύματα των Ρώσων – σε δεκάδες χιλιάδες – ξεπέρασαν, κατά πολύ, τα θύματα των Ουκρανών.  Ωστόσο, οι Ουκρανοί, ποτέ, δεν ανακατέλαβαν την Μπαχμούτ και δεν προχώρησαν προς το Λουγκάνσκ.  Και ενώ οι Ρώσοι ανασυγκρότησαν τις ταξιαρχίες τους, στα ανατολικά, οι Ουκρανοί δεν είχαν τόσο εύκολη πηγή νεοσύλλεκτων.  Οι Ουκρανοί δεν θα έφταναν, ούτε στην Μελιτόπολη. Θα έπρεπε να περιορίσουν τις φιλοδοξίες τους.  Η αντεπίθεση έπρεπε να δώσει ένα νοκ-άουτ χτύπημα. Αντίθετα, γνώρισε ένα άδοξο τέλος.  Ο Αντρέι Γιέρμακ, επικεφαλής του προεδρικού γραφείου της Ουκρανίας και αναμφισβήτητα, ο δεύτερος πιο ισχυρός αξιωματούχος της χώρας, είπε στους “Times” ότι η αντίθεση είχε “αμβλυνθεί, κυρίως, από τον πολιτικό δισταγμό των συμμάχων και τις συνεχείς καθυστερήσεις στις παραδόσεις όπλων”.  Αλλά, για έναν άλλο ανώτερο Ουκρανό αξιωματούχο, “ο πραγματικός λόγος, για τον οποίο δεν ήμασταν επιτυχείς, ήταν επειδή ανατέθηκε ένας ακατάλληλος αριθμός δυνάμεων, για την εκτέλεση του σχεδίου”.  Είτε έτσι, είτε αλλιώς, για τους συμμάχους, το καταστροφικό αποτέλεσμα της αντίθεσης άφησε μελανά συναισθήματα και στις δύο πλευρές. “ Οι σημαντικές σχέσεις διατηρήθηκαν”, είπε ένας αξιωματούχος του Πενταγώνου. “Αλλά δεν ήταν, πλέον, η εμπνευσμένη και έμπιστη αδελφότητα του 2022 και των αρχών του 2023”».

Τα πράγματα, στις σχέσεις των Αμερικανονατοϊκών, και των Ουκρανών, υποτίθεται ότι χειροτέρευσαν, με την ουκρανική εισβολή, στο Κουρσκ, η οποία, υποτίθεται ότι ήταν μια σημαντική παραβίαση της εμπιστοσύνης. Υποτίθεται ότι δ εν ήταν, μόνο, ότι οι Ουκρανοί εισέβαλαν, στο Κουρσκ, χωρίς να ενημερώσουν τους συμμάχους τους , αλλά και υποτίθεται ότι είχαν αγνοήσει  μια συμφωνία, μεταφέροντας εξοπλισμό, που τους προμήθευε ο συμμαχικός συνασπισμός, στη ρωσική επικράτεια, κατά την παράβαση των κανόνων που είχαν καθοριστεί.

Δεν πρέπει τα πράγματα να είναι έτσι, όπως ισχυρίζονται οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης του Joe Biden. Οι Αμερικανοί στήριξαν την επίθεση, στο Κουρσκ, έστω και εκ των υστέρων. Βέβαια, ο αξιωματούχος της απελθούσας αμερικανικής κυβέρνησης του προέδρου Jo Biden λέει ότι «έπρεπε να βγάλουν την πρίζα, από τον ουκρανικό πόλεμο». Δεν το έκαναν. 

Όπως ισχυρίζεται αυτός ο ανώτερος αξιωματούχος της κυβέρνησης του, τότε, προέδρου των ΗΠΑ Jo Biden, δεν το έπραξαν, επειδή αυτό θα σήμαινε το τέλος του πολέμου και την καταστροφή της Ουκρανίας.

Επί του παρόντος, σταματώ εδώ. Δεν χρειάζεται να επιμείνω να παρατείνω το παρόν κείμενο. Ήδη, ο όγκος της δοθείσας πληροφόρησης είναι πολύ μεγάλος και διαφωτίζει, ως προς το τι έχει συμβεί, καθ' όλη την διάρκεια του ρωσοουκρανικού πολέμου. 

Ο πόλεμος αυτός, πλέον, εδώ και χρόνια, έχει μετεξελιχθεί, σε έναν ακήρυκτο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, στον οποίο, απλώς, λόγω του Βλαντίμιρ Πούτιν και της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του Κρεμλίνου, δεν έχουν χρησιμοποιηθεί τακτικά πυρηνικά όπλα.

Φυσικά, καθώς ο πόλεμος αυτός θα συνεχισθεί, θα επανέλθω, στα όσα τον αφορούν, όταν χρειασθεί.