30-9-1938 Η συμφωνία του Μονάχου, 23-8-1939 το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η υποκρισία της σύγχρονης ευρωπαϊκής Δύσης, που συγκαλύπτει τις βαρύτατες ευθύνες των ιμπεριαλιστικών αστικών δημοκρατιών.

 

Με αφορμή το γεγονός ότι φτάνουμε, στο τέλος του Αυγούστου, δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ, για μία, ακόμη, φορά, στην απύθμενη υποκρισία της ευρωπαϊκής Δύσης, όσον αφορά τα αίτια της κήρυξης του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης, που υπέγραψαν, στην Μόσχα, στις 23 Αυγούστου 1939, οι υπουργοί Εξωτερικών της “Σοβιετικής Ένωσης” Μιάτσεσλαβ Μολότωφ και της ναζιστικής Γερμανίας Joakim von Ribbentrop, το οποίο περιείχε και ένα μυστικό πρωτόκολλο, για τον διαμελισμό της Πολωνίας, ανάμεσα, στην Γερμανία και την “Σοβιετική Ένωση”, καθώς και για την τύχη των χωρών της Βαλτικής, που περνούσαν, στην “σοβιετική” σφαίρα κατοχής. 

Εννοείται ότι τα δάκρυα της ευρωπαϊκής Δύσης, για το γεγονός αυτό, είναι, απολύτως, υποκριτικά, διότι η σύγχρονη ευρωπαϊκή Δύση θέλει να εξυπηρετήσει έναν συγκεκριμένο προπαγανδιστικό σκοπό, που αφορά την απλή καταδίκη, μόνον και αποκλειστικά, αυτών των δύο καθεστώτων, δηλαδή του ναζισμού και του κομμουνισμού (του τελευταίου νοουμένου, ως του ως κρατικού κολεκτιβισμού), που επιβλήθηκε, στην μετεπαναστατική Ρωσία, το 1917. 

Στο παραπάνω βίντεο, που έχω αναρτήσει, στο παρόν δημοσίευμα, περιγράφω, αναλυτικά, το τί συνέβη και φθάσαμε, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επεξηγώντας ότι η απαρχή, η πρωτεύουσα αιτία της διεξαγωγής του πολέμου, αυτού έχει, ως εκκίνηση, όχι την κατάληξή της, δηλαδή το σύμφωνο μη επίθεσης ανάμεσα στην “Σοβιετική Ένωση” και την Γερμανία, στις 23 Αυγούστου 1939, αλλά την συμφωνία του Μονάχου, στις 30 Σεπτεμβρίου 1938, όπου οι ιμπεριαλιστικές δημοκρατίες της εποχής, δηλαδή η Βρετανία και η Γαλλία, παρέδωσαν, στον Adolf Hitler, την Τσεχοσλοβακία, χωρίς, φυσικά, να ερωτηθούν οι, άμεσα, ενδιαφερόμενοι. 

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Από, εκεί, από την συμφωνία του Μονάχου, το 1938, ξεκινάει η συνδυαστική (ενιαία, όμως) αιτία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία, τελικά, βέβαια, ολοκληρώθηκε, με την υπογραφή του γερμανοσοβιετικού συμφώνου μη επίθεσης και κυρίως, του μυστικού πρωτοκόλλου, που περιείχε και με το οποίο η ναζιστική Γερμανία και η κομμουνιστική “Σοβιετική Ένωση”, μοίρασαν τα εδάφη της Πολωνίας και καθόρισαν το πέρασμα των βαλτικών χωρών, στην “σοβιετική” κατοχή. 

Αυτά τα δύο γεγονότα, συνδυαστικά, οδήγησαν τον Adolf Hitler να ξεκινήσει την επίθεση, στην Πολωνία, την οποία και κατάλαβε, τον Σεπτέμβριο του 1939, ανοίγοντας την πόρτα, σε έναν ευρωπαϊκό πόλεμο, όπως πίστευε ο Χίτλερ, κατά την διάρκεια του οποίου ο ηγέτης της ναζιστικής Γερμανίας θεωρούσε ότι θα επικρατήσει, κάτι, που δεν ήταν δεδομένο, ευθύς εξαρχής και συνέβη, μόνο, μετά την αιφνιδιαστική πτώση της Γαλλίας και την κατάληψή της, από τον γερμανικό στρατό, γεγονός, το οποίο κατέστησε κυρίαρχη την Γερμανία, στον ηπειρωτικό ευρωπαϊκό χώρο. 

Εκείνη την εποχή ο Adolf Hitler πίστευε ότι ο πόλεμος αυτός δεν επρόκειτο να μετατραπεί, σε παγκόσμιο, κάτι, που δεν απέφυγε, με αποτέλεσμα η γερμανική ήττα να είναι δεδομένη, μετά την είσοδο των ΗΠΑ, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 7 Δεκεμβρίου 1941, ύστερα από την ιαπωνική επίθεση, στο Pearl Harbor και την ανόητη πράξη της κήρυξης του πολέμου, από τον ίδιο τον Adolf Hitler, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Και ενώ ο πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin Delano Roosevelt αδυνατούσε να κηρύξει τον πόλεμο, κατά της Γερμανίας, διότι το Κογκρέσο, που κυριαρχούνταν, από τους Ρεπουμπλικάνους, του επέτρεψε να κηρύξει τον πόλεμο, μόνο, στην Ιαπωνία και όχι, στην Γερμανία. 

Έτσι, ο Adolf Hitler, αυτό, που έκανε, ήταν το να λύσει τα δεμένα χέρια του Αμερικανού προέδρου, η Γερμανία να καταστεί, αυτοβούλως, εμπόλεμο μέρος, με τις ΗΠΑ και τοιουτοτρόπως, ο ευρωπαϊκός πόλεμος να μετατραπεί, σε παγκόσμιο. 

Ως εκ τούτου, όλα όσα γράφονται και λέγονται, από τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αστικές δημοκρατίες δηλαδή από τις ευρωπαϊκές ελίτ, για τις αιτίες της έναρξης του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αποτελούν σκέτη υποκρισία, αισχίστου είδους και είναι, βέβαια, απολύτως, προπαγανδιστικές. Γι’ αυτό και δεν έχει καμία αξία το να ληφθούν υπόψη, όσον αφορά την διερεύνηση της ιστορικής αλήθειας, νοουμένης, ως ιστορικής πραγματικότητας, η οποία προκύπτει, από την εξέταση των γεγονότων εκείνης της εποχής, η έναρξη της οποίας δεν ανάγεται, στο τέλος της, δηλαδή, στις 23 Αυγούστου 1939, με το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης, αλλά με την συμφωνία του Μονάχου, στις 30 Σεπτεμβρίου 1938, των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δημοκρατιών, με την ναζιστική Γερμανία

Αυτό είναι το μάθημα, αυτή είναι η κεντρική πραγματική ιστορική αφήγηση, για τα γεγονότα που οδήγησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως εκ τούτου, σταματώ, εδώ, το κείμενο του παρόντος δημοσιεύματος και παραπέμπω το αναγνωστικό κοινό να παρακολουθήσει, με μεγάλη προσοχή, το περιεχόμενο του αρχικού βίντεο, που έχω, εδώ, αναρτήσει, προκειμένου να πληροφορηθεί, λεπτομερέστατα, τα καθέκαστα εκείνης της εποχής, που είναι πολύπλοκα, αλλά περιγράφονται, αναλυτικά και με σαφήνεια και αφορούν όλη την χρονική περίοδο, που ξεκινάει, από τον Σεπτέμβριο του 1938, με την συμφωνία του Μονάχου και τον Αύγουστο του 1939, με το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης και επεκτείνεται και στην διεξαγωγή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, με αναφορά, σε γεγονότα, τα οποία δεν είναι, ευρέως, γνωστά, στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Η παρακολούθηση του αρχικού βίντεο λύνει όλες τις, επιμέρους, απορίες, που υφίστανται, στους αναγνώστες και φυσικά, καθίσταται απαραίτητη. 

Σταματώ, εδώ και αφήνω το αναγνωστικό κοινό να κρίνει τα όσα αναφέρονται και στο κείμενο και στο προσαρτημένο βίντεο, σε αυτό, εδώ, το δημοσίευμα.