24/8/2025 Πού πάει το ΠΑ.ΣΟ.Κ; Ποιές είναι οι προοπτικές του; Οι δυσκολίες και τα παρόντα αδιέξοδα. (Η κρατική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και τα Μνημόνια, που ακολούθησαν, δεν επιτρέπουν, στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, να εκμεταλλευτεί την κοινωνική και εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ).

Η πορεία και οι προοπτικές του ΠΑΣΟΚ μέσα στο παρόν πολιτικό σύστημα απασχολούν το σημερινό δημοσίευμα όπως και το, παραπάνω, χθεσινό βίντεο το οποίο είναι χρήσιμο να παρακολουθήσουν με προσοχή οι αναγνώστες.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ,. σήμερα, αντιμετωπίζει, ένα τωρινό πρόβλημα, που αφορά την ηγεσία του, αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έχει την επάρκεια, που απαιτείται, για να τονώσει, έστω και ελάχιστα, τις εκλογικές επιδόσεις του κόμματος, στο οποίο ηγείται, αλλά αυτό δεν αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο έχει ένα πολύ βαρύ αρνητικό παρελθόν, στην τρέχουσα Ιστορία του τόπου μας, αφού το κόμμα αυτό, με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου, επί της πρωθυπουργίας του οποίου, τον Απρίλιο του 2010 η ελληνική οικονομία οδηγήθηκε στην χρεωκοπία και στην διαδικασία της υπογραφής του 1ου Μνημονίου, το οποίο έπληξε, καίρια, την ελληνική κοινωνία. 

Και φυσικά, το 1ο Μνημόνιο δεν είναι, μόνο αυτό, που κατατρέχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και όσα ακολούθησαν, μετά από αυτό, με τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου, η οποία επιβλήθηκε, στο εντόπιο πολιτικό σύστημα, από τις Βρυξέλλες και τους ευρωθεσμικούς δανειστές, που επέβαλαν το 2ο Μνημόνιο, σε αυτήν την παρδαλή συγκυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά και του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη 

Στην συνέχεια, ακολούθησε η συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, αυτή την φορά, ύστερα από τις διπλές βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012, οπότε και σχηματίστηκε αυτή η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, η οποία επέτεινε την οικονομική κατάρρευση της χώρας και οδήγησε, στην εκρηκτική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, που κι αυτοί, με την σειρά τους, όταν διαδέχτηκαν την συγκυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, το 2015, παρά τις υποσχέσεις τους ότι θα καταργήσουν τα Μνημόνια και τα σαρωτικά μέτρα λιτότητας, προσχώρησαν, στην λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων και υπέγραψαν και εφάρμοσαν το 3ο Μνημόνιο, το οποίο ολοκλήρωσε την καταστροφή και το οποίο μάλιστα, ψηφίστηκε, στην βουλή και από την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Φυσικά, αυτό το βεβαρυμένο παρελθόν του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι κάτι, που έχει ξεχάσει ελληνική κοινωνία και ως εκ τούτου, κρατάει το κόμμα αυτό, σε χαμηλά επίπεδα, γύρω στο 12%, στις δημοσκοπήσεις, χωρίς να του επιτρέπει να έχει την ελπίδα και την δυνατότητα να επανέλθει, δυναμικά, στα πολιτικά πράγματα της χώρας, μετά την κοινωνική και εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα, από τις διπλές βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023.

Αυτό που κάνει χειρότερα τα πράγματα, για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι το γεγονός ότι σύσσωμη η κομματική γραφειοκρατία, αρνείται, επίμονα, να κάνει οποιαδήποτε αυτοκριτική για το καταστροφικό παρελθόν του, υπερασπιζόμενη όλα όσα έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., από τον Απρίλιο του 2010 και μετά, ως πολιτική σωτηρία της χώρας, κάτι, που, βέβαια, από την ελληνική κοινωνία και το εκλογικό σώμα, δεν γίνεται αποδεκτό και φυσικά, κρατά το ΠΑ.ΣΟ.Κ., στα χαμηλά επίπεδα, που βρίσκεται, δημοσκοπικά και χωρίς να έχει καμία ελπίδα βελτίωσης αυτών των ποσοστών, αφού αποτελεί, πλέον, εδώ και δεκαετίες, ένα συστημικό κόμμα της εντόπιας ολιγαρχίας, η ύπαρξη του οποίου έρχεται, σε σύγκρουση, με την αντισυστημική λογική, που αναπτύσσεται, σε μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος, που αφορούν την παλαιά κοινωνική βάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η οποία απομακρύνθηκε, από αυτό, λόγω της μνημονιακής πολιτικής του, αλλά και η κοινωνική ομάδα των νέων ψηφοφόρων, που δεν έχουν κάποια συναισθηματική ταύτιση, με το παλαιό ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επιβίωσε, παρά το γεγονός ότι έπραξε αυτό το καταστροφικό έργο, που περιέγραψα και το οποίο ζήσαμε όλοι, επειδή διατηρεί έναν σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων, οι οποίοι επιδεικνύουν ατταβιστική συμπεριφορά και στηρίζουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ακόμη και στις χειρότερες στιγμές της πορείας του, κατά την τελευταία δεκαπενταετία. 

Έτσι, επιβίωσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χάρη, σε αυτή την μικρή, αλλά πιστή και υπαρκτή ομάδα του σκληρού πυρήνα των ψηφοφόρων του, αλλά, όπως προανέφερα, η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενίσχυσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., σημαντικά, εξαιτίας του παρελθόντος του.

Με δεδομένες τις παρούσες συνθήκες, που επικρατούν, είναι σαφές ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα συνεχίσει να υπάρχει, ως κομματικός φορέας, αλλά πέραν της επιβίωσής του, δεν μπορεί να ελκύσει το εκλογικό σώμα και να μεγαλώσει την εκλογική του επιρροή, ούτως ώστε να καταστεί ένας σημαντικός παίκτης, στην ελληνική πολιτική ζωή. 

Και βέβαια, το πρόβλημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι, απλώς, ο Νίκος Ανδρουλάκης. Το πρόβλημα είναι το πολιτικό παρελθόν του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και η ανυπαρξία, όχι μόνο αυτοκριτικής, για το παρελθόν, αλλά και το παρόν πολιτικό του πρόγραμμα,  το οποίο, φυσικά, εντάσσεται, μέσα στα πλαίσια διαχείρισης των μνημονιακών πολιτικών, που εξακολουθούν να εφαρμόζονται και με την οποία διαχείριση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν διατείνεται ότι είναι διατεθειμένο να έρθει σε κόντρα. 

Κοντολογίς, αυτό είναι το πρόβλημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο είναι ανεπίλυτο και φυσικά, εμποδίζει και θα συνεχίσει να εμποδίζει την όποια σοβαρή εκλογική του άνοδο.

Έτσι έχουν τα πράγματα και φυσικά, δεν χρειάζεται να επεκτείνω το παρόν κείμενο, αφού όλα όσα περιγράφω, εδώ και στο αρχικό βίντεο, που έχω αναρτήσει, στο σημερινό δημοσίευμα, είναι, απολύτως, σαφή και κατανοητά.

Ως εκ τούτου, σταματώ εδώ και προτρέπω το αναγνωστικό κοινό να παρακολουθήσει, με προσοχή, το αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος.