16/4/2025 Μετά την καταδίκη της, από το ευρωδικαστήριο και με το στανιό, η κυβέρνηση δημοσίευσε τον χάρτη, με τον ελληνικό θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, που, μάλλον, θα μείνει κενός περιεχομένου, διότι η Άγκυρα απαιτεί συνεκμετάλλευση, μέσω κοινών προγραμμάτων, των φυσικών πόρων, στο Αιγαίο και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο (για την οποία η Αθήνα δεν κάνει λόγο).

 

Η υπόθεση που αφορά την, εν ριπή οφθαλμού, ταχύτατη δημοσίευση του, παραπάνω, χάρτη, με τον χωροταξικό σχεδιασμό, όσον αφορά τις ελληνικές θάλασσες και ιδιαίτερα, την θάλασσα του Αιγαίου, χθες 16 Απριλίου 2025, έχει μια πολύ σημαντική προϊστορία την οποία, εν συντομία, θα την διηγηθώ, αλλά αυτό, που προέχει αυτή την στιγμή, είναι να επισημανθεί το γεγονός ότι είναι σαφές πως η Άγκυρα, με δική της επίσημη ανακοίνωση, θεωρεί ως αυθαίρετη και μη αποδεκτή μονομερή πράξη της Αθήνας, αυτήν την δημοσίευση του ελληνικού θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού και φυσικά, την απορρίπτει. Μάλιστα, στο, παραπάνω βίντεο, που τράβηξα, χθες, Τέταρτη 16/4/2025, γίνεται μια συνοπτική εξιστόρηση των όσων έχουν συμβεί, ενώ, παράλληλα, διευκρινίζω και το νομικό καθεστώς, αλλά και τις πολιτικές διαστάσεις της όλης κατάστασης και ως εκ τούτου, είναι χρήσιμο, για το αναγνωστικό κοινό να το παρακολουθήσει.

Άλλωστε αυτή η εκκρεμότητα που κράτησε, περίπου, πέντε χρόνια, από το 2020, από τότε, που το ελληνικό κράτος συνήψε συνθήκη, με το αιγυπτιακό κράτος για τον καθορισμό των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών - έστω και μερικώς -, στα θαλάσσια σημεία επαφής των επικρατειών των δύο κρατών, οφείλεται στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν τολμούσε να προχωρήσει, στον προσδιορισμό των ζωνών του χωροταξικού σχεδιασμού, στις ελληνικές θάλασσες, λόγω της άρνησης του τουρκικού κράτους να αποδεχθεί μια τέτοια ενέργεια από την ελληνική πλευρά.

Η Άγκυρα, απλούστατα, έχει επιβάλει, στην πράξη, διά της απειλητικής προβολής της ισχύος της, ένα άτυπο αλλά ουσιαστικό καθεστώς, το οποίο έγκειται στο ότι δεν επιτρέπει, στο ελληνικό κράτος, να ενεργεί οποιαδήποτε δραστηριότητα, στον χώρο της θάλασσας του Αιγαίου και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που βρίσκεται, πέραν των ελληνικών χωρικών υδάτων των 6 ναυτικών μιλίων, από τις ελληνικές ηπειρωτικές και νησιωτικές ακτές.

Αυτή είναι η ουσιαστική πραγματικότητα, που έχει επιβάλει, έμπρακτα, η Άγκυρα την οποία, βέβαια, η ελληνική πλευρά δεν την έχει αποδεχθεί, νομικά - δηλαδή “στα χαρτιά”, αλλά προσαρμόζει την συμπεριφορά της, στον χώρο της θάλασσας του Αιγαίου και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, σε αυτές τις απαιτήσεις του τουρκικού κράτους. 

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, που αφορά την δημιουργία ενός χάρτη, με τις ζώνες του χωροταξικού σχεδιασμού στις ελληνικές θάλασσες, η υπόθεση αυτή εκκρεμεί, εδώ και πολλά χρόνια, αλλά, εξαιτίας, των απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (της Commission), για τον χωροταξικό σχεδιασμό, στις ελληνικές θάλασσες, η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε, μετά από πολλές καθυστερήσεις - και με το στανιό -, οι οποίες καθυστερήσεις οδήγησαν, στην προσφυγή της Commission, κατά της Ελλάδας, ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, να εκδώσει τον, παραπάνω, χάρτη, με τον ελληνικό θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, μόλις, χθες, Πέμπτη 16 Απριλίου 2025 και μάλιστα, βιαστικά. 

Αυτό συνέβη, επειδή, δημοσιεύτηκε και επίσημα, η καταδικαστική απόφαση, που είχε εκδώσει, στις 27 Φεβρουαρίου 2025, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εις βάρος της Ελλάδας, δικαιώνοντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για το γεγονός ότι το ελληνικό Δημόσιο καθυστερούσε, αδικαιολόγητα, να προβεί στην κατάρτιση και την δημοσίευση του απαιτούμενου χάρτη, με τον χωροταξικό σχεδιασμό, στις ελληνικές θάλασσες, παραβιάζοντας το άρθρο 258 της Συνθήκης για την λειτουργία της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, επειδή δεν κατήρτισε, έως την καταληκτική ημερομηνία της 31 Μαρτίου 2021, εθνικό θαλάσσιο χωροταξικό σχέδιο και δεν απέστειλε αντίγραφό του στην Commission και σε άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη, όπως προβλέπει η οδηγία 2014/89/ΕΕ της 23 Ιουλίου 2014 «περί θεσπίσεως πλαισίου για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό». 

Προ της ασκήσεως της προσφυγής της Commission, υπήρξαν η προειδοποιητική επιστολή της 2/12/2021 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η, από 1/2/2022, απάντηση της Ελλάδας, που κρίθηκε μη ικανοποιητική, η από 19 Απριλίου 2023 αιτιολογημένη γνώμη της Commission και η απάντηση της Ελλάδας, στις 7/6/2023, διά της οποίας η ελληνική κυβέρνηση υποστήριξε ότι η ολοκλήρωση του εθνικού σχεδίου, για τον θαλάσσιο σχεδιασμό, επρόκειτο να υλοποιηθεί, εντός τριετίας, με το αιτιολογικό ότι η πολυπλοκότητα του νομοθετικού και θεσμικού πλαισίου, οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες, η εκτεταμένη ακτογραμμή και η πολυνησιακή σύνθεση της χώρας, σε συνδυασμό με «τις γεωπολιτικές συνθήκες που επικρατούν στην Ανατολική Μεσόγειο», δικαιολογούσαν την καθυστέρηση. 

Το Ευρωδικαστήριο αποφάσισε τον διαχωρισμό των απορρεουσών, από την Συνθήκη της “Ε.Ε.” υποχρεώσεων των κρατών της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, βάσει του δικαίου της θάλασσας και ζήτησε, ευθέως, από την ελληνική πλευρά, να καταρτίσει και να διαβιβάσει στην Επιτροπή το ελληνικό σχέδιο της στο πλαίσιο του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, ανεξάρτητα από την έκβαση των οποιωνδήποτε διαπραγματεύσεων, ή της σύναψης συμφωνιών για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών της με τις γειτονικές της χώρες.

Το κωμικό και συνάμα, τραγικό στοιχείο, στην όλη υπόθεση, είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση, αντικρούοντας, δικαστικά, τους ισχυρισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρόβαλε ως επιχειρήματα, το υποτιθέμενο γεγονός ότι δεν προλαβαίνει να προβεί, σε αυτόν τον σχεδιασμό και ότι χρειάζονται χρόνια για να τον πραγματοποιήσει, τουλάχιστον, έως το τέλος του 2026 και ότι δεν μπορεί να επιβληθεί, στην ελληνική πλευρά, “να πράξει αυτά που είναι αδύνατον να πραχθούν”, ισχυριζόμενη, επίσης, ότι δεν μπορεί να προβεί, στον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, επειδή εκκρεμεί η ρύθμιση των αποκλειστικών ζωνών Ελλάδας και Αιγύπτου (κάτι, που, όμως, είναι ψευδές, καθώς, από το 2020, έχει υπογραφεί η σχετική συνθήκη, ανάμεσα στα δύο κράτη, Επίσης, η ελληνική κυβέρνηση προέβαλε τον πρόσθετο ισχυρισμό ότι προαπαιτούμενο, για την χάραξη του χωροταξικού σχεδιασμού, στις ελληνικές θάλασσες είναι η σύναψη των σχετικών συμφωνιών με τα γειτονικά κράτη, για τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και ότι, χωρίς αυτήν την σύναψη, δεν μπορεί να γίνει ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός, διότι οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες, που μπορεί να συμφωνηθούν, ίσως να είναι διαφορετικές, από το τωρινό δυνητικό εύρος τους, με βάση το δίκαιο της θάλασσας. 

Αυτούς τους γελοίους ισχυρισμούς προέβαλε το ελληνικό Δημόσιο, στην δίκη, ενώπιον του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, αλλά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί απερρίφθησαν, πανηγυρικά. 

Έτσι, λοιπόν, εκεί, που το ελληνικό Δημόσιο ισχυριζόταν, στο ευρωδικαστήριο, ότι είναι χρονοβόρα η διαδικασία του χωροταξικού σχεδιασμού στις ελληνικές θάλασσες, μετά την δικαστική καταδίκη του ελληνικού κράτους και την δημοσίευση της σχετικής απόφασης του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, χθες, ξαφνικά, δημοσιεύτηκε, στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, ο παραπάνω, αρχικός χάρτης, με τον ελληνικό θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό. 

Η κοροϊδία βέβαια είναι το λιγότερο, απ’ όλα. Αυτό που έχει σημασία είναι το γεγονός ότι, στην πράξη, αυτό που ζητούσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αυτό, που αποφάσισε το δικαστήριο, είναι, τελικά, η δημοσίευση αυτού του χάρτη, με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, από το ελληνικό κράτος και τίποτε, πέραν αυτού. 

Στην ουσία, αυτό, που συμβαίνει και με δεδομένο το γεγονός ότι η Άγκυρα εξέδωσε, αμέσως, χθες, 16/4/2025, την σχετική ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών, με την σαφέστατη απόρριψη του ελληνικού χάρτη, με τον χωροταξικό σχεδιασμό στο Αιγαίο, είναι ότι ο χάρτης αυτός θα παραμείνει, στα χαρτιά, διότι, απλούστατα, για οποιαδήποτε ενέργεια του ελληνικού κράτους, για την εκμετάλλευση των πόρων, στην θάλασσα του Αιγαίου, πέραν των 6 ναυτικών μιλίων των ελληνικών χωρικών υδάτων, η Άγκυρα απαιτεί να ζητηθεί, από την ελληνική πλευρά, η άδεια των τουρκικών αρχών. 

Έτσι, αυτό, που έχει σημασία, είναι να παρακολουθήσουμε το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, σε σχέση, με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, στο Αιγαίο, διότι μέσω αυτού, η Άγκυρα θα απαιτήσει συνεκμετάλλευση με κοινά σχεδιασμένα προγράμματα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων του Αιγαίου, γεγονός που πρόκειται να αποτελέσει και πρόκριμα, για την συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής και τον καθορισμό των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών στο Αιγαίο, με βάση την πάγια θέση της τουρκικής πλευράς, για την διχοτόμηση του Αιγαίου, στην μέση γραμμή της απόστασης, μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών Ελλάδας και Τουρκίας.

Αυτή είναι η ουσία και ο σκληρός πυρήνας της όλης υπόθεσης, στην οποία η Άγκυρα, βρίσκεται, σε προνομιακή θέση ισχύος, έναντι της αδύναμης ελληνικής πλευράς, με δεδομένη την κατάσταση της πλήρους ανισορροπίας του ισοζυγίου των δυνάμεων, ανάμεσα στις δύο χώρες, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, μέσα στα τελευταία 30 χρόνια, η ισορροπία, που υπήρχε, έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ανάμεσα, στην ελληνική και την τουρκική οικονομία, έχει ανατραπεί, άρδην, αφού το ελληνικό ΑΕΠ έχει φθάσει, στα 384 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ το τουρκικό ΑΕΠ έχει εκτοξευτεί στα 2 τρισεκατομμύρια 953 δισεκατομμύρια ευρώ, καθιστώντας την χώρα μας έναν αδύναμο παρία.

Άλλωστε η Άγκυρα δεν κρύβει τις προθέσεις της, όπως καταγράφονται, στον, παραπάνω, τουρκικό χάρτη και οι οποίες, σαφώς και πλήρως εκφράζονται, στην, παρακάτω, ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών :

«Ορισμένες από τις περιοχές, που καθορίζονται, στον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, που έχει κηρύξει η Ελλάδα, στο πλαίσιο της νομοθεσίας της ΕΕ, παραβιάζουν τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Τουρκίας, τόσο στο Αιγαίο Πέλαγος, όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Επαναλαμβάνουμε ότι οι μονομερείς ενέργειες και διεκδικήσεις της Ελλάδας δεν θα έχουν καμία νομική συνέπεια, για την Τουρκική Δημοκρατία.

Υπενθυμίζουμε, επίσης, ότι οι μονομερείς ενέργειες θα πρέπει να αποφεύγονται, σε μια κλειστή, ή ημίκλειστη θάλασσα όπως το Αιγαίο και η Μεσόγειος, ότι το διεθνές ναυτικό δίκαιο ενθαρρύνει την συνεργασία, μεταξύ των παράκτιων κρατών, σε αυτές τις θάλασσες, μεταξύ άλλων και σε περιβαλλοντικά θέματα, και από αυτή την άποψη, η Τουρκική Δημοκρατία είναι, πάντα, έτοιμη να συνεργαστεί, με την Ελλάδα, στο Αιγαίο Πέλαγος.

Οι προαναφερθείσες ενέργειες και προσπάθειες τετελεσμένων γεγονότων, όπως και στο παρελθόν, δεν θα έχουν καμία νομική συνέπεια, για την Τουρκική Δημοκρατία, σήμερα, ή στο μέλλον.

Η Τουρκική Δημοκρατία εμμένει, στην θέση της, ότι θα πρέπει να υιοθετηθεί μια ειλικρινής και ολοκληρωμένη προσέγγιση, για την επίλυση των ζητημάτων, με βάση το διεθνές δίκαιο, την ισότητα και την καλή γειτονία, στο πλαίσιο της Διακήρυξης των Αθηνών, για τις Φιλικές Σχέσεις και την Καλή Γειτονία, με ημερομηνία 7 Δεκεμβρίου 2023, η οποία αντικατοπτρίζει το πνεύμα, που και τα δύο μέρη, θέλουν να διατηρήσουν, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Η Τουρκική Δημοκρατία θα υποβάλει το δικό της Σxέδιο, στην UNESCO και στους αρμόδιους φορείς των Ηνωμένων Εθνών».

Έτσι έχουν τα πράγματα. Όλα τα άλλα είναι άνευ ουσίας και λέγονται, απλώς, για να λέγονται.