3/2025 Το καθεστώς του Κιέβου την πάτησε. Πίστεψε τους Αμερικανονατοϊκούς, που, τώρα, η, μεν, Ουάσινγκτων εγκαταλείπει, στις διαθέσεις του Κρεμλίνου και οι, δε, δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν δύνανται να το βοηθήσουν, ενώ ζητείται, επειγόντως, αντικαταστάτης του Βολοντιμίρ Ζελένσκι ο οποίος είναι, πλέον, ένας “walking dead man”.

 

Ο, παραπάνω, χάρτης έχει εκδοθεί, από το Πανεπιστήμιο του Κιέβου και αφορά την, κατά περιοχές, εθνοτική σύνθεση της Ουκρανίας το προπολεμικό έτος 2009, με βάση την μητρική γλώσσα του πληθυσμού.

Έτσι, με κόκκινο χρώμα, είναι οι, πλήρως, ρωσόφωνες περιοχές, με καφέ καφέ χρώμα, όσοι μιλούν “Σουρζίκ”, που είναι μια ρωσική τοπική διάλεκτος, με κίτρινο χρώμα, τα ουκρανικά και επίσης, καταγράφονται περιοχές, με κυρίαρχα τα πολωνικά, τα ουγγρικά, τα ρουμανικά, έως και τα ελληνικά.

Στο σημερινό δημοσίευμα, πρόκειται να ασχοληθώ, πάλι, με τον ουκρανικό πόλεμο και και αυτό είναι κάτι, το οποίο πράττω, διεξοδικά, στο παραπάνω βίντεο, που τράβηξα, χθες και το οποίο συνιστώ, στους αναγνώστες, να το παρακολουθήσουν, με προσοχή. Υπάρχουν πολλά πράγματα, που περιγράφονται και αναφέρονται, στα οποία η εύκολη πληροφόρηση, που παρέχεται, γενικώς, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και το διαδίκτυο, είναι, συνήθως, παραπλανητική, διότι δεν γίνεται, για να διεισδύσει, στις διαθέσεις και τις προθέσεις των αντιπάλων πλευρών, που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι, αφενός η Ρωσία και αφετέρου, δε, το διχασμένο στρατόπεδο της ατλαντικής συμμαχίας, με την Ουάσινγκτων και τις δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες να έχουν διαφορετικές και εκ διαμέτρου, αντίθετες στοχεύσεις, όσον αφορά το μέλλον της Ουκρανίας, το οποίο μέλλον διαγράφεται ζοφερό.

Στον, παραπάνω, χάρτη, καταγράφεται η εκλογική συμπεριφορά και η πολιτική διαίρεση της προπολεμικής Ουκρανίας, πριν την ανατροπή του προέδρου Βίκτορ Γιαννουκόβιτς, τον Φεβρουάριο του 2014, έτσι, όπως εκφράστηκαν, στις βουλευτικές εκλογές του 2012 και στις προεδρικές εκλογές του 2010. 

Αυτήν την πραγματικότητα επιχείρησε να ανατρέψει το καθεστώς  του Κιέβου, που εγκαθιδρύθηκε, μετά το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου του 2014, με την καθοδήγηση των Αμερικανών, των δυτικοευρωπαίων, του ΝΑΤΟ και της συλλογικής Δύσης. 

Και αυτή η προσπάθεια οδήγησε, στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, στις 24/2/2022, στον οποίο το καθεστώς του Κιέβου την πάτησε, διότι η ουκρανική κυβέρνηση, αρνήθηκε να οριστικοποιήσει, υπογράφοντας το σχέδιο εκεχειρίας της Κωνσταντινούπολης της 15ης Απριλίου 2023, που είχαν μονογραφεί από τις διαπραγματευτικές αντιπροσωπείες της Ρωσίας και της Ουκρανίας, αφού, αμέσως μετά την μονογραφή του κειμένου της συμφωνίας, ο, τότε, Βρετανός πρωθυπουργός Boris Johnson μετέβη, στο Κίεβο και έπεισε, τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ότι η Ευρώπη, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Δύση θα τον στηρίξουν, στην συνέχιση του πολέμου, κατά της Ρωσίας.

Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι και συνολικά, το καθεστώς του Κιέβου, ακολούθησαν τις προτροπές των Αμερικανονατοϊκών, με αποτέλεσμα την καταστροφή της χώρας τους και την τωρινή εγκατάλειψη, που υφίστανται, από την νέα αμερικανική κυβέρνηση του προέδρου Donald Trump, που, ουσιαστικά, τους αφήνουν έρμαια, στις διαθέσεις των ενοίκων του Κρεμλίνου.

Έτσι, ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι προσπαθεί, απεγνωσμένα, να σώσει τον εαυτό του, καθώς και το καθεστώς, που τον στηρίζει, διαμοιράζοντας έναν υποτιθέμενο, ως αμύθητο, ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας, του οποίου η κατανομή και η αξία καταγράφονται, υποθετικά, στον, παραπάνω, χάρτη της χώρας αυτής, αν και στην πραγματικότητα, αυτό, που υποτίθεται ότι πωλείται, είναι ασαφές και αβέβαιο, όπως, επίσης, έχει ξεφύγει απο την προπολεμική εδαφική επικράτεια της Ουκρανίας, αφού οι ανατολικές περιοχές της χώρας αυτής έχουν περάσει και θα συνεχίσουν να περνούν, στην εδαφική επικράτεια της Ρωσίας Έτσι το 20% της Ουκρανίας που βρίσκεται, υπό την κατοχή του ρωσικού στρατού, κατέχει το 60% όλων των ορυκτών πόρων της Ουκρανίας, που αναφέρεται ότι αγγίζουν τα 14,8 τρισεκατομμύρια δολάρια. Οι κατεχόμενες και προσαρτημένες, στην ρωσική επικράτεια, περιοχές, περιλαμβάνουν τις περιφέρειες Ντονιέτσκ, Λουγκάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα, οι οποίες υποτίθεται ότι είναι πλούσιες, σε ορυκτά και ενέργεια. Η απώλεια αυτών των περιοχών αποτελεί σοβαρό πλήγμα, για την οικονομία της Ουκρανίας, δεδομένης της εξάρτησής της, από τους συγκεκριμένους πόρους.

Όμως, ο πόλεμος δεν πρόκειται να λήξει, διότι η Μόσχα περιμένει να δει το πώς θα κατασταλάξουν οι ισορροπίες, εντός του Δυτικού στρατοπέδου. αφού η “Ευρώπη”, είναι, στρατιωτικά, ένας νάνος. Παραδείγματος χάριν, αναφέρω ότι η Ελλάδα είναι  η μεγαλύτερη αρματική δύναμη της Ευρώπης, με 1365 άρματα μάχης και είναι η τρίτη, στο ΝΑΤΟ, μετά από τις ΗΠΑ και την Τουρκία, η Ολλανδία έχει 18 άρματα, η Γαλλία 222, η Ισπανία 327, η Βρετανία, 213, η Γερμανία 295, η Ιταλία 200, το Βέλγιο μηδέν, οι Βαλτικές χώρες μηδέν (και ούτω καθεξής).

Χωρίς την Ουάσινγκτων, το καθεστώς του Κιέβου και ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι δεν έχουν καμμία τύχη. 

Από εδώ και πέρα, η Ουκρανία οδηγείται, σε σκοτεινούς και δύσβατους ατραπούς και αυτό το τραγικό οδοιπορικό πρόκειται να παρακολουθήσουμε. 

Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.