22/2/2024 Ενώ το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται, εξωσυνεδριακή παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα, που δεν σώζει την κατάσταση. (Ο θεσμικός βοναπαρτισμός, που ο ίδιος εγκαθίδρυσε, με την εκλογή του προέδρου του κόμματος, από την «βάση» και η νέα προσφυγή, στην «βάση», που ο ίδιος προτείνει και αποδέχτηκε ο Στέφανος Κασσελάκης, οδηγεί, σε παρόξυνση της διαλυτικής εσωστρέφειας, αλλά, κακά τα ψέμματα, αυτή είναι η μόνη “λύση του δράματος”. Και ίσως, “ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα”)…

 

Χθες, Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2024, λίγη ώρα, πριν ξεκινήσει το περιπετειώδες συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ενώ ο Στέφανος Κασσελάκης αντιμετώπιζε, ακόμη, και την πιθανότητα μιας πρότασης μομφής, από τους συνέδρους, προκειμένου να καθαιρεθεί, από την θες του προέδρου (μια κίνηση βέβαια που είναι δύσκολη, αλλά συζητήθηκε, στα σοβαρά, στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος και ευρύτερα, από την κομματική γραφειοκρατία), ο Αλέξης Τσίπρας, για πρώτη φορά, τοποθετήθηκε, δημόσια, σχετικά, με την βαρύτατη κρίση, στην οποία έχει εισέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις δυο ολέθριες ήττες του, στις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023 και της 25/6/2023 και την παραίτησή του, από την προεδρία του κόμματος, στις 29 Ιουνίου 2023 και η οποία κρίση έχει ενταθεί, μετά την εκλογή του “αλεξιπτωτιστή” Στέφανου Κασσελάκη, στην προεδρία του κόμματος, τον Σεπτέμβριο του 2023. 

Η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία μπορεί να είναι - και είναι - ουσιαστική χήρα βοήθειας, στον εκλεγμένο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας, όμως, ανοικτή και την πόρτα, για την θεσμική αντικατάστασή του, προτείνοντας την υπέρβαση αυτής της κρίσης, μέσα από μια νέα προσφυγή, στην λεγόμενη «βάση» του κόμματος, για την επιβεβαίωση, ή μη, της εκλογής του Στέφανου Κασσελάκη ή και με την ανοιχτή αμφισβήτησή του, μέσα από μια οποιαδήποτε άλλη υποψηφιότητα, για την θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. 

Προφανώς οι ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα είναι τεράστιες, για  την βοναπαρτιστική διαδικασία, την οποία εισήγαγε, στον ΣΥΡΙΖΑ, με την θεσμοθέτηση της εκλογής του προέδρου του κόμματος, από μια απροσδιόριστη, ιδεολογικοπολιτικά, εκλογική «βάση», με απλή καταβολή, κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, ενός ποσού 2 ευρώ προκειμένου ο, εν δυνάμει, ψηφοφόρος να συμμετάσχει, σε αυτήν την κομματική διαδικασία. 

Επίσης, προφανές είναι ότι έβλαψε τον παραπαίον κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του 17,83% (δηλαδή των 930.013 ψηφοφόρων), στις βουλευτικές εκλογές της 25/6/2023, η διαρκής αμφισβήτηση του εκλεγμένου προέδρου, όλους αυτούς τους μήνες - που δεν είναι και πολλοί -, από την κομματική γραφειοκρατία, που ουδέποτε αποδέχτηκε το αποτέλεσμα αυτής της ψηφοφορίας,  ευθύς εξ αρχής, από τον Σεπτέμβριο του 2023, μέχρι τώρα και αφού προηγήθηκε η αποχώρηση των ηττημένων, στην εκλογή του προέδρου, με την διάσπαση του κόμματος, έχει οδηγήσει το κόμμα, σε, ακόμη, χειρότερες επιδόσεις, από τις, ούτως ή άλλως, κακές επιδόσεις, που θα είχε, σε οποιαδήποτε περίπτωση. 

Με δεδομένη, λοιπόν, την παρόξυνση της αποδομητικής εσωστρέφειας, στον ΣΥΡΙΖΑ, όλους αυτούς τους μήνες, από την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα και την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, η αλήθεια είναι ότι - κακά τα ψέματα - η μόνη λύση του δράματος, το οποίο ζει το απαξιωμένο, στην κοινή γνώμη, κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι, όντως, αυτό, που προτείνει ο ο Αλέξης Τσίπρας, δηλαδή η προσφυγή, στην ετυμηγορία της όποιας «βάσης» θελήσει να συμμετάσχει, σε μια νέα ψηφοφορία, για την επιβεβαίωση του Στέφανου Κασσελάκη, ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ή την εκλογή ενός νέου προέδρου του κόμματος, εάν υπάρξουν άλλες υποψηφιότητες, για την θέση ότι αυτή. (Άλλωστε, για μια τετοια εξέλιξη είχε μιλήσει, πριν λίγες ημέρες, ο εξάδελφος του Αλέξη Γιώργος Τσίπρας). 

Φυσικά , δεν είναι, καθόλου, δεδομένο και αντιθέτως, είναι σίγουρο ότι αυτή η νέα εκλογική «βάση», που θα ψηφίσει, στην καινούργια εκλογική διαδικασία (εάν αυτή υπάρξει), για την ανάδειξη προέδρου του κόμματος, δεν θα είναι, σε καμία περίπτωση, η εκλογική «βάση» του Σεπτεμβρίου του 2023 και είναι πάρα πολύ πιθανό οι ψηφοφόροι, που θα συμμετάσχουν, να είναι πολύ λιγότεροι, από εκείνους, που έλαβαν μέρος, στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου. 

Αλλά, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, δεν υπάρχει άλλη λύση. 

Ας δούμε τώρα όλη την παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα που έγινε χθες για να έχουμε πλήρη εικόνα των λεγομένων του :

«Στις 29 Ιούνη, μετά την εκλογική ήττα, πήρα μια δύσκολη αλλά επιβεβλημένη απόφαση. Αποφάσισα να παραμερίσω για να περάσει ένα νέο κύμα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Ηθελα με τη στάση μου να προκαλέσω ένα ηλεκτροσόκ ανάταξης στον κλονισμένο οργανισμό του κόμματος, που βρέθηκε μπροστά σε μια απρόσμενη σε εύρος ήττα, ώστε να συνέλθει σύντομα. Να ανανεωθεί, να αναστηλωθεί, να ανακάμψει και να οδηγηθεί ξανά και γρήγορα σε τροχιά αξιόπιστης και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης και κυβερνητικής διεκδίκησης. 

Πολλοί προσπάθησαν τότε να με μεταπείσουν, αλλά επέμεινα. Και δεν μετανιώνω ούτε στιγμή για την επιλογή μου. Επραξα το ορθό και το ηθικά αλλά και πολιτικά επιβεβλημένο. Με οδηγό πάντα τις ιδέες και τις αξίες που με παρακίνησαν από τα νεανικά μου χρόνια να ενταχθώ στην Αριστερά. Και με γνώμονα το καλό της παράταξης στην οποία αφιέρωσα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ολο αυτό το διάστημα, των σχεδόν οκτώ μηνών, τήρησα με ευλάβεια την επιλογή μου να παραμερίσω. Δεν ήταν στάση σκοπιμότητας, ήταν στάση ευθύνης.

Ανέλαβα στο ακέραιο την ευθύνη της ήττας. Ανέλαβα και την ευθύνη της αποχώρησης από τις κομματικές διεργασίες. Την ευθύνη επίσης, να μην υποκύψω στις πιέσεις όλων όσοι μου ζητούσαν κατά καιρούς να παρέμβω, για «να σώσω το κόμμα», πολλοί γιατί το πίστευαν και ορισμένοι γιατί ήθελαν έτσι να εξυπηρετήσουν προσωπικές στρατηγικές. 

Σήμερα μπροστά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αναλαμβάνω μια ακόμη ευθύνη. Οχι της ανέξοδης κριτικής. Ούτε της εμπλοκής μου σε παίγνια εξουσίας. Αλλά την ευθύνη να προειδοποιήσω για αυτό που βλέπω να έρχεται και πρέπει να αποτραπεί. Την ευθύνη να πω την αλήθεια, όπως τη βλέπω και την αισθάνομαι. Και να προτείνω λύση.

Το κόμμα μας βρίσκεται εδώ και καιρό σε παρατεταμένη και βαθιά κρίση. Σε λιγότερο από τέσσερις μήνες, όμως, η χώρα οδεύει σε ευρωπαϊκές εκλογές. Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να βλέπει τις πρώτες ρωγμές της πολιτικής της ηγεμονίας. Σε συνθήκες καθεστωτικού αυταρχισμού και υπονόμευσης του κράτους δικαίου. Σε συνθήκες συρρίκνωσης του πραγματικού εισοδήματος, αλλά και εκτίναξης των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Σε συνθήκες δραματικής διεύρυνσης των ανισοτήτων, αλλά και κοινωνικών διεργασιών με τους αγρότες και τους φοιτητές στους δρόμους. Θα υπάρξει, λοιπόν, σε αυτές τις συνθήκες, προοδευτική απάντηση στην κάλπη; Θα διεκδικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. τον ρόλο της αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης στη φθίνουσα ηγεμονία μιας αλαζονικής, αυταρχικής και διεφθαρμένης κυβέρνησης; Με επιμονή, ρεαλισμό, σοβαρότητα και αξιοπιστία; Θα τελειώσει την Κυριακή των ευρωεκλογών η αλαζονεία του 41%; Θα ξεπροβάλει μια αχτίδα ελπίδας; Ή θα ξεπροβάλει η απειλή ενός μαύρου ορίζοντα –αυτού της ακροδεξιάς; Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα, που θα έπρεπε όλους να μας απασχολούν. Από τον πρόεδρο έως και κάθε μέλος και φίλο του κόμματος.

Ομως η εικόνα δεν είναι ότι μας απασχολούν αυτά. Είναι σαν να έχουμε γυρίσει την πλάτη στην κοινωνία, αν και μιλάμε συνεχώς για την ανάγκη της ενίσχυσης των δεσμών μας με αυτή. Αυτό που φαίνεται είναι μια εσωτερική διαπάλη που αφορά περισσότερο προσωπικές σκοπιμότητες και λιγότερο την κοινωνία. Φαινόμενα ιδιοτέλειας, ναρκισσισμού, παραβίασης των αρχών της συλλογικότητας και της συντροφικότητας, έχουν παραλύσει τον κομματικό οργανισμό. Με αποτέλεσμα η εικόνα που εκπέμπεται να είναι πως αδιαφορούμε για την κοινωνία και για το αποτέλεσμα της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης. Αδιαφορούμε αν η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί συνθήκες απουσίας αντιπολίτευσης, ανεξέλεγκτης διακυβέρνησης και άρα εν τέλει και κρίση δημοκρατίας. Και η αδιαφορία αυτή δεν αφορά έναν, αφορά πολλούς.

Οι ηττημένοι των εσωκομματικών εκλογών έφυγαν ήδη από το κόμμα, επειδή έχασαν τη μάχη για την ηγεσία του. Αδιαφορώντας αν με τον πολυκερματισμό αυτός που κερδίζει είναι ο πολιτικός μας αντίπαλος. Ο νικητής φέρεται να ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές. 

Προεξοφλώντας έτσι την εκλογική αποτυχία και αδιαφορώντας και αυτός για τις συνέπειές της. Ενώ άλλοι διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία, ώστε να του τη χρεώσουν. Αδιαφορώντας για το τι αυτό θα σημαίνει για την παράταξη και τη χώρα.

Αν τα πράγματα είναι έτσι, δεν μπορώ ούτε να παραμείνω σιωπηλός, ούτε όμως και να παραβρεθώ σε ένα συνέδριο που έχει δρομολογηθεί ώστε να αγνοήσει τα κρίσιμα προβλήματα εν ονόματι μιας επίπλαστης αισιοδοξίας. Ενα συνέδριο, όπου θα υποκριθούμε όλοι μαζί πόσο αγαπημένοι είμαστε και το κοινό θα μας χειροκροτήσει. Οχι. Προσωπικά εμένα δεν μου λείπει ούτε το βήμα ούτε το χειροκρότημα. Δεν είναι ώρα για χειροκροτήματα, αλλά για να ειπωθεί η αλήθεια. Αν συνεχίσουμε έτσι, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο κενό. Και πρέπει να σοβαρευτούμε, να αλλάξουμε ρότα και να σκεφτούμε έξω από τα κλειστά όρια της εσωκομματικής διαπάλης, ποιος είναι και πρέπει να είναι ο ρόλος μας στην ελληνική κοινωνία. Και πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε σ’ αυτόν.  

Τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα προσέλθουν σήμερα στο συνέδριο με κύριο συναίσθημα την αγωνία για το κόμμα, την προοπτική της προοδευτικής παράταξης, το σήμερα και το αύριο της χώρας. Με ιδιαίτερο σεβασμό σε αυτή την αγωνία, αλλά και με στόχο να την κάνουμε προωθητική δύναμη, η μόνη λύση είναι η απόλυτη πολιτική ειλικρίνεια. Από όλους και για όλα. 

Αντί να σερνόμαστε σε μια παρατεταμένη κρίση που οδηγεί με ακρίβεια σε νέα εκλογική συρρίκνωση, η μόνη διέξοδος είναι να δώσουμε εκ νέου τον λόγο σε αυτούς που κρατήσανε και συνεχίζουν να κρατάνε όρθιο το κόμμα και τη παράταξή μας: Στα μέλη μας.

Ετσι, ο Στέφανος Κασσελάκης θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο, στην ως τώρα θητεία και στο πολιτικό του σχέδιο. Οχι θέτοντας ερωτήματα, αλλά δίνοντας τις δικές του απαντήσεις. Και όσοι έχουν άλλο σχέδιο, θα έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν τις απόψεις και τις υποψηφιότητές τους. Τώρα ανοιχτά και δημοκρατικά. Πριν μια νέα εκλογική αποτυχία μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία και καταστεί αναπόφευκτη.

Αυτή φρονώ ότι είναι η μόνη καθαρή, έντιμη και δημοκρατική λύση στον γόρδιο δεσμό που έχουμε μπροστά μας. Γιατί οι πρωτοβουλίες που έχουμε τώρα ανάγκη, είναι αυτές που θα δημιουργήσουν λύτρωση στο εσωτερικό, αλλά και τις προϋποθέσεις για μια ισχυρή πολιτική αντεπίθεση απέναντι στη συντηρητική παράταξη. Δεν έχουμε τον χρόνο με το μέρος μας. Δεν έχουμε, συνεπώς, την πολυτέλεια να κρυφτούμε, την πολυτέλεια να μην πάρουμε άμεσες αποφάσεις. 

 

Τέλος, σε ό,τι με αφορά, θέλω να καταστήσω για άλλη μια φορά σαφές: Η ιστορία, ο λαός και η προοδευτική παράταξη με τίμησαν και με το παραπάνω. Η μόνη μου φιλοδοξία σήμερα είναι να αγωνίζομαι στο πεδίο των ιδεών, για να ξαναγίνει η προοδευτική παράταξη ελπίδα για τον λαό και την κοινωνία. Και να αναλαμβάνω πάντα την ευθύνη να λέω με τόλμη αυτά που πιστεύω».

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης, λίγη ώρα, αργότερα, στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε ένα μουδιασμένο κλίμα, αποδέχτηκε την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας, ανάμεσα, στα άλλα :

«Είμαι έτοιμος. Να τελειώνουμε με τα μικρά για να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα, τη Δεξιά του Μητσοτάκη. Βρείτε μου αντίπαλο. Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε, για τετραπλές εκλογές που θα αφορούν τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρο. Όσοι πίστεψαν ότι φυτεύτηκα, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα θα δουν τις δικές μου ρίζες. Προσφεύγω στις ρίζες μου : Στα μέλη και στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Με έναν πλήρη οδικό χάρτη για επανεκλογή, επανίδρυση και επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνώσα παράταξη. Ως την μόνη απάντηση σε ένα σάπιο, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα. Δεν με κρατάει κανείς. Μόνο ο κόσμος. Ο κόσμος που στάθηκε στις ουρές. Και θα ξανασταθεί, για να έχει φωνή και ελπίδα. Είμαι εδώ. Είμαι όρθιος. Είμαι έτοιμος» … «Κάποιοι νομίζουν ότι με συνεχείς αντιπαραθέσεις, διαφοροποιήσεις και διαρροές στα κοράκια της μιντιακής προπαγάνδας, θα καταφέρουν τη συντριβή μου στις Ευρωεκλογές για να έρθουν ως σωτήρες»…. «Καταλάβατε λάθος. Οι πολίτες ψηφίζουν κόμματα υπό την ηγεσία προσώπων, όχι πρόσωπα υπό την τρικλοποδιά του κόμματός τους. Αν ήταν διαφορετικά, ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν ακόμα στο 32%, όχι στο 18%. Και θα ήταν τώρα εδώ, στη θέση από την οποία σας μιλώ. Ποιος θα ψηφίσει ηγέτη χωρίς κόμμα; Ποιος θα ψηφίσει Έναν χωρίς το όλον; Νομίζουν ότι βυθίζουν εμένα. Βυθίζουν το καράβι, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι είναι συνεπιβάτες, την ίδια ώρα που θέλουν να γίνουν καπετάνιοι. Σε ποιο πλοίο, φίλες και φίλοι; Σε αυτό που θα έχουν βυθίσει; Τους δικαιολογώ, ως ένα βαθμό. Κάποιοι νόμιζαν ότι θα έχουν τον “ξένο”, τον “μικρό” του χεριού τους. Ότι θα έχουν έναν Πρόεδρο – αχυράνθρωπο. Ότι θα εξουσιάζουν δι’ αντιπροσώπου. Ότι θα ζητάει ο εκλεγμένος Πρόεδρος την άδεια για το πότε θα συνομιλήσει με τα μέλη του κόμματος. Ότι ο πρόεδρος που είπε στα μέλη “θα σας δώσω φωνή” και “δεν θα σας προδώσω ποτέ” θα αθετήσει τις υποσχέσεις που τους έδωσε. Λάθος πρόσωπο ψάχνατε. Σ’ εμένα δε θα το βρείτε. Καθαρά λοιπόν: Όποιος νομίζει ότι μπορεί να ανορθώσει ένα κόμμα που συνετρίβη και διασπάστηκε δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες, ας έρθει να αναλάβει. Ζητούν να λογοδοτήσω για τις κακές δημοσκοπήσεις όσοι δεν λογοδότησαν ποτέ για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 18%».

Πάντως, για τα όσα και πολλά αρνητικά φαινόμενα επισημαίνει, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός, που έχει την πρώτη και σχεδόν, αποκλειστική ευθύνη. 

Βέβαια, ο τέως πρωθυπουργός αποφεύγει να επισημάνει το απλούστατο γεγονός της ανατροπής του ΟΧΙ, στο Μνημόνιο, του δημοψηφίσματος της 5/7/2015, από τον ίδιο, που, θεσμικά και προσωπικά, έχει, μαζί με την λοιπή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, την ευθύνη και της μετατροπής του, σε ένα μεγάλο και προδοτικό ΝΑΙ, στο Μνημόνιο, το οποίο αποτελεί την πηγή όλων των δεινών του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο, της ελληνικής κοινωνίας, που, ορθότατα, απαξίωσε και αποφλοίωσε, με αποφασιστικό τρόπο το κόμμα αυτό.

Αυτό είναι, που πληρώνουν, τώρα. Και για αυτόν τον λόγο, το διαλυόμενο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, εκχωρήθηκε, από τον Αλέξη Τσίπρα, στην Ουάσινγκτων, μέσω του Στέφανου Κασσελάκη, που, όμως και ο ίδιος δεν τα κατάφερε, αλλά η αλήθεια είναι ότι και η κομματική γραφειοκρατία, ουδέποτε, τον αποδέχτηκε και τον υπονόμευσε.

Κάπως έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ πάει - με ύστατη ελπιδα, μια νέα εκλογική διαδικασία, για την επιβεβαίωση του παρόντος, ή την ανάδειξη νέου προέδρου, εάν κάποιος τολμήσει να θέσει υποψηφιότητα -, για κλείσιμο.

Και ίσως, “ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα”…