4/2025 Η σαρωτική στρατηγική ήττα και η επακόλουθη διάσπαση του Δυτικού Συνασπισμού, αποτελεί το άμεσο και χειροπιαστό αποτέλεσμα του ακήρυκτου, οιονεί, “Γ’ παγκοσμίου πολέμου”. O Donald Trump προσπαθεί να την κοπανήσει, «με ελαφρά πηδηματάκια», αν και με χοντροκομμένο τρόπο, από το ουκρανικό μέτωπο, αφήνοντας τον “μουντζούρη”, στα χέρια του Κιέβου και των Δυτικοευρωπαίων.

 

Το λεγόμενο ουκρανικό ζήτημα πρόκειται να με απασχολήσει, στο σημερινό δημοσίευμα, σε συνέχεια του, παραπάνω, βίντεο, που γύρισα, χθες 24/4/2025, το οποίο αξίζει οι αναγνώστες να παρακολουθήσουν. Και το αποκαλώ “ουκρανικό ζήτημα”, διότι, στην πραγματικότητα, και στην ουσία του, πρόκειται, για έναν ακήρυκτο Γ’ παγκόσμιο πόλεμο, ανάμεσα, στον Δυτικό Συνασπισμό και την Ρωσία, ο οποίος καταλήγει, σε μια σαρωτική στρατηγική ήττα της Δύσης, που, για πρώτη φορά, διασπάται, στα, εξ ων συντίθεται.

Βέβαια, το, καθαρά, ουκρανικό κομμάτι αυτού του πολέμου έχει την δική του αυτοτέλεια και την δική του αυτόνομη πορεία, αλλά αυτά τα στοιχεία καθίστανται, εξ αντικειμένου, δευτερεύοντα, διότι τα κατακλυσμιαία γεγονότα, που οδήγησαν, στην διάσπαση, εντός του χώρου του Δυτικού Κόσμου, αποτελούν μια πραγματική κοσμογονία, από την εποχή της αυτοδιάλυσης της “Σοβιετικής Ένωσης” και ακόμη, πιο πριν, ήτοι, από την εποχή της κατάρρευσης της ναζιστικής Γερμανίας, τον Μάιο του 1945.

Αυτό, που συμβαίνει, μάλιστα, είναι ότι η Δύση κανιβαλίζει τον εαυτό της, με μια μορφή πρωτοφανούς ενδοφαγίας, αφού, χωρίς περιστροφές, ο Donald Trump εγκαταλείπει τον πόλεμο, στην Ουκρανία, “την κάνει, με ελαφρά πηδηματάκια”, τα οποία είναι άγαρμπα και χοντροκομμένα, αφήνοντας τον “μουντζούρη”, στα χέρια του Κιέβου και των δυτικοευρωπαϊκών και των λοιπών δυτικών πρωτευουσών, αφού, εφαρμόζοντας τις προεκλογικές του διακηρύξεις, αλλά και αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα, θεωρεί ότι ο πόλεμος, στην Ουκρανία, δεν είναι δικός του πόλεμος, αλλά ένας πόλεμος, η ιδιοκτησία του οποίου ανήκει, στον απελθόντα πρόεδρο των ΗΠΑ Jo Biden.

Σε αυτό, ο Donald Trump έχει δίκιο, διότι, πράγματι, ο ουκρανικός πόλεμος είναι δημιούργημα της κυβέρνησης του Jo Biden, αλλά, με δεδομένο το γεγονός ότι τα κράτη έχουν συνέχεια, ανεξάρτητα, από τις κυβερνήσεις τους, η αλήθεια είναι ότι ο πόλεμος, στην Ουκρανία, που, με τον σχηματισμό και την ουσιαστική συμμετοχή, σε αυτόν τον πόλεμο, του Δυτικού Συνασπισμού, πήρε παγκόσμιες διαστάσεις, αποτελεί μια πραγματικότητα, την οποία η νέα αμερικανική κυβέρνηση και ο πρόεδρος Donald Trump, κληρονόμησαν και όφειλαν να την διαχειρισθούν.

Παρά το γεγονός ότι, τυπικά, η Μόσχα δεν έχει κερδίσει, στον ουκρανικό πόλεμο, ο Donald Trump και το επιτελείο του, όπως και το μειοψηφικό, αλλά σημαντικό τμήμα της αμερικανικής ελίτ, που εκπροσωπεί, άφησαν, στην άκρη, τους τύπους και ασχολούνται, με την ουσία της κατάστασης, που έχουν να αντιμετωπίσουν, αναγνωρίζοντας ότι η Ρωσία είναι ο πραγματικός νικητής του διεξαγόμενου πολέμου. 

Αυτή η αναγνώριση της πραγματικότητας αποφασίστηκε να γίνει, ευθύς, εξ αρχής, αποδεκτή, προκειμένου να μην χρεωθεί την ήττα των ΗΠΑ και του Δυτικού Συνασπισμού, στον οποίο η Ουάσινγκτων ηγείται, η παρούσα αμερικανική κυβέρνηση και ο πρόεδρος Donald Trump. Και αυτό γίνεται, χωρίς την τήρηση των προσχημάτων και χωρίς ευγένειες, φορτώνοντας, επιλεκτικά, την ευθύνη της συνέχισης του πολέμου, χωρίς την συμμετοχή των ΗΠΑ, στο Κίεβο και τις δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αφού η νέα αμερικανική ηγεσία επιδιώκει την άμεση και την μελλοντική αποκατάσταση των κατεστραμμένων σχέσεων του Λευκού Οίκου, με το Κρεμλίνο.

Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι, για την Δύση, υπήρξε δυσάρεστη έκπληξη το γεγονός της ρωσικής ανθεκτικότητας, στην μακροπρόθεσμη παράταση του πολέμου, στην Ουκρανία, που υπήρξε αποτέλεσμα της εμπλοκής του Δυτικού Συνασπισμού, στην διεξαγωγή του.

Δεν μπορώ να κατανοήσω την αρχική αισιοδοξία των Δυτικών, που εδραζόταν, στην πεποίθηση ότι η πολυετής χρονική παράταση του ουκρανικού πολέμου επρόκειτο να φθείρει την Ρωσία και όχι την Ουκρανία και αυτόν τον ίδιο τον Δυτικό Συνασπισμό. Επρόκειτο, για μια τεράστια ανοησία, η οποία πήγαζε, από την αλαζονεία, η οποία απέκτησε το περιεχόμενο της “Ύβρεως”, με το αρχαιοελληνικό περιεχόμενο της λέξεως αυτής, την τιμωρία και το κόστος της οποίας καλούνται, πλέον, οι Δυτικοί να υποστούν και να καταβάλουν.

Για μένα, ήταν, ευθύς εξ αρχής, σαφές ότι η Δύση δεν μπορούσε να νικήσει, σε αυτόν τον πόλεμο, επειδή, απλούστατα, η Ρωσία δεν μπορούσε και δεν είχε κανένα περιθώριο να ηττηθεί.

Αυτήν την απλή αλήθεια οι Δυτικές ηγεσίες, στο σύνολό τους, υπήρξαν ανίκανες και απολύτως, τυφλωμένες, από την υπεροψία και τον κομπασμό τους, να την δουν, ενώ ήταν μπροστά, στα μάτια τους.

Ως εκ τούτου, καλούνται, τώρα, οι Δυτικές πρωτεύουσες να καταβάλουν το βαρύτατο γεωπολιτικό κόστος, που τους αναλογεί, ενώ το καθεστώς του Κιέβου πληρώνει την αφροσύνη του να επιμείνει, στην παράταση του πολέμου και την άρνησή του, τον Απρίλιο του 2022, να ολοκληρώσει την Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, που είχαν μονογράψει οι διαπραγματευτικές ομάδες της Ουκρανίας και της Ρωσίας και την οποία, τελικά, αρνήθηκε να υπογράψει η ουκρανική ηγεσία, ύστερα από το ταξείδι του, τότε, Βρετανού πρωθυπουργού Boris Johnson, στο Κίεβο, όπου υποσχέθηκε, στον Βολοντιμίρ Ζελένσκι, όπως έπραξαν και η αμερικανική κυβέρνηση του Jo Biden και οι λοιπές κυβερνήσεις της Δύσης, την αμέριστη, στρατιωτική, οικονομική και πολιτική υποστήριξη, για την συνέχιση του πολέμου.

Ας πρόσεχαν όλοι αυτοί. 

Δεν πρόσεξαν και δεν εκτίμησαν, σωστά, τα δεδομένα, ενώπιον των οποίων βρίσκονταν, πριν την έναρξη του ρωσοουκρανικού πολέμου και αυτή η αστοχία τους έχει βαριές συνέπειες, για όλους τους.

Εδώ, σταματώ το παρόν κείμενο και καλώ, εκ νέου, τους αναγνώστες να παρακολουθήσουν το αρχικό βίντεο, το οποίο είναι, πλήρως, επεξηγηματικό. Είναι, πραγματικά, χρήσιμο.