Το κυπριακό πρόβλημα 51 χρόνια, μετά. Οι δυσμενείς μακροπρόθεσμες προοπτικές, εν όψει της στρατηγικής επιδίωξης της Άγκυρας, που είναι η εκδίωξη του κυπριακού ελληνισμού, από το νησί : Επ’ ουδενί, πρέπει να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε μορφή νομιμοποίησης των τουρκικών στρατευμάτων Κατοχής.

 

Στο σημερινό δημοσίευμα ασχολούμαι, με ένα θέμα, το οποίο δεν είναι επίκαιρο. Άλλωστε, η επικαιρότητα δεν είναι, για μένα, το κύριο κριτήριο, το οποίο λαμβάνω υπόψη μου, όταν αποφασίζω, για τα θέματα των δημοσιευμάτων, στα οποία πρόκειται να προβώ. 

Την επικαιρότητα την παρακολουθώ, αλλά βασικό κριτήριο είναι η σοβαρότητα των θεμάτων, με τα οποία καταπιάνομαι.

Σήμερα, λοιπόν, αυτό, που με απασχολεί, στο παρόν κείμενο, είναι το κυπριακό πρόβλημα και κυρίως, η σύγχρονη διάστασή του και πολύ περισσότερο, οι μακροπρόθεσμες προοπτικές του, στις πολλές δεκαετίες, που θα ακολουθήσουν, εάν ο ελλαδικός και ο κυπριακός ελληνισμός δεν υποταχθούν, ενδιαμέσως, στους αυθέντες της Άγκυρας.

Οι μακροπρόθεσμες προοπτικές του Κυπριακού και οι διαχρονικοί στόχοι των τουρκικών ηγεσιών είναι με τις οποίες καταπιάνομαι, εξαντλητικά, στο, παραπάνω, βίντεο, που τράβηξα, προχθες 22 Απριλίου 2025, το οποίο, φυσικά, είναι απαραίτητο να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες και να επαναλάβουν πολλές φορές την παρακολούθησή του, καθώς αυτή είναι, άκρως, διδακτική. Και βέβαια, οι Ελληνοκύπριοι φίλοι μου (όπως και οι τυχόντες Τουρκοκύπριοι, που χάνουν την πατρίδα τους, από την εισβολή των Τούρκων εποίκων) είναι οι πρώτοι, εξ όλων, αυτοί, που πρέπει να παρακολουθήσουν αυτό το βίντεο, το οποίο τους είναι χρήσιμο, ως προς την διάλυση των όποιων αυταπατών καλλιεργούνται, γύρω από την ουσία και τις δυσμενείς προοπτικές του Κυπριακού.

Από την τουρκική εισβολή και την κατάκτηση του 36% των κυπριακών εδαφών το καυτό καλοκαίρι του 1974 είναι απαραίτητο να περιγράψω τα συμπεράσματα και να συνοψίσω τα διδάγματα, που προκύπτουν :

1) Μια μειοψηφία των επιπέδων του 18% μπορεί να αποκτήσει πλήρη πολιτικά δικαιώματα, εάν έχει στρατιωτική και πολιτική υποστήριξη πολεμώντας για λογαριασμό της. 

2) Περίπου, 200.000 άνθρωποι, ή και περισσότεροι, μπορούν να γίνουν πρόσφυγες, χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς, στον κόσμο. 

3) Οι διαβεβαιώσεις και οι υποσχέσεις των υπερδυνάμεων, στερούνται οποιασδήποτε αφ’ εαυτών  αξίας.

4) Ο ΟΗΕ είναι ανίκανος να βοηθήσει, στην εξεύρεση μιας πραγματικής λύσης στις κρίσεις.

5) Όποιος έχει την ισχύ μπορεί να επιβάλει τις επιδιώξεις του, με την χρήση της στρατιωτικής βίας.

Αυτά όμως αποτελούν παρελθόν. 

Βέβαια, είναι ένα καλό εφαλτήριο, για να μπορέσουμε να δούμε τις μακροπρόθεσμες πολιτικές, που πρέπει να ακολουθηθούν, όσον αφορά το κυπριακό πρόβλημα και γι’ αυτό, τις παραθέτω και τις αναλύω τις παραθέτω, εδώ, στο παρόν κείμενο και τις αναλύω, λεπτομερώς, στο αρχικό βίντεο. 

Αναφερόμενος, τώρα, στο τί πρέπει να γίνει, όσον αφορά την διαχείριση του κυπριακού προβλήματος, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά - και κυρίως, η ελλαδική - βρίσκεται, σε κατάσταση αδυναμίας να μπορέσει να υποστηρίξει μια στρατιωτική δράση, κατά των στρατευμάτων Κατοχή, της Άγκυρας, στην Κύπρο, διότι (κακά τα ψέματα) ο τουρκικός στρατός θα φύγει, από την Κύπρο, έτσι όπως ήλθε, δηλαδή με την βία, πρέπει να αναφερθώ, στις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις της τουρκικής ελίτ, οι οποίες, όσο εξωφρενικές και αν θεωρούνται, στην πραγματικότητα, κατατείνουν, στο ότι η τουρκική πλευρά επιδιώκει, ανεξαρτήτως, χρονικού ορίζοντα πραγματοποίησης αυτών των στρατηγικών επιδιώξεων, την εκδίωξη, από το νησί, ή την υποδούλωση του κυπριακού ελληνισμού. 

Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος της και η Άγκυρα δεν ενδιαφέρεται, για το πότε, ακριβώς, αυτός ο στόχος θα πραγματοποιηθεί. Έχει άφθονο χρόνο, μπροστά της και μπορεί να περιμένει, για πολλές δεκαετίες, όσον αφορά την πραγματοποίηση του στόχου αυτού. 

Από, εκεί και πέρα, η ελλαδική και η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να καθορίσουν την ευρύτερη στρατηγική τους, έχοντας, ως απαραίτητο δεδομένο, την, αφενός μεν, αναγκαιότητα της απομάκρυνσης των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, που βρίσκονται στην Κύπρο και αφ’ ετέρου, αυτό, που είναι και το σημαντικότερο όλων, δηλαδή, δια παντός και σε κάθε περίπτωση, την άρνηση οποιασδήποτε νομιμοποίησης της παρουσίας των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, στην Κύπρο, όσος χρόνος και αν απαιτηθεί, για κάτι τέτοιο. 

Η αναγκαιότητα αυτής της στρατηγικής επιδίωξης του ευρύτερου ελληνισμού, εδράζεται, στο γεγονός ότι η Άγκυρα, που επιδιώκει την, με οποιονδήποτε τρόπο, διεθνή νομιμοποίηση της παρουσίας των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, στην Κύπρο, ακόμη και αν αυτή η νομιμοποίηση οδηγήσει, στον χαρακτηρισμό της παρουσίας τους, ως προσωρινής, πρόκειται να χρησιμοποιήσει αυτήν την νομιμοποίηση, ως εφαλτήριο, για την παραβίαση των οποίων συμφωνιών, γύρω από το Κυπριακό, υπογράφουν, οπότε, από εκεί και πέρα, οι όποιες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις γίνουν, θα εδράζονται, στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων, στην Κύπρο έχει νομιμοποιηθεί, με βάση το διεθνές δίκιο.

Από, εκεί και πέρα, αφού αποφευχθεί οποιαδήποτε μορφή νομιμοποίησης, με βάση το διεθνές δίκαιο, της παρουσίας των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, στην Κύπρο, όλα τα υπόλοιπα μπορούν να συζητηθούν και να συμφωνηθούν, με έναρξη εφαρμογής τους την επόμενη ημέρα, από την απομάκρυνση και του τελευταίου Τούρκου στρατιώτη, από την Κύπρο. 

Έτσι έχουν τα πράγματα και επαναλαμβάνω ότι, στο αρχικό βίντεο, γίνεται πιο εκτεταμένη παρουσίαση των μακροπρόθεσμων προοπτικών, που αφορούν το κυπριακό πρόβλημα, σε ένα βάθος χρόνου πολλών δεκαετιών, που φθάνουν, μέχρι και ένα αιώνα, από τώρα. 

Επιμένοντας, στην ανάγκη, οι αναγνώστες να παρακολουθήσουν, προσεκτικά, το αρχικό βίντεο, σταματώ εδώ το παρόν κείμενο, το οποίο είναι συνοπτικό, μεν, αλλά, πλήρως, επεξηγηματικό, δε, όσον αφορά τον σκληρό πυρήνα του κυπριακού προβλήματος και τις πραγματικές δυσκολίες, που αντιμετωπίζει ο ευρύτερος ελληνισμός, στην διαχείρισή του, εξαιτίας του γεγονότος ότι το ελλαδικό κράτος έχει εξασθενήσει, τόσο πολύ, κατά την διάρκεια της τελευταίας τριακονταετίας, που, πλέον, δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στο τουρκικό κράτος, το οποίο έχει καταστεί μία μεγάλη περιφερειακή δύναμη, η οποία μπορεί και επιβάλλει την ισχύ της, απέναντι στην ελληνική πλευρά. 

Και φυσικά, αυτό που πρέπει να γίνει, είναι ότι αυτή η σημερινή δυσμενέστατη ανισορροπία δυνάμεων, ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία, πρέπει οδηγήσει, στο να τεθούν οι βάσεις, για την ανατροπή της, η πραγματοποίηση της οποίας, όμως, χρειάζεται, πολύ χρόνο, για να υλοποιηθεί, από τότε, που θα αποφασιστεί η έναρξη της διαδικασίας αποκαταστάσης  και ο καθορισμός αυτού του στόχου, ως κεντρικού στρατηγικού στόχου της Ελλάδας. Μόνον έτσι, μπορεί να αντιμετωπιστεί η υπέρμετρα υπέρτερη στρατιωτική ισχύς του τουρκικού κράτους. 

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και αποτελεί στρουθοκαμηλισμό το να αρνούμεθα να την δούμε. Πρεπει να την διαπιστώσουμε και να την περιγράψουμε, δημοσίως, προκειμένου η ελληνική πλευρά, δηλαδή η ελλαδική και η ελληνοκυπριακή κοινωνία, να γνωρίζουν τα πραγματικά δεδομένα και το πού βαδίζουμε. 

Δεν σκοπεύω να συνεχίσω άλλο, το παρόν κείμενο και θα αφήσω τους αναγνώστες να αφομοιώσουν το περιεχόμενο του παρόντος δημοσιεύματος και κύριως, του αρχικού βίντεο, το οποίο επαναλαμβάνω ότι είναι πολύ χρήσιμο να παρακολουθηθεί, αφού είναι λεπτομερειακό και πλήρως, επεξηγηματικό των αναγκαιοτήτων, που προκύπτουν, σε ένα βάθος χρόνου πολλών δεκαετιών, από σήμερα.