2008-2025 : Μια παρουσίαση της βαριάς υπερφορολόγησης, στην περίοδο της μνημονιακής εποχής, που συνεχίζεται ακάθεκτη. Η παρούσα κυβέρνηση του “φιλελεύθερου” Κυριάκου Μητσοτάκη και του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας που διακηρύσσει ότι πιστεύει, στον “φιλελευθερισμό”, στην πραγματικότητα, ασκούν μια ιδιότυπη, αλλά, βαθύτατα, κρατικιστική φορολογική πολιτική, εξαπατώντας τους ψηφοφόρους, κυρίως, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, των μισθωτών και των συνταξιούχων, με αποτέλεσμα, αντί, για μείωση των φόρων, στην πράξη, αντιθέτως, διόγκωσαν τα φορολογικά και λοιπά κρατικά έσοδα, εκτινάσσοντάς τα, στα ύψη. (Μόνη λύση είναι η έξοδος, από το ευρώ και την ζώνη του και η κατάργηση κάθε μορφή φορολογίας).

 

Με την υπερφορολόγηση της ελληνικής οικονομίας, που, από την εποχή της ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας του Απριλίου του 2010, έχει, υπέρμετρα, αυξηθεί, την ίδια στιγμή, που το ελληνικό ΑΕΠ έχει, ουσιαστικά, καταρρεύσει, ασχολείται το παρόν κείμενο, όπως και το, παραπάνω, βίντεο, που τράβηξα, χθες, 11 Οκτωβρίου 2025, το οποίο είναι πολύ εμπεριστατωμένο και επεκτείνεται, στις ευρύτερες επιπτώσεις αυτής της υπερφορολόγησης καθιστάμενο απαραίτητο οι αναγνώστες να το παρακολουθήσουν με προσοχή.

Παρατηρώντας τον αρχικό πίνακα, που παρουσιάζει την εξέλιξη της φορολογίας, στην ελληνική οικονομία· μια φορολογία, η οποία τραβάει την ανηφόρα, την ίδια στιγμή, που ελληνική οικονομία έχει υποστεί καθίζηση, αυτό, που μπορούμε να παρατηρήσουμε  χωρίς καμία δυσκολία, είναι ότι, μέσα στην τελευταία εξαετία της διακυβέρνησης της χώρας, από την, κατ’ όνομα, “φιλελεύθερη” κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας η υπερφορολόγηση είσαι ελληνικής οικονομίας, η οποία φρενάρει, αποφασιστικά, την ανάπτυξη της ελληνικής παραγωγής, καθώς και κατατρώει, σε ετήσια βάση, τα εισοδήματα των πολιτών, οι οποίοι βρίσκονται, ενώπιον μιας διαδικασίας, που, διαρκώς και με βασανιστικό τρόπο, υποβαθμίζει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.

Πράγματι, από τα προμνημονιακά έτη 2008 και 2009, παρατηρούμε ότι το μέγεθος των κρατικών εσόδων, στους ελληνικούς προϋπολογισμούς, έφθανε στα 55,3 δισεκατομμύρια ευρώ και στα 53,4 δισεκατομμύρια ευρώ, αντίστοιχα, Έχοντας υπόψη ότι, το 2009, ήταν το πρώτο έτος της ελληνικής οικονομικής ύφεσης, που προέκυψε, ως αποτέλεσμα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Νέα Υόρκη που εκδηλώθηκε το Σεπτέμβριο του 2008 και μετατράπηκε, σε μια βαθιά οικονομική ύφεση, σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ τα κρατικά έσοδα, ως ποσοστό του ελληνικού ΑΕΠ, έφθαναν, στο 22,9%, το 2008 και στο 22,5%, το 2009, με τους έμμεσους και τους άμεσους φόρους, το 2008 να φθάνουν, στα 20,9 δισεκατομμύρια ευρώ και στα 30,2 δισεκατομμύρια ευρώ, αντίστοιχα, και το 2009, στα 21,4 δισεκατομμύρια ευρώ και στα 28,3 δισεκατομμύρια ευρώ, αντίστοιχα, λαμβάνοντας, πάντοτε, υπ´όψη, το γεγονός ότι το τελευταίο προ μνημονιακό έτος, δηλαδή το 2009, ήταν το πρώτο έτος της ελληνικής οικονομικής ύφεσης, η οποία, με την ελληνική κρατική χρεωκοπία, που, τότε, προέκυψε, μετατράπηκε, αυτομάτως, σε μια θηριώδη, ως προς την εξέλιξή της, σε μια πολυετή οικονομική κρίση, η οποία, φυσικά, ακόμη, συνεχίζεται και δεν προκύπτει, έστω, στον απώτερο χρόνο, ο τερματισμός αυτής της κατάστασης.

Από το 2010, λοιπόν, με την επισημοποίηση της ελληνικής χρεωκοπίας, η κατάσταση, στα επίπεδα της ασκούμενης, στα πλαίσια των Μνημονίων, φορολογικής πολιτικής, άλλαξε, άρδην και μάλιστα, καθοριστικά, προς το πολύ χειρότερο, μέσα στην βασανιστική πορεία της 17χρονης, έως τώρα, βαριάς ελληνικής οικονομικής κρίσης, που, όπως προανέφερα, δεν έχει σταματημό. 

Έτσι, παρακολουθώντας την εξέλιξη των κρατικών εσόδων και των βασικών πηγών του, βλέπουμε, κατ’ έτος, την διαρκή χειροτέρευση αυτών των κρίσιμων μακροοικονομικών μεγεθών.

Το 2010, ενώ το συνολικό ΑΕΠ της χώρας καταρρέει, τα κρατικά έσοδα εκτινάχθηκαν, στα 56,2 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως και το ποσοστό τους, επί του καταρρέοντος ελληνικού ΑΕΠ, στο 24,9%.

Το 2011, η συνέχιση της κατάρρευσης του ΑΕΠ, “περιορίζει” τα κρατικά έσοδα, στα 55,4 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά, επί του, δραστικά, μειωμένου ΑΕΠ, το ποσοστό των κρατικών εσόδων έφθασε, στο 26,8%.

Το 2012, η εμβάθυνση της κατάρρευσης του ελληνικού ΑΕΠ “περιορίζει”, τα κρατικά έσοδα, στα 51,5 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ, παράλληλα, το ποσοστό τους, επί του ΑΕΠ, ανεβαίνει, στα 26,9%. Δηλαδή η υπερφορολόγηση της καταρρέουσας ελληνικής οικονομίας συνεχίζεται, παρά την πτώση των κρατικών εισπράξεων.

Το 2013 και ενώ η δραματική συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ συνεχίζεται ακάθεκτη, τα κρατικά έσοδα περιορίστηκαν, στα 47,2 δισεκατομμύρια ευρώ, η μείωση τους, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυτήν την φορά, εμφανίζεται, για πρώτη φορά και φθάνει, στο 26,1%. Αυτό το ποσοστό εμφανίζεται, για τελευταία φορά.

Το 2014, τα κρατικά έσοδα αυξήθηκαν, στα 48 δισεκατομμύρια ευρώ και το ποσοστό τους, επί του ΑΕΠ, πήρε και αυτό την ανηφόρα, φθάνοντας, στο 27%. Εδώ, είναι που τερματίζεται η περίοδος των πρώτων μνημονιακών κυβερνήσεων των κλασικών κατεστημένων κομμάτων του αστικού χώρου, που σημαδεύεται, από την πολιτική και κοινωνική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ενώ και οι κλυδωνισμοί, στην Νέα Δημοκρατία, δηλαδή, στο παραδοσιακό  συντηρητικό κόμμα της χώρας, που έφθασε και αυτό, στα όρια της κατάρρευσης, αλλά, κυριολεκτικά, το διέσωσαν ο Αλέξης Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστεροδεξιά κυβέρνηση, που σχημάτισαν, με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τον αρχηγό τους, τον Πάνο Καμμένο, την περίοδο Ιανουαρίου 2015 - Ιουλίου 2019.

Η έλευση των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα και του παρουσιαζόμενου, ως αντισυστημικού ΣΥΡΙΖΑ, δεν διαφοροποιεί, σημαντικά, την κατάσταση. Κατά την περίοδο 2015 - 2019, από τα επίπεδα των 47,8 δισεκατομμυρίων ευρώ, που έφθασαν τα κρατικά έσοδα, το 2015, ανέβηκαν, στα 52,6 δισεκατομμύρια ευρώ, το 2018 (τελευταίο έτος πλήρους διακυβέρνησης, από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα), δηλαδή ποσοστά, επί του ΑΕΠ, 27,2%, το 2015 και 28,1%, το 2018, ενώ, το 2019, που ήταν έτος μικτής διακυβέρνησης, αφού ο Αλέξης Τσίπρας κυβέρνησε, έως τις 7/7/2019 και κατόπιν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία, τα κρατικά έσοδα έφθασαν, στα 53,6 δισεκατομμύρια ευρώ και το ποσοστό τους, επί του ΑΕΠ, έφθασε, στα επίπεδα του 28%.

Κατόπιν, με εξαίρεση, το έτος 2020 και τα αλλοπρόσαλλα μέτρα, που λήφθηκαν για τον κορωνοϊό, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας εξελέγη, με ένα πρόγραμμα δραστικής μείωσης των φόρων, στην πραγματικότητα, αυτό, που έγινε, ήταν το να εκτοξευθεί, στα ύψη και το μέγεθος των κρατικών εσόδων, αλλά και ως προς τα ποσοστά τους, επί του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας, που καμμιά άλλη κυβέρνηση, στο παρελθόν κατάφερε να φθάσει, γεγονός, βέβαια, που σημαίνει ότι το κυβερνητικό κόμμα κορόιδεψε το εκλογικό σώμα, σε ένα βασικό σημείο της οικονομικής πολιτικής, που ασκεί και απέδειξε, έμπρακτα, ότι ουδέποτε υπήρξε φιλελεύθερο, η νεοφιλελεύθερο κόμμα. 

Αντίθετα, η “φιλελεύθερη” κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αποδεικνύεται, συνεπέστατη, ως προς την ασυνέπειά της και παρουσιάζεται, ως ιδιότυπη, βαθύτατα, κρατικιστική κυβέρνηση, η οποία έχει ξεπεράσει, κάθε προηγούμενο, στα ελληνικά πολιτικά και οικονομικά χρονικά. 

Οι μνημονιακές δεσμεύσεις, τις οποίες επικαλείται, περιθωριακά, όταν πιέζεται η κυβέρνηση να δώσει εξηγήσεις, για την ακολουθούμενη κρατικιστική οικονομική πολιτική, που ασκεί, δεν είναι, καθόλου, πειστικές και δεν είναι αρκετές, για να δικαιολογήσουν αυτό, που συμβαίνει, στην πράξη. 

Ποιά είναι η πράξη; 

Ας την δούμε, πάντα, μέσα στα πλαίσια των δεδομένων στοιχείων, έτσι, όπως αυτά παρουσιάζονται, στον αρχικό πίνακα της παρούσας δημοσίευσης.

Το 2020, τα κρατικά έσοδα έφθασαν, στα  47,5 δισεκατομμύρια ευρώ και το ποσοστό τους, επί του ΑΕΠ, στο 30,1% (!), γεγονός, το οποίο δείχνει ότι, παρά τα αλλοπρόσαλλα, αχρείαστα και καταστροφικά μέτρα, που λήφθηκαν, για την λεγόμενη πανδημία του ιού COVID 2019, η υπερφορολόγηση, στην ελληνική οικονομία, συνεχίστηκε, με την ασκούμενη κρατικιστική οικονομική πολιτική, που στηρίζεται, στην βαριά υπερφορολόγηση των Ελλήνων. 

Έτσι :

Το 2021, τα κρατικά έσοδα πήραν την ανηφόρα, φθάνοντας, στα 53,6 δισεκατομμύρια ευρώ, παρά την μείωση του ποσοστού τους, επί ενός πληθωρισμένου ΑΕΠ, στο 27,4%, αλλά, μετά το 2021, πήραν μια δυναμική άνοδο και τα δύο αυτά μετρούμενα μακροοικονομικά μεγέθη, καθώς έφθασαν, μέχρι φέτος, το 2025, σε πρωτοφανή επίπεδα.

Το 2022, τα κρατικά έσοδα έφθασαν, στα  61,6 δισεκατομμύρια ευρώ και το ποσοστό τους, επί του ΑΕΠ, εκτινάχθηκε, στο 29,6%.

Το 2023, τα κρατικά έσοδα έφθασαν, στα  66,1 δισεκατομμύρια ευρώ και το ποσοστό τους, επί του ΑΕΠ, εκτινάχθηκε, στο 29,5%.

Το 2024, τα κρατικά έσοδα έφθασαν, στα  71,1 δισεκατομμύρια ευρώ και το ποσοστό τους, επί του ΑΕΠ, εκτινάχθηκε, στο 29,6%.

Το 2025, τα κρατικά έσοδα υπολογίζεται να φθάσουν, στα 74,6 δισεκατομμύρια ευρώ και το ποσοστό τους, επί του ΑΕΠ, αναμένεται να φθάσει, στο 30,6%.

Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, μέσα στην οποία ζούμε και θα συνεχίσουμε να ζούμε. Οι “φιλελεύθεροι” του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας όπως και ο “νεοφιλελευθερισμός” τους και η πολιτική της “μείωσης των φόρων”, που επικαλούνται, αποτελούν μια βιτρίνα, η οποία είναι μια σκέτη κοροϊδία και μια σκέτη απάτη.

Αυτό είναι το κεντρικό δίδαγμα του παρόντος δημοσιεύματος, το οποίο, με απλά στοιχεία, παρουσιάζει την πολιτικοϊδεολογική εξαπάτηση της ελληνικής κοινωνίας, από την “φιλελεύθερη” Νέα Δημοκρατία και τον, εξ αντικατοπτρισμού, δήθεν, “φιλελεύθερο” αρχηγό της και πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Δεν χρειάζεται να προχωρήσω περισσότερο, επεκτείνοντας το παρόν δημοσίευμα.

Είναι απαραίτητο, όμως, εδώ, κλείνοντας το παρόν κείμενο, να επαναλάβω τις πάγιες θέσεις μου, τις οποίες έχω εκθέσει πολλές φορές, στο παρελθόν, και οι οποίες στηρίζονται και έχουν, ως κεντρικό αφήγημα, την κατάργηση, κάθε μορφής φορολογίας, είτε αυτή είναι οι κλασικοί φόροι (άμεσοι, ή έμμεσοι), αλλά και κάθε άλλου είδους εισπρακτικά μέτρα, από τον πληθυσμό της χώρας, στα οποία προβαίνει το κράτος (ασφαλιστικές εισφορές, τέλη, παράβολα κλπ) και οποιαδήποτε άλλη μορφή κρατικών εσόδων προερχόμενων, από τους πολίτες της χώρας και τους κατοίκους της και την αντικατάσταση της φορολογίας των πολιτών και της κοινωνίας, από την νομισματοκοπή, την οποία ασκεί κάθε ένα πραγματικό κράτος, δημιουργώντας και ελέγχοντας την κοπή και την κυκλοφορία του εθνικού νομίσματος και την χρηματοδότηση, μέσω αυτής της διαδικασίας, των υπολογιζόμενων και των πραγματοποιημένων, κατά έτος, κρατικών αναγκών. 

Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία είναι απαραίτητο να αποσυρθεί, από την ευρωζώνη και το ευρώ και να επανέλθει, σε ένα εθνικό νόμισμα, προκειμένου να μπορέσει να ασκηθεί η κατάλληλη δημοσιονομική πολιτική, που απορρέει, από την χρήση της κοπής του εθνικού νομίσματος, από το κράτος και την χρησιμοποίηση ενός μέρους του κυκλοφορούντος χρήματος, για την χρηματοδότηση των κρατικών αναγκών, χρηματοδοτώντας τα κρατικά έσοδα, που θα εξυπηρετήσουν αυτές τις ανάγκες (δηλαδή τις κρατικές δαπάνες). 

Κατά τα άλλα, βέβαια, είναι απαραίτητο να παροτρύνω τους αναγνώστες να παρακολουθήσουν, οπωσδήποτε, το αρχικό βίντεο, στο παρόν δημοσίευμα, προκειμένου να δουν την ευρύτερη εικόνα αυτού που, εδώ, παρουσιάζω.

Το παρόν κείμενο περιορίζεται και κινείται, κυρίως, μέσα από την παρουσίαση και την διαχείρηση των συγκεκριμένων οικονομικών μεγεθών της. ως προς την ασκούμενη φορολογική πολιτική, από την παρούσα κυβέρνηση, όπως και από τις παρελθούσες κυβερνήσεις, ήδη, από την έναρξη της ελληνικής κρατικής χρεοκοπίας του Απριλίου του 2010. 

Στο βίντεο, κάνω πολλά βήματα περισσότερα. Είμαι αναλυτικός, στην παρουσίαση των στοιχείων και ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο το αναγνωστικό κοινό να παρακολουθήσει αυτό το αρχικό βίντεο, διότι, εκεί, παρουσιάζω τις ευρύτερες διαστάσεις αυτής της φορολογικής πολιτικής, που χαρακτηρίζεται από έναν έντονο κρατικιστικό χαρακτήρα και αναφέρομαι, στις ανατρεπτικές ριζοσπαστικές λύσεις, όσον αφορά την κατάργηση της φορολογίας, ως βασικής πηγής των κρατικών εσόδων.

Πραγματικά, έχει μεγάλο ενδιαφέρον.