13/2/2024 Το Κρεμλίνο “κρούει τις θύρες” των χωρών τις Βαλτικής και της Πολωνίας, με την άσκηση ποινικών διώξεων και την έκδοση ενταλμάτων συλλήψεως της Εσθονής πρωθυπουργού Kaja Kallas, του Εσθονού ΥΠΕΞ Taimar Peterkop και του Λιθουανού υπουργού Πολιτισμού Simonas Kairys, εν όψει της υλοποίησης της μακροπρόθεσμης στρατηγικής, που έθεσε, με το ήπιο τελεσίγραφο, της 17/12/2021, προς το ΝΑΤΟ. (Ενδιαφέρον)…
Όταν, στις 16/1/2024, δημοσίευσα, ένα άρθρο, που αφορά την πιθανή μελλοντική τύχη των σχέσεων της Ρωσίας, με τις τρεις μικρές χώρες της Βαλτικής και τον κίνδυνο, που αυτές αντιμετωπίζουν, αφ’ ής στιγμής καταρρεύσει η ουκρανική άμυνα [δείτε το άρθρο αυτό, με τίτλο : 2024 - 2025 Η Ουκρανία οδηγείται, στην κατάρρευση και μετά, οι χώρες της Βαλτικής παίρνουν την σειρά, για την κατάληψή τους, από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. (Το “φάντασμα του soft ρωσικού τελεσίγραφου της 17-12-2021” κυνηγάει την Ουάσινγκτων και το NATO)] δεν περίμενα την χθεσινή εξέλιξη, που αφορά, πιθανότατα, την έναρξη της διαδικασίας του σχηματισμού του κλοιού, που αποφάσισε να εφαρμόσει η ρωσική άρκτος, προκειμένου, αρχικά, να φοβίσει - δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα, με το όνομά τους, να κατατρομοκρατήσει - τις λιλιπούτειες αυτές χώρες της παλαιάς “Σοβιετικής Ένωσης”.
Έτσι, η Μόσχα, χθες Τρίτη 13/2/2024, εμφάνισε την Εσθονή πρωθυπουργό Kaja Kallas, τον υπουργό Εξωτερικών της Εσθονίας Taimar Peterkop, τον υπουργό Πολιτισμού της Λιθουανίας Simonas Kairys, ενώ η Μαρία Ζαχάροβα, σήμερα, ανέφερε ότι και Πολωνοί αξιωματούχοι - των οποίων τις ιδιότητες και τα ονοματεπώνυμα δεν τα προσδιόρισε - συμπεριλαμβάνονται, στην λίστα των καταζητούμενων, από το ρωσικό δικαστικό σύστημα, με την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης, τα οποία, από τούδε και στο εξής, αναμένουν την εκτέλεσή τους, η οποία, εκ των πραγμάτων, αποτελεί μια προβληματική διαδικασία.
Αυτή η πρωτοφανής εξέλιξη προέκυψε, από ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εσωτερικών (και αυτή η επιλογή έχει τα ερωτηματά της, διότι οι τρεις κατηγορούμενοι, για την παραβίαση άρθρων του ρωσικού ποινικού κώδικα, που δεν προσδιορίζονται, ονομαστικά, δεν είναι Ρώσοι πολίτες, αλλά αλλοδαποί κρατικοί/κυβερνητικοί παράγοντες και ενεργοί πολιτικοί), ενώ η γενική περιγραφή των πράξεων, για τις οποίες κατηγορούνται είναι "η καταστροφή και πρόκληση ζημιάς, σε μνημεία, για τους σοβιετικούς στρατιώτες του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου”.
Όμως, προφανώς, δεν είναι, μόνον, αυτή η κατηγορία, που αφορά τους κατηγορούμενους και καταζητούμενους πολιτικούς των δυο βαλτικών χωρών. Όπως, άλλωστε, αναφέρει το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων “ΡΙΑ Νοβόστι”, ειδικά, για την Εσθονία πρωθυπουργό : «Η Kallas έχει, επανειλημμένα, προβεί σε ρωσοφοβικές δηλώσεις. Αποκάλεσε την Ρωσία διαρκή απειλή, για την ασφάλεια των δυτικών χωρών, εξέφρασε την επιθυμία της να ηγηθεί, προσωπικά, του ΝΑΤΟ, για να αντιμετωπίσει την Μόσχα και ζήτησε να "απομονωθεί" η Ρωσία, από τον "ελεύθερο κόσμο". Υποστήριξε, επίσης, την κατεδάφιση των σοβιετικών μνημείων, στην Εσθονία, που είναι αφιερωμένα, σε όσους έπεσαν, στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Ακόμη, επεδίωξε την πανευρωπαϊκή απαγόρευση της έκδοσης βίζας σε Ρώσους, ενώ επίσης δήλωσε έτοιμη να αλλάξει το σύνταγμα της Εσθονίας, έτσι ώστε να στερήσει, από τους Ρώσους και τους Λευκορώσους, το δικαίωμα ψήφου, στις τοπικές εκλογές».
Ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ντμίτρι Πεσκώφ, δήλωσε ότι «οι άνθρωποι αυτοί ευθύνονται, για αποφάσεις, που συνιστούν, de facto, προσβολή της Ιστορίας, είναι άνθρωποι, που διεξάγουν εχθρικές ενέργειες, κατά της ιστορικής μνήμης, κατά της χώρας μας».
Δεν είναι αβάσιμες, πολιτικά, οι κατηγορίες, που απευθύνει η Μόσχα, διότι, όντως, στα τελευταία χρόνια, πολλά, από τα μνημεία που είχαν ανεγερθεί, στην μεταπολεμική “σοσιαλιστική” Πολωνία και στην εποχή, που οι τρεις βαλτικές χώρες της “Σοβιετικής Ένωσης”, καταστράφηκαν, ενώ προβλήματα υπάρχουν και στις δυο, από τις τρεις αυτές χώρες (Εσθονία και Λετονία), όπου υπάρχουν ισχυρές ρωσικές μειονότητας - σε επίπεδα, περίπου, ή και περισσότερο, του 30%, ενώ η Λιθουανία έχει μικρή ρωσική μειονότητα - και οι οποίες πιέζονται.
Το ερώτημα, που τίθεται δεν είναι, εάν η Μόσχα έχει δίκιο, ή όχι, στα θέματα, που βάζει, όσον αφορά την Πολωνία και τις δύο, από τις τρεις, βαλτικές χώρες, αφού, προς το παρόν, η Λετονία δεν αναφέρεται και δεν εμπίπτει στο προχθεσινό ρωσικό κατηγορητήριο.
Το ερώτημα είναι, γιατί, τώρα, απευθύνονται αυτές οι κατηγορίες, σε βάρος των Εσθονών, των Λιθουανών και των Πολωνών κυβερνητικών/κρατικών αξιωματούχων και μάλιστα, σε επίπεδο πρωθυπουργού και υπουργών, καθώς και το τί σηματοδοτούν τί σημαίνουν, ως πολιτικές πράξεις και ως κρατική πολιτική, εκ μέρους της Ρωσίας.
Προφανώς, ο χρόνος της έναρξης αυτών των ποινικών διώξεων, από το ρωσικό δικαστικό σύστημα, δεν είναι τυχαίος, για τον απλούστατο λόγο ότι όσον αφορά τις κατηγορίες, που περιγράφονται, οι πράξεις των κυβερνητικών αξιωματούχων της Εσθονίας της Λιθουανίας και της Πολωνίας δεν είναι τωρινές, ούτε, καν, πρόσφατες. Έχουν περάσει κάποια χρόνια, από την έναρξη της καταστροφής των μνημείων της “σοβιετικής” περιόδου, που αφορούν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ η καταπίεση των ρωσικών μειονοτήτων, στην Λετονία (η οποία δεν εμπεριέχεται, στο τωρινό ρωσικό κατηγορητήριο) και την Εσθονία, είναι μια παλιά ιστορία.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι ηγεσία του Κρεμλίνου έχει ευρύτερες προοπτικές και επιδιώξεις απέναντι, στην Πολωνία και στις βαλτικές χώρες, έστω και αν, στην παρούσα φάση, η Λετονία δεν αναφέρεται.
Έτσι, με δεδομένο ότι αυτές οι τρεις χώρες έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αρκετά χρόνια, μετά την απόσχισή, τους από την “Σοβιετική Ένωση” και την έξοδο από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, που διαλύθηκε, δείχνει ότι η Μόσχα έχει ανοίξει τον κύκλο μιας συγκροτημένης πολιτικής, που, υπερβαίνει, κατά πολύ, τις τρεις βαλτικές χώρες και την Πολωνία και αποτελείται, από μια διαδικασία και μια σειρά πράξεων, οι οποίες, κατά πάσα πιθανότητα, έχουν κάποιο βαθύ χρονικό ορίζοντα και αναμένεται να κλιμακωθούν, μέσα σε ένα αόριστο, στην παρούσα φάση, χρονικό ορίζοντα, ο οποίος, προφανώς, εξαρτάται, από τον πόλεμο, στην Ουκρανία και την διάρκεια της ουκρανικής αντίστασης, στο ρωσικό εκστρατευτικό σώμα.
Πάντα είχα την απορία, παραδείγματος χάριν, για ποιόν λόγο η Ρωσία αποδέχτηκε, στην πράξη, την είσοδο της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, όπως και την αναμενόμενη είσοδο της Σουηδίας, στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, που, στην παρούσα φάση, εκκρεμεί, στο ουγγρικό κοινοβούλιο. Αυτή η συμπεριφορά της Μόσχας δεν μου φαινόταν φυσιολογική, πλην όμως, μπορώ να αναφέρω, τώρα, ότι έχει μια πολύ σοβαρή βάση δικαιολόγησης και είναι, σαφώς, αιτιοκρατική, αφού με ανοικτό το μέτωπο της Ουκρανίας και την διεξαγωγή, εκεί, πολύχρονων μαχών ο Βλαντιμίρ Πούτιν, προφανώς, δεν θέλησε να ανοίξει περισσότερα μέτωπα, προτιμώντας να βάλει τα πράγματα, σε μια σειρά και ούτως ώστε, τελειώνοντας, κάποια στιγμή στο μέλλον, τον ουκρανικό πόλεμο, να προχωρήσει, κατά βήμα και σταδιακά, στις επόμενες κινήσεις του στρατηγικού σχεδιασμού του Κρεμλίνου, ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν αφορά, απλώς, την Ουκρανία, αλλά είναι πολύ πιο σοβαρός και μελετημένος και αφορά τον φιλόδοξο στόχο να πραγματοποιήσει τις απαιτήσεις, που έχει εκφράσει, με το ήπιο τελεσίγραφο, που παρέδωσε, στην Ουάσινγκτων και ΝΑΤΟ, στις 17 Δεκεμβρίου 2021 (δείτε το παλαιό δημοσίευμα, σε αυτό εδώ το μπλογκ, με τίτλο : 17/12/2021 Ένα soft "τελεσίγραφο" της Μόσχας προς το ΝΑΤΟ : Θα κάνουν αποδεκτές οι ΗΠΑ και η Δύση, τις μετριοπαθείς προτάσεις της ρωσικής ηγεσίας; Προφανώς, όχι. Και φυσικά, η συνέχεια πρόκειται να είναι κακή. Πολύ κακή.... ), απαιτώντας την απομάκρυνση του νατοϊκού οπλοστασίου, από τις τρεις βαλτικές χώρες της παλιάς “Σοβιετικής Ένωσης” και τις χώρες του τέως “υπαρκτού σοσιαλισμού”, που η ύστερη “σοβιετική” ηγεσία, υπό τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, εγκατέλειψε και αργότερα, ο Μπορίς Γιέλτσιν, αλλά και ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, τις άφησαν να ενταχθούν, στο ΝΑΤΟ, προφανώς, επειδή οι μετασοβιετικής ρωσικές ηγεσίες διατηρούσαν αυταπάτες, όσον αφορά την σχέση της χώρας τους, με τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές χώρες.
Έτσι, αυτή η στρατηγική πολιτική, που προβλέπει μια χρονοβόρα κλιμάκωση, σε επίπεδο πράξεων και ενεργειών, στον κεντροευρωπαϊκό και στον ανατολικοευρωπαϊκό χώρο, αφού ξεπεραστεί το - όχι μικρό - εμπόδιο της Ουκρανίας, σαφώς, φαίνεται ότι σε ένα προκαταρκτικό στάδιο, άρχισε, με τις ποινικές διώξεις των κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων της Εσθονίας και της Λιθουανίας.
Φυσικά, τα γεγονότα δεν θα σταματήσουν, σε αυτό το σημείο, το οποίο είναι, απλώς, η έναρξη.
Η αλυσίδα των γεγονότων και η αλύσωση των ενεργειών και των πράξεων πρόκειται να και θα συνεχιστεί, στους χρόνους εκείνους, που η Μόσχα θα κρίνει ως εύθετους.
Οψόμεθα…
Σχόλια