1980 - 2025 - 2045 Η ελληνική άμυνα και οικονομία, μέσα, από τις μπούρδες του Νίκου Δένδια και του Γιάννη Στουρνάρα. Η Ελλάδα της δραχμής χορηγούσε, άνετα, τα Δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το Επίδομα Θερινών Διακοπών, ενώ η Ελλάδα του ευρώ δεν μπορεί να τα καταβάλει, στους δημόσιους υπαλλήλους και στους συνταξιούχους, διότι - υποτίθεται - ότι δεν μπορεί να βρει 8 δισεκ. €!, ενώ η αλήθεια είναι ότι προτιμάει να πληρώνει τους ευρωθεσμικούς δανειστές.

 

Με τις μπούρδες του υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια, για την λεγόμενη εθνική άμυνα και του διοικητή της ψευδεπίγραφης “Τράπεζας της Ελλάδος” Γιάννη Στουρνάρα, για την ελληνική οικονομία, είναι που ασχολούμαι, στο σημερινό δημοσίευμα.

Ο πρώτος, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας προχώρησε, σε μαζικές αποστρατείες στελεχών και στους τρεις κλάδους των ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες είναι αλήθεια ότι λειτουργούν, εδώ και δεκαετίες, με ένα πεπαλαιωμένο οργανωτικό και λειτουργικό σχήμα και υποτίθεται ότι θέλει να τις εκσυγχρονίσει, μέσα από τα μαθήματα, που βγαίνουν από την διεξαγωγή του υπερτριετούς ρωσοουκρανικού πολέμου.

Ο υπουργός Αμυνας έρχεται να ισχυρισθεί ότι ενισχύει τις αμυντικές δαπάνες του ελληνικού κράτους, που έχουν κατολισθήσει να φθάνουν, σε ετήσια βάση, στο 1/14ο των αντίστοιχων τουρκικών αμυντικών δαπανών, με ένα πρόγραμμα ελληνικών αμυντικών δαπανών, που, το 2024, έφθασαν, στα 6,11 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ εφέτος, το 2025 θα φθάσουν, στα 10,5 δισεκατομμύρια ευρώ και αθροιστικά, στο τέλος της προσεχούς διετίας θα φθάσουν τα 26 δισεκατομμύρια ευρώ.

Υποτίθεται, μάλιστα, ότι ο φιλόδοξος στόχος είναι να μην γίνονται, απλώς, αγορές οπλισμού και οπλικών συστημάτων, από το ράφι του εξωτερικού, αλλά να επιδιωχθούν συμπαραγωγές του πολεμικού υλικού, με την ανασυγκρότηση της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας, την οποία, όμως, οι κυβερνήσεις του ελληνικού κράτους διέλυσαν, αρχής γενομένης, με την ένταξη της Ελλάδας, στην ΕΟΚ, την 1/1/1981, μια διάλυση, την οποία ανέκοψαν, αρχικώς, οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά, στην πορεία των δεκαετιών, ενίσχυσαν η ένταξη της ελληνικής οικονομίας, στην ζώνη του ευρώ και η κατάργηση του ελληνικού εθνικού νομίσματος (της δραχμής), καθώς και η ελληνική κρατική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010, με τις δραστικές περικοπές των κρατικών δαπανών και την πώληση και το κλείσιμο των κρατικών επιχειρήσεων, που κρίθηκαν, ως αντιπαραγωγικές και μη ανταγωνιστικές, με αμιγή και αποκλειστικά οικονομικά κριτήρια και όχι με βάση τα κριτήρια της εθνικής αμυντικής ικανότητας. Μέσα σε αυτές είναι και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, που δρούσαν και τώρα, υπολειτουργούν - όσες έχουν απομείνει - , στον χώρο της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και βιοτεχνίας.

Την ίδια περίοδο το καθεστώς της Άγκυρας, πέραν από τις ετήσιες αμυντικές δαπάνες των 26 δισεκατομμυρίων ευρώ, έχει συγκροτήσει ένα ευρύτατο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, στον δημόσιο τομέα (με κέντρο βάρους τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και το τουρκικό συνταξιουχικό “μετοχικό ταμείο στρατού”) και τον ιδιωτικό τομέα (όπου δρουν οι μεγάλες τουρκικές επιχειρήσεις και ένα πλέγμα 6.000 λοιπών επιχειρήσεων), με συνολικές αμυντικές δαπάνες 26 δισεκατομμυρίων ευρώ, κατ’ έτος - ποσό το οποίο είναι πολύ μικρότερο του πραγματικού, αφού οι αντίστοιχες αναλογίες, που δίνει ο Νίκος Δένδιας - αυτό το 1 προς 14, ανάμεσα, στην Ελλάδα και την Τουρκία - δεν προκύπτει, από τα συγκεκριμένα προαναφερθέντα αριθμητικά μεγέθη.

Αυτά είναι όσα αφορούν την άμυνα του ελληνικού κράτους, η οποία έχει υποστεί συντριπτικό πλήγμα, σε όλη την διάρκεια της πολύχρονης ελληνικής οικονομικής οικονομικής κρίσης και όσα αναφέρει ο Νίκος Δένδιας, για την δημιουργία του θόλου της λεγόμενης “Aσπίδας του Αχιλλέα”, που πρόκειται να καλύπτει τον χώρο του αρχιπελάγους του Αιγαίου και ένα τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας, πέραν από το ότι είναι πολυδάπανα, χρειάζονται και αρκετό χρόνο, για να μετασχηματισθούν τα λόγια, σε έργα, ενώ και η ολοκλήρωση αυτής της λεγόμενης “Ασπίδας του Αχιλλέα”, δεν σημαίνει ότι θα είναι και αποτελεσματική, όπως έχει αποδειχθεί και από το αντίστοιχο “Iron Dome” του Ισραήλ. 

Αλλά, πέραν από την αντιφατική μπουρδολογία του Νίκου Δένδια, για την άμυνα, υπάρχουν και οι πρόσφατες μπούρδες του Γιάννη Στουρνάρα, του τέως υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης των σαμαροβενιζέλων και τωρινού διοικητή της ψευδεπίγραφης «Τράπεζας της Ελλάδος», η οποία φυσικά, από την 1/1/2002, έχει παύσει να είναι αυτό, που λέει ότι είναι, αφού, από τότε, έχει μετατραπεί, σε υποκατάστημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της Φραγκφούρτης και υπόκειται, σε αυτήν και όχι, στην εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. 

Οι μπούρδες αυτές έχουν να κάνουν, με τους ισχυρισμούς, που προβάλλει, για τις αιτίες της ελληνικής οικονομικής κρίσης και της ελληνικής χρεωκοπίας του Απριλίου του 2010, αφού ο Γιάννης Στουρνάρας λέει ότι η ελληνική οικονομική κρίση και η χρεωκοπία οφείλεται, στις μεγάλες αυξήσεις των μισθών, κατά την περίοδο 2008 και 2009 και στην χαμηλή παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας, η οποία, κατά την μακρά χρονική περίοδο 1980 - 2024, αυξήθηκε, σε ετήσια βάση, κατά 2% (και αν συνυπολογισθεί και η περίοδος της ελληνικής οικονομικής κρίσης, το ετήσιο ποσοστό της αύξησης της παραγωγικότητας, στην ελληνική οικονομία, πέφτει, στο 1%), κάτι που δεν επιτρέπει την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού, στου μισθωτούς του δημόσιου τομέα και της 13ης και της 14ης σύνταξης, στους συνταξιούχους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα (δηλαδή των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος θερινών διακοπών), που μειώθηκαν, δραστικά, από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, με την έλευση της ελληνικής χρεωκοπίας, το 2010 και καταργήθηκαν, καθ’ ολοκληρίαν, από την 1/1/2013. 

Μπούρδες.

Δεν υπήρξαν μεγάλες αυξήσεις, στους μισθούς, κατά τα έτη 2008 και 2009. Ο Γιάννης Στουρνάρας λέει παραμύθια. Και μάλιστα, ούτε η παραγωγικότητα της εργασίας έπαιξε ρόλο, στην ελληνική δημόσια και ιδιωτική χρεωκοπία του 2010, όπως, επίσης, ισχυρίζεται ο Στουρνάρας.

Το 2008, δόθηκε μια μικρή αύξηση των μισθών και των συντάξεων, σε δύο δόσεις (και όχι, ευθύς εξ αρχής, στο έτος αυτό), ενώ το 2009 δόθηκαν έκτακτα επιδόματα και όχι ποσοστιαίες αυξήσεις, στους μισθούς και αυτό έγινε, από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, προκειμένου τα ποσά αυτών των έκτακτων επιδομάτων να μην προστεθούν, στους διαμορφωμένους μισθούς, κατά το προηγούμενο έτος (το 2008) και να μην συμπεριληφθούν, στις ποσοστιαίες αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων.

Όμως, από το 2010 και μετά, δεν δόθηκαν αυξήσεις, στους μισθούς και τις συντάξεις. Αντιθέτως, υπήρξαν δραστικές και δραματικές μειώσεις, στους μισθούς και στις συντάξεις, ακριβώς, επειδή προέκυψε η κρατική και ιδιωτική χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας.

Ούτε και η χαμηλή παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας έπαιξε ρόλο, στην χρεωκοπία αυτή.

Κεντρική και μοναδική αιτία της ελληνικής χρεωκοπίας είναι η ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, η οποία ένταξη είχε ως αποτέλεσμα, να καταργηθεί η δραχμή, ήτοι το εθνικό νόμισμα της χώρας μας και να αντικατασταθεί, από το ευρώ, που λειτουργεί, ως ξένο νόμισμα, δηλαδή, ως συνάλλαγμα, επειδή η παραγωγή και η κυκλοφορία του δεν ελέγχονται, από το ελληνικό κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με αποτέλεσμα, το ελληνικό κράτος να μην μπορεί να έχει τα απαραίτητα έσοδα, από την νομισματοκοπή (δηλαδή, από την εκτύπωση του νομίσματος), που, κατ’ έτος, επί δραχμής, έφθανε, στο 10%, έως το 15% των εσόδων των ελληνικών κρατικών εσόδων.

Αυτή είναι η αιτία της ελληνικής κρατικής και ιδιωτικής χρεωκοπίας του Απριλίου του 2010 αφού η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που δεν είναι ελληνική κεντρική τράπεζα, αρνήθηκε τον Δεκέμβριο του 2009 να στηρίξει τα ελληνικά κρατικά ομόλογα και διακήρυξε ότι, από 1ης Ιανουαρίου του 2011, θα έπαυε να τα αποδέχεται, ως μέσο πληρωμών, κάτι που έπραξε και η γερμανική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα την χρεωκοπία αφού, υπό το καθεστώς του ευρώ, που λειτουργεί, ως ξένο νόμισμα, το ελληνικό Δημόσιο αδυνατούσε να αντεπεξέλθει, στις υποχρεώσεις του, έχοντας και ένα βάρος, όσον αφορά το δημόσιο χρέος, το οποίο ήταν μεγαλύτερο από το 100% του ελληνικού Α.Ε.Π.

Τώρα, λοιπόν, ο Γιάννης Στουρνάρας λέει ότι δεν πρέπει να δοθούν να χορηγηθούν το δώρο Χριστουγέννων, το δώρο Πάσχα και το επίδομα θερινών διακοπών (δηλαδή ο 13ος και ο 14ος μισθός και οι αντίστοιχες συντάξεις), που κόπηκαν, το 2013, διότι δεν το αντέχει η ελληνική οικονομία. Και ισχυρίζεται ότι το ετήσιο κόστος, από την χορήγηση αυτών των παροχών, φθάνει στα 8 δισεκατομμύρια ευρώ, που υποτίθεται ότι δεν υπάρχουν. 

Μπούρδες. 

Τα χρήματα αυτά προορίζονται να διατεθούν, σε άλλες χρήσεις και όχι, σε παροχές, σε μισθούς (και συντάξεις) οι οποίοι μισθοί του ελληνικού Δημοσίου, όπως προκύπτει από τον δεύτερο πίνακα, που παραθέτω, στην αρχή του σημερινού δημοσιεύματος, είναι, πλέον, μικροί και κατατάσσουν την Ελλάδα, στην τελευταία θέση των χωρών της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”.

Πού θα διατεθούν αυτά τα χρήματα; 

Κατά ένα μεγάλο μέρος τους θα διατεθούν για την πληρωμή των ευρωθεσμικών δανειστών και όπως προκύπτει από τα πρωτογενή πλεονάσματα των ελληνικών κρατικών προϋπολογισμών τα οποία θα κατευθυνθούν στην μέγιστη πλειοψηφία τους σε αυτή την κατεύθυνση. Και ό,τι απομείνει από αυτό το ποσόν και από άλλα, πολύ περισσότερα, πρόκειται να διατεθούν, για την χρηματοδότηση της ελληνικής ολιγαρχίας. 

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και όλα τα υπόλοιπα είναι άνευ ουσίας και συνουσίας.

Αλλά μια και ο Γιάννης Στουρνάρας κάνει λόγο, για την παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας και παραθέτει το στοιχείο, που αφορά την πορεία της παραγωγικότητας ελληνικής οικονομίας, κατά την τελευταία 45ετία (δηλαδή από το 1980 έως το 2024), αναφέροντας ότι ο μέσος όρος της παραγωγικότητας της εργασίας, στην ελληνική οικονομία, έφθασε, στο 1%, ετησίως, πρέπει να προσθέσω και την διαπίστωση της Eurostar ότι, δηλαδή, ο μέσος όρος της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας, φθάνει, τώρα, μόλις, στο 45% του μέσου όρου των οικονομιών της “Eυρωπαϊκής Ένωσης”.

Και μόνο αυτή η παράθεση των στοιχείων αυτών θα δείχνει σαφέστατα την καταστροφική επίδραση που είχε στην ελληνική οικονομία που έχει στην ελληνική οικονομία η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, το 1981 Και ακόμα περισσότερο η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη το 2002. Αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν στα σημερινά δραματικά αποτελέσματα κατακρημνίζοντας την παραγωγικότητα της εργασίας στην ελληνική οικονομία. Για να αυξηθεί, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας, στα προ κρίσης, επίπεδα, σε μία 10ετια, πρέπει ο ετήσιος ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας να ξεπεράσει το 2,5%. Και θα απαιτηθεί μία εικοσαετία, προκειμένου το ελληνικό Α.Ε.Π. να φθάσει, στα ευρωπαϊκά επίπεδα, όπως λέει ο Στουρνάρας. 

Πάμε, δηλαδή, για το … 2045! Πέφτει πολύ έξω!

Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πίσω. σε όρους διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας, έναντι των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, αφού, σύμφωνα με τον δείκτη παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας του ελβετικού ινστιτούτου IMD, για το 2024, η Ιρλανδία βρίσκεται στην 4η θέση, η Πορτογαλία, στην 36η και η Ελλάδα στην 47η.

Η ελληνική οικονομία υπέστη, με την πάροδο των δεκαετιών, από το 1981, τις επιπτώσεις του ελεύθερου εμπορίου, από την ένταξή της, στην ΕΟΚ, με αποτέλεσμα να χάσει το θετικό ισοζύγιο τροφίμων και να συρρικνωθούν, η ελληνική βιοτεχνία και η ελληνική βιομηχανία, να εξαφανισθούν  ολόκληροι κλάδοι, λόγω των ανεξέλεγκτων εισαγωγών όχι μόνο από τις ανεπτυγμένες χώρες της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, αλλά και από τρίτες χώρες, χαμηλού κόστους, με τις οποίες η “Ε.Ε.” έχει προχωρήσει, σε τελωνιακές συμφωνίες, με χαμηλούς δασμούς.

Έτσι, ενώ οι ΗΠΑ, με έλλειμμα, στο εμπορικό τους ισοζύγιο, κάτι λιγότερο, από 5% του αμερικανικού Α.Ε.Π., κάνουν μια ολομέτωπη ιστορική στροφή στον προστατευτισμό, η Ελλάδα, με έλλειμμα στο της εμπορικό ισοζύγιο, περίπου, στο 15% του ελληνικού Α.Ε.Π., δηλώνει, δια του Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι «Είμαστε μια χώρα υπέρμαχη του ελεύθερου εμπορίου».

Ο θεός (που δεν υπάρχει) να βάλει το χέρι του…