10/2025 : Ανυπέρβλητο πρόβλημα ηγεσίας αντιμετωπίζει το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Τα εμφανιζόμενα, ως “νέα”, πολιτικά κόμματα, δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα της καθημερινής διαχείρισης της κοινωνίας, από το μνημονιακό κομματικό σύστημα. Αντίθετα, θα το επιτείνουν. Η, ήδη, υπάρχουσα διαχειριστική αδυναμία, ήλθε, για να μείνει. (Άγνωστο πόσο).

Το ανυπέρβλητο πρόβλημα ηγεσίας, ενώπιον του οποίου βρίσκεται η εντόπια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, με απασχολεί, στο σημερινό δημοσίευμα, όπως και στο, παραπάνω, χθεσινό (25/10/2025) βίντεο, το οποίο είναι χρήσιμο να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες. 

Η τεράστια ρευστότητα, που επικρατεί, στο, καθαρά, διαχειριστικό πεδίο, όσον αφορά την ελληνική κοινωνία και όπως παρουσιάζεται, μέσα από την διαλυτική κατάσταση, που επικρατεί, στο κατεστημένο κομματικό σύστημα της χώρας, δεν φαίνεται να έχει κάποια σοβαρή και διατηρήσιμη απάντηση, παρά την διαφαινόμενη συγκρότηση - υποτίθεται - νέων πολιτικών κομμάτων από τον Αλέξη Τσίπρα τον Αντώνη Σαμαρά και πιθανώς, από την Μαρία Καρυστιανού, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, από υπάρχουσα κατάσταση μπορούν να προκύψουν δεδομένα, τα οποία αυτήν την στιγμή δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε.

Τα, παραπάνω, παρουσιαζόμενα δημοσκοπικά στοιχεία της “Metron Analysis”, για τον Οκτώβριο του 2025, καταγράφουν το στοιχειώδες γεγονός ότι οι Έλληνες δεν έχουν την παραμικρή προσδοκία να δουν να καλυτερεύει η ζωή τους και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών υποδεικνύει, με εκκωφαντικό τρόπο, το αδιέξοδο και το μέγεθος της κρίσης, που διαπερνά την κοινωνία μας, αλλά και την σταθερή αδυναμία του κατεστημένου πολιτικού κόσμου και της εντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας, να αναλάβουν ουσιαστικές πρωτοβουλίες, για την ανατροπή των υπαρχόντων δεδομένων, όσον αφορά την καθημερινή διακυβέρνηση και την τρέχουσα διαχείριση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων. 

Αυτό συμβαίνει επειδή, απλούστατα, δεν είναι διαχειρίσιμα - για άγνωστο χρόνο, όσον αφορά το μέλλον -, αυτά τα κοινωνικά προβλήματα. 

Αυτά είναι τα αδιέξοδα των μνημονιακών πολιτικών, που εξακολουθούν και θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται, ακατάπαυστα, από την εποχή της ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας, τον Απρίλιο του 2010. 

Η κοινωνία οδηγείται, στο να βαδίζει, στραβά. 

Αλλά, ούτε και τα όποια “νέα” κόμματα πρόκειται να δώσουν λύση, σε αυτό το διαχειριστικό πρακτικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Αντιθέτως· θα το επιτείνουν.

Τα στοιχεία είναι σαφή και συγκεκριμένα, έτσι, όπως παρουσιάζονται και τα λόγια περιττεύουν, μπροστά στην διαμορφωμένη κατάσταση, ενώπιον της οποίας βρίσκεται η ελληνική κοινωνία.

Η συγκεκριμένες περιπτώσεις, πρωτίστως, του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και αυτή του Αντώνη Σαμαρά, καταγράφονται, ως, εξαιρετικά, ισχνές, όσον αφορά την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας. 

Και αυτό είναι κάτι, το οποίο καθίσταται εμφανές. Δεν αναδομείται το κατεστημένο ελληνικό κομματικό και πολιτικό σύστημα, με τα παλιά υλικά που οδήγησαν, την κοινωνία, σε αυτά τα αδιέξοδα. Και αυτό αφορά και τους δύο, τέως, πρωθυπουργούς. 

Έτσι, η ελληνική κοινωνία, παρά τις όποιες βραχυπρόθεσμες αναλαμπές, θα συνεχίσει να βαδίζει μέσα στα αδιέξοδα της. 

Δυστυχώς…