10/2025. Ο πόλεμος, στην Ουκρανία, η κρίση στις σχέσεις, με την ναυτική πολιορκία των ΗΠΑ, στην Βενεζουέλα και οι αλληλοεκβιασμοί, ανάμεσα, στο Κρεμλίνο και την Ουάσινγκτων. (Η ρωσική ατζέντα, για την αναδιαμόρφωση του ευρωπαϊκού συστήματος ασφαλείας, που τέθηκε, επί τάπητος, τον Δεκέμβριο του 2021 και απορρίφθηκε, από το NATO, παραμένει ανοικτή και προς συζήτηση).

 

Ο ουκρανικός πόλεμος, αυτός ο ιδιότυπος ρωσικός εμφύλιος πόλεμος, που εξελίσσεται, στα ουκρανικά μέτωπα, απασχολεί το σημερινό δημοσίευμα και το, παραπάνω, βίντεο, που τράβηξα, χθες (5/10/2025) και το οποίο είναι χρήσιμο να το παρακολουθήσει το αναγνωστικό κοινό, προκειμένου να γνωρίσει το παρασκήνιο των γεωπολιτικών εξελίξεων, που εκτυλίσσονται, σε σχέση με τον πόλεμο, στην Ουκρανία, ο οποίος, αυτή την φορά, συνδυάζεται με τις επαπειλούμενες ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, οι οποίες εμπλέκουν τον ουκρανικό πόλεμο, με την κρίση, ανάμεσα στην Ουάσιγκτων και την Βενεζουέλα, μια κρίση η οποία είναι αναπόσπαστο τμήμα της ευρύτερης αντιπαράθεσης των δύο υπερδυνάμεων, δηλαδή των ΗΠΑ και της Ρωσίας. 

Η, επιφανειακώς, αιφνίδια αντιπαράθεση, ανάμεσα, στην Ουάσιγκτων και το Καράκας, η οποία εκφράζεται, με την ναυτική πολιορκία της Βενεζουέλας, από το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό, εδώ και αρκετές ημέρες, δεν αποτελεί ιδιοτροπία, ούτε οφείλεται, στην ιδιοσυγκρασία του Αμερικανού προέδρου Donald Trump. Αποτελεί μία ενέργεια, η οποία οφείλεται, στις προχωρημένες συζητήσεις, ανάμεσα στην Βενεζουέλα και την Ρωσία, οι οποίες έχουν, ως ατζέντα, τον σχεδιασμό του Κρεμλίνου, για την εγκατάσταση ρωσικών πυρηνικών όπλων, το σε αυτήν την χώρα της λατινικής Αμερικής, ως έναν πολύτιμο αντιπερισπασμό, στον πόλεμο, της Ουκρανίας που έχει ξεσπάσει, μετά την πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ και της Δύσης ευρύτερα να αποσπάσουν και να καταφέρουν να εντάξουν το Κίεβο, στην δυτική σφαίρα επιρροής και την ένταξη της  Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και στην “Ευρωπαϊκή Ένωση”, με απώτερο στόχο, βέβαια, την ολοκλήρωση της περικύκλωσης της Ρωσίας, από τα νατοϊκά οπλικά συστήματα, που σκοπεύουν να εγκαταστήσουν, στα ουκρανικά εδάφη, προκειμένου να έχουν την  δυνατότητα να εξουδετερώσουν το πυρηνικό οπλοστάσιο του Κρεμλίνου. 

Αυτή είναι η αιτία, που ξέσπασε ο ρωσοουκρανικός πόλεμος και ως αντίδραση, η Μόσχα έχει έλθει. σε επαφή, με το καθεστώς του  Nicolas Maduro, στην Βενεζουέλα, προκειμένου να επιτύχει έναν έμπρακτο αντιπερισπασμό, με την εγκατάσταση ρωσικών πυρηνικών οπλικών συστημάτων, στην, πίσω, αυλή της Ουάσιγκτων, στην λατινική Αμερική πυρηνικών ρωσικών πυρηνικών συστημάτων και την παροχή εγγυήσεων αμυντικής κάλυψης της Βενεζουέλας από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, σε αντάλλαγμα της ολοκλήρωσης μιας συμφωνίας για αμυντική συνεργασία ανάμεσα, στο Κρεμλίνο και το Καράκας, στις συζητήσεις, που έχουν αρχίσει, εδώ και αρκετό καιρό, προκειμένου να ολοκληρωθεί μία τέτοιου είδους αμυντική συνεργασία. 

Φυσικά, η Ουάσινγκτων δεν έμεινε απληροφόρητη, για, αυτού του είδους, τις συνομιλίες, ανάμεσα στο Καράκας και την Μόσχα και με δεδομένο το γεγονός ότι η αμερικανική ηγεσία φοβάται μία, τέτοιου είδους, συνεργασία, ανάμεσα στην Ρωσία και την Βενεζουέλα, έχει αναπτύξει, ανοικτά των ακτών της χώρας αυτής, τον αμερικανικό στόλο, με προφανή στόχο την απειλή, για την κήρυξη ενός πολέμου ο οποίος θα συνδυαστεί, πιθανότατα και με μια απόβαση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, στα βενεζουελικά εδάφη, που, στην παρούσα φάση, βέβαια, είναι μία απόμακρη πιθανότητα, αλλά είναι σαφείς οι προθέσεις της Ουάσινγκτων, η οποία θέλει και προσπαθεί να σταματήσουν αυτές οι συζητήσεις, ανάμεσα στην Ρωσία και την Βενεζουέλα, για την εγκατάσταση ρωσικών πυρηνικών όπλων, στην λατινοαμερικάνικη χώρα. 

Δεν είναι δεδομένο, βέβαια, ότι η Μόσχα εννοεί, στην πραγματικότητα, να εγκαταστήσει, με κάθε τρόπο, πυρηνικά όπλα, στα εδάφη της Βενεζουέλας, αλλά οι συζητήσεις, που γίνονται, για μια τέτοια ολοκληρωμένη συμφωνία, ανάμεσα στα δύο κράτη, πιθανότατα, χρησιμοποιούνται, ως ένας αντιπερισπασμός του Κρεμλίνου, σε άμεση σχέση, με την εξέλιξη του πολέμου, στην Ουκρανία, καθώς η Μόσχα επιθυμεί την πλήρη απόσυρση οποιασδήποτε μορφής υποστήριξη των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, από την Ουάσινγκτων. 

Κατά την γνώμη μου, αυτή είναι η πρωταρχική στόχευση της Μόσχας, όσον αφορά τις υποτιθέμενες, ως μυστικές, συζητήσεις, με το καθεστώς της Βενεζουέλας, για την εγκατάσταση ρωσικών πυρηνικών όπλων, στην χώρα αυτή. Δηλαδή το Κρεμλίνο επιθυμεί οι ευρωπαϊκές νατοϊκές ευρωπαϊκές χώρες να μείνουν μόνες, στην υποστήριξη τους, στο ουκρανικό καθεστώς, το οποίο ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η ρωσική ηγεσία αναμένουν ότι θα πάψει να υπάρχει, με την αναμενόμενη, εντός του 2026, κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας, στα εκτεταμένα μέτωπα του πολέμου.

Έτσι εξηγείται και ο αμερικανικός αντιπερισπασμός, με την απειλή της έμμεσης, μέσω των ευρωπαϊκών νατοϊκών κρατών, χορήγησης των πυραύλων μακρού βεληνεκούς Tomahawk, στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, ώστε αυτές να μπορούν να κτυπήσουν, βαθιά, μέσα στα ρωσικά εδάφη, καθιστώντας τον πόλεμο, στην Ουκρανία, ακόμη πιο επικίνδυνο και αιματηρό (λέγεται ότι, οι ουκρανικές απώλειες, στο στρατιωτικό προσωπικό, φθάνουν, στους 1.720.000 - μόνο - νεκρούς και σε 400.000 λιποτάκτες, χωρίς να υπολογίζονται οι τραυματίες, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των αγνοουμένων), από ό,τι είναι, έως τώρα, δεδομένου ότι, σε μια τέτοια πιθανή χρήση αυτών των πυραυλικών συστημάτων, από το καθεστώς του Κιέβου θα οδηγήσει την Μόσχα, σε πολεμικά κτυπήματα ανταπόδοσης, τα οποία θα είναι πρωτοφανή και απολύτως, καταστροφικά. 

Και φυσικά οι πύραυλοι Tomahawk δεν πρόκειται να αλλάξουν την ροή του πολέμου, με δεδομένη την επικράτηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, αργότερα, ή γρηγορότερα. Αλλά στην παρούσα φάση, οι, εκατέρωθεν αλληλοεκβιασμοί, ανάμεσα, στην Ουάσινγκτων και το Κρεμλίνο παραμένουν εκκρεμείς, όσο δεν έχουν πρακτικό αποτέλεσμα. 

Και έχω την ελπίδα ότι δεν πρόκειται να έχουν πρακτικό αποτέλεσμα, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι η Ουάσινγκτων έχει αποδεχθεί την ήττα της Δύσης, στον πόλεμο, που διεξάγεται στην Ουκρανία. Απλώς, αυτό που μένει, είναι να δούμε, αν, κατά πόσο και τί μπορεί να περισωθεί, για την Δύση, όταν ο πόλεμος αυτός τελειώσει, διότι το τέλος του πολέμου, στην Ουκρανία, δεν σημαίνει ότι η ρωσική ατζέντα, που τέθηκε, ενώπιον του ΝΑΤΟ, τον Δεκέμβριο του 2021 και απορρίφθηκε, έχει βγει, από το τραπέζι και έχει τεθεί, στην άκρη, από την Μόσχα η, οποία απαιτεί την αναμόρφωση της διαταραγμένης ισορροπίας δυνάμεων, στον ευρωπαϊκό χώρο, όσον αφορά τα ζητήματα ασφαλείας, μετά την αυτοδιάλυση της “Σοβιετικής Ένωσης”. 

Αυτή η ατζέντα παραμένει, ανοικτή και προς διαπραγμάτευση, την οποία η Δύση δεν μπορεί να αποφύγει και η Ουάσινγκτων είναι διατεθειμένη να συζητήσει.

Ως εκ τούτου, έχουν πολλά να δούνε τα μάτια μας.