Μετά τον Kυριάκο Mητσοτάκη τί; Εφόσον το ερώτημα τίθεται, εντός των πλαισίων του υπάρχοντος καθεστωτικού πολιτικού συστήματος, στερείται ουσίας και είναι άνευ αξίας. Μόνον, εάν τεθεί εκτός αυτών των πλαισίων, η απάντηση, σε αυτό το ερώτημα, έχει πραγματικό νόημα. Αλλά, παρά το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία ψάχνεται, δεν είναι ορατή μια τέτοια εξέλιξη.

 

Ολοένα και περισσότεροι φίλοι τον τελευταίο καιρό, παρακολουθώντας την αρθογραφία μου και τα βίντεο, που ανεβάζω, στο YouTube, όπου αναφέρω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδηγείται στην έξοδο, από την πρωθυπουργία, μου θέτουν το ερώτημα, που αφορά το ποιά είναι γνώμη μου, για το ποιός θα τον αντικαταστήσει. 

Στο παραπάνω βίντεο, το οποίο τράβηξα χθες 18 Απριλίου 2025, επιχειρώ να δώσω μια απάντηση, σε αυτό το ερώτημα, το οποίο, όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και περισσότερο, τίθεται, με ένταση, καθώς η ελληνική κοινωνία είναι, σαφέστατα, δυσαρεστημένη, με την κυβερνητική πολιτική, αλλά και ειδικά, με το πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού. Η απάντηση, που δίνω, είναι σαφής και παρουσιάζεται, στο, παραπάνω, αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, με λεπτομέρειες και το οποίο οι αναγνώστες αξίζει να παρακολουθήσουν, με προσοχή.

Το ερώτημα αυτό, για την αντικατάσταση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην πρωθυπουργία, έχει νόημα μόνον, εφόσον τίθεται, εκτός των πλαισίων του υπάρχοντος καθεστωτικού πολιτικού συστήματος της χώρας. 

Όσο, όμως, το ερώτημα, περί του διαδόχου του σημερινού πρωθυπουργού, τίθεται, εντός της παρούσας κομματοκρατίας, η οποία, παρά την διαρκή και επίμονη ρευστοποίηση του καθεστωτικού πολιτικού συστήματος, παραμένει κυρίαρχη, η απάντηση, στο ερώτημα, δεν έχει ουσιαστικό αξιακό περιεχόμενο, διότι ο όποιος αντικαταστάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην πρωθυπουργία, θα είναι ένας νέος Μητσοτάκης, στην θέση του απελθόντος Μητσοτάκη, αφού, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πρόκειται να συνεχισθεί η ακολουθούμενη καθεστωτική μνημονιακή πολιτική, με ανούσιες, επί μέρους, διαφοροποιήσεις, που δεν θα έχουν καμμία αξία, γεγονός, που σημαίνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν οι αναγκαίες ριζοσπαστικές αλλαγές, οι οποίες συμπυκνώνονται, στην έξοδο της ελληνικής οικονομίας, από το ευρώ και την ζώνη του.

Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, δεν είναι ορατό να προκύψει, από τις διεργασίες, που γίνονται, εντός της ελληνικής κοινωνίας, παρά το γεγονός ότι η κοινωνία μας, όντως, ψάχνεται και προσπαθεί να προσανατολισθεί, στην κατεύθυνση της αλλαγής της παρούσας πολύ κακής κατάστασης, πλην όμως, η προσπάθεια αυτή προσανατολίζεται, σε αλυσιτελείς επιλογές, οι οποίες κινούνται, εντός του υπάρχοντος, έντονα ρευστοποιημένου και κατατεμαχισμένου καθεστωτικού ελληνικού πολιτικού συστήματος. 

Όμως, μόνο, εάν η ελληνική κοινωνία καταφέρει να το υπερβεί και να βγει έξω από αυτό το καθεστωτικό μνημονιακό πολιτικό σύστημα, θα μπορέσει να βρει λύσεις, οι οποίες να είναι επίκαιρες και χρήσιμες, όσον αφορά τα έντονα προβλήματα, που η κοινωνία μας αντιμετωπίζει.

Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι, ορατό όπως προαναφέρω, δεν προκύπτει, από τα δεδομένα, που υπάρχουν, σήμερα και δεν φαίνεται ότι αυτή η κατάσταση πρόκειται να αλλάξει, μέσα στο προσεχές χρονικό διάστημα, που φθάνει, μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, η διεξαγωγή των οποίων, έχει ως χρονικό όριο, για την τραβήξει την άνοιξη, έως τα μέσα του 2027.

Μέχρι τότε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προσπαθήσει και πιθανότατα, θα καταφέρει, επειδή στερείται αντιπάλων, να παραμείνει πρωθυπουργός. Και φυσικά, μετά τις βουλευτικές εκλογές, θα προσπαθήσει να παραμείνει ως πρωθυπουργός, με τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης, η οποία, βέβαια, θα είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας δύο, ή και περισσοτέρων κομμάτων. 

Μπορεί να μην τα καταφέρει ο σημερινός πρωθυπουργός και να υποχρεωθεί να αποχωρήσει και από την πρωθυπουργία και από την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας αλλά αυτό δεν θα έχει καμία σημασία, για την ελληνική κοινωνία, αφού ο όποιος διάδοχός του πρόκειται να ακολουθήσει τα βήματα της δικής του πολιτικής, η οποία, άλλωστε, προσδιορίζεται, εκτός της χώρας μας, από τους ευρωθεσμικούς δανειστές του ελληνικού Δημοσίου. 

Αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία οφείλουμε να δούμε, κατάματα, προκειμένου να μπορέσουμε, κάποια στιγμή, να την αντιμετωπίσουμε και να την αλλάξουμε. Οποιαδήποτε άλλη στάση, που καλλιεργεί ελπίδες και αυταπάτες, είναι και θα παραμείνει αδιέξοδη, χωρίς να μπορεί να δώσει τις λύσεις, που απαιτούνται, όσον αφορά το βαρύτατο ελληνικό πολιτικό πρόβλημα. 

Σταματώντας, εδώ, το παρόν κείμενο, παραπέμπω τους αναγνώστες και πάλι, στο αρχικό βίντεο του σημερινού δημοσιεύματος, το οποίο αξίζει να παρακολουθήσουν, αφού, σε αυτό, υπάρχει μια εκτενής ανάλυση στηριγμένη, στην δυσχερή υπάρχουσα κατάσταση, στην χώρα μας, χωρίς υπεκφυγές και χωρίς την καλλιέργεια απατηλών εντυπώσεων, που αποπροσανατολίζουν και δημιουργούν ψευδαισθήσεις.

Αυτά, προς το παρόν.