Η επαναστατική διεθνιστική αλληλεγγύη των υπόδουλων : Η περίπτωση της Αϊτής και ο ελληνικός πόλεμος, για την ανεξαρτησία 1821-1830. (Η, από 15-1-1822, συγκινητική επιστολή αναγνώρισης του επαναστατημένου ελληνικού έθνους, από τον Αϊτινό πρόεδρο Jean-Pierre Boyer).

 

''Jean-Pierre Boyer (Ζαν Πιέρ Μπουαγέ), πρόεδρος του Χαϊτίου (Αϊτής), προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.

Εν Παρισίοις 

Πριν, ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην, εκ Παρισίων, τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν, ενταύθα, η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών, κατά του δεσποτισμού, του, επί τρεις, περίπου, διαρκέσαντος, εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού, εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα, τέλος πάντων, εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν, μεταξύ των εθνών του κόσμου, κατείχε.

Μία  τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων, αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Έλληνες, επί πολύν καιρόν, έκλινον τον αυχένα, υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών, συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.

Ευχηθέντες, προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου, εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα, όμως, επιβαλόντα,τη πατρίδι ημών, μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον, έτι, η επανάστασις, η, κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου, επικρατούσα, υπάρχει νέον, προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού, κώλυμα. Επειδή το μέρος, όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει, εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί, δικαίως, μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε, βοηθήσωμεν, προς τιμήν ημών, τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.

Πολίται, διερμηνεύσατε, προς τους συμπατριώτας υμών, τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει, υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν, εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων, άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν, εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος, τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν, υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών, μνημονευθώσιν, εν τη ιστορία, οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.

Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας. 

Boyer''.

Αυτή είναι η επιστολή της 15/1/1822 αναγνώρισης της ίδρυσης του επαναστατικού ελληνικού κράτους, από τον πρόεδρο της Αϊτής Jean-Pierre Boyer (15 Φεβρουαρίου 1776 – 9 Ιουλίου 1850).

Respect…

Αλήθεια, τί είχε να κερδίσει ο Αϊτινός πρόεδρος και ο φτωχός και ταλαιπωρημένος λαός των νέγρων της Αϊτής (που, ακόμη, ταλαιπωρείται, από την φτώχεια και τον διαρκή πόλεμο των πολιτικών συμμοριών), από αυτή την ενθουσιώδη επιστολή αναγνώρισης του νεαρού ελληνικού κράτους, στην διάρκεια του, περίπου, δεκαετούς πολέμου για την ανεξαρτησία, από την κυριαρχία των Οθωμανών Τούρκων; 

Ποιό στρατηγικό και γεωπολιτικό συμφέρον βρισκόταν, πίσω από αυτήν την επιστολή αναγνώρισης της ελληνικής ανεξαρτησίας, που έγραψε ο Αϊτινός πρόεδρος Ζαν Πιέρ Μπουαγιέ;

Άστο φόβοι τα στομφώδη και πομπώδη αυτά ερωτήματα αποτελούν σκέτη γελοιότητα. Κανένα στρατηγικό και γεωπολιτικό συμφέρον είχε ο Αϊτινός λαός, που να τον αναγκάζει να υποστηρίξει τον ελληνικό πόλεμο της ανεξαρτησίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

Αυτό, που υπήρξε, είναι ο έμπρακτος και ειλικρινής συναισθηματικός επαναστατικός διεθνισμός ενός λαού, που μόλις είχε αποτινάξει την μπότα των Γάλλων αποικιοκρατών, οι οποίοι είχαν αποικίσει την Αϊτή, με την συστηματική μεταφορά μαύρων σκλάβων, από την Αφρική, οι οποίοι ανέτρεψαν το γαλλικό αποικιακό καθεστώς και έτσι  προέκυψε το πρώτο κράτος, που δημιούργησαν, επαναστατώντας, νέγροι δούλοι λευκών αφεντικών, την 1/1/1804. Και επίσης, είναι το δεύτερο κράτος, στην βορειαμερικανική υποήπειρο, που δημιουργήθηκε, μετά την επανάσταση των αμερικανικών αποικιών, κατά των Άγγλων, το 1776.

Και όμως, αυτά τα πράγματα πολιτικά ή, ούτε μια φορά, να καλέσουν επίσημους Αϊτιν ήφόρο τιμής, Στον απλό λαό της Αϊτής. 

Όνειδος και σκέτη ντροπή…

Έτσι, μπορεί και πρέπει να χαρακτηριστεί αυτή η στάση του ελληνικού κράτους.

Και λίγο είναι…