16/2/2024 Ποιός ευθύνεται, για τον θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι; Μα, φυσικά, το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν. Μια, σφοδρότατα, πιθανή - στα όρια της βεβαιότητας - δολοφονία, καταφανώς, αχρείαστη· γι’ αυτό και ωμή. (Ο Μπορίς Γέλτσιν παρέδωσε την αχανή χώρα, στην К.Г.Б., που έφθασε την ρωσική υπερδύναμη, στο σήμερα. Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό)…

Αλεκσέι Ναβάλνι (Алексе́й Анато́льевич Нава́льный 4/6/1976 - 16/2/2024).

Πέθανε, προχθές, Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024, ξαφνικά, στην φυλακή, μακριά, στην ρωσική Άπω Ανατολή ενώ εξέτιε ποινή φυλάκισης 19 ετών στην “διορθωτική αποικία FKU IK-3”, στο χωριό Χαρπ, στην Αρκτική, κατά την διάρκεια περιπάτου, αφού παρουσίασε μια αδιαθεσία, λιποθυμώντας και χωρίς ποτέ να συνέλθει, ο σημαντικότερος ηγέτης της μη αντικαθεστωτικής, αλλά και ουσιαστικής εξωκοινοβουλευτικής αντιπουτινικής αντιπολίτευσης Αλεκσέι Ναβάλνι.

Η αιτία του θανάτου του Ναβάλνι δεν έχει γίνει γνωστή, έως τώρα, αλλά η ωμή αλήθεια είναι ότι υπάρχει υπεύθυνος, για τον θάνατο αυτόν. Και αυτός ο υπεύθυνος δεν είναι άλλος, από το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν, με όλες τις υποψίες να συγκεντρώνονται, στην σφοδρή πιθανότητα και στην περίπτωση του φυλακισμένου Ναβάλνι, ο θάνατος να επήλθε, συνεπεία εντολής του Ρώσου προέδρου, ο οποίος, φρόντισε, πιθανότατα, “ πριν πεινάσει, να μαγειρέψει”, εκκαθαρίζοντας το τοπίο, με την δολοφονία του Αλεκσέι Ναβάλνι, αν και ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν αντιμετωπίζει καμμία απειλή, εν όψει των προεδρικών εκλογών της 17/3/2024, στην χώρα του, στις οποίες θα είναι υποψήφιος, για μια νέα εξαετή θητεία, δηλαδή, έως το 2030, με την επικράτησή του να είναι κάτι περισσότερο, από βέβαιη και φυσικά, ευρύτατη. 

Φαίνεται ασύλληπτο, στον κοινό ανθρώπινο νου, αλλά αυτή είναι η ποιότητα της πολιτικής ζωής, στην Ρωσία, αφού η “Σοβιετική Ένωση” και οι πολιτικές της, μέσω των μυστικών υπηρεσιών και τις αρχές ασφαλείας, με προεξάρχουσα την Τσε Κα του, ανωτέρω εικονιζομενου Φελίξ Ντζερτζίνσκι  έχουν αφήσει το, βαθύτατα, χαραγμένο αποτύπωμά τους, στην μετασοβιετική Ρωσία.

Άλλωστε, κάτι τέτοιο δεν είναι πρωτοφανές, αφού υπάρχει ένα μεγάλο ιστορικό τέτοιων ενεργειών της πουτινικής Εφ Ες Μπε, δηλαδή της διαδόχου της Κα Γκε Μπε (Комитет государственной безопасности‎‎, К.Г.Б.) της, αμέσως, μετά τον Ιωσήφ Στάλιν, εποχής, έως το 1991, στέλεχος της οποίας υπήρξε ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που, όταν, τον Αύγουστο του μακρινού 1999 ο, τότε, Ρώσος πρόεδρος Μπορίς Γέλτσιν τον διόρισε, ξαφνικά, ως πρωθυπουργό, ήταν αρχηγός της Εφ Ες Μπε (Федеральная служба безопасности Российской Федерации Ф.C.Б).

Αναφέρεται ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν, το 1998, ο Μπορίς Γέλτσιν αποφάσισε να του αναθέσει την διοίκηση της Εφ Ες Μπε, ήταν απρόθυμος να την αναλάβει, αλλά αυτό δεν το θεωρώ, ως βάσιμο. Προφανώς, το διέδωσε ο ίδιος αυτό, όμως, αφού διορίστηκε, προέβη, σε μια βαθύτατη ανασυγκρότηση της Υπηρεσίας, με την απόλυση των περισσότερων από την, τότε, ηγεσία του προσωπικού της και όταν έγινε πρωθυπουργός της Ρωσίας, όρισε τον Νικολάϊ Πατρούσεφ ως επικεφαλής της Εφ Ες Μπε, τον οποίο, τώρα, έχει, ως βασικό του συνεργάτη, ήτοι, ως γραμματέα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας.

Είναι, λοιπόν, “παλιά καραβάνα”, ο, παραπάνω, εικονιζόμενος Βλαντιμίρ Πούτιν, μαζί με τον, τότε (τον τελευταίο), πρόεδρο της “Σοβιετικής Ενωσης” και Γενικό Γραμματέα του ΚΚΣΕ Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, που, μαζί με τον Μπορίς Γέλτσιν και την πλειοψηφία της κομματικής και κρατικής γραφειοκρατίας και κυρίως, του ρωσικού στρατού, διάλυσαν την “Σοβιετική Ένωση”, το 1991, με καταστροφικά αποτελέσματα, για την ρωσική οικονομία και κοινωνία, σε ολόκληρη την δεκαετία του 1990, κατά την διάρκεια της οποίας η Ρωσία κατέστη ένας διεθνής παρίας και υποβιβάστηκε, σε μια απλή, μεγάλη, μεν, αλλά περιφερειακή δύναμη. 

Ακριβώς, στο τέλος του περασμένου αιώνα, μετά την περιφρονητική στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, η ρωσική ελίτ αντελήφθη ότι η υπακοή, στις αμερικανικές και δυτικές συνταγές, απέβη όχι μόνον, άκαρπη, αλλά και καταστροφική, με αποτέλεσμα, αιφνιδιαστικά, στις 9/8/1999, ο πρόεδρος Μπορίς Γέλτσιν να παραδώσει την πρωθυπουργία, στον άσημο Βλαντιμίρ Πούτιν και στην συνέχεια, λίγους μήνες μετά, με την έλευση του 2000, να του παραδώσει και την προεδρία του ρωσικού κράτους.

Με αυτόν τον τρόπο, ο, εν πολλές αμαρτίες, περιπεσών Μπορίς Γέλτσιν, παρέδωσε την ηγεσία της μετασοβιετικής Ρωσίας, στην Κα Γκε Μπε, η οποία την διατηρεί όλες αυτές τις δεκαετίες, που πέρασαν, έως σήμερα.

Αυτή την θεμελιακή αλλαγή, στην Ρωσία, η Δύση την αγνόησε, θεωρώντας ότι η ρωσική ισχύς ήταν τόσο μικρή, ώστε η Ουάσινγκτων να είναι αδιάφορη, για το τί συμβαίνει, στην Μόσχα.

Προοπτικά, ως συνήθως, η αμερικανική ελίτ έσφαλε. 

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν συμμάζεψε, εσωτερικά, την κατάσταση, στην Ρωσία και το 2007, για πρώτη φορά, εξέφρασε την σφοδρή δυσαρέσκεια της ρωσικής ελίτ, απέναντι, στην Δύση, την οποία κατηγόρησε, για παρασπονδία και το 2008, εξαπέλυσε τον σύντομο πόλεμο, στην Γεωργία, αντιτασσόμενος, στην πολιτική επέκτασης του ΝΑΤΟ, ενώ, το 2014, κατέλαβε την Κριμαία, αντιδρώντας, στο φιλοδυτικό πραξικόπημα, στην Ουκρανία. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα είναι γνωστά.

Δυο χρόνια πριν, στις 24/2/2022 η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν εισέβαλε, στην Ουκρανία, σε έναν πόλεμο, που συνεχίζεται, μέχρι σήμερα, αδιαφορώντας, για τις ανθρώπινες, πρωτίστως, απώλειες, οι οποίες έφθασαν, όσον αφορά την ρωσική νεολαία, πιθανόν, τους 170.000 νεκρούς και στην Ουκρανία, πάνω από 350.000 νεκρούς, σε έναν παρατεταμένο πόλεμο, που διεξάγεται, υπό τις συνθήκες του Α’ παγκόσμιου πολέμου και θυμίζει την πολεμική σύγκρουση της “ΕΣΣΔ” του Ιωσήφ Στάλιν, με την ναζιστική Γερμανία του Adolf Hitler, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την γερμανική εισβολή.

Κάπως έτσι, η Κα Γκε Μπε, αφού ανασυγκρότησε την ρωσική ισχύ και έφθασε την Ρωσία, στο σημερινό της επίπεδο, βρίσκεται, ως θεσμισμένη και επίσημη εξουσία, στην Μόσχα, σε πλήρη, ανοικτή και απροσχημάτιστη αντιπαράθεση, με την Ουάσινγκτων και την Δύση, που αντιμετωπίζουν ένα αδιέξοδο, απέναντι, στο οποίο δεν έχουν λύσεις, σε συμβατικό επίπεδο, δεδομένης της πολιτικής της επιδείξης της σκληρής, της ατσάλινης ισχύος, που ασκεί η Κα Γκε Μπε, ως εξωτερική πολιτική.

Αυτήν την πολιτική της σκληρής ισχύος επέδειξε η Κα Γκε Μπε και στην εσωτερική ρωσική πολιτική, από την εποχή του δεύτερου τσετσενικού πολέμου, έως τώρα, με μια σειρά εξοριών, δηλητηριάσεων, δολοφονιών και πολυετών φυλακίσεων των πολιτικών της αντιπάλων, οι οποίοι αποτελούν την μη αποδεκτή - βέβαια, υπάρχει και η αποδεκτή, από το καθεστώς - αντιπολίτευση, που αντιμετωπίζονται, ως πράκτορες των συμφερόντων της Δύσης - κάποιοι, από τους οποίους (λιγότεροι, ή περισσότεροι) μπορεί και να είναι -, θυμίζοντας, πολλές φορές, την παράνοια της σταλινικής εποχής.

Θύμα αυτής της αρρωστημένης κατάστασης είναι και ο Αλεκσέι Ναβάλνι, τον οποίο, όχι λίγες φορές, η Κα Γκε Μπε αποπειράθηκε να τον δηλητηριάσει, με χαρακτηριστική περίπτωση αυτήν της 20/8/2020, όταν, κατά την διάρκεια αεροπορικής πτήσης, από το Τομσκ, προς την Μόσχα, ο Ναβάλνι αρρώστησε δηλητηριασμένος, από το νευροτοξικό δηλητήριο νοβιτσόκ, έπεσε σε κώμα, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και από εκεί, σε γερμανικό νοσοκομείο, για να σωθεί, κυριολεκτικά, την τελευταία στιγμή.

Όταν έγινε καλά, η γερμανική κυβέρνηση του προσέφερε άσυλο, αλλά ο Ναβάλνι προτίμησε να επιστρέψει, στην Ρωσία. Αυτό ήταν και το μοιραίο του λάθος. 

Με την επιστροφή του, στην Ρωσία, συνελήφθη και από τότε, καταδικάστηκε, σε πολυετείς φυλάκισεις, με γελοίες κατηγορίες, για φθάσει, μέσα, στην φυλακή, στο προχθεσινό του τέλος.

Η αλήθεια είναι ότι, όλα αυτά τα χρόνια, παραξενευόμουν, που ο Αλεκσέι Ναβάλνι παρέμενε ζωντανός, όντας, πλέον, στα χέρια της Κα Γκε Μπε.

Τώρα, πλέον, κάθε απορία μου λύθηκε…