Σκληρό πολιτικό πόκερ, στις ΗΠΑ, μιας, βαθύτατα και βαρύτατα, διχασμένης ιθύνουσας ελίτ, εν όψει των καθοριστικών προεδρικών εκλογών της 5-11-2024. (Με την Ρωσία, ή, εναντίον της; Αυτό είναι το ερώτημα και το διακύβευμα, που πλανάται, στην Washington).

  



Αυτά, που συμβαίνουν, στο Τέξας, απλούστατα, εκτός από ένα εσωτερικό διχαστικό ζήτημα, αφορούν, κατά βάση, την ύπαρξη μιας, βαθύτατα και βαρύτατα διχασμένης αμερικανικής ελίτ, που έχει να κάνει, με την διατήρηση της πλανητικής πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ και κυρίως, τον τρόπο διατήρησής της.

Έτσι, το ερώτημα που πλανάται, στην Ουάσινγκτων, είναι, εξαιρετικά, απλό, ώμο και απόλυτα, δυσχερές και συνοψίζεται στο διχαστικό δίλημμα :

Με την Ρωσία, ή εναντίον της;

Το αμερικανικό βαθύ κράτος και η εξωστρεφής πλειοψηφία της ελίτ της Ουάσινγκτων έχουν την απάντηση τους, σε αυτό το ερώτημα και αυτήν την απάντηση, ήδη, την εφαρμόζουν, δια της κυβέρνησης του προέδρου Joe Biden, με εξαιρετική σφοδρότητα :

Εναντίον της Ρωσίας, πάση θυσία, με στόχο την εξασθένηση και την εξάντληση των δυνάμεων της ρωσικής ηγεσίας και την υποταγή της, στα κελεύσματα των ΗΠΑ και της Δύσης.

Και για αυτόν τον λόγο, προσπαθούν και έως τώρα, το καταφέρνουν, με συνεχείς τονωτικές και πολυέξοδες ενέσεις να κρατήσουν ζωντανή την κυβέρνηση και την αντίσταση του Κιέβου, στον πολυκαιρίζοντα πόλεμο φθοράς της Μόσχας, στην Ουκρανία, που πλησιάζει, πλέον, στα δυο χρόνια, από την έναρξή του, στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, ο οποίος θα είχε λήξει, προ πολλού χρόνου, χωρίς την αμερικανική, κυρίως, αλλά και την ευρύτερη δυτική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια.

Παρά την λυσσώδη προσπάθεια της κυβέρνησης Biden, όμως, η Μόσχα του Βλαντιμίρ Πούτιν αντέχει, υπομένει και επιμένει, στην συνέχιση του ουκρανικού πολέμου, με τον παραδοσιακό τρόπο διεξαγωγής του, χωρίς να καταφεύγει, σε ακραίες, αλλά και δραστικές εναλλακτικές λύσεις, που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει, για να παραλύσει κάθε θέληση αντίστασης του Κιέβου του Βολοντιμίρ Ζελένσκι. Φαίνεται - και αυτό είναι το εξοργιστικό - ότι ο Ρώσος πρόεδρος και η ρωσική ελίτ δεν φείδονται των ανθρωπίνων απωλειών, που αφορούν την ρωσική νεολαία. Διαθέτουν, εν επαρκεία, άφθονο ρωσικό αίμα, προς χρήση και κατανάλωση, στα ευρύτατα μέτωπα του πολέμου, στην Ουκρανία.

Η Μόσχα πιστεύει ότι κάποια στιγμή, στο, επισήμως, αόριστο μέλλον, η ουκρανική αντίσταση θα καμφθεί και ότι όλη αυτή η χώρα θα τεθεί, υπό ρωσική κατοχή και επιτήρηση, εντασσόμενη, στην ρωσική σφαίρα επιρροής και φυσικά, μακριά, από το ΝΑΤΟ και την αμερικανοδυτική κυριαρχία.

Αυτή η κατάσταση, με την σειρά της, εντείνει και οξύνει τις εσωτερικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις της αμερικανικής ελίτ, ευνοώντας, την εσωστρεφή και μειοψηφική τάση, εντός των πλαισίων της, η οποία, όμως, όπως φαίνεται, είναι πλειοψηφική, όσο κατεβαίνουμε, προς τα κάτω, τα σκαλοπάτια της αμερικανικής κοινωνίας, η οποια τείνει να στρέφεται, κατά της κυβέρνησης του προέδρου Joe Biden, όσον αφορά τα εσωτερικά ζητήματα, που απασχολούν τον λεγόμενο μέσο Αμερικανό πολίτη και τα οποία εστιάζονται, σε δυο δυσάρεστα, για την αμερικανική κυβέρνηση, θέματα, τα οποία είναι η παράνομη (και η νόμιμη) μετανάστευση και ο πληθωρισμός, που επισκιάζουν τα πραγματικά επιτεύγματα της κυβέρνησης αυτής, με την, περίπου, πλήρη απασχόληση και την μεγάλη μεγέθυνση του ΑΕΠ των ΗΠΑ, κατά 4,9%, το 2023, κάνοντας τον πρόεδρο Joe Biden να ρωτά, οργισμένα, διαρκώς και επιμόνως, τους επιτελείς του, τί συμβαίνει και γιατί κατρακυλάει η δημοτικότητά του, στο 38%, ευρισκόμενη, στο χειρότερο σημείο δημοτικότητας όλων των Αμερικανών προέδρων, ακόμη και από την εποχή του προέδρου Jimmy Carter, το 1980.

Έτσι, αυτόν τον καιρό - αν και οι προεδρικές εκλογές της 5/11/2024 είναι μακριά - ο Jo Biden, δημοσκοπικά, είναι πίσω, από τον Donald Trump, ο οποίος σαρώνει, στις προκριματικές εκλογές, στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα, και φυσικά, είναι πολύ πιθανό το θεμα της επιτήρησης και της φύλαξης των συνόρων, με την ανακοπή των τεράστιων ροών μεταναστών, από τα σύνορα, με το Μεξικό, να κοστίσει, στον πρόεδρο Joe Biden, οδηγώντας τον, στην ήττα, τον ερχόμενο Νοέμβριο και ίσως, ακόμη και πιο πριν, στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών· αν και το τελευταίο είναι δύσκολο.

Πάντως, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, προς το παρόν, ότι το αμερικανικό εκλογικό σώμα φαίνεται να ανησυχεί περισσότερο, για το μεταναστευτικό (35%), από τον πληθωρισμό (32%), ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο το μεταναστευτικό ήταν κορυφαίο ζήτημα, για το 28% και ο πληθωρισμός, για το 33%.

Έτσι και τα δύο αυτά ζητήματα αποτελούν την αιχμή του δόρατος, στις επιθέσεις των Ρεπουμπλικανών κατά του προέδρου Joe Biden, που παλεύει, για την επανεκλογή του, έχοντας, όμως, επικίνδυνα χαμηλά ποσοστά αποδοχής.

Αυτό το συνεχιζόμενο δημοσκοπικό κατρακύλισμα του προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden φέρνει, στο προσκήνιο την πιθανότητα να μην είναι ο υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος, στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου. Αυτό φαίνεται απίθανο, αλλά, στην ζωή, πολλές φορές η ανάγκη γίνεται φιλοτιμία και πολλά δεδομένα ανατρέπονται. 

Το τί θα συμβεί, λοιπόν, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι κάτι το οποίο θα περιμένουμε, να το δούμε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παρουσιάζοντας, τμηματικά, το περιεχόμενο του σχεδιάσματος της μήνυσης, για τις παρανομίες, σχετικά, με την “ληστεία” των, υπερβαλλόντως, των ασφαλιστικών κατηγοριών ποσών, που κατέβαλαν οι “νέοι ασφαλισμένοι” και οι ασφαλισμένοι των λεγόμενων “νέων περιοχών” βενζινοπώλες και τις παράνομες επικουρικές συντάξεις των πρατηριούχων υγρών καυσίμων του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη συμπλήρωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (1).

Άρθρο 16 Συντάγματος : Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια απαγορεύονται, χωρίς περιστροφές και “δια ροπάλου”, ενώ το άρθρο 28 του Συντάγματος, είναι άσχετο, με το θέμα. Μνήμες δικτατορίας του 1973, αστυνομοκρατία και συνταγματική εκτροπή και ανωμαλία φέρνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που κάνει τεράστια μαλακία, καταργώντας, κάθε, έστω και τυπική, έννοια της εθνικής κυριαρχίας, γι’ αυτό και τα δικαστήρια - παρά τις μπουρδολογίες του Βαγγέλη Βενιζέλου - οφείλουν να κρίνουν τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου, όταν ψηφιστεί, ως αντισυνταγματικές.

Θεολογία, ή φιλοσοφία; Πόσο νόημα έχει αυτό το ερώτημα, στην σύγχρονη εποχή; Πάντως, ο Χρήστος Γιανναράς έδειξε ότι, αν και η αντιθετική διάζευξη, μεταξύ τους, είναι, αρκούντως, οριοθετημένη, δεν οδηγεί, σε αλληλοαποκλεισμό.