1929 - 1932 Ο Λέων Τρότσκυ, στην Πρίγκηπο, παρακολουθείται, από την τουρκική MAH/MIT και την σταλινική ГПУ (ОГПУ), περνάει, από τον Πειραιά, το 1932 και δολοφονείται, στις 21 - 8 - 1940, από την НКВД. 10 - 7 - 2025 ο Marx είναι ασυμβίβαστος, με την «ελεύθερη δημοκρατική βασική τάξη», λέει γερμανικό δικαστήριο. (Μπούρδες). 17 - 8 - 2025. Χακαρισμένα έγγραφα του ουκρανικού Γενικού Επιτελείου Ε. Δ. αναφέρουν ότι 43 χώρες δίνουν όπλα, στην Ουκρανία. 14ος - 13ος αιώνες πΧ. Το φορτίο του ναυαγίου του Αντίφιλου (Kaş), 1ος αιώνας μΧ. Το “αίθριο της οικίας του Πρίγκηπα”. 15ος αιώνας - 2025 το Παράλιο Άστρος, 1863 Η τριμελής επιτροπή, που κάλεσε τον Όθωνα, 1865 Το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αθήνα (1897 - 2007). 1908. Ο Β. Ι. Λένιν, στο Capri της Ιταλίας, Η Θεσσαλονίκη (1917 - 1928), 1930 ο Ιωσήφ Στάλιν, 1941 οι Γερμανοί εισβολείς, στην Ελλάδα, 21 - 8 - 1968, η εισβολή του “Συμφώνου της Βαρσοβίας”, στην Τσεχοσλοβακία, 1969 ο στρατάρχης Γκιόργκι Ζούκωφ, 2021 Ελβετία. Ο υπολογισμός του αριθμού “π”. 2025. Κωνσταντινούπολη. Ο τοίχος, από την ρωμαϊκή, έως την τουρκική περίοδο και μετέπειτα (172).

Αυγούστου 22, 2025

1926 - 1932. Ο Λέων Τρότσκυ και η συνεργασία της MAH (της προκατόχου της τουρκικής ΜΙΤ), με την σταλινική ГПУ (ОГПУ).

Ένα έγγραφο, μόλις, 400 λέξεων, είναι αρκετά αποκαλυπτικό, για την στενή συνεργασία, ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, του Κεμάλ Ατατούρκ, και της “Σοβιετικής Ενωσης”, του Στάλιν, με στόχο τον εξόριστο Λέον Τρότσκυ. Το γεγονός αυτής της συνεργασίας ήταν γνωστό, στο περιβάλλον του Τρότσκυ και είχε καταγγελθεί, αλλά τεκμηριώνεται, σήμερα, με τον πλέον επίσημο τρόπο. Oγδονταπέντε χρόνια, μετά, η δολοφονία του Λέοντα Τρότσκυ, στις 20 Αυγούστου 1940, στο Μεξικό, από πράκτορες του Στάλιν, φαίνεται να παραμένει ένα θέμα ανοιχτό, όχι, μόνο, για την πολιτική σημασία αυτής της πράξης, αλλά και από το γεγονός ότι νέα στοιχεία έρχονται, στο φως και αποκαλύπτουν άγνωστες πλευρές αυτής της εγκληματικής ενέργειας. Το πιο πρόσφατο ντοκουμέντο, που αναζωπύρωσε την συζήτηση, είναι μια απόρρητη έκθεση των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, που χρονολογείται, από το 1932, αλλά αποχαρακτηρίστηκε, τώρα, τον Φεβρουάριο αυτής της χρονιάς. Ηταν, όταν ο Εθνικός Οργανισμός Πληροφοριών (MΙT) της Τουρκίας, στον επίσημο ιστότοπό του και στην κατηγορία «Ντοκουμέντα» πρόσθεσε έναν ξεχωριστό φάκελο, με τίτλο «Ειδική Συλλογή». Σε αυτόν τον φάκελο, έβαλε 17 απόρρητα έγγραφα, που διατρέχουν την πορεία των 100 χρόνων ιστορίας της υπηρεσίας. Στην «Ειδική Συλλογή», βρίσκεται και το έγγραφο, που μας ενδιαφέρει. Έχει ημερομηνία 16 Ιανουαρίου 1932 και υπογράφεται, από τον Αζίζ Χουντάι Μπέη, περιφερειακό αρχηγό της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (MAH) της Κωνσταντινούπολης, του προκατόχου της σημερινής MΙT. Το έγγραφο, μόλις 400 λέξεων, είναι αρκετά αποκαλυπτικό, για την στενή συνεργασία, ανάμεσα, στις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, του Κεμάλ Ατατούρκ και της “Σοβιετικής Ενωσης”, του Στάλιν, με στόχο τον εξόριστο Λέοντα Τρότσκυ. Την εποχή εκείνη, 1929-1933, ο μπολσεβίκος ηγέτης είχε βρει καταφύγιο, στην νήσο Πρίγκηπο, μετά την απέλασή του, από την “ΕΣΣΔ”. Το γεγονός αυτής της συνεργασίας ήταν γνωστό, στο περιβάλλον του Τρότσκυ και είχε καταγγελθεί, αλλά τεκμηριώνεται, σήμερα, με τον πλέον επίσημο τρόπο.

«Οι πράκτορες του Στάλιν, αν και έχουν περάσει τρία χρόνια, από την άφιξη του Λ. Τρότσκυ, στην Κωνσταντινούπολη (12 Φεβρουαρίου 1929), έχουν ελάχιστη πληροφόρηση, για τις κινήσεις του, μέσω του δικού τους δικτύου. Γι’ αυτό καταφεύγουν, στις υπηρεσίες του τουρκικού κράτους. Αυτό, που τους ενδιαφέρει, όπως αναφέρει ο Αζίζ Χουντάι Μπέη, είναι : ποιος τον πλησιάζει, πού πάει και ποιους συναντά, τί δουλειά κάνει, στο σπίτι και με ποιον επικοινωνεί». Για το σταλινικό καθεστώς, σηματοδοτεί το ξεκίνημα της δημιουργίας του διεθνούς δικτύου της παρακολούθησης του Λ. Τρότσκι, από πράκτορες της Γκεπεού, που κατέληξε, 8 χρόνια αργότερα, στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας, τον Ραμόν Μερκαντέρ. Αυτόν, που, με μια ορειβατική σκαπάνη, συνέθλιψε το κρανίο του Τρότσκυ, στο τελευταίο καταφύγιό του, στο Κογιοακάν. Είχε προηγηθεί, βέβαια, η δολοφονία των πιο στενών συνεργατών του, ανάμεσα, στους οποίους οι Έρβιν Βολφ και Ρούντολφ Κλέμεντ, αλλά και ο γιος του, Λεόν Σεντώφ, καταφέροντας, με αυτό τον βίαιο τρόπο, ένα ισχυρό πλήγμα, στον ηγετικό πυρήνα της νεοσύστατης 4ης Διεθνούς, παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιπλέον, όμως, το αποχαρακτηρισμένο έγγραφο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για την ιστορία του επαναστατικού κινήματος, στην Ελλάδα. Το έγγραφο επικεντρώνεται, στις «συναλλαγές» ενός Αρμένιου μεταφραστή, συνεργάτη της ΜΙΤ, το όνομα του οποίου δεν αποκαλύπτεται και ενός “Σοβιετικού” πολίτη, με το όνομα Νταβράντωφ, προφανώς, ψευδώνυμο, που οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες έχουν καταχωρίσει, ως πράκτορα της Γκεπεού. Αντικείμενο της συνεργασίας είναι η παρακολούθηση των δραστηριοτήτων του Τρότσκυ, που μετά, από μια σύντομη παραμονή, στην Κωνσταντινούπολη, έχει εγκατασταθεί, στην Πρίγκηπο. Εκεί, βρίσκεται, υπό στενή παρακολούθηση-φύλαξη, από την τουρκική αστυνομία. Η συνεργασία Τουρκίας - “ΕΣΣΔ”, σε αστυνομικό επίπεδο, στηρίζεται, στην ανάπτυξη, εκείνη την περίοδο, στενών διακρατικών σχέσεων. Στις 17 Δεκεμβρίου 1929 υπογράφηκε η ανανέωση, για, ακόμη δύο χρόνια, ενός συμφώνου μη επίθεσης, ακολούθησε η ανταλλαγή επισκέψεων αξιωματούχων, ενώ οι εφημερίδες των δύο χωρών υμνούσαν τις καλές τους σχέσεις. Οι πράκτορες του Στάλιν, αν και έχουν περάσει τρία χρόνια, από την άφιξη του Λ. Τρότσκυ, στην Κωνσταντινούπολη (12 Φεβρουαρίου 1929), έχουν ελάχιστη πληροφόρηση, για τις κινήσεις του, μέσω του δικού τους δικτύου. Γι’ αυτό καταφεύγουν, στις υπηρεσίες του τουρκικού κράτους. Αυτό, που τους ενδιαφέρει, όπως αναφέρει ο Αζίζ Χουντάι Μπέη, είναι : ποιος τον πλησιάζει, πού πάει και ποιούς συναντά, τί δουλειά κάνει, στο σπίτι και με ποιόν επικοινωνεί. Μέσω των δικών τους πηγών, γνωρίζουν, για παράδειγμα, πως «θα υπάρξουν κάποιες προσεγγίσεις, από το Ηνωμένο Βασίλειο, για συνάντηση, με τον Τρότσκυ», αλλά δεν γνωρίζουν ονόματα. Γι’ αυτό, ζητάνε, από τις τουρκικές αρχές να μάθουν την ταυτότητά των επισκεπτών και τον λόγο της επίσκεψης τους. Φαίνεται πως τα μέτρα ασφάλειας, που τηρούσε ο ιδρυτής του Κόκκινου Στρατού, απέδιδαν καρπούς. Εχουμε μια περιγραφή αυτών των μέτρων, από την ηθοποιό Νίτσα Βιτσώρη-Τσαγανέα, κατά την επίσκεψη του αρχειομαρξιστή ηγέτη Γιώργου Βιτσώρη, στον Τρότσκυ, την άνοιξη του 1932 και πώς κατάφεραν να μπουν, στο σπίτι του, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, από κανέναν. Άλλωστε, η επιλογή του σπιτιού, για την διαμονή του Τρότσκυ, στο συγκεκριμένο νησί, δεν ήταν τυχαία. Η πλειονότητα των κατοίκων του ήσαν Ελληνες. Ελληνας ήταν ο μάγειρας, αλλά και η καθαρίστρια, που πήγαινε, καθημερινά, στο σπίτι. Ελληνας και ο νεαρός ψαράς Χαράλαμπος Νταβούλας, με τον οποίο πήγαινε, πολύ συχνά, για ψάρεμα. Με αυτό τον τρόπο, ο Τρότσκυ είχε ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο να φυτέψουν οι τουρκικές αρχές κάποιον δικό τους άνθρωπο, μέσα στο σπίτι. Η παρουσία των Τούρκων αστυνομικών, φανερών, ή μυστικών, περιοριζόταν, στο εξωτερικό του σπιτιού. Η τουρκική πλευρά, μέσω της συνεργασίας, με τον πράκτορα Νταβράντωφ, επεδίωκε να αντλήσει πληροφορίες, για το δίκτυο των σταλινικών πρακτόρων. «Με αυτή την στρατηγική, θα είναι δυνατό να μάθουμε, για μερικούς, από τους άνδρες του Νταβράντωφ και τους στόχους τους», αναφέρει, χαρακτηριστικά, ο Αζίζ Χιουντάι Μπέη. Και κλείνοντας την αναφορά, επανέρχεται, στο ίδιο θέμα : «Μέσω του πράκτορά μας, θα δώσουμε, στον Νταβράντωφ, κάποιες πληροφορίες, για τον Τρότσκυ. Τα χρήματα και οι οδηγίες, που δεν θα του δοθούν, θα αποτελέσουν την βάση, για την ανακάλυψη ενός νέου δικτύου». Ο Νταβράντωφ φαίνεται πως διέθετε πολλά χρήματα, για την επίτευξη των στόχων του. Η απόρρητη έκθεση περιλαμβάνει τα ονόματα δυο επισκεπτών του Τρότσκυ, την περίοδο εκείνη. Αλλά και τα δύο λαθεμένα, όπως μπορούμε να γνωρίζουμε, σήμερα, ενώ ελλιπείς, ή λαθεμένες, είναι και οι άλλες πληροφορίες, για τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο πρώτος, σύμφωνα με την έκθεση, είναι ο Οσιάς Ρόζεντζβαϊγκ, Γερμανός υπήκοος βρετανικής καταγωγής, που ισχυρίστηκε ότι ήταν δάσκαλος μουσικής. Ο άλλος, ο Ρεϊμόν Μουλινιέρ, Γάλλος πολίτης, που μιλούσε «άπταιστα τουρκικά και ελληνικά». Συμπληρώνουν πως «δεν έχει ακόμη, κατανοηθεί, γι’ αυτούς, ο λόγος της άφιξής τους και γιατί μένουν, στο σπίτι του Τρότσκυ». Στηριγμένοι, στα αρχεία του Τρότσκυ, κυρίως αυτά, που βρίσκονται, στο Άμστερνταμ, μπορούμε να γνωρίζουμε ποιοί ήσαν, πραγματικά, οι δύο επισκέπτες και ποιός ο λόγος της άφιξής τους, στην Τουρκία. Ο αναφερόμενος, ως «Οσιάς Ρόζεντζβαϊγκ», δεν είναι άλλος, από τον Oscar Rosenzweig, έναν από τους «κομήτες» του ελληνικού εργατικού κινήματος. Η βασική συνεισφορά του, σε αυτό, συνίσταται, στην επίτευξη της σύνδεσης της ελληνικής οργάνωσης «Αρχείο του Μαρξισμού», με την Αριστερή Αντιπολίτευση του Τρότσκυ στα τέλη της δεκαετίας του 1920 - αρχές της δεκαετίας του 1930.

Ο Όσκαρ γεννήθηκε, στην Αγγλία, αλλά έζησε, με την οικογένειά του, στην ηπειρωτική Ευρώπη. Ηταν ένας επιτυχημένος γλωσσολόγος και επαγγελματίας βιολιστής, συμμετέχοντας, σε τρίο, ή μικρές ορχήστρες. Της περίοδο 1912–1921, έζησε, στην Κωνσταντινούπολη, δίνοντας συναυλίες. Την διετία 1926-1927 βρέθηκε, στην Ελλάδα. Ηταν, τότε, 20 ετών. Στην Αθήνα, σύμφωνα, με τον αρχειομαρξιστή ηγέτη Λουκά Καστρίτη, εργαζόταν, ως βιολιστής και «εντάχθηκε, στην αρχειομαρξιστική οργάνωση, όταν γνωρίστηκε, με μέλη της αρχειομαρξιστικής παράταξης των γκαρσονιών». Αυτή ήταν η πρώτη του κομμουνιστική οργάνωση, λέει ο ίδιος και σε αυτήν, έμαθε τί σημαίνει κομμουνισμός και μαρξισμός. Από την Ελλάδα, αναχώρησε, για την Τσεχοσλοβακία, στις αρχές του 1928. Στην Πράγα, προσπάθησε να μάθει περισσότερα, για την Αριστερή Αντιπολίτευση του Τρότσκι. Κυρίως, ενημερωνόταν, διαβάζοντας γερμανικές αντιπολιτευτικές εφημερίδες και με την σειρά του, ενημέρωνε τους αρχειομαρξιστές, στην Ελλάδα. Στόχος του ήταν να φέρει, σε επαφή τους Ελληνες τροτσκιστές, με άλλες οργανώσεις. Αυτό κατάφερε να το κάνει, όταν μετακινήθηκε, στο Παρίσι. Εκεί, πραγματοποιήθηκε, τον Απρίλιο του 1930, η πρώτη διεθνής συνάντηση των οργανώσεων της Αριστερής Αντιπολίτευσης. Μετά το ιδρυτικό συνέδριο της ΚΟΜΛΕΑ (Κομμουνιστική Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας – Αρχειομαρξιστές) και την επίσημη αναγνώρισή της, ως το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης, ο Όσκαρ ορίστηκε, «προσωρινά», ως εκπρόσωπός της ΚΟΜΛΕΑ, στην Διεθνή Γραμματεία. Η θητεία του Όσκαρ κράτησε, από τις αρχές του 1931, ως τον Ιούνιο του 1932. Στο όνομα του Όσκαρ, δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα, στην Ελλάδα, τον Ιανουάριο του 1931, με αφορμή την «αποκάλυψη», από την αστυνομία του αρχειομαρξιστικού «κόκκινου σχολείου», στην Θεσσαλονίκη, την σύλληψη όλων των συμμετεχόντων, εκτός ενός, την δίκη και την καταδίκη τους. Αιτία, για τις αναφορές, στο όνομα του Όσκαρ, αποτέλεσε η κατάσχεση, από την Ασφάλεια, της αλληλογραφίας του, με μια, από τις συλληφθείσες, την Ωραιοζήλη Λεβή, με την οποία διατηρούσε ερωτική σχέση. Η Ωραιοζήλη Λεβή, κόρη του Λέοντα Λεβή, πλούσιου εργοστασιάρχη, στην Αθήνα, που «μεταβάλλεται, σε εργάτρια και προπαγανδίζει την πτωχολογιά» έδωσε τροφή, σε γαργαλιστικά δημοσιεύματα του αστικού Τύπου. Τέλη του 1931, την περίοδο, που συντάσσεται το ραπόρτο του Αζίζ Χουντάι Μπέη, ο Όσκαρ ζητά να συναντήσει τον Τρότσκυ, στην Τουρκία και να του δώσει εξηγήσεις, για πολιτικά ζητήματα, που αφορούν το εσωτερικό της Διεθνούς Γραμματείας, στο Παρίσι. Παράλληλα, προτείνει τον εαυτό του, για την θέση του γραμματέα του Τρότσκι, στην Πρίγκηπο. Υπήρξε μια ευγενική άρνηση της προσφοράς του, με την αιτιολογία ότι τα αυξημένα μέτρα ασφάλειας του Τρότσκυ επέβαλλαν την παρουσία άλλου. Στην θέση του, πήγε ο Γάλλος τροτσκιστής Ρεϊμόν Μολινιέ, ο οποίος, επιπλέον, γνώριζε τον χειρισμό των όπλων. Οι γραμματείς του Τρότσκυ, πέρα από την διεκπεραίωση της καθαρά γραμματειακής υποστήριξης, λειτουργούσαν και ως φρουροί του Ρώσου επαναστάτη. Το ταξίδι Όσκαρ, στην Πρίγκηπο, πραγματοποιήθηκε, τον Ιούλιο του 1932.

1921. Μόσχα. Ο Λένιν βγάζει λόγο, σε εργατική συγκέντρωση. Στην αυθεντική φωτογραφία, κάτω δεξιά, διακρίνεται, με στρατιωτική στολή ο Λέων Τρότσκυ, με στρατιωτική στολή. Στην πειραγμένη, κατά την σταλινική περίοδο, ίδια φωτογραφία, ο Λέων Τρότσκυ έχει αφαιρεθεί.

Ο δεύτερος επισκέπτης του Τρότσκυ, ο αναφερόμενος ως «Ρεϊμόν Μουλινιέρ», είναι ο Γάλλος Ρεϊμόν Μολινιέ, ένα, από τα σημαντικότερα στελέχη της Αριστερής Αντιπολίτευσης και σχετίζεται και αυτός, άμεσα, με την Ελλάδα. Η πληροφορία πως γνώριζε καλά ελληνικά και τουρκικά, είναι, εντελώς, λαθεμένη. Σίγουρα, οι Τούρκοι πράκτορες τον έχουν μπερδέψει, με τον Οσκαρ. Ο 25χρονος Ρ. Μολινιέ ήταν, από τους πρώτους, που έφτασαν, στην Κωνσταντινούπολη, αρχές Απριλίου του 1929, για να συναντήσει τον εξόριστο Τρότσκι. Παρέμεινε, εκεί, μέχρι αρχές Ιουλίου. Σε αυτόν, οφείλεται η πρόταση, για την εγκατάσταση του εξόριστου, στο ελληνικό περιβάλλον της Πριγκήπου, κάτι, που εκτίμησε, ιδιαίτερα, ο Τρότσκυ. «Χωρίς να ξέρει, ούτε μία λέξη τουρκικά, είχε βρει την βίλα του Ιζέτ Πασά, συζήτησε το ενοίκιο, με τον ιδιοκτήτη, οργάνωσε την μετακόμιση, ετοίμασε σχέδια, για να χρηματοδοτήσει, από το Παρίσι, την παρουσία αρκετών συνεργατών, στην Πρίγκηπο», γράφει ο Γάλλος ιστορικός Πιερό Μπρουέ. Επέστρεψε πολλές φορές, στην Πρίγκηπο, εκτελώντας χρέη γραμματέα : τον Αύγουστο του 1930, τον Ιανουάριο του 1931 και τον Ιανουάριο του 1932. Ο ίδιος, σε ένα άρθρο, στο πρώτο φύλλο του τροτσκιστικού περιοδικού «la Vérité», που κυκλοφόρησε, στις 15 Αυγούστου 1929, στο Παρίσι, γράφει, για το πρώτο ταξίδι, στην Κωνσταντινούπολη : «Από την αρχή, μού δόθηκε η δουλειά να κρατάω επαφή, με την Αθήνα, όπου διοργανωνόταν ένα Συνέδριο και να βάλω, στην ημερήσια διάταξη, θέματα, που μας απασχολούσαν, ιδιαίτερα, το θέμα του κόμματος. Πήγα, στην Ελλάδα, για να ασχοληθώ, με τον προσανατολισμό και τις αποφάσεις του συνεδρίου». Το συνέδριο, στο οποίο αναφέρεται ο Μολινιέ, ήταν η Συνδιάσκεψη της Αρχειομαρξιστικής οργάνωσης, που πραγματοποιήθηκε, από της 28 Σεπτεμβρίου, ως τις 2 Οκτωβρίου 1930, στην Αθήνα και η οποία κατέληξε, στην ιστορική απόφαση της ίδρυσης της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Μπολσεβίκων Λενινιστών Ελλάδας - Αρχειομαρξιστών (ΚΟΜΛΕΑ). Η παρουσία του Ρεϊμόν Μολινιέ, σε αυτήν, μαζί με τον Μιλ, αποτελούσε, ουσιαστικά, την επίσημη αναγνώριση της ΚΟΜΛΕΑ, ως του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης. Ο Μιλ, πραγματικό όνομα Πάβελ Οκούν, ήταν Εβραίος, από την νότια Ουκρανία. Ζούσε, σαν πρόσφυγας, στις Βρυξέλες και εμφανιζόταν, ως συμπαθών της Αριστερής Αντιπολίτευσης. Τον Δεκέμβριο του 1930, τον έφερε, στο Παρίσι, ο Μολινιέ και δραστηριοποιήθηκε, ως επαγγελματικό στέλεχος της Δ.Γ. Το 1932, όταν αποκαλύφθηκε, από τον Λ. Τρότσκυ, ο ρόλος του, ως πράκτορα του Στάλιν, επέστρεψε, στην Ουκρανία. Μυστήριο αποτελεί μία παράγραφος, στο έγγραφο των τούρκικων μυστικών υπηρεσιών, του 1932, η οποία φαίνεται να μην έχει άμεση σχέση, με την παρακολούθηση του Τρότσκι αν και εμφανίζεται εμβόλιμη, στην όλη αφήγηση. Ο Αζίζ Χουντάι Μπέη γράφει ότι ο πράκτορας της Γκεπεού, Νταβράντωφ δίνει την πληροφορία, η οποία ελέγχεται, ως αληθινή, πως «η Αρσακούχι, σύζυγος ενός ιδιοκτήτη αποθήκης άνθρακα, στο Φιντικλί, έχει προσκληθεί, στην Ελλάδα, από τον Σαβερδιάν, προκειμένου να δουλέψει, για λογαριασμό του». Πληροφορίες έχουμε, μόνο, για τον Σαβερδιάν. Γνωρίζουμε πως το πλήρες όνομά του ήταν Daniel (Danush) Aleksandrovich Shahverdiyan. Ξεκίνησε, ως Αρμένιος μπολσεβίκος επαναστάτης. Τα βιογραφικά του αναφέρουν πως, την περίοδο 1922-1923, διετέλεσε Λαϊκός Επίτροπος Δικαιοσύνης της Αρμενικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας και Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων. Στην συνέχεια, όμως, τον βρίσκουμε εκπρόσωπο του Ερυθρού Σταυρού της Αρμενικής ΣΣΔ, στην Αγγλία, την Γερμανία και στο Βέλγιο, τα έτη 1928-1929 και από το 1928, στο Λαϊκό Επιμελητήριο Εξωτερικού Εμπορίου της ΕΣΣΔ. Τον βρίσκουμε, επίσης, να έχει ενεργό ρόλο, στον επαναπατρισμό των Αρμενίων. Σε ένα δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Son Posta της περιόδου, που μας απασχολεί (8 Νοεμβρίου 1931), που έχει τίτλο : «Οι, εδώ, Αρμένιοι δεν θέλουν να φύγουν», βλέπουμε να βρίσκεται, στην Τουρκία, «με σκοπό να στείλει τους, εδώ, Αρμενίους, στην Αρμενία», αλλά αυτοί αρνούνται. Και η εφημερίδα συμπληρώνει : «Χθες ο κ. Σαβερντιάν πήγε, στην Ελλάδα». Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την Τουρκία, υπήρχε μεγάλο κύμα επαναπατρισμού Αρμενίων για το οποίο ο «Ριζοσπάστης» έδινε μεγάλη δημοσιότητα. Δεν υπάρχουν πληροφορίες, για την σχέση του Σαβερδιάν, με τις μυστικές υπηρεσίες του Στάλιν, αν και οι υπηρεσίες του Ερυθρού Σταυρού, ή των οργανισμών εξωτερικού εμπορίου, ήσαν, πάντα, οι προνομιακοί χώροι κάλυψης μυστικών πρακτόρων. Πάντως, ο Αρμένιος της ιστορίας μας είχε άσχημο τέλος, καθώς εκτελέστηκε, τον Οκτώβριο του 1941, στην διάρκεια μεγάλων σταλινικών εκκαθαρίσεων στην Αρμενία και παρά τις προσπάθειες του Αναστάς Μικογιάν να τον σώσει. Για την κ. Αρσακούχι και την δράση της, στην Ελλάδα, μέχρι τώρα, δεν έχουμε καμία πληροφόρηση. Θα πρέπει να περιμένουμε τον αποχαρακτηρισμό και άλλων εγγράφων, από την τουρκική ΜΙΤ, που, ίσως, φωτίσουν και άλλες πτυχές αυτής της ιστορίας.

16/11/1932. Ο Λέων Τρότσκυ, στον Πειραιά.

“Την πρωίαν χθες (σ.σ. Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 1932) κατέπλευσεν, εις τον λιμένα του Πειραιώς, I το ιταλικόν ατμόπλοιον «Πράγα», του οποίου επέβαινεν ο Λεβ Τρότσκυ, μεταβαίνων από Κωνσταντινουπόλεως εις Νεάπολιν και εκείθεν εις Κοπεγχάγην, όπου θα παραμείνη επί μίαν εβδομάδα. Ο τέως επίτροπος επί των Στρατιωτικών των Σοβιέτ εταξείδευσεν υπό αυστηρόν ινκόγνιτο συνοδευόμενος υπό της συζύγου του και τριών σωματοφυλάκων του. Εις όλας τας αποπείρας των δημοσιογράφων όπως τον πλησιάσουν ο Τρότσκυ, ο οποίος σημειωτέον ταξιδεύει με τουρκικόν διαβατήριον και υπό το ψευδώνυμον Λέων Σεντάφ, αντέταξεν επίμονον άρνησιν να δεχθή οιονδήποτε. Ο κυβερνήτης του πλοίου εδήλωσεν ότι και ο ίδιος δεν είχε κατορθώση να ίδη τον τέως Ρώσσον επίτροπον. Καθ’ όλην την διάρκειαν του ταξειδίου παρέμεινε κλεισμένος εις τον πολυτελή κοιτώνα του φρουρούμενος εναλλάξ υπό των συνοδευόντων αυτόν σωματοφυλάκων, οι οποίοι κατ’ αρχάς εθεωρήθησαν ως υιοί του.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ», 17.11.1932, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ».

Εις την αποβάθραν του Πειραιώς, εγένοντο απόπειραι συγκεντρώσεως κομμουνιστών, φίλων του σημερινού καθεστώτος, προς αποδοκιμασίαν του Τρότσκυ, και φίλων του ιδίου προς έκφρασιν της αφοσιώσεώς των. Ο Τρότσκυ παρέμεινεν όμως εις τον κοιτώνα του χωρίς καν να εξέλθη εις την γέφυραν του πλοίου. Μόνον ολίγον μετά μεσημβρίαν η κ. Τρότσκυ εξήλθε και συνοδευομένη υπό δύο αστυνομικών με πολιτικήν ενδυμασίαν και ενός αστυφύλακος εν στολή επεσκέφθη την Ακρόπολιν. Εις τους πλησιάσαντας αυτήν εδήλωσεν ότι το ταξείδιόν των υπήρξεν εξαιρετικώς καλόν”.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ», 17/11/1932, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ».

Τα ανωτέρω περιλαμβάνονταν, σε άρθρο, που είχε δημοσιευτεί, στην τρίτη σελίδα της εφημερίδας «Ελεύθερον Βήμα» την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 1932. Ο τίτλος του εν λόγω δημοσιεύματος ήταν «Υπό αυστηρότατον ινκόγνιτο διήλθε χθες εκ Πειραιώς ο Λέων Τρότσκυ».

Ο Λέων Τρότσκυ υπήρξε ο επικεφαλής των μπολσεβίκων, που είχαν καταλάβει τα χειμερινά ανάκτορα, στην Πετρούπολη, στις 7 Νοεμβρίου (25 Οκτωβρίου με το παλαιό ημερολόγιο) 1917. Ο Τρότσκυ, ο οποίος είχε γεννηθεί στις 7 Νοεμβρίου (26 Οκτωβρίου με το παλαιό ημερολόγιο) 1879, απεβίωσε δολοφονηθείς στις 21 Αυγούστου 1940.

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ», 23.8.1940, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ».

Την είδηση του θανάτου του, που έκανε βεβαίως το γύρο του κόσμου, είχε αναγγείλει το «Ελεύθερον Βήμα» δύο ημέρες αργότερα, στο φύλλο της 23ης Αυγούστου 1940.

Ο Λέων Τρότσκυ, πέθανε, σε ηλικία 60 ετών, στην Πόλη του Μεξικού (εδώ μια ημέρα, πριν τον θάνατό του, στο νοσοκομείο). Ο δολοφόνος πράκτορας της НКВД, της υπηρεσίας πληροφοριών του Ιωσήφ Στάλιν, Ramón Mercader γνωστός ως Jacques Mornard γνωστός ως Frank Jacson γνωστός και ως Ramón Lopez, καταδικάστηκε, για την δολοφονία και φυλακίστηκε. Η κυβέρνηση του Fidel Castro καλωσόρισε τον Ramón Mercader, στην Κούβα, το 1960, μετά την αποφυλάκισή του. Ο Στάλιν απένειμε το Τάγμα Λένιν, στον δολοφόνο, το 1940. Το 1960, του απονεμήθηκε, επίσης, ο τίτλος του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Ramón Mercader πέθανε, στην Αβάνα το 1978.

10/7/2025. Γερμανία. Δικαστήριο του Αμβούργου, σε γραπτή απόφασή του επιβεβαίωσε την απόφασή του, υπέρ του μαρξιστικού κύκλου ιδεών «Masch», δηλώνοντας παράνομη την συμπερίληψή της, στην έκθεση, για την προστασία του Συντάγματος. Ωστόσο, το έκανε επειδή τα μέλη της δεν είχαν την «ενεργή μαχητική στάση», για να βλάψουν, πραγματικά, το Σύνταγμα. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Marx είναι ασυμβίβαστος, με την «ελεύθερη δημοκρατική βασική τάξη»*.

(*Η ελεύθερη δημοκρατική βασική τάξη, ή «freiheitliche demokratische Grundordnung», στα γερμανικά, είναι μια θεμελιώδης έννοια του Γερμανικού Συντάγματος (Grundgesetz), που ορίζει τις βασικές αρχές του γερμανικού κράτους. Δίνει έμφαση,στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την δημοκρατία, το κράτος δικαίου και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Αυτή η τάξη θεωρείται το θεμέλιο, πάνω στο οποίο είναι κτισμένο το γερμανικό κράτος και προστατεύεται, ενεργά, από όσους επιδιώκουν να την υπονομεύσουν.

Μπούρδες…

17/8/2025 Μερικοί κατάλογοι κρατών και οπλικών συστημάτων, που δόθηκαν, στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Αποτελούν προϊόν hacking (https://t.me/mash/42112), με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

43 χώρες τροφοδοτούν την Ουκρανία, με όπλα και πυρομαχικά, τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτές είναι οι προφανείς ΕΕ, ΗΠΑ, Καναδάς. Και οι, λιγότερο, προφανείς - το Κόσοβο, η Γεωργία, το Ισραήλ και άλλες. Ο μεγαλύτερος χορηγός είναι οι ΗΠΑ. Από το 2022, έχουν διαθέσει, περίπου, 360 άρματα μάχης, 630 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και οχήματα μάχης πεζικού και εκατοντάδες χιλιάδες πυρομαχικά πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς, στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Ακολουθεί η Γερμανία : περίπου, 100 Leopard 1A5, με πυρομαχικά και 18 Leopard 2. Συν αρκετά Bergepanzer BREM - αυτό είναι ένα όχημα επισκευής και ανάκτησης, που βασίζεται σε ένα άρμα μάχης. Υπάρχει, επίσης, η Πολωνία - έχουν δώσει έναν, ακόμη, απροσδιόριστο αριθμό οβίδων KTO Rosomak και AHS Krab. Συν, περίπου, 200 άρματα μάχης PT-91 Twardy. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι ποσότητες και τα ονόματα, είναι σε χαρτί. Στις αναφορές και τα έγγραφα, που αναφέρουν ότι χάκερ, από τις Killnet, Palach Pro, User Sec, Beregini, έκλεψαν (https://t.me/mash/67103), από τους υπολογιστές του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, ως αποτέλεσμα της πειρατείας. Είναι πιθανό ότι, μόνο, ένα μικρό μέρος αυτού που, θεωρητικά, μεταφέρθηκε, τελικά, στάλθηκε, στο μέτωπο. Τα υπόλοιπα διαγράφηκαν και ξεπλύθηκαν. Συνολικά, 43 χώρες συμμετείχαν, στην χορηγία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Αυτή είναι ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση + Αλβανία, Ισλανδία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Νορβηγία, Κοσσυφοπέδιο, ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Νέα Ζηλανδία, Γεωργία, Τουρκία και Ισραήλ. Η Σερβία δεν περιλαμβάνεται, στην λίστα, καθώς η Ουκρανία αγόρασε βλήματα πυροβολικού παραγωγής τους, μέσω τουλάχιστον τριών χωρών. Οι κυβερνο-χάκερς απέκτησαν, επίσης, πρόσβαση, στο σύστημα logistics του ΝΑΤΟ, που βασίζεται, στο SAP DBMS. Με πληροφορίες, σχετικά, με την ποσότητα εξοπλισμού και πυρομαχικών, στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς και την κατανομή τους, μεταξύ των μονάδων, σύμφωνα, με δεδομένα, που είναι ενημερωμένα, στις 17 Αυγούστου 2025.

14ος - 13ος αιώνες πΧ. Το φορτίο του ναυαγίου του Αντίφιλου (ή της Αντίφελλου), τουρκιστί, Kaş ή Antifli, 6 χιλιόμετρα, από το Καστελλόριζο. Πρόκειται για το αρχαιότερο ναυάγιο που έχει βρεθεί μέχρι τώρα καθώς χρονολογείται, στην εποχή του χαλκού.

Ανακαλύφθηκε, στις ακτές του Kaş, στον βυθό βραχώδους ακτής και προερχόταν, μάλλον, από την Φοινίκη - Χαναάν, με προορισμό, πιθανόν, την ηπειρωτική Ελλάδα. Το σκάφος πρέπει να είχε μήκος 15 μέτρων και πλάτους 5 μέτρων και ήταν ικανό να μεταφέρει βάρος, μέχρι 20 τόνους. Το κέλυφος και η καρίνα, από λιβανέζικο κέδρο, και τα εξαρτήματα, από δρύ, ενώ χρειάστηκαν 22.400 καταδύσεις, για να ανελκυθούν 17 τόνοι βάρους αντικειμένων.

1. 348 τάλαντα καθαρού χαλκού, σε τέσσερις σειρές 10 τόνοι.

2. 120 τάλαντα καθαρού κασσίτερου.

3. 24 κορμοί εβενου.

4. 14 δόντια ιπποπόταμου.

5. Κοσμήματα, από χρυσό, ασήμι, μπρούτζο, φαγεντιανή, ελεφαντόδοντο.

6. Τρία αγγεία, από αυγά στρουθοκαμήλου.

7. Μπαχαρικά κάρδαμο, κίμινο, σουμάκ, κολιανδρο.

8. 150 αμφορείς, με ρητίνη τερεβίνθου, προερχόμενη, από Χαναάν.

9. Εννέα κυπριακοί πίθοι, με ελαιόλαδο και ρόδια.

10. Γυαλικά τεσσάρων χρωμάτων, σκούρο μπλε, τυρκουάζ, μώβ, κίτρινο.

11. 70.000 χάντρες.

12. Κεχριμπάρι, από Βαλτική.

13. Φασκόμηλο, ελιές, αμύγδαλα, σταφύλια, σύκα.

14. Σφραγίδες, ξίφη, σπαθιά, τόξα, βέλη, που δηλώνει ότι οι άνθρωποι, στο κατάστρωμα ήσαν, καλά, οπλισμένοι, για την φύλαξή του ακριβού φορτίου.

15. 4 ζυγαριές, γεγονός, που υποδηλώνει ότι το πλοίο μετέφερε τέσσερις εμπόρους, τον καπετάνιο και τρεις ιδιώτες, δηλαδή.

16. Διάφορα αγγεία προσωπικής χρήσης.

Το πλοίο έκανε ένα συνηθισμένο εμπορικό ταξίδι, σε γνωστό θαλάσσιο δρόμο, γιατί, κοντά του, βρέθηκε και άλλο ναυάγιο Καρχηδονιακού εμπορικού πλοίου. Όλα ήσαν, άριστα, τοποθετημένα, με μαθηματική ακρίβεια, μόνο, που, στους 20 τόνους, που χωρούσε, στο πλοίο, είχαν φορτώσει, πάνω από 17 τόνους, μόνο, σε εμπόρευμα.

5ος αιώνας πΧ. Βόσπορος. Θραύσμα στήλης, με κορίτσια, που παίζουν, ίσως, διελκυστίνδα, και θεατές Η διελκυστίνδα είναι ένα αρχαίο παιχνίδι, που συναντάται και σήμερα.

460 πΧ - 450 πΧ. Ολυμπία. Η λεγόμενη Κλώστρια. Πρώιμη Κλασική. Χάλκινο Αγαλματίδιο Κοριτσιού, με Πέπλο και απλωμένα τα χέρια, σαν να κλώθει μαλλί.

350 πΧ - 340 πΧ. Αθήνα. Μαρμάρινο αναθηματικό ανάγλυφο αφιερωμένο, στην Κυβέλη από μια ένωση αττικών πλυντριών, ανδρών και γυναικών, που έπλεναν ρούχα, στον ποταμό Ιλισό, στην Αθήνα. Βρέθηκε, το 1759, στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

330 πΧ - 320 πΧ. Αχαρνές. «Πενθούσα Δούλη», ένα ταφικό άγαλμα, που βρέθηκε, σε έναν ταφικό περίβολο, στον αρχαίο Δήμο Αχαρνών, βόρεια της Αθήνας. Τέτοια αγάλματα πενθουσών μορφών, που, συχνά, απεικονίζουν υπηρέτες, τοποθετούνταν, συνήθως, στις γωνίες μνημειωδών ταφικών αναβαθμίδων, πλαισιώνοντας την ταφική δομή Το άγαλμα απεικονίζει μια καθιστή γυναικεία μορφή, ντυμένη, με σύγχρονη ενδυμασία σκλάβου, με το κεφάλι της να ακουμπά, στο ένα χέρι, σε μια χειρονομία, που υποδηλώνει βαθύ πένθος και θλίψη.

3ος αιώνας πΧ. Ελευσίνα. Το Βουλευτήριο ήταν, από τα σημαντικότερα κτίρια του ιερού. Βρίσκεται, ακριβώς, μέσα στο νότιο όριο του, ελαφρώς, παλαιότερου περιβόλου και μια επιγραφή αποκαλύπτει ότι κτίστηκε, για να λειτουργήσει, ως έδρα του συμβουλίου της Ελευσίνας. Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο, το Βουλευτήριο τροποποιήθηκε. Ολόκληρο το μήκος του κτιρίου μετατράπηκε, σε στοά. Μια κιονοστοιχία εκτεινόταν, σε όλο το μήκος των 34 μέτρων της αρχικής αίθουσας του συμβουλίου, με μια εσωτερική και εξωτερική σειρά κιόνων. Μερικά υπολείμματα κιόνων, από αυτήν την περιοχή, υποδηλώνουν ότι ήταν, από λευκό μάρμαρο, με ιωνικά κιονόκρανα. Το ημικυκλικό κεντρικό δωμάτιο μετατράπηκε, αργότερα, σε Ωδείο χτισμένο, από γκρι μάρμαρο. Στην βορειοανατολική γωνία του Βουλευτηρίου, υπήρχε ένα βάθρο, με μια προσαρτημένη λεκάνη νερού. Μια μεσαιωνική κατασκευή κτίστηκε, πάνω από το Βουλευτήριο καταστρέφοντας όλα εκτός από τα θεμέλια και τους, κάτω, τοίχους. Τα ορθογώνια θεμέλια του Βουλευτηρίου είναι ορατά, ιδιαίτερα, τα ημικυκλικά σκαλοπάτια του ωδείου της ρωμαϊκής εποχής. Το βαθμιδωτό βάθρο, οι ενεπίγραφες στήλες, τα θραύσματα κιόνων και διάσπαρτα αρχιτεκτονικά στοιχεία, από την Ρωμαϊκή περίοδο, παραμένουν, σε όλη την περιοχή.

3ος αιώνας πΧ. Ζεύγμα. Στην επαρχία Γκαζιαντέπ της Τουρκίας, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μία εκπληκτική συλλογή ψηφιδωτών, 2.200 ετών. στα ερείπια της αρχαίας ελληνικής πόλης.

1ος αιώνας μΧ. Πομπηία. Το “αίθριο της οικίας του Πρίγκηπα”.

15ος αιώνας μΧ. Παράλιο Άστρος. Σπίτι, στο Νησί, στην πρόσοψη του οποίου διακρίνονται οι μακρόστενες (τοξοθυρίδες) πολεμίστρες, που έπαιρναν τόξα.

1931. Δρομολόγιο Παράλιο Άστρος – Άστρος – Άγιος Ιωάννης.

19/8/2025. Παράλιο Άστρος. Η κεντρική παραλία.

Μάρτιος - Απρίλιος 1863. Αθήνα. Η τριμελής επιτροπή (καθήμενοι) και η συνοδεία τους (όρθιοι), που είχαν σταλεί, από την "Εν Αθήναις Β' των Ελλήνων Συνέλευσιν" για να προσφέρουν το στέμμα της Ελλάδος, στον νεαρό Δανό πρίγκιπα Χριστιανό- Γουλιέλμο-θΦερδινάνδο- Αδόλφο-Γεώργιο. Την αξία της φωτογραφίας εκτοξεύει ο, στο κέντρο, καθήμενος, που δεν είναι άλλος από τον μπουρλοτιέρη Κωνσταντή Κανάρη, σε μία από τις πολύ σπάνιες φωτογραφικές του απεικονίσεις. Για την ιστορία, οι είναι, εξ αριστερών : Καθιστοί τα μέλη της επιτροπής : Θρασύβουλος Ζαΐμης, Κωνσταντίνος Κανάρης, Δημήτριος Γρίβας. Όρθιοι, τα μέλη της ακολουθίας : Ι. Μόλλας, Δ. Βρατσάνος, Π. Σταύρος, Τ. Φιλήμων, Σπ. Σκουζές.

1865. Αθήνα. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αρχικά, απέβλεπε, στην ενότητα του Ελληνισμού και στην οργάνωση του νέου κράτους, σύμφωνα, με δυτικά πρότυπα. Προορισμός του ανωτάτου ιδρύματος ήταν η μεταλαμπάδευση των φώτων, από την Δύση, στην Ανατολή. Αργότερα, οι φοιτητές, στα χρόνια 1848 και 1859 θα εκφράσουν τους πολιτικούς προσανατολισμούς τους. (Γεννάδειος Βιβλιοθήκη).

1890. Το Μέγα Ρεύμα.

1897 . Αθήνα. Ασκήσεις πυροβολικού, με φόντο τον Λυκαβηττό.

1900. Κάτω Ζάκρος. Κρήτη.

26/4/1903. Αθήνα. Ένα κοπάδι πρόβατα ξεκουράζεται με φόντο την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό.

3/6/1903. Σε αυτή την κάρτα ο εκδότης είναι από τη Σμύρνη αλλά δεν είναι ξεκάθαρο. Φαίνεται να είναι ένα κομμάτι από το ρωμαϊκό υδραγωγείο, πάνω δεξιά.

1908. Capri, Ιταλία. Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνωφ Λένιν και ο Αλεκσάντρ Μπογκντάνωφ - ένας λαμπρότατος νους της Ρωσίας -, σε μιά παρτιδα σκάκι. Η τρίτη φιγούρα, στην εικόνα, είναι ο Μακσίμ Γκόρκυ, ο οποίος, αργότερα, αφηγήθηκε το περιστατικό. Την παρτίδα κέρδισε ο Μπογκντανωφ, ο Λένιν έγινε εξαλλος και με ένα παιδιάστικο τρόπο, έσπασε τα πάντα. Μετά, όμως, αρχισαν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση και του πρότεινε να γράψει ένα μυθιστόρημα, για την αναρχία της παραγωγής, «για τους εργάτες, σχετικά με το πώς τα καπιταλιστικά αρπακτικά έχουν ρημάξει την Γη, σπαταλώοντας όλο το πετρέλαιο, το σίδηρο, την ξυλεία και τον άνθρακα» και όντως, από εκείνο το βράδυ ο Μπογκντανωφ άρχισε να γράφει το μυθιστόρημα «Ερυθρός Αστέρας», που θα έθετε τα θεμέλια, για το σοβιετικό είδος επιστημονικής φαντασίας Η πεποίθηση του Μπογκντάνωφ ήταν ότι «ο Μαρξ χρειαζόταν μια ενημέρωση», ριζωμένη, στην εφαρμογή της επιστήμης και της οργάνωσης και για τον σκοπό αυτόν, έθεσε, στον εαυτό του, τον φιλόδοξο στόχο να δημιουργήσει μια υπερ-επιστήμη, γεφυρώνοντας τα δύο - μια προσπάθεια, που, τελικά, οδήγησε, στην Τεκτολογία, τον πρόδρομο της Γενικής Θεωρίας Συστημάτων, της Κυβερνητικής και της Συστημικής Σκέψης, όπως την γνωρίζουμε, σήμερα. Το μυθιστόρημα απεικονίζει τον Άρη, ως την τέλεια σοσιαλιστική κοινωνία, έναν κόσμο, χωρίς αγρότες, εθνικότητες, κράτη, ή πολιτική. Εδώ, «ο καθένας είναι ένας εργάτης, που παράγει, σύμφωνα με τις δυνατότητές του και καταναλώνει, σύμφωνα με την επιθυμία». Η ανώτερη τεχνολογία της νίκης των Αρειανών σημαίνει ότι οι Γήινοι δεν μπορούν να κερδίσουν αυτόν τον αγώνα, αλλά το μαχητικό πνεύμα των Γήινων θα εγγυηθεί έναν αόριστο και δαπανηρό πόλεμο. Ο μόνος τρόπος, για να αποφευχθεί αυτή η δοκιμασία, είναι να τους εξαλείψουμε, εκ των προτέρων, με ακτίνες θανάτου και στην συνέχεια, να χρησιμοποιήσουμε τον πλούτο της Γης, για να οικοδομήσουμε έναν πιο ανθρώπινο σοσιαλισμό, στον Άρη.Το βιβλίο συνεχίζει, περιγράφοντας ένα τεχνοκρατικό σύστημα παραγωγής, όπου τα πάντα αυτοματοποιούνται, πλήρως, από μηχανές και όλα τα σχετικά δεδομένα παρακολουθούνται σχολαστικά - μια, κάπως, προφητική συμπερίληψη, δεδομένου του, πόσο στενά ευθυγραμμίζεται αυτό το όραμα, με τους στόχους του κινήματος Technocracy Inc, που αναδύθηκε δεκαετίες, αργότερα (1936). Όλοι, λοιπόν, στον Αρη, υπηρετούν «μια κοινή βούληση» και κανείς δεν είναι πάνω, από τους υπόλοιπους. Και αυτή η αρμονία διατηρείται, μέσω της «συντροφικής ανταλλαγής ζωής», που συμβολίζεται από μεταγγίσεις αίματος - μια έννοια που, στην πραγματική ζωή, στοίχισε την ζωή του ίδιου του Μπογκντάνωφ, το 1928.

13/4/1913. Γαλλία.Ο Paul Cezanne στο Aix-en-Provence.

2/8/1913. Μύτικας Ο φωτογράφος Frédéric Boissonnas και ο συγγραφέας και κριτικός τέχνης Daniel Baud-Bovy (ή Bo-Bovy), λίγο μετά την κατάκτηση της ψηλότερης κορυφής της Ελλάδος. Στις 2 Αυγούστου 1913, στις 10:25 το πρωί, η ψηλότερη κορυφή, στην Ελλάδα, η - μέχρι τότε - απάτητη κορυφή του Ολύμπου, κατακτήθηκε, από τους Χρήστο Κάκκαλο, Frédéric Boissonnas και Daniel Baud-Bovy.

1913. Ο Ισθμός της Κορίνθου.

18/8/1917. Θεσσαλονίκη. Ξεσπάει μεγάλη πυρκαγιά, στην πόλη, που ξεκίνησε απόγευμα Σαββάτου και διήρκεσε μιάμιση, περίπου, ημέρα. Πρόκειται, για ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα, που σημάδεψαν την ιστορία της πόλης και άλλαξε, σημαντικά, την φυσιογνωμία της. Η πυρκαγιά, μέσα σε 32 ώρες, έκαψε 9.500 σπίτια, σε έκταση 1.000.000 τ.μ. και άφησε άστεγα, πάνω από 70.000 άτομα. Οικονομικές και εμπορικές λειτουργίες, διοικητικές υπηρεσίες, χώροι αναψυχής και τα σημαντικότερα πνευματικά και θρησκευτικά ιδρύματα των εθνο-θρησκευτικών κοινοτήτων, μαζί με τα αρχεία τους, καταστράφηκαν, ολοσχερώς. Παρόλη την μεγάλη έκταση της πυρκαγιάς (καταστράφηκε το 1/3 της έκτασης της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του εμπορικού της κέντρου), επειδή εξαπλωνόταν, με αργό ρυθμό, οι ανθρώπινες απώλειες ήταν ελάχιστες, με μοναδικούς νεκρούς, λίγους Γάλλους στρατιώτες. Πολλοί Εβραίοι, έχοντας χάσει τα πάντα, έφυγαν για τις δυτικές χώρες και κυρίως, την Γαλλία, ενώ ένας αριθμός τους, ακολουθώντας το σιωνιστικό κίνημα, εγκαταστάθηκε, στην Παλαιστίνη. Ένα, ακόμη, κύμα φυγής Εβραίων, αφού καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος της εβραϊκής συνοικίας και του εμπορίου. Το μέρος της πόλης, που κάηκε, ανοικοδομήθηκε, με νέο οργανωμένο σχέδιο, δημιουργώντας μια σύγχρονη πόλη.

1918. Θεσσαλονίκη. Διακρίνεται το καμπαναριό της μονής Αγίας Θεοδώρας, μετά την πυρκαγιά. Αριστερά, ερείπια του συγκροτήματος των σχολείων της συναγωγής Ταλμούδ Τορά. Aπό την Συλλογή του Ντίνου Χριστιανόπουλου, της βιβλιοθήκης του ΑΠΘ. (Στην συλλογή, η φωτογραφία υπάρχει, ανάποδα, οπότε, εδώ, διορθώθηκε).

1928. Θεσσαλονίκη. Μπροστά, από τον Λευκό Πύργο.

1920 (πρώτο μισό της δεκαετίας). Διδυμότειχο. Στρατιώτες φωτογραφίζονται, στο Κάστρο.

27/2/1927. Βύρωνας. «Οἱ κάτοικοι του συνοικισμοῦ Βύρωνος, μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐργατικότητος καὶ τῆς φειδοῦς, μὲ τὴν ἀγάπην, πρὸς τὴν πρόοδον και μὲ τὴν φιλοτιμίαν, που χαρακτηρίζει τὸν προσφυγικόν κόσμον, καταβάλλουν πᾶσαν προσπάθειαν, ὅπως προαγόμενοι αὐτοὶ, συντελέσουν, εἰς τὴν προαγωγὴν καὶ τὸν ἐξωραϊσμὸν τοῦ συνοικισμού των» (27.02.1927).
Σε ένα οδοιπορικό της εφημερίδας «Η ΕΘΝΙΚΗ», στον νεοσύστατο, τότε, προσφυγικό συνοικισμό του Βύρωνα (φύλλο 27ης Φεβρουαρίου 1927, σελίδα 3), περιγράφεται ο νεογέννητος, τότε, προσφυγικός Βύρωνας : οι άνθρωποι του, οι κοινωνικές υπηρεσίες, που άρχισαν να λειτουργούν και οι ανάγκες μιας κοινότητας, που πάλευε να ριζώσει και να προκόψει.
Η δημοσίευση της, παραπάνω, εφημερίδας συνοδεύεται, από μια φωτογραφία, όχι πολύ καλή, του μοναδικού τότε ναού του συνοικισμού, του Αγίου Λαζάρου. Η φωτογραφία έχει λεζάντα «Ο ξύλινος ναός τοῦ συνοικισμοῦ». Να σημειωθεί ότι, αρχικά, ο ναός ήταν μια ξύλινη κατασκευή, που μπορούσε να χωρέσει, γύρω στους 400 ανθρώπους. Κατά τις Κυριακές, για την θεία λειτουργία, έβλεπε κανείς πλήθος εκκλησιαζομένων, έξω από τον ναό. Κατά τις επίσημες εορτές, ολόκληρη η πλατεία γέμιζε, από κόσμο. Η φωτογραφία παρουσιάζει τον ξύλινο ναό και ένα καμπαναριό, δίπλα του. Στο πλάϊ του, φαίνεται η αριστερή άκρη του κτιρίου του Διοικητηρίου.
Το άρθρο της δημοσίευσης της εφημερίδας «Η ΕΘΝΙΚΗ» :
«ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΕΙΔΟΥΣ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΤΑΧΕΩΣ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΟΥΝ. Ο ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΣ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΒΥΡΩΝΟΣ.
Οσοι ἐγνώρισαν καὶ ὅσοι ἀγάπησαν τὴν Σμύρνην, ὅσοι ἐνοστάλησαν τὰ Βερχανεδάκια της, τὸν φραγκομαχαλά της (σ.σ.: Ο οικιστικός τύπος, που κυριαρχούσε, στον Φραγκομαχαλά της Σμύρνης, ήταν τα κτηριακά συγκροτήματα των βερχανέδων. Οι βερχανέδες ήταν διώροφα αρχοντικά, υπερυψωμένα, με κεραμοσκεπή και ξύλινο κλειστό μπαλκόνι, ο τελευταίος τύπος της σμυρναίικης αστικής κατοικίας. Βερχανέ, παραφθορά του τουρκικού frenkhane = φράγκικο σπίτι), τὸ ἀδιάκοπο, πᾶνε κι' ἔλα, τῆς προκυμαίας της, ὅσοι διψοῦν Σμυρνέϊκο παθητικό τραγουδάκι, ἀλλὰ, προ πάντων, ὅσοι λαχταροῦν ν' ἀντικρύσουν «αὐθεντικές» Σμυρνιοπούλες, ἂς κάμουν μια μικρά ἐκδρομὴ, μέχρι τοῦ συνοικισμοῦ τοῦ Βύρωνος. Νὰ εἶναι δειλινὸ τῆς Κυριακῆς, χλιαρὸ καὶ γαλήνιο, ἡ ὥρα, ποὺ ὁ ἥλιος ἀρχίζει νὰ χάνεται, πίσω ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια τοῦ Σταδίου καὶ ὁ κόσμος βγαίνει, στὸν βραδυνό του περίπατο. Ένα κομμάτι Σμύρνης ξεδιπλώνεται, τότε, ἐμπρός σας. Αν δεν αναπνέετε τὸ ἄρωμα τῆς Ἰωνίας, αἰσθάνεσθε, ὅμως, τὴν ψυχὴ καὶ τὸ κέφι της, ἀντικρύζετε τὴν χάρι καὶ τὴν ἐμορφιά της, ἀκοῦτε τὸ τραγοῦδι της, που βγαίνει, πίσω ἀπὸ μιὰ νοικοκυρεμένη κουρτίνα, ἡ ἀκοῦτε, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ταβέρνας, τὸν πόνο τοῦ ἀνατολίτου σεβνταλή μεταφρασμένο, σ' ἕνα μακρόσυρτο ἀμανέ... Όμιλοι κοριτσῶν, μὲ κάρβουνα φλογισμένα, στὴν θέσι τῶν ματιῶν, ἀφράτα, ροδοκόκκινα φρέσκα, ζωηρὰ, ἔχουν πλημμυρίση τὴν εὐρεία λεωφόρο τοῦ, κατ' ἐξοχὴν, Σμυρναϊκού αὐτοῦ συνοικισμοῦ.
Αἱ ἀνάγκαι του συνοικισμοῦ.
Εἶνε ὁ πρῶτος συνοικισμός τῶν ̓Αθηνῶν- ὄχι, ὅμως καὶ ὁ καλλίτερος. Δημιούργημα βιαστικὸ τῆς ἀνάγκης. Πάντως, σώζει μίαν κατάστασιν καὶ ἐφόσον δὲν εἶνε δυνατὴ ἡ, ἐκ θεμελίων, ἀνακοδόμησις του, ὅλη ἡ προσοχή πρέπει νὰ συγκεντρωθῇ, εἰς τὴν βελτίωσιν τῶν υφισταμένων συνθηκῶν καὶ τὴν καλλιτέραν, κατὰ τὸ δυνατὸν, ἐξυπηρέτησιν τῶν ἀναγκῶν τῶν κατοίκων του.
Δύο ουσιώδη ζητήματα, κυρίως, πρέπει να ἀπασχολήσουν τὰς ἁρμοδίους ἀρχάς : Οι δρόμοι καὶ αἱ ὑπόνομοι. Τὸ πρῶτον ἀφορᾶ, κυρίως, τὰς συγκοινωνίας. Παρ' ὅλην τὴν πληθώραν τῶν λεωφορείων, ποῦ ἐξυπηρετοῦν τὴν γραμμὴν Συντάγματος-Βύρωνος, ἡ διαδρομή, μέχρι τοῦ συνοικισμοῦ, ἀποτελεῖ μαρτύριον, διὰ τούς κατοίκους. Η κεντρικωτέρα λεωφόρος εὑρίσκεται, εἰς ἀθλίαν κατάστασιν. Αφίνομεν, δὲ, τούς ἄλλους δρόμους του συνοικισμοῦ, οἱ ὁποῖοι, μόνον, τὸ ὄνομα τοῦ «δρόμου» έχουν.
Η αθλιότης, δὲ, αὐτὴ θὰ ἐξακολουθήσῃ, ἐφόσον ἡ, μὲν, Ἐπιτροπή Αποκαταστάσεως δὲν δύναται νὰ κάμῃ δαπάνας, ὁ δὲ Δῆμος ἀρνεῖται νὰ προβῇ, εἰς οἱανδήποτε, ὑπὲρ τοῦ συνοικισμοῦ, ἐνέργειαν, καὶ διότι στερεῖται χρημάτων καὶ διότι τὸ Κράτος ἔχει ἀναβάλη τὴν ὑποχρέωσιν τῆς διατηρήσεως τῶν συνοικισμῶν. Ἐν τούτοις, οἱ κάτοικοι τοῦ Βύρωνος φρονοῦν ὅτι, μόνον, ἡ ἀνάθεσις, εἰς τὸν Δῆμον, τὸ ταχύτερον, μάλιστα, τῆς ἐπιβλέψεως τοῦ συνοικισμοῦ των θὰ προαγάγῃ, πραγματικῶς, τα συμφέροντα.
Και τὸ ζήτημα τῶν ὑπονόμων, ὅμως, δὲν εἶναι δευτερευούσης σημασίας, διὰ τούς πρόσφυγας. Προχείρως, κατασκευασμέναι εἶνε, σήμερον, σχεδόν, κατεστραμμέναι καὶ ἀποτελοῦν σοβαρό κίνδυνον, διὰ τὴν ὑγείαν τῶν κατοίκων.
Εννέα χιλιάδες πρόσφυγες στεγάζονται, εἰς τὰς 1412 κατοικίας τοῦ Βύρωνος. Αγορά ἀποτελουμένη, ἀπὸ 70 μικρὰ καὶ μεγάλα καταστήματα, διεσπαρμένα, εἰς διάφορα σημεία, ἐξυπηρετοῦν, ἐπαρχῶς, τάς ἀνάγκας τῶν κατοίκων καὶ ἀποτελεῖ πόρον ζωῆς, δια πλείστους, ἐξ αὐτῶν.
Είνε, ἐκτάκτως, ικανοποιητική ή διαπίστωσις τοῦ γεγονότος ὅτι, ἀπὸ ἀπόψεως ἐργασίας, οι κάτοικοι τοῦ Βύρωνος ἔχουν ἀποκατασταθῇ. Κατὰ τὴν τελευταίαν στατιστικὴν τῆς Ε.Λ.Π., μόλις, πέντε, ἐπὶ ἑκατὸ, κατοίκων τοῦ συνοικισμοῦ εἶνε ἄνεργοι. Η εξόφλησις τῶν οἰκημάτων, ὑπὸ τῶν εὐπορωτέρων, γίνεται, τοκοχρεωλυτικώς. Οὕτω, διὰ τὴν ἐξόφλησιν οἰκίας, ἐκ δύο δωματίων, θα καταβάλωνται 340 δραχμαί, κατά μῆνα, ἐπὶ δεκαπέντε ἔτη.
Εἰς τὸ μέσον τοῦ συνοικισμοῦ, ἔχει ἀνεγερθῇ σχολὴ, ἐν τῇ ὁποίᾳ φοιτοῦν 800, περίπου, μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι. Καταβάλλονται ἐνέργειαι νὰ ἱδρυθῇ καὶ ἡμιγυμνάσιον, τὸ ὁποῖον, μάλιστα, πιθανόν, να λειτουργήσῃ, ἀπὸ τοῦ προσεχούς σχολικοῦ ἔτους.
Επίσης, ιδρυθεὶς, ὑπὸ τῆς Ε.Α.Π. καὶ παραχωρηθεὶς, εἰς τὸ πατριωτικὸν ἵδρυμα, λειτουργεῖ παιδικός σταθμὸς, ὁ ὁποῖος ἐξυπηρετεί 160 μητέρας, ὑποχρεωμένας νὰ ἐργάζωνται καὶ νὰ ἐμπιστεύονται, εἰς αὐτὸν, τὰ παιδιά των, καθ' ὅλην τὴν ἡμέραν. Πρὸς τιμὴν τῶν διευθυνόντων τὸν παιδικὸν αὐτὸν σταθμόν, πρέπει νὰ ἀναγνωρισθῇ ὅτι ἡ, μέχρι τοῦδε, λειτουργία του ἔχει δώσῃ ἱκανοποιητικά ἀποτελέσματα.
Ὑπὸ τῆς Ε.Λ.Π., ἔχει ιδρυθεῖ, ἐπίσης καὶ Εργαστήριον χειροτεχνίας, διευθυνόμενον, ὑπὸ τῆς κ. Δημαρά.
Εἰς τὸ αὐτὸ κτίριον, ἐγκατεστάθη καὶ ἔργοστάσιον ταπητουργίας, ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τῶν κ.κ. Καχραμάνογλου, Μυρσιλόγλου και Παπάζογλου.
Εἰς τὸν Βύρωνα, κατ ̓ αὐτὰς, ὁ «Ερυθρός Σταυρός» θ ̓ ἀναλάβῃ τὴν ἵδρυσιν ἰατρείου, ἐν τῷ ὁποίω θὰ λειτουργούν τμήματα παθολογικόν, χειρουργικόν, ὀφθαλμολογικὸν καὶ ὄρθοπεδικόν.
Τὸ παράπονον τῶν προσφύγων τοῦ «Βύρωνος» εἶνε ἡ ἔλλειψις ἐκκλησίας, ἀπὸ τὸν συνοικισμόν. Μια παράγκα διασκευασθεῖσα, προχείρως, εἰς ναὸν καὶ μόλις, δυναμένῃ νὰ περιλάβη 150 πρόσωπα, κάθε ἄλλο, παρὰ ἐπαρκὴς δύναται νὰ θεωρηθῇ, διὰ τὰς 9 χιλιάδας κατοίκους τοῦ συνοικισμού.
Από όλους, σχεδόν, καταβάλλονται ἐνέργειαι, διὰ τὴν ἀνέγερσιν μιας μεγάλης καὶ εὐπροσώπου ἐκκλησίας, φαίνεται, δὲ, ὅτι ζήτημα τοῦτο εἰσῆλθεν, εἰς τὸ στάδιον τῆς πραγματοποιήσεως. Η Ε.Α.Π. παραχώρησεν, εἰς τὴν επιτροπὴν οἰκόπεδον κατάλληλον διὰ τὴν ἀνέγερσιν τῆς ἐκκλησίας, παρὰ τὴν δεξαμενήν τοῦ συνοικισμού. Επίσης, υπεσχέθη ὅτι θὰ θὰ ἐνισχύσῃ καὶ οἰκονομικῶς, τὴν ἐπιτροπὴν τοῦ ναοῦ.
Ζωηρά αθλητική και πνευματική κίνησις σημειοῦται, εἰς τὸν συνοικισμόν. Αναμορφωτικοὶ καὶ ἀθλητικοί σύλλογοι διοργανώνουν διαλέξεις, ἑορτάς, ἐκδρομὰς καὶ συγκεντρώνουν τὴν προσφυγικὴν νεολαίαν, ὀργῶσαν, και πρὸς μόρφωσιν καὶ προαγωγήν.
̓Αλλὰ καὶ ὅλοι οἱ κάτοικοι του συνοικισμοῦ, μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐργατικότητος καὶ τῆς φειδοῦς, μὲ τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν πρόοδον, μὲ τὴν φιλοτιμίαν, που χαρακτηρίζει τὸν προσφυγικόν κόσμον, καταβάλλουν πᾶσαν προσπάθειαν, ὅπως, προαγόμενοι αὐτοὶ, συντελέσουν, εἰς τὴν προαγωγὴν καὶ τὸν ἐξωραϊσμὸν τοῦ συνοικισμού των. Εἰς τὴν προσπάθειαν των ταύτην, δὲν ζητοῦν, παρὰ τὴν ἠθικὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Κράτους καὶ τὴν ὑλικὴν αὐτοῦ ὑποστήριξιν, ἐκεῖ, ὅπου αἰσθάνονται ανεπαρκεῖς τὰς πτωχάς των δυνάμεις».
Πηγή Τεκμηρίου : Άρθρο της εφημερίδας «Η ΕΘΝΙΚΗ» ( σελ.3 27.02.1927), με τίτλο : «ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΕΙΔΟΥΣ. ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΤΑΧΕΩΣ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΟΥΝ». Από το Αρχείο της «Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων».

2/1933. Βύρωνας, συνοικία Κοπανά. Εγκαίνια της Εργατικής Λέσχης.

28/4/1929. Ρόδος, Μανδράκι. Από τις επάλξεις της πύλης του Αγίου Παύλου, την ημέρα της άφιξης του Πρίγκιπα Ουμβέρτου της Σαβοΐας, από τα αρχεία της LUCE. Ιταλική περίοδος.

1919. Αθήνα. Οδός Αιόλου.

12/6/1937. Αθήνα. Η οδός Αιόλου.

1938. Αθήνα. (photo : Nelly’s).

1930 (δεκαετία). Μόσχα, “ΕΣΣΔ”. Ιωσήφ Στάλιν.

«Τα στελέχη μας πρέπει να είναι εξοπλισμένα, με βαθιά γνώση της μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας.

Η 1η, η παλαιά γενιά των μπολσεβίκων, ήταν στέρεα θεμελιωμένη θεωρητικά. Μελετούσαμε το "Κεφάλαιο", γράφαμε περιλήψεις, συζητούσαμε και ελέγχαμε ο ένας την κατανόηση του άλλου. Αυτή ήταν η δύναμή μας και μας βοήθησε πολύ.

Η 2η γενιά ήταν λιγότερο προετοιμασμένη. Επιφορτίστηκε, με το πρακτικό έργο της οικοδόμησης. Μελέτησε τον μαρξισμό, από τα εκλαϊκευτικά βιβλιαράκια.

Η 3η γενιά ανατράφηκε, με σατιρικά άρθρα και άρθρα εφημερίδων. Δεν διαθέτει κάποια βαθιά κατανόηση. Χρειάζεται να της παρασχεθεί μασημένη και εύπεπτη τροφή. Η πλειοψηφία ανατράφηκε, όχι μελετώντας τα έργα των Μαρξ και Λένιν, αλλά με τσιτάτα.

Εάν τα πράγματα συνεχίσουν, κατ' αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι, σύντομα, θα εκφυλιστούν.

Στην Αμερική, οι άνθρωποι υποστηρίζουν : “Χρειαζόμαστε δολάρια, τί να την κάνουμε την θεωρία; Γιατί χρειαζόμαστε την επιστήμη”;

Έτσι, επιχειρηματολογούν και εδώ: "Γιατί χρειαζόμαστε το 'Κεφάλαιο”, αφού οικοδομούμε τον σοσιαλισμό;".

Αυτό είναι απειλή, για εμάς. Είναι εκφυλισμός. Είναι θάνατος. Για να αποφύγουμε μια τέτοια κατάσταση, ακόμη και εν μέρει, χρειάζεται να ανεβάσουμε την στάθμη της οικονομικής γνώσης».

24/4/1950. Ι. Β. Στάλιν.

1935. Μονή Παναγιάς, στην Τσούκα, Κατσανοχώρια, νομός Ιωαννίνων. Φωτογραφίες : Έλλη Παπαδημητρίου.

1940. Αθήνα. Η Αγγέλα, με τον Βαγγέλη Παπαζογλου, λίγα χρόνια, πριν πεθάνει, απο φυματίωση, το 1943, αυτός ο σπουδαίες μουσικός. Ένα αφιέρωμα, στην Αγγέλα Παπάζογλου (Σμύρνη, 8 Νοεμβρίου 1899 - Κοκκινιά Αττικής, 17 Αυγούστου 1983) τραγουδίστρια του ρεμπέτικου. Ανήκε, σε οικογένεια λαΐκών μουσικών. Ο πατέρας της Δημήτριος Μαρωνίτης έπαιζε βιολί και σαντούρι. Πρωτοτραγούδισε, σε ηλικία 16-17 ετών, στην μπίρα Μέλης, που ήταν και κινηματογράφος και θέατρο, μαζί. Τραγούδησε, επίσης, στα κέντρα του Αράπογλου, του Τζίζικα, του Αυταρά και στην Σκάλα του Κορδελιού. Την φώναζαν Αγγελίτσα, για να την ξεχωρίζουν, από μιαν άλλη ονομαστή τραγουδίστρια, την Αγγελάρα. Η Αγγέλα Παπαζογλου είχε μια ιδιαίτερη ερμηνεία, στους αμανέδες, με δική της τεχνική και όπως έλεγε, σε μεγάλη, πια, ηλικία, της έβγαινε το λαρύγγι. Δεν τραγουδούσε τους αμανέδες, όπως οι σημερινές τραγουδίστριες...άλλες, τότε, οι μουσικές σχολές και τεχνικές γνώσεις. Το 1928, λίγο μετά τον γάμο της, με τον Βαγγέλη Παπάζογλου, τυφλώθηκε, από πάθηση, που είχε, στα μάτια της, από μικρή. «Η αυστηρότητα των ηθών και η επιμονή του άντρα της, την απομάκρυναν, οριστικά, από το τραγούδι». Ηχογραφημένα τραγούδια της είναι, μόνο, έξι αμανέδες και η “Δερβίσαινα” του Παπάζογλου.

Απρίλιος 1941. Κόρινθος, Ισθμός. Τάφοι Γερμανών στρατιωτών.

Απρίλιος - Μάιος 1941. Κόρινθος. Αυστραλοί στρατιώτες αιχμάλωτοι πολέμου, στο στρατόπεδου. (Franz Peter Weixler).

Μάιος 1941. Κρήτη. Φωτογραφία τμήματος του αεροδρομίου του Μάλεμε. (Franz Peter Weixler).

20/8/1950. Καλλιθέα. Ο Θέμης Ανδρεάδης μωρό, με τον πατέρα του.

1950. Αθήνα. Αστικό λεωφορείο, μάρκας DOSGE.

1953. Βενετία.

1950 (δεκαετία). Μύκονος.

1950 (δεκαετία). Αμοργός. Όρμος Αιγιάλης. Τα χρόνια εκείνα, πού δεν υπήρχαν μηχανήματα, την πεζότρατα, αφού τήν έριχναν, με το καΐκι, στην θάλασσα, μετά την τραβούσαν, με τα χέρια, άνθρωποι, από την παραλία, δεξιά και αριστερά. Εδώ, βλέπουμε 12 άτομα μοιρασμένα.

1950 (δεκαετία). Ηλιούπολη. Λαχανοπώλης.

1950 - 1955. Σκύδρα Πέλλας. Φορτηγό, μάρκας AUSTIN με αριθμό κυκλοφορίας 68621, αγορασμένο, από τον ΟΔΔΥ, μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

1950 (αρχές δεκαετίας). Πειραιάς, Χατζηκυριάκείο. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ σε νεαρή ηλικία, με τον αδερφό του.

1950 (αρχές δεκαετίας). Λεωφορείο ΚΤΕΛ Λέσβου, μάρκας AUSTIN.

1950 (δεκαετία). Νέος Σκοπός - Σέρρες. Dodge λεωφορείο ΚΤΕΛ Νομού Σερρών.

1955. Αθήνα, Κυψέλη. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, έξω από το ζαχαροπλαστείο “Select”, γωνία Φωκίωνος Νέγρη και Επτανήσου, στην ταινία : “Ούτε γάτα, ούτε ζημιά”.

1950 (δεκαετία). Καταρράκτης Άρτας. Άγονη γραμμή.

1959. Σκόπελος.

6/1960. Κόρινθος. Ο 24χρονος Κώστας Κακκαβάς, νεοσύλλεκτος στρατιώτης.

15/8/1925. Τήνος. Τα σημαιοστολισμένα καράβια, είναι αγκυροβολημένα αρόδο και είναι από αριστερά το "Κωνσταντίνος Τόγια" και δεξιά το "Έλλη Δασκαλάκη". Στο Λιμάνι της Τήνου, δεν έχουν, ακόμη, εκτελεστεί τα κατάλληλα Λιμενικά έργα, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να πλευρίζουν τα καράβια και συνεπώς, οι ταξιδιώτες - επισκέπτες και προσκυνητές - να μην αποβιβάζονται και επιβιβάζονται, μεταφερόμενοι, με τις ξύλινες και κινούμενες, με τα κουπιά, βάρκες.

1965. Τήνος.

1963. Σικελία. Ο Αλέν Ντελόν και η Κλαούντια Καρντινάλε ετοιμάζονται να βουτήξουν στα σισιλιάνικα νερά, σε ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα της μυθικής ταινίας «Il gattopardo» του Λουκίνο Βισκόντι, μίας από τις σπουδαιότερες ταινίες εποχής, στην ιστορία του κινηματογράφου. Και φτιάχνουν έναν δικό τους ορισμό, για την ομορφιά, που επιβιώνει, πέρα και έξω από τον χρόνο.

1965. Αθήνα, οδός Στησιχόρου. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, στο μπάνιο του σπιτιού της Αλίκης.

1965. Ακρωτήρι, Κύπρος. Τότε, ήταν πολύ, στην μόδα και για πολλούς άπιαστο όνειρο, το Triumph, ειδικά, το καμπριολέ. Δύο, μαζί, στην αγγλική βάση του Ακρωτηρίου.

21/8/1968. Πράγα. Τα στρατεύματα του “Συμφώνου της Βαρσοβίας”, εισβάλλουν, στην Τσεχοσλοβακία.

1968. Η Brigitte Bardot κάπου, στην Ισπανία.

1969 Μόσχα, “ΕΣΣΔ”. O στρατάρχης Γκιόργκι Ζούκωφ, στην κρατική ντάτσα Σοσνόφσκα, με την μητριά του Κλαυδία Σεμιόνοβνα και την κόρη του Μάσα. Ήταν υιοθετημένος, με ελληνική καταγωγή.

1960 (δεκαετία). Αθήνα. Αστικό λεωφορείο, μάρκας SKODA.

1960 (δεκαετία). Ηγουμενίτσα. Το επιβατηγό-οχηματαγωγό ΕΓΝΑΤΙΑ της ΕΛΜΕΣ (Ελληνικές Μεσογειακές Γραμμές) στο λιμάνι. Φωτογραφικό Αρχείο Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος.

1960 (δεκαετία). Ο ηθοποιός Σπύρος Φωκάς.

1960 (δεκαετία). Αθήνα. Αστικό λεωφορείο, μάρκας VOLVO.

1960 (τέλη δεκαετίας). Άγιος Χριστόφορος Παλαιός, Αγρίνιο.

1962. Πάσχα. Βαμβακόφυτο Σερρών.

15/8/1976 (ή 1977). Τήνος.

27/3/1970. Αθήνα. Ο Σάκης Καράγιωργας κατά τη έναρξη της δίκης των 35 μελών της Δημοκρατικής Άμυνας. Διακρίνονται, από δεξιά, προς τα αριστερά (δεύτερη σειρά), οι κατηγορούμενοι Εμμανουήλ Σ. Δελούκας, Σάκης Καράγιωργας, Βασιλική Ι. Ζωγράφου, Δημοσθένης Γ. Κόναρης. Στην τρίτη σειρά, διακρίνεται και ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης.

1980 (δεκαετία). Αθήνα. Κάτια Δανδουλάκη, Μελίνα Μερκούρη, Μάριος Πλωρίτης.

1980 (δεκαετία). Αμοργός, Κατάπολα, Ξυλοκερατίδι. Τοπική εκδήλωση.

16/8/2021. Ελβετία. Ερευνητές του Κέντρου Ανάλυσης Δεδομένων, Οπτικοποίησης και Προσομοίωσης του Πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Επιστημών Graubuenden κατάφεραν να υπολογίσουν τον περίφημο αριθμό π, σε 62,8 τρισεκατομμύρια ψηφία, καταρρίπτοντας το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ, κατά 12,8 τρισεκατομμύρια. Το εγχείρημα βασίστηκε, σε έναν υπερυπολογιστή, που εργάστηκε, αδιάκοπα, για 108 ημέρες και 9 ώρες. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της προόδου, η αντίστοιχη προσπάθεια, το 2020, χρειάστηκε υπερτριπλάσιο χρόνο, για να φτάσει, στα 50 τρισεκατομμύρια ψηφία. Ο αριθμός «π», ο λόγος της περιφέρειας ενός κύκλου, προς την διάμετρό του, αποτελεί, εδώ και αιώνες, σύμβολο της ανθρώπινης περιέργειας και της μαθηματικής αναζήτησης. Η πρώτη του μελέτη αποδίδεται, στους αρχαίους Έλληνες μαθηματικούς : από τον Αρχιμήδη, που έθεσε τα θεμέλια της μεθόδου προσεγγισμού του π, έως την πυθαγόρεια σχολή, που ανέδειξε την σχέση των αριθμών, με την αρμονία της φύσης. Ο Πυθαγόρας και οι μαθητές του αντιμετώπισαν τον κύκλο, ως ιερό σύμβολο, και η μελέτη του αποτέλεσε ορόσημο, για την κατανόηση της γεωμετρίας. Αν και τα πρώτα του ψηφία (3,141592653…) είναι πασίγνωστα, τα τελευταία δέκα ψηφία, που αποκάλυψε το ρεκόρ, είναι «7817924264». Η επίδοση δεν ήταν, μόνο, μαθηματικό κατόρθωμα, αλλά και ένα κρίσιμο τεστ αντοχής της τεχνολογίας. Τέτοιες υπολογιστικές δοκιμές αξιοποιούνται, ως «stress test», για τα σύγχρονα data centers, προσφέροντας πολύτιμα δεδομένα, σε τομείς, όπως η πρόβλεψη καιρού, η βιοϊατρική έρευνα και η προσομοίωση φυσικών φαινομένων.

20/4/2004. Λουτράκι. Το τραίνο, καθ’ οδόν…

8/1/2005. Καρυά. Τα τραίνα περνούν…

10/6/2007. Αθήνα. Το τραίνο έρχεται…

2025. Μήλοβο Πιερίας. Η γέφυρα.

2025. Κωνσταντινούπολη, επαρχία Fatih. Ένα Κτίριο, Τέσσερις Αυτοκρατορίες – Η Ζωντανή Ιστορία της Κωνσταντινούπολης. Στην καρδιά της επαρχίας Φατίχ της Κωνσταντινούπολης, ένα ενιαίο κτίριο αφηγείται την ιστορία μιας πόλης, που υπήρξε το σταυροδρόμι πολιτισμών. Ο Ρωμαίος στα θεμέλια του. Βυζαντινό στις καμάρες του. Οθωμανικά στις λεπτομέρειες του. Τα Τουρκικά, στην σημερινή καθημερινότητα. Κάθε πέτρα, κάθε όροφος, κάθε αποκατάσταση φέρει το σημάδι μιας αυτοκρατορίας. Τέσσερις πολιτισμοί, ένα κτίριο. Ακόμη, όρθιος, ζωντανός και σιωπηλός μάρτυρας, σε ένα παρελθόν, που δεν πεθαίνει ποτέ.

2025. Βαπόρια, Σύρος.

2025. Ιωάννινα. “Epirus Palace”.

2025. Πολωνία. Suloszowa. Η πόλη, όπου και οι 6.000 κάτοικοι ζουν, στον ίδιο δρόμο, για πάνω από 8,5 χιλιόμετρα. Η Suloszowa βρίσκεται, περίπου, 30 χλμ. βορειοδυτικά της Κρακοβίας, σε έναν αγροτικό θύλακα της νότιας Πολωνίας. Η κύρια βιομηχανία της, είναι η γεωργία, με τους κατοίκους να εκτρέφουν ζώα και να καλλιεργούν σιτάρι και βρώμη.