Από την ιστορικότητα του προσώπου του Ιησού (5 πΧ-3/4/33 μΧ· Ναι υπήρξε), στα εγκλήματα του Χριστιανισμού, κατά των Ελλήνων (Codex Justinianus 529 μΧ-534 μΧ), και της Ιεράς Εξέτασης (1478 μΧ-1834 μΧ), στο ρολόι ύδατος του Καρνάκ (1391 πΧ-1353 πΧ), στην Νεκρόπολη της Αλεξάνδρειας (4ος-3ος αιώνες πΧ), στο σύγγραμμα των Μάγια (900 μΧ-1521 μΧ), στο πολεμικό πλοίο Vasa (1628 μΧ), στους στυλίτες των Στηλών του Ολυμπίου Διός, το 1865, στον στρατιώτη του Ναπολέοντα, το 1897, στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, το 1906, στην Έλλη Λαμπέτη, το 1940, στον Pablo Picasso και την Brigitte Bardot, το 1956, στην Samantha Fox, το 1980, στο υπερηχητικό Concorde, το 1985, στον ΠΑΟ (1963-1964 και 1986-1987), στον Γιώργο Κοσκωτά, την δεκαετία του 1980 και μετέπειτα (146).

5 πΧ Βηθλεέμ - 3/4/33 μΧ. Γολγοθάς. Ρωμαϊκή Παλαιστίνη. Ιησούς, ο Ναζωραίος. Υπήρξε, ως ιστορικό πρόσωπο; Ναι, υπήρξε.

Ο Ρωμαίος ιστορικός Τacitus (56; – 117; μ.Χ), στο διασωζόμενο έργο του Χρονικά (Annales), αναφέρει τον Χριστό, την εκτέλεσή του από τον Πόντιο Πιλάτο και τους πρώτους χριστιανούς στη Ρώμη.Ο αρχικός τίτλος του έργου, στα χειρόγραφα, ήταν Ab excessu divi Augusti (Από τον θάνατο του αποθεωμένου Αυγούστου). Δεν γνωρίζουμε πόσους τόμους αριθμούσε αρχικά το έργο, μας είναι γνωστή η ύπαρξη μόνο 16 τόμων από τους οποίους άλλοι είναι ελλιπείς και άλλοι έχουν χαθεί.

Στο διασωζόμενο απόσπασμα (Χρονικά 15,44) γράφει τα εξής:

«[…] ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Chrestianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tibero imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiablilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam, quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque […]»

---

«[…] Ο Νέρων υπέδειξε άλλους ως ενόχους και υπέβαλε σε ιδιαίτερες τιμωρίες εκείνους τους οποίους ο λαός μισώντας τους για τις ανομίες τους ονόμαζε χριστιανούς. Εκείνος από τον οποίον προήλθε το όνομα είναι ο Χριστός, ο οποίος θανατώθηκε επί της βασιλείας του Τιβέριου, όταν Επίτροπος ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Η προς καιρόν κατασταλείσα ολέθρια δεισιδαιμονία εμφανίστηκε πάλι όχι μόνον στην Ιουδαία, την εστία αυτού του κακού, αλλά και στην πόλη [Ρώμη], όπου από παντού μαζεύονται και ακούγονται όλα τα κακά και τα αισχρά […]»

Η επιστημονική συναίνεση είναι ότι η αναφορά του Τάκιτου στην εκτέλεση του Ιησού από τον Πιλάτο είναι και αυθεντική και μεγάλης ιστορικής αξίας ως ανεξάρτητη ρωμαϊκή πηγή.

Επιβεβαιώνεται η σταύρωση του Χριστού, η ύπαρξη χριστιανών στη Ρώμη, η διάκριση μεταξύ χριστιανών και εβραίων και ότι εκείνη την εποχή διάφοροι παγανιστές συνέδεσαν τον χριστιανισμό στη Ρώμη με τα δεινά στην Ιουδαία. Όσον αφορά την πηγή του, ο Paul R. Eddy έχει δηλώσει ότι, δεδομένης της θέσης του ως γερουσιαστής, ο Τacitus μάλλον είχε πρόσβαση σε επίσημα ρωμαϊκά έγγραφα της εποχής. [Wikipedia].

56 (;) μΧ - 117 (;) μΧ Τacitus. “Annales” (“Χρονικά” : 15, 44). Το απόσπασμα, με την ιστορική αναφορά, στον Ιησού τον Ναζωραίο.

 529 μΧ - 534 μΧ. Codex Justinianus. Ο ανθελληνισμός της χριστιανικής πίστης.

Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.10.10 : «Επειδή μερικοί συνελήφθησαν (αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα) διακατεχόμενοι, από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα, που, δικαιολογημένα, εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο (βιβλικό) θεό (μας)… Αυτοί θα υποβληθούν, στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα, με πνεύμα επιείκειας… αν επιμείνουν, στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν, στην έσχατη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί, ακόμη, το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν, στις ιερότατες εκκλησίες μας, μαζί με τις συζύγους και τα παιδία τους και μαζί, με όλους του οίκου τους, για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη, που τους διακατείχε, προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά, ας γνωρίζουν ότι, αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιούσιας, ούτε κινητής, ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν, στην ένδεια και επιπλέον, θα υποβληθούν, στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε, δε, κάθε μάθημα, που διδάσκεται, από όσους πάσχουν, από την νόσο και την μανία των ανόσιων Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη μπορούν, πια, να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους, με, δήθεν, αλήθειες. Αν φανεί κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει, στις άγιες εκκλησίες μας, μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί, με τις προαναφερθείσες ποινές. Θεσπίζουμε, δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδία, όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται, αμέσως και χωρίς αναβολή, όσοι, δε, είναι μεγαλύτεροι, στην ηλικία, πρέπει να συχνάζουν, στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους κανόνες. Αφού, δε, εννοήσουν και αποβάλουν την παλαιά πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στην συνέχεια, να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών. Όσοι, δε, έχουν κάποιο στρατιωτικό, ή άλλο αξίωμα, ή μεγάλη περιούσια και για να κρατήσουν τα προσχήματα ήλθαν, ή πρόκειται να έλθουν να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους, μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιούσια τους, να αποκλεισθούν, από τα πολιτικά δικαιώματά τους και να υποβληθούν, σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα, χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους, για τους αλητήριους Έλληνες».

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.9

«Διατάζουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται, από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν, σύμφωνα με τον νόμο, όλες τις περιπτώσεις ασέβειας, υπέρ της ελληνικής θρησκείας, έτσι ώστε να μην συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν, να τιμωρούνται… Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί, με διαθήκη, ή να χαρίζει, με δωρεά, οτιδήποτε, σε πρόσωπα, ή τόπους, που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού… όσα δίδονται, ή κληροδοτούνται, με αυτόν τον τρόπο, θα αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία, να διατηρηθούν, σε ισχύ, όλες οι τιμωρίες, με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, με τις οποίες προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη».

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10

«Να κλείσουν όλοι οι ναοί, σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης… Αν κάποιος, με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί, θα τιμωρηθεί, με αποκεφαλισμό».

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.11.1.

ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΑΟΙ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΩΝ, ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ, ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΝ.

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.11.2.

ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙ ΟΙΩΝΟΣΚΟΠΙΑ ΘΑ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ.

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.11.7.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ, Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΙΜΩΝ, ΣΕ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΙΑ.ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΜΜΑ ΛΙΒΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ.ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΗΜΕΥΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ.

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.11.8.

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΠΑΡΑΒΕΙ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΔΗΜΕΥΤΕΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΑΡΤΗΘΕΙ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΙΕΡΩΤΑΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ.ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝ ΕΧΕΙ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟ ΜΕ ΜΕΤΑΛΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ.

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.11.9.

ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΝΑ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΟΥΝΤΑΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΩΡΟΥΝ. 
ΕΑΝ Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ Σ ΕΜΑΣ.ΟΣΟΙ ΔΙΑΠΡΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΕΒΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ.

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.11.10.

ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΩΘΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ ΒΑΦΤΙΣΜΑ ΚΑΙ ΦΑΝΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΑ ΤΗΜΩΡΙΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ.ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΑΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΑΒΑΦΤΙΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ,ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΑΝΗ,ΘΑ ΔΗΜΕΥΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΒΑΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΑΞΙΕΣ ΤΙΜΩΡΙΕΣ.

Η χριστιανική εκκλησία, για να τιμήσει την προσφορά τους υπέρ της ανθελληνικής μισαλλόδοξης δεισιδαιμονίας, έχει ανακηρύξει τον Ιουστινιανό και τη Θεοδώρα "αγίους".

Ο Ιστορικός Προκόπιος γράφει:  

Ὁ Ἰουστινιανὸς ὁ «ἄρχοντας τῶν δαιμόνων», ὁ ἐστεμμένος φονιᾶς, μαζὶ μὲ τὴν διεστραμμένη σύζυγό του Θεοδώρα, ἔχει σκοτώσει τόσους πολλούς, ποὺ φαίνεται πὼς κανεὶς στὸν κόσμο δὲν μπορεῖ νὰ πῇ τὸν ἀκριβῆ ἀριθμό τους … χάθηκαν πολλὰ ἐκατομμύρια ἄνθρωποι» (Ἀνέκδοτα, ιη΄, 1-6).

1478 - 1834 (χρήση). Ισπανία. Η καρέκλα της Ιεράς Εξέτασης, ή η καρέκλα των μαγισσών. Αυτή είναι μια από τις πολλές συσκευές, που χρησιμοποίησε η Ισπανική Ιερά Εξέταση, για να αποσπάσουν ομολογίες γυναικών, που κατηγορούνταν, για μαγεία, ή ατόμων, που κατηγορούνταν, για βλασφημία. Μετά τις ομολογίες, οι κατηγορούμενοι, είτε κάηκαν ζωντανοί, είτε αποκεφαλίστηκαν.

Ιστορικό Συμπέρασμα : 

1) Ο ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ. 

2) Ο ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΦΥΗΣ. ΕΧΕΙ ΒΑΘΥΤΑΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ.

1391 πΧ - 1353 πΧ. Αίγυπτος, Κάιρο (Αιγυπτιακό Μουσείο). Η Κλεψύδρα του Καρνάκ. Το παλαιότερο ρολόι ύδατος, για το οποίο υπάρχουν φυσικά στοιχεία. Κατασκευάστηκε, κατά την διάρκεια της βασιλείας Φαραώ Αμενχοτέπ Γ’, όπου χρησιμοποιήθηκε, στον ναό του Αμέν-Ρε, στο Καρνάκ. 

Αυτό το αλαβάστρινο ρολόι νερού έχει 12 σκαλιστές στήλες, από 11 ψεύτικες τρύπες, που αντιστοιχούν, στις ώρες της νύχτας. Το νερό κυλούσε, μέσα από μια πολύ μικρή τρύπα, που είχε γίνει, στο κέντρο του πυθμένα, αναδυόμενη, εξωτερικά, κάτω από την μορφή ενός καθιστού μπαμπουίνου. Για να μάθει κάποιος την ώρα, έπρεπε να κοιτάξει, μέσα στην λεκάνη, για να παρατηρήσει την στάθμη του νερού και να διαβάσει την ώρα, σύμφωνα με την πλησιέστερη ψεύτικη τρύπα. Η εξωτερική επιφάνεια αυτής της κλεψύδρας, ή του ρολογιού του νερού, είναι διακοσμημένη, με φιγούρες και κείμενο, που δείχνουν σύμβολα ορισμένων πλανητών και αστερισμών και δίνουν μια λίστα, με τα προστατευτικά πνεύματα, για καθεμία, από τις δέκα ημέρες της αρχαίας αιγυπτιακής εβδομάδας. Το μεσαίο μητρώο, ή το τμήμα, καταλαμβάνεται, από τα περιπολικά αστέρια, κάτω από τις όψεις διάφορων θεών και ζώων.

 5ος αιώνας πΧ. Σπάρτη. Μικρό ναόσχημο κτίριο· ο λεγόμενος Τάφος του Λεωνίδα.

4ος αιώνας πΧ - 3ος αιώνας πΧ. Αλεξάνδρεια, Σάντμπυ. Ἡ μεγαλοπρεπὴς ἑλληνιστικὴ Νεκρόπολη τῆς Ἀλεξάνδρειας μὲ τὶς μακεδονικὲς καταβολές. 

Ἡ Νεκρόπολη τοῦ Σάτμπυ στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου, εἶναι ο ἀρχαιότερος σωζόμενος ἀρχαιολογικὸς χῶρος τῆς πόλης. «Πρόκειται γιὰ τὸν ἀρχαιότερο χῶρο στὴν Ἀλεξάνδρεια, βάσει τῶν δεδομένων τῶν κτερισμάτων, τῶν νομισμάτων καὶ τῆς ἀρχιτεκτονικῆς. Χρονικὰ βρισκόμαστε στὶς πρῶτες γενιὲς μεταναστῶν Ἑλλήνων στὴν Ἀλεξάνδρεια, εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ χτίζουν τὴν πόλη. Δὲν φέρουν κἂν τὸν ὅρο ‘πολίτης Ἀλεξάνδρειας’, εἶναι πραγματικὰ μετανάστες καὶ φαίνεται στὰ τοπωνύμιά τους, μπορεῖ γιὰ λόγους συναισθηματικούς», δηλώνει στὸ ΑΠΕ-ΜΠΕ ὁ Δρ Κυριάκος Σαββόπουλος, ἐρευνητὴς στὸ Κέντρο Μελέτης Ἀρχαίων Ἐγγράφων τοῦ Πανεπιστημίου της Ὀξφόρδης, ποὺ συνδιευθύνει τὶς ἀνασκαφὲς μαζὶ μὲ τὴ δρᾶ Μόνα Χαγκάγκ, καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου της Ἀλεξάνδρειας καὶ πρόεδρο τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας Ἀλεξάνδρειας, καὶ τὸν καθηγητὴ Χουσεΐν Ἂμπντ Ἐλ Ἀζίζ. Καὶ διευκρινίζει: «Ἡ Νεκρόπολη τοῦ Σάτμπυ χρονολογεῖται στὶς ἀπαρχὲς τῆς ἀρχαίας Ἀλεξάνδρειας, γι’ αὐτὸ καὶ βρίσκεται τόσο κοντὰ στὰ τείχη τῆς πόλης. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἐντυπωσιακὸ σύμπλεγμα ταφικῶν μνημείων Ἑλλήνων Ἀλεξανδρινῶν μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴ Μακεδονία -ἐπίσης ἀπὸ τὴ Θεσσαλία, τὴν Κρήτη, τὴν Κυρηναϊκὴ καὶ τὴ Μικρὰ Ἀσία-, ποὺ θυμίζει Μακεδονία ἀλλὰ ἔχοντας πάρει μεγάλη ἀπόσταση ὡς πρὸς τὴ λειτουργία. Δηλαδή, ὑπάρχουν στιλιστικὲς ὁμοιότητες μὲ μακεδονικοὺς τάφους, πλέον ὅμως, μιλᾶμε γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Αἰγύπτου. Καὶ αὐτὸ εἶναι διακριτὸ ἀπὸ τόσο νωρίς». Τοῦ ζητήσαμε νὰ μᾶς ἐξηγήσει περαιτέρω. «Βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ ποὺ δημιουργοῦνται τὰ ἑλληνιστικὰ βασίλεια. Παντοῦ κυκλοφοροῦν Ἕλληνες, ὑπάρχει συστηματικὴ ἀνταλλαγή, ἰδεῶν, πληθυσμοῦ, στύλ, ἐμπορίου, ὁπλιτῶν, ὅ,τι μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε! Εἶναι μιὰ πολὺ ἔντονη περίοδος. Ὅμως, ἡ μεγάλη διαφορὰ εἶναι ἀλλοῦ. Στὴ Νεκρόπολη ἔχουμε αὐλὲς ἀνοιχτές. Δὲν εἶναι οἱ κλειστοὶ τάφοι τῆς Μακεδονίας ποὺ συνήθως ἀφοροῦν ἕνα ἄτομο ἢ μιὰ ὁμάδα ἀνθρώπων. Τὸ Σάτμπυ εἶναι ἕνας πολυσυλλεκτικὸς χῶρος, ποὺ οὐσιαστικὰ μιμεῖται τὴν ἀρχιτεκτονικὴ καὶ τὴ δομὴ ἑνὸς σπιτιοῦ: Ἔχει "ἀνδρῶνα", δηλαδὴ δωμάτιο μὲ ταφικὲς κλῖνες τύπου συμποσίου ποὺ ἦταν μόνο γιὰ ἄνδρες, "θάλαμο κυριῶν" («γυναικεῖον») ὅπως τὸ δωμάτιο μὲ τοὺς σκελετοὺς τεσσάρων γυναικῶν -τὸ σκευοφυλάκιο ποὺ βρέθηκε ἀπὸ κάτω εἶχε κι αὐτὸ ὀστᾶ μόνο ἀπὸ γυναῖκες. Θυμίζει κατὰ κάποιον τρόπο, δηλαδή, τὴν κοινωνικὴ ζωὴ ἑνὸς ἑλληνιστικοῦ σπιτιοῦ. Ἐπίσης, ὑπάρχουν τοιχογραφίες μὲ ψευδοπαράθυρα, κάποια μάλιστα μισοανοιγμένα, δίνοντας τὴν ἐντύπωση τοῦ οὐρανοῦ στὸ βάθος! Δηλαδὴ ὑπονοεῖται ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ ἕνα "κλειστὸ" ταφικὸ μνημεῖο, ἀλλὰ γιὰ ἕναν προσβάσιμο "οἶκο", ποὺ ἔχει "ζωή". Καὶ ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν σὲ χώρους ὅπου εἶχαν πρόσβαση οἱ ζωντανοί. Ὁ χῶρος γιὰ τοὺς νεκροὺς ἦταν ἕνα μικρὸ κελί, μιὰ κόγχη, ἡ ὁποία δὲν φέρει καμία διακόσμηση στὸ ἐσωτερικό. Δηλαδή, ὁ τάφος στὴν Ἀλεξάνδρεια εἶναι κτῆμα καὶ τῶν ζωντανῶν. Εἶναι μιὰ καινούργια πόλη, ὅπου δημιουργοῦνται νέες ἱεραρχίες, νέες κοινωνίες, νέες συνθῆκες. Οἱ Ἀλεξανδρινοὶ ἐπιδεικνύουν μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τὸ νέο κοινωνικό τους στάτους, χτίζουν πάνω σὲ αὐτό, χρησιμοποιῶντας καὶ τοὺς τάφους», ἐπισημαίνει ὁ ἀρχαιολόγος. 

900 μΧ - 1521 μΧ. Αμερική (συγγραφή της προκολομβιανής περιόδου των Μάγια). Ο κώδικας της Μαδρίτης, ανακαλύφθηκε, στην Ισπανία, την δεκαετία του 1860. Είναι, από τα ελάχιστα σωζόμενα βιβλία. Το πιό πιθανό είναι να έχει συνταχθεί, στο Γιουκατάν, στο Μεξικό, πριν την Ισπανική κατάκτηση. Είναι γραμμένο, στα γιουκατανικα, ένα σύμπλεγμα γλωσσών των Μάγια. Το βιβλίο φυλάσσεται, στην Μαδρίτη.

1204 μΧ - 1222 μΧ (κατασκευή). Το Κάστρο του Πλαταμώνα, δεσπόζει, σε στρατηγική θέση, νοτιοανατολικά, του Ολύμπου, ελέγχοντας το πέρασμα, από τη Μακεδονία, στην Θεσσαλία. Με τον επιβλητικό πύργο του, αποτελεί ένα, από τα καλύτερα, διατηρημένα κάστρα της Ελλάδας και σύμβολο της ιστορίας της Πιερίας.

1628 μΧ (ναυπήγηση και βύθιση). Σουηδία. Το Vasa, ένα βαριά οπλισμένο σουηδικό πολεμικό πλοίο, βυθίστηκε, λιγότερο από ένα μίλι, στο παρθενικό του ταξίδι, λόγω ελαττωμάτων σχεδιασμού. Η κορυφαία βαριά δομή του, επιβαρυμένη, από 64 χάλκινα κανόνια, σε συνδυασμό, με ανεπαρκές έρμα, το έκανε ασταθές και οδήγησε, στην γρήγορη κατάρρευση και βύθισή του. Μετά από 333 χρόνια, στον βυθό της θάλασσας, ανακτήθηκε, το 1961, σε, σχεδόν, άριστη κατάσταση. Τώρα, εκτίθεται, στο Μουσείο Vasa, στην Στοκχόλμη και εορτάζεται, ως το καλύτερα διατηρημένο πλοίο του 17ου αιώνα. Τα κρύα, υφάλμυρα νερά της Βαλτικής Θάλασσας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, στην διατήρηση του Vasa και των τεχνουργημάτων του, καθιστώντας την ανάκαμψη και την συνεχή διατήρησή του, σημαντικό επίτευγμα, στην θαλάσσια αρχαιολογία. 

1865 Αθήνα. Ακρόπολη και Στήλες του Ολυμπίου Διός. Στην κορυφή των Στηλών υπάρχει μια προεξοχή, η οποία δεν ανήκε, στο αρχαίο κτίσμα. Είχε κατασκευασθεί, από χριστιανούς, οι οποίοι κατοικούσαν, εκεί. Ήσαν οι αποκαλούμενοι «στυλίτες».

1880 Ακρόπολη. Τα Προπύλαια.

1878 Ήπειρος. Εθνογραφικός χάρτης. Ελληνική άποψη.

1897 Γαλλία. Ο Louis-Victor Baillot πολέμησε, στον στρατό του Ναπολέοντα. Ήταν ο τελευταίος, εν ζωή, βετεράνος της Μάχης του Βατερλώ. Ο παλιός στρατιώτης ήταν 105 ετών όταν τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία. 

1901 - 1902 (χειμώνας). Κηφισιά. Το Άλσος Κηφισιάς, υπό διαμόρφωση. Ο εντοπισμός επιβεβαιώνεται, από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, που διακρίνεται, στο βάθος και λίγο δεξιά, από το συντριβάνι. Η χρονολόγηση βασίζεται, στο ότι η διαμόρφωση του άλσους άρχισε, το 1901 και ολοκληρώθηκε 18 μήνες, αργότερα, τον Αύγουστο του 1902.

1904 Florida, ΗΠΑ. Η παραλία Daytona.

1906 Αθήνα, Πλατεία Δεξαμενής. Ο Αλεξανδρος Παπαδιαμάντης, στην μοναδική φωτογραφία του. Άλλη δεν υπήρξε. 

Ο Παύλος Νιρβάνας διηγείται πώς έπεισε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη να φωτογραφηθεί:

“Ο καημένος ο Αλέξανδρος! Καινούριες ανησυχίες θα είχε πάλι η ασκητική του με τη συρροή τόσων ξένων και δικών μας μουσαφιρέων στο ταπεινό του σπιτάκι του ωραίου νησιού. Τον ετρόμαζε τόσο πολύ «η περιέργεια του Κοινού».

Είχα διηγηθεί άλλοτε την ανησυχία του αυτή, όταν πήγα, κλέφτικα, με χίλιες προφάσεις, να τον φωτογραφίσω απάνω στο καφενεδάκι της Δεξαμενής. Δεν υπήρχε ως τότε φωτογραφία του Παπαδιαμάντη.  Και συλλογιζόμουν ότι απ’ τη μια μέρα στην άλλη μπορούσε να πεθάνει ο μεγάλος Σκιαθίτης, και μαζί του να σβήσει για πάντα η οσία μορφή του. Και πότε αυτό; Σε μια εποχή που δεν υπάρχει ασημότητα που να μην έχει λάβει τις τιμές του φωτογραφικού φακού. Και πώς θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μια τέτοια παράλειψη της γενεάς μας σ’ εκείνους που θα ‘ρθουν κατόπι μας να συνεχίσουν το θαυμασμό μας για τον απαράμιλλο λυρικό ψυχογράφο των καλών και των ταπεινών και τον αγνότατο ποιητή των νησιώτικων γιαλών; Αλλά ο αγνός αυτός χριστιανός, με την ψυχή του αναχωρητή, δεν εννοούσε, με κανένα τρόπο, να επιτρέψει στον εαυτό του μια τέτοια ειδωλολατρική ματαιότητα. «Ού ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα» ήταν η άρνησή του και η απολογία του. Αποφάσισα όμως να πάρω την αμαρτία του στο λαιμό μου. Ο Θεός και η μακαρία ψυχή του ας μου συχωρέσουν το κρίμα μου. Ένας από τους ωραιότερους τίτλους που αναγνωρίζω στη ζωή μου, είναι ότι παρέδωσα στους μεταγενέστερους τη μορφή του Παπαδιαμάντη.

Με τί δόλια και αμαρτωλά μέσα επραγματοποίησα τον άθλο μου αυτό, το διηγήθηκα, όπως είπα, αλλού. Εκείνο που μου θυμίζουν ζωηρότερα τώρα οι ευλαβητικές γιορτές της Σκιάθου, είναι η ανησυχία του για τη στιγμή που τον αποτράβηξα ως την προσήλια γωνίτσα του μικρού καφενείου, για να ποζάρει μπροστά στο φακό μου. Να «ποζάρει» είναι ένας λεχτικός τρόπος. Είχε πάρει μόνος του τη φυσική του στάση απάνω σε μια πρόστυχη καρέκλα, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, με το κεφάλι σκυφτό, με τα μάτια χαμηλωμένα, στάση βυζαντινού αγίου, σαν ξεσηκωμένη από κάποιο καπνισμένο παλιό τέμπλο ερημοκλησιού του νησιού του. Αυτή δεν ήταν στάση για μια πεζή φωτογραφία. Ήταν μια καλλιτεχνική σύνθεση, και θα μπορούσε να είναι ένα έργο του Πανσελήνου ή του Θεοτοκοπούλου. Αμφιβάλλω αν φωτογραφικός φακός έλαβε ποτέ μια τέτοια ευτυχία.

Αλλά ο Αλέξανδρος ήταν βιαστικός να τελειώνουμε. Γιατί; Μου το ψιθύρισε, ανήσυχα, στο αυτί, και ήταν η πρώτη φορά που τον είχα ακούσει -ούτε φαντάζομαι πως θα τον άκουσε ποτέ κανένας άλλος- να μιλεί γαλλικά:

-Nous excitons la curiosité du public.

Ακούσατε; Ερεθίζαμε την περιέργεια του… Κοινού! Ποιου Κοινού; Δεν ήταν εκεί κοντά μας παρά ένα κοιμισμένο γκαρσόνι του καφενείου, ένας γεροντάκος που λιαζότανε στην άλλη γωνιά του μαγαζιού, και δυο λουστράκια που παίζανε παράμερα. Αυτό ήταν το Κοινό, που ανησυχούσε τον Παπαδιαμάντη η «περίεργειά» του. Και αυτή ήταν η διαπόμπευσή του, που βιαζότανε να της δώσει ένα τέλος.

-Η φιλία ενίκησε το ζορμπαλίκι… μου είπε -αντιγράφω τα ίδια του τα λόγια- στο τέλος του μαρτυρίου του.

Μήπως δεν ήταν στ’ αλήθεια, μια πραγματική θυσία που είχε κάνει στη φιλία μου; Μια θυσία της αγιότητάς του στην ειδωλολατρική ματαιότητα των εγκοσμίων. (…)”

ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ

περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, τ. 163, 1/10/1933

1910 Ριζοκάρπασο, Κύπρος (βρετανική αποικία). Ένας Κύπριος βράκας, επί όνου.

1914 Αθήνα. Ο Ιλισσός, ύστερα από βροχή και η γέφυρα, στην οποία κατέληγε η οδός Πετμεζά. Στο βάθος, η παλιά εκκλησία και η υπο ανέγερση, νέα του Αγίου Παντελεήμονος. Στην κορυφή του λοφίσκου, τα ερείπια του παλαιού ανεμόμυλου.

1920 - 1930. Θεσσαλονίκη. Οδός Αριστοτέλους. Εξώθυρα Αrt Νouveau, στο Βοσπόρειο Μέγαρο.

1928 (οικοδόμηση). Θεσσαλονίκη. Το μέγαρο Κομπούλη, αρχιτέκτων Γ. Μανούσος.

1949 Θεσσαλονίκη. Διασταύρωση οδών Εγνατίας και Βενιζέλου.

1930 Μόσχα. Ο Λαβρέντι Μπέρια, έχοντας, στα γόνατά του, την κόρη του Στάλιν Σβετλάνα Αλληλούγιεβα και στο βάθος, ο Ιωσήφ  Στάλιν.

1930 (δεκαετία). Πάσχα, σε στρατώνα.

1930 (δεκαετία). Hollywood, HΠΑ. Η Σουηδή ηθοποιός Greta Garbo.

1930. Αγρίνιο. Πάσχα, στα Γουναραίεικα, στην συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Γαλάνη.

1940 Αγρίνιο. Πάσχα, στην οδό Κέντρου.

1938 Θράκη. Αρμάθιασμα φύλλων καπνού.

1940 Αθήνα. 

1940 (αρχές δεκαετίας). Βίλλια, Αττική. Η Έλλη Λαμπέτη, στο μπαλκόνι του πατρικού της σπιτιού.

1944 (Μεγάλη Παρασκευή). Αγρίνιο. Κεντρική πλατεία. Το άψυχο σώμα του Αβραάμ Αναστασιάδη κρέμεται, από κολώνα. Οι τσολιάδες συνεργάτες των Γερμανών κρέμασαν τον κρέμασαν το πρωί και τον άφησαν εκτεθειμένο, στην θέα των περαστικών της πλατείας, μέσα, σε συνεχή βροχή, μέχρι το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου. Τότε, επέτρεψαν, στους συγγενείς του, να αποκαθηλώσουν το πτώμα του. Την ημέρα εκείνη, οι Γερμανοί κατακτητές και οι εντόπιοι συνεργάτες τους, εκτέλεσαν, στο Αγρίνιο, 120 άνδρες. (Φωτογράφος ο Σπύρος Ξυθάλης).

1950 (τέλη δεκαετίας). Θεσσαλονίκη. Το λιμάνι.

1956 Θεσσαλονίκη. Πωλητές λαμπάδων, στην Καμάρα. Εβδομάδα του Πάσχα.

1956 Cannes. O Pablo Picasso και η Brigitte Bardot. Tης έδωσε “χυλόπιτα”, αρνούμενος να την ζωγραφίσει, επειδή δεν έχει έμπνευση.

1960 Άμφισσα, Πάσχα. Σούβλισμα ανιών.

1963 - 1969 Λεωφορείο MERCEDES BENZ L 911/L111 Άγωνης Γραμμής  Σκλήθρο - Λάρισα.

Απρίλιος 1965. Κήποι Έβρου. Ομάδα Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, στο ελληνικό έδαφος, μετά την εκδίωξή τους, από την Πόλη.

1966 Αθήνα. Ο Θανάσης Βέγγος δέχεται τις περιποιήσεις του κινηματογραφικού συνεργείου της ταινίας «Ο Παπατρέχας», μετά το γύρισμα της σκηνής του περάσματος μέσα από αληθινή τζαμαρία.

Σε όλες του τις ταινίες, συνήθιζε να κάνει απίστευτες υπερβάσεις και ριψοκίνδυνα γυρίσματα. Στον Παπατρέχα ξεπέρασε, κάθε προηγούμενο, αφού αποφάσισε να περάσει, ακόμη και μέσα από μια αληθινή τζαμαρία.

- Όχι, Θανάση, του είπε ο Ερρίκος Θαλασσινός, ο σκηνοθέτης της ταινίας.

- Θα περάσω, Ερρίκο, του απάντησε.

- Όχι, Θανάση, με τίποτα! Το τζάμι είναι τέσσερα χιλιοστά!

- Πάει, τελείωσε, θα περάσω. Μόνο, αν συμβεί τίποτε, να πεις, στην γυναίκα μου, τη Μίνα, πόσο πολύ την αγαπάω.

Και πέρασε και επέζησε. Ήξερε πως, αν περνούσε με ταχύτητα, δεν ήταν πολύ επικίνδυνο. Βέβαια μετά το γύρισμα τον πήγαν, στο νοσοκομείο, για να αφαιρέσουν, από το κεφάλι του, κάποια μικροθραύσματα, που τον είχαν τραυματίσει.

21/4/1967 Αθήνα. 

1971 Πάσχα. Αθήνα. Οδός Αθηνάς. Έμπορος αυγών, ατην αγορά.

18/4/1973 Θεσσαλονίκη, γήπεδο Τούμπας. ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός 2 - 0. Μονομαχία Γιώργου Κούδα και Ανθίμου Καψή.

1970 (δεκαετία). Αθήνα. Ψώνια, στο κατάστημα “ΑΔΕΛΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ”.

1970 (δεκαετία) Αθήνα. Εορτασμός της Καθαράς Δευτέρας, στον προσφυγικό συνοικισμός της ¨Νέας Ανατολής¨, που βρίσκονταν, εκεί, που σήμερα, είναι το κτίριο της ΓΑΔΑ, στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Αριστερά  στο βάθος, φαίνονται οι προσφυγικές πολυκατοικίες, πίσω από το νοσοκομείο  «Άγιος Σάββας», αλλά και κτίριο του νοσοκομείου «Ελπίς» και το σιδεράδικο, πίσω από το καρουζέλ.

1970 (δεκαετία). Παρίσι. Ο Jean-Paul Belmont και η Ursula Andress.

1980 (δεκαετία). Η Samantha Fox.

Απρίλιος 1985. Ιρλανδία. Το υπερηχητικό επιβατικό αεροσκάφος "Concorde" πετάει, με 2 Max, δηλαδή δύο φορές την ταχύτητα του ήχου, περίπου 2170 μίλια, την ώρα. Ένα μικρό μαχητικό αεροπλάνο το πλησίασε, εν πτήσει και το συνόδεψε, για 4 λεπτά, με ίση ταχύτητα, ενώ, στην συνέχεια, ο πιλότος του μαχητικού τράβηξε την φωτογραφία, αποτελώντας, μέχρι σήμερα, την μοναδική υπάρχουσα εικόνα του "Concorde", που πετάει, με τέτοια ταχύτητα. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε, σχεδόν, 15 χιλιόμετρα, πάνω από την θάλασσα.

 

1985 Η ηθοποιός Σούλη Σαμπάχ, με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, σε μια από τις τελευταίες του δημόσιες εμφανίσεις.

1986 Αθήνα. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Νάντια Μουρούζη και ο Marcello Mastroianni, στα γυρίσματα του «Μελισσοκόμου» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Ο διεθνής Έλληνας σκηνοθέτης χρησιμοποιούσε, συχνά, στις ταινίες του αγαπημένους ηθοποιούς του «εμπορικού» ελληνικού κινηματογράφου, όπως τον Θανάση Βέγγο, ή τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, σε χαρακτηριστικούς ρόλους. «Ο Μελισσοκόμος» ήταν υποψήφιος, για τον Χρυσό Λέοντα, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, το 1986 και είχε εισπράξει τον θαυμασμό του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, που χαρακτήρισε την ταινία «αριστούργημα, μια εμπειρία απίστευτα συγκλονιστική».

1963 - 1964 Αθήνα. Η ποδοσφαιρική ομάδα παικτών, ο προπονητής Στέφαν Μπόμπεκ και ο πρόεδρος Λουκάς Πανουργιάς του Παναθηναϊκού.

1986 - 1987 Αθήνα. Η ποδοσφαιρική εικοσάδα παικτών του Παναθηναϊκού.

1980 (δεκαετία). Αθήνα και ΗΠΑ. Ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης και του Ολυμπιακού Γιώργος Κοσκωτάς, με την σύζυγό του Κάθυ και τον Γιάτσεκ Γκμοχ. Κατόπιν, στην φυλακή.

19/4/2025 Θεσσαλονίκη. Απέναντι, ο Λευκός Πύργος.

2025 Σύμη.

2025 Μονεμβασιά. Από ψηλά…

2025 Κίνα. Ναοί, πάνω, στα βράχια. 

2025 Paris. Monmarte.

2025 Houston, Texas, ΗΠΑ. Ο αυτοκινητόδρομος Katy βρίσκεται στο Χιούστον του Τέξας και διαθέτει 26 λωρίδες κυκλοφορίας. Ο μακρύτερος δρόμος στον κόσμο. Καλύπτει απόσταση 1.412 χλμ και εκτείνεται από τα δυτικά της πολιτείας του Τέξας έως τα σύνορα με το Νέο Μεξικό. Το πλατύτερο σημείο του αγγίζει τα 169 μέτρα!

2025 Στοκχόλμη, Σουηδία. Οταν πέφτει η … νύχτα, στην πόλη!