Η επιστολή της 9ης Ιουλίου 2015 του Ευκλείδη Τσακαλώτου με την δήλωση υποταγής στην τρόικα των ευρωθεσμών, οδηγεί, στον αλληλοσπαραγμό, στον πολιτικό χώρο του παλαιού ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η “IΘAKH” του Αλέξη Τσίπρα βλάπτει την προσπάθειά του, για την ίδρυση ενός μεγάλου κόμματος, στην κεντροαριστερά.

 

2015 – 2025. Η καταστροφή του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού πληθυσμού συνεχίζεται ακάθεκτη. Τα μεγέθη είναι παραπλανητικά, αλλά, έστω και έτσι, αποτελούν ένδειξη της κοινωνικής φτώχειας, που εξαπλώνεται, στην χώρα…

Η, παραπάνω, επιστολή της 9/7/2015, που είχε στείλει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, δύο ημέρες, μετά την παραλαβή του υπουργείου Οικονομικών, από την παραιτηθέντα Γιάννη Βαρουφάκη, στον πρόεδρο, τότε, του Eurogroup Jeroen Dijsselbloem, (που, τώρα, είναι δήμαρχος της πόλης του Αϊντχόφεν) και η οποία αποτελεί την ύψωση λευκής σημαίας, προς την πλευρά των ευρωζωνιτών , που σήμανε και την πλήρη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, πριν ξεκινήσει η παρωδία των “διαπραγματεύσεων”, με τους ευρωθεσμικούς δανειστές (την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), ασχολούμαι, στο σημερινό δημοσίευμα και, στο, παραπάνω, βίντεο, που γύρισα, χθες (20/10/2025), το οποίο είναι χρήσιμο να παρακολουθήσει το αναγνωστικό κοινό.

Στην ουσία, αυτό, που έχει ξεκινήσει, είναι ένας σκληρός αγώνας πολιτικής επιβίωσης του ίδιου του Ευκλείδη Τσακαλώτου και των στελεχών του διασπασμένου ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι, στον, πρώην, αρχηγό του κόμματος αυτού Αλέξη Τσίπρα ο οποίος αγώνας, προϊόντος του χρόνου, πρόκειται να ενταθεί και θα λάβει πελώριες διαστάσεις, καθιστάμενος ανελέητος και ανεξέλεγκτος, δεδομένου ότι ανοίγουν οι παλαιοί λογαριασμοί, ανάμεσα στα στελέχη του παλαιού ενωμένου ΣΥΡΙΖΑ και τον πρώην πρωθυπουργό και αυτοί οι λογαριασμοί είναι πολλοί και αφορούν πολλούς. 

Αλλά ο αγώνας πολιτικής επιβίωσης δεν αφορά, μόνο, τα στελέχη του διασπασμένου ΣΥΡΙΖΑ, αφορά και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, δεδομένου ότι το βιβλίο “Ιθάκη”, το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει, μέσα στον ερχόμενο Νοέμβριο, πρόκειται να βλάψει και τον ίδιο, πολιτικά, όπως και το εγχείρημά του να δημιουργήσει ένα καινούργιο πολιτικό κόμμα, με το οποίο ο, τέως πρωθυπουργός φιλοδοξεί να κυριαρχήσει στον παλαιό χώρο της πολυδιασπασμένης αριστεράς και στην ευρύτερη κεντροαριστερά, διότι, σε αυτό το βιβλίο, προφανώς, θα υποχρεωθεί να μιλήσει, για πρόσωπα, για πράγματα και καταστάσεις, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2015 - 2023 και όσο κι αν προσπαθήσει να απαλύνει και να μετριάσει την παρουσίαση αυτών των των ιστορικών δεδομένων, δεν πρόκειται να το καταφέρει, διότι, απλούστατα, κάτι πρέπει να πει, για να αιτιολογήσει την διαδρομή, που ακολούθησε, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ως πρωθυπουργός και ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης και τις αιτίες της τραγικής αποτυχίας, που προέκυψε, στις δύο βουλευτικές εκλογές της 21 Μαΐου 2023 και της 25ης Ιουνίου 2023 και αυτές του οι αναφορές δεν θα μείνουν αναπάντητες, όσο μετριοπαθής και αν θέλει ο ίδιος να είναι. 

Αυτό σημαίνει, βέβαια, ότι το βιβλίο, που ονόμασε, ανεπιτυχώς, “Ιθάκη”, δεν θα αφορά το μέλλον, αλλά το παρελθόν, ακόμη και αν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθήσει να επικεντρώσει το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, στο μέλλον. Και αυτό, διότι οι αναφορές, στο παρελθόν, που αποτελεί μια τεράστια τροχοπέδη, για την νέα πολιτική κίνηση, με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας σκοπεύει και ήδη έχει αρχίσει να προσπαθεί να καταστεί και πάλι, ενεργός πολιτικός παράγοντας, στην ελληνική πολιτική σκηνή, είναι αυτό το παρελθόν, στο οποίο πρόκειται να επικεντρωθεί δημοσιότητα και αυτή η πραγματικότητα λειτουργεί, εις βάρος, του πολιτικού σχεδιασμού του πρώην πρωθυπουργού, διότι, εκ των πραγμάτων, θα διχάσει και δεν θα ενώσει τον πολιτικό χώρο, προς τον οποίο αποβλέπει ο Αλέξης Τσίπρας.

Αυτό είναι, που θα πράξει, με το βιβλίο του “Ιθάκη”, τίτλος, που παραπέμπει, στον τόπο, τον οποίο επέλεξε ο ίδιος, Αύγουστο του 2018, προκειμένου να ανακοινώσει την απατηλή έξοδο της Ελλάδας, από την εποχή των Μνημονίων και το πέρασμα, στην “μεταμνημονιακή εποχή” έχει ταυτιστεί, στην συνείδηση του ελληνικού λαού, ως έναρξη της μιας χρονικής περιόδου, η οποία, απλούστατα, συνεχίστηκε η μνημονιακή πολιτική και οδήγησε και οδηγεί, στην παρατεταμένη συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, με τα λεγόμενα μέτρα “μεταμνημονιακής παρακολούθησης”, τα οποία τα ονόμασαν, έτσι, η, τότε, κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και οι ευρωθεσμικοί δανειστές, προκειμένου να κρύψουν το απλούστατο γεγονός ότι, τον Αύγουστο του 2018, συνομολόγησαν ένα τέταρτο “ντροπαλό” Mνημόνιο  το οποίο στηρίχθηκε, σε μια κρυφή πιστοληπτική γραμμή, γύρω στα 40 δισεκατομμύρια ευρώ και συνέχισε τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας, επεκτείνοντάς τες, έως το 2070, τουλάχιστον.

Άλλωστε και η σημερινή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν κάνει τίποτε άλλο, από το να βαδίζει, στον δρόμο αυτού του 4ου “ντροπαλού” Μνημόνιου, το οποίο συμφώνησε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, με τους ευρωθεσμικούς δανειστές και με τις κυβερνήσεις των κρατών της ευρωζώνης. 

Ως προς αυτά, το κείμενο της ίδιας της επιστολής της 9ης Ιουλίου 2015 είναι σαφέστατο, έτσι όπως αυτή παρατίθεται, στην αρχή του παρόντος άρθρου και ουσιαστικά, ολοκληρώθηκε, με τα μέτρα λιτότητας και την υπογραφή, τότε, τον Ιούλιο του 2015, του 3ου Μνημονίου, η υποταγή της χώρας, στις απαιτήσεις των ευρωθεσμών, συνεχίζοντας την καταστροφική πορεία, που ακολουθεί η ελληνική κοινωνία, από την εποχή της ελληνικής κρατικής χρεοκοπίας του Απριλίου του 2010, δηλαδή, εδώ και μια δεκαπενταετία· μια πορεία, η οποία πρόκειται να συνεχιστεί, επί μακρότατο χρονικό διάστημα, του οποίου το τέλος δεν είναι εμφανές και δεν είναι ορατό, ούτε στο βάθος του χρονικού ορίζοντα.

Όσον αφορά την επιστολή της 9ης Ιουλίου 2015 του, τότε υπουργού Οικονομικών Ευκλειδη Τσακαλώτου, προς τον Jeroen Dijsselbloem, σε αυτήν, σε αυτήν, αναφέρεται και ξεκαθαρίζεται, στους ευρωθεσμούς ότι :“εξυπηρετεί την δέσμευσή μας να παραμείνουμε αναπόσπαστο μέλος της ευρωζώνης και να σεβόμαστε τους εξελισσόμενους κανόνες της νομισματικής μας ένωσης. Μια δέσμευση, που συνοδεύεται, από ένα ολοκληρωμένο σύνολο μεταρρυθμίσεων και μέτρων, τα οποία θα εφαρμοστούν, στους τομείς της δημοσιονομικής βιωσιμότητας, της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, της μακροπρόθεσμης οικονομικής ανάπτυξης και της βιώσιμης ανάπτυξης και, τέλος, της μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης, ως στοιχείο μιας ευρύτερης προσπάθειας θεσμικής οικοδόμησης, που θα εξυπηρετήσει, καλύτερα, τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας. Βραχυπρόθεσμα, ακόμη και πριν αρχίσει, ουσιαστικά, η διαδικασία διαπραγμάτευσης, και ως πρώτο στοιχείο μιας άσκησης οικοδόμησης εμπιστοσύνης, με τους εταίρους μας, προτείνουμε στην βουλή  – αρχής γενομένης, από την επόμενη εβδομάδα – ένα σύνολο νομοθετικών πρωτοβουλιών, στους τομείς της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, της αύξησης των φορολογικών εσόδων και της, περαιτέρω, διασφάλισης της ανεξαρτησίας της ΕΛΣΤΑΤ» αναφέρει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, στην επιστολή και συνεχίζει ότι : «παράλληλα, σε μακροοικονομικό επίπεδο, δεσμευόμαστε, για την ίδια δημοσιονομική προσπάθεια – όπως είχε συμφωνηθεί προηγουμένως, με τους Θεσμούς – καθώς και για την επίτευξη του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5%, για το 2018. Δεδομένων των επιδεινούμενων οικονομικών συνθηκών, είμαστε, βεβαίως, ανοικτοί, σε συζητήσεις, σχετικά με τον καλύτερο δρόμο, για την επίτευξη αυτού του στόχου. «Μεσοπρόθεσμα, θα συνεχίσουμε να βασιζόμαστε στο κοινό έδαφος που έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα με τους Θεσμούς, καθώς και να εμπλουτίζουμε την ατζέντα με περαιτέρω μεταρρυθμίσεις και μέτρα. Σε πολλούς, από αυτούς τους τομείς, γνωρίζουμε, πολύ καλά, ότι, πέρα από τις ιδέες, για αλλαγές, υπάρχει και έλλειμμα, στις ικανότητες εφαρμογής αυτών των αλλαγών. Γι’ αυτό έχουμε ζητήσει –και θα συνεχίσουμε να ζητάμε – την ενεργό υποστήριξη, όχι, μόνο, διεθνών οργανισμών, όπως ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Τράπεζα και η ΔΟΕ, αλλά και κρατών-μελών, που διαθέτουν σημαντική τεχνογνωσία, σε τομείς όπως η φοροδιαφυγή. Τα παραπάνω μπορούν να δώσουν μόνο μια “γεύση” της δέσμευσής μας» συνεχίζει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Όλα αυτά, βέβαια, επαναλαμβάνω ότι δεν είναι κάτι το νέο, για όσους έχουν ασχοληθεί, προσεκτικά, με τα γεγονότα εκείνης της εποχής και βέβαια, δεν τους εκπλήσσουν. Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών δεν μπορούσε, τότε, να αντιληφθεί το δραματικό περιεχόμενο της συνθηκολόγησης της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, με τους ευρώθεσμούς. Στην πράξη βέβαια η ελληνική κοινωνία αντελήφθη περίφημος πρόκειται περί τίνος πρόκειται μέσα στα πλαίσια της τετραετούς διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου 2015 - Ιουλίου 2019 και ακόμη, περισσότερο, στην περίοδο, που ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, βρέθηκε στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Αυτή η κρίσιμη χρονική περίοδος 2019 - 2023 ήταν η περίοδος της πλήρους συνειδητοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, που, έζησε, στο πετσί της, την συνθηκολόγηση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και έθεσε στο περιθώριο, μέσα από μια συντριπτική εκλογική καταστροφή, το 2023, τον ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι η ελληνική κοινωνία είχε, πλέον, πεισθεί, χρόνια πριν, ότι υφίσταται αδιέξοδο και ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος να ακολουθηθεί, από αυτόν, που ακολουθήθηκε, γεγονός το οποίο έσπειρε, γέννησε και ωρίμασε την πεποίθηση αυτή και διέσπειρε, οριστικά, την πλήρη απογοήτευση στις τάξεις των Ελλήνων πολιτών. 

Από εκεί και πέρα, όλα όσα ισχυρίζονται και πρόκειται να ισχυρισθούν τα αντιμαχόμενα μέρη του ΣΥΡΙΖΑ, κατά το χρονικό διάστημα, που, τώρα, ξεκίνησε, με την απόπειρα του Αλέξη Τσίπρα να επανέλθει στην ενεργό πολιτική, φιλοδοξώντας να φιλοτεχνήσει ένα νέο ρόλο, για τον εαυτό του, αποτελούν και πρόκειται να εξακολουθήσουν να αποτελούν, θέματα, τα οποία οδηγούν, ήδη, σε αλληλοσπαραγμό, ο οποίος θα τους βλάψει όλους και πρώτα απ’ όλα, τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, με το βιβλίο του, που πρόκειται να δημοσιευθεί, θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, χωρίς να μπορεί, στην πορεία, να συμμαζέψει συμμαζέψει, τις εξελίξεις και την βαριά πολιτική βλάβη, που, ήδη, ξεκίνησε και για μένα, αυτή η βλάβη είναι ανήκεστη και εκ γενετής.

Δεν χρειάζεται να επιμείνω περισσότερο και να συνεχίσω το παρόν κείμενο. Απλώς, θα παραθέσω την αντίδραση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, στο δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Ποντίκι» το οποίο, προφανώς, είναι κατευθυνόμενο, πιθανότατα και από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα  ο οποίος, με αυτόν τον τρόπο αντέδρασε, στις δηλώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου, προηγουμένως, ο οποίος είχε ισχυρισθεί, ότι όσα λέει, τώρα, ο Αλέξης  Τσίπρας δεν είναι αριστερά και αποκάλυψε, για πρώτη φορά, ότι το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2023, δεν ήταν κοστολογημένο. 

Η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, κατά την γνώμη μου και αυτός βρίσκεται, πίσω από την επαναφορά της επιστολής της 9ης Ιουλίου 2015 του, τότε, υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, προς τον Jeroen Dijsselbloem, προκειμένου να πλήξει την αξιοπιστία των λεγάμενων του Τσακαλώτου, αλλά, με αυτό τον τρόπο, ουσιαστικά, βλάπτει ο, πρώην, πρωθυπουργός και την δική του προσπάθεια, για την επάνοδό του, στην ενεργό πολιτική, με την φιλοδοξία να δημιουργήσει ένα νέο μεγάλο, πολιτικό κόμμα. 

Έτσι, σταματώ, εδώ, παραθέτοντας την δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ήλθε, ως αντίδραση, στο δημοσίευμα, που επανέφερε, στην επικαιρότητα, την δουλική υποταγή, που εκφράστηκε, από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και φυσικά, από τον ίδιο τον, τότε, πρωθυπουργό, με την επιστολή της 9ης Ιουλίου 2015, προς τον πρόεδρο του Eurogroup Jeroen Dijsselbloem :

«Σε σημερινό δημοσίευμά της η ιστοσελίδα “Το Ποντίκι” με κατηγορεί ότι τον Ιούλιο του 2015 πριν το Eurogroup και τη Σύνοδο όπου έγινε και η διαπραγμάτευση των 17 ωρών, με επιστολή μου τα είχα δώσει όλα στους δανειστές.

Ωστόσο η επιστολή που δημοσιεύει το ίδιο “Το Ποντίκι” ξεκαθαρίζει ότι σε ένδειξη καλής πίστης θα νομοθετούσαμε κάποια συγκεκριμένα μέτρα άμεσα. Όπως γράφει η επιστολή πρόκειται για μέτρα που θα νομοθετούνταν “πριν η διαπραγμάτευση ξεκινήσει σε βάθος” (even before the negotiations process begins in earnest – η φράση “in earnest” σημαίνει διαπραγμάτευση που θα γίνει με ειλικρίνεια, καλή πίστη και σε βάθος). Άρα από την ίδια την επιστολή προκύπτει ότι προβλέπαμε μια μεγάλη περίοδο διαπραγματεύσεων. Εξάλλου αν δεν ισχύουν τα παραπάνω και εμείς τα είχαμε δώσει όλα πριν πάμε στη διαπραγμάτευση, τι ακριβώς κάναμε 17 ώρες στη συγκεκριμένη Σύνοδο;

Για την απόδειξη του αληθούς το παρακάτω link περιλαμβάνει την απόφαση του Eurogroup 12/7/2015 όπου ο Νταισελμπλουμ έλεγε: “Έχουμε κάνει πολύ δρόμο, αλλά μένουν ανοιχτά ορισμένα δύσκολα θέματα, οπότε θα αφήσουμε τους αρχηγούς να αποφασίσουν”

Έχοντας υπόψη τα παραπάνω το δημοσίευμα στο “Ποντίκι” είναι βαθύτατα προσβλητικό και συκοφαντικό και επιφυλάσσομαι για την άσκηση κάθε νόμιμου δικαιώματός μου στο μέλλον.

https://www.consilium.europa.eu/…/eurogroup/2015/07/12».

Καθίσταται, λοιπόν, σαφές ότι θα “χυθεί πολύ αίμα”, ανάμεσα στα αντιμαχόμενα μέρη, στον χώρο του πρώην ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, λαμβάνοντας υπόψη ότι, ακόμη, δεν έχουν εμπλακεί, σε αυτό τον τον πόλεμο, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Γιάννης Βαρουφάκης και ακόμη, περισσότερο, ο Παύλος Πολλάκης και όσοι τον υποστηρίζουν, που δεν, είναι λίγοι μέσα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. 

Ως εκ τούτου, πρόκειται να γελάσουμε, με όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Θα είναι, βέβαια, πικρό αυτό το γέλιο, αλλά, παράλληλα, θα είναι και καθαρτήριο…