1960 - 2025 Τουρκία vs Ελλάδα : Μιλώντας, για το τεράστιο χάσμα, στο ανισοζύγιο ισχύος των δύο οικονομιών. Οι στρατηγικές επιλογές (η ένταξη της Ελλάδας, στην ΕΟΚ, το 1981 και στην ευρωζώνη, το 2002) της εγχώριας ελίτ και του κατεστημένου/συστημικού πολιτικού κόσμου της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς, οδήγησαν την Ελλάδα, στον παρόντα και διευρυνόμενο όλεθρο.

 

Για την τεράστια, την χασματική ανατροπή του ισοζυγίου οικονομικής ισχύος, ανάμεσα, στην Ελλάδα και στην Τουρκία, κατά την περίοδο, από το 1960, έως το έτος 2025, που διανύουμε, κάνω λόγο στο, παραπάνω, βίντεο και αυτό είναι, σε μια πρώτη φάση, που με απασχολεί, στο παρόν δημοσίευμα. 

Η εγχώρια ελίτ και ο συστημικός πολιτικός κόσμος της δεξιάς του κέντρου και της αριστεράς, δηλαδή το κατεστημένο της χώρας, οδήγησαν την ελληνική οικονομία, στην παρούσα, στην εξελισσόμενη και την διευρυνόμενη καταστροφή, την οποία περιγράφω, μέσα από την ψυχρή και ψύχραιμη παράθεση των μακροοικονομικών δεδομένων, στο βίντεο αυτό, το οποίο, χωρίς δεύτερη σκέψη και εξ αντικειμένου, είναι, απολύτως, αναγκαίο να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες του παρόντος δημοσιεύματος.

Ο αρχικός πίνακας, με τον οποίο ξεκινώ το παρόν δημοσίευμα, που καταγράφει την εξέλιξη του ελληνικού και του τουρκικού ΑΕΠ, κατά την χρονική περίοδο 1961 – 2025, είναι, απλώς, ενδεικτικός, όσον αφορά το ισοζύγιο της ισχύος, ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική οικονομία, όλη αυτή την περίοδο των 60 ετών. 

Έτσι, ο πίνακας αυτός, απλώς, ενδεικτικός και όχι πραγματικός, επειδή η καταμέτρηση των αντίστοιχων Ακαθάριστων Εθνικών Προϊόντων της Ελλάδας και της Τουρκίας έχει υπολογιστεί, με βάση τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των δύο οικονομιών, κάτι που κρύβει μια, εξαιρετικά, δυσμενέστερη πραγματικότητα, η οποία αναδεικνύεται, όταν οι υπολογισμοί των Ακαθάριστων Εθνικών Προϊόντων της Ελλάδας και της Τουρκίας γίνουν - έτσι όπως είναι και το σωστό -, με βάση την ισοτιμία των αγοραστικών δυνάμεων των δύο οικονομιών, δηλαδή, με τον αντικειμενικό υπολογισμό που εξισώνει τα επίπεδα των εσωτερικών τιμών των δύο οικονομιών και καταγράφει την πραγματική οικονομική κατάσταση και την πραγματική δύναμή τους. Αυτό, βέβαια, δεν μειώνει την αξία του, αρχικώς, παρουσιαζόμενου πίνακα, αλλά καθιστά τα δεδομένα, που εμφανίζει, απλώς, ενδεικτικά και όχι πραγματικά. 

Έτσι ενώ, κατά τις δεκαετίες 1960, 1970 και 1980, ο, παραπάνω, πίνακας δείχνει μια μικρή και ελεγχόμενη υπεροχή του τουρκικού ΑΕΠ έναντι του ελληνικού, στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη, όταν εξετάζουμε τα δύο αυτά Ακαθάριστα Εθνικά Προϊόντα (ΑΕΠ), σε επίπεδο ισοδυναμίας των αγοραστικών δυνάμεων, η εικόνα είναι, σημαντικά, διαφορετική, διότι, στις δεκαετίες αυτές, από την δεκαετία του 1960, έως και την δεκαετία του 1980, το ελληνικό συνολικό ΑΕΠ ήταν μεγαλύτερο του τουρκικού, σε όλη την διάρκεια αυτής της μακράς χρονικής περιόδου.

Όμως, τα δεδομένα αυτά, όσον αφορά την ισορροπία, ανάμεσα, στο ελληνικό και στο τουρκικό ακαθάριστο εθνικό προϊόν, ανατράπηκε, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, με αποτέλεσμα το συνολικό τουρκικό ΑΕΠ να ξεπεράσει το ελληνικό και προϊόντος του χρόνου και των επόμενων δεκαετιών, μέχρι σήμερα, η απόσταση, ανάμεσα στο τουρκικό και στο ελληνικό ΑΕΠ, να καταστεί τεράστια και χασματική και έτσι, το σχετικό ισοζύγιο των δύο αντίστοιχων Ακαθάριστων Εθνικών Προϊόντων, που υπήρχε, έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, να μετατραπεί, σε ένα πλήρες και διαρκώς, διευρυνόμενο ανισοζύγιο της οικονομικής ισχύος των δύο χωρών, με την συντριπτική, πλέον, υπεροχή της Τουρκίας, έναντι της Ελλάδας.

Για να αντιληφθούμε το κατακλυσμιαίο μέγεθος του ολέθρου, που έχει συμβεί, μέσα σε αυτήν την τελευταία 30ετία, όπως αναφέρω και στο αρχικό βίντεο της παρούσας δημοσίευσης, σε επίπεδο ισοδυναμίας των αγοραστικών δυνάμεων, το τουρκικό ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Factbook της CIA, το 2023, έφτασε στα 2 τρισεκατομμύρια 953 δισεκατομμύρια δολάρια (υπολογιζόμενης αξίας του 2021), ενώ το ελληνικό ΑΕΠ, πάλι, σύμφωνα με τα στοιχεία του Factbook της CIA, το 2023, έφθασε, μόλις και μετά βίας, στο πάμπτωχο και - πρακτικά και συγκριτικά - αμελητέο μέγεθος των 384 δισεκατομμυρίων 23 εκατομμυρίων δολαρίων (υπολογιζόμενης αξίας του 2021).

Με δεδομένα αυτά τα στοιχεία, αυτό, που καθίσταται σαφές, είναι ότι άμεσοι υπεύθυνοι, για αυτή την κατακλυσμιαία καταστροφή, που έπληξε την ελληνική οικονομία, είναι η εγχώρια ελίτ και ο κατεστημένος συστημικός πολιτικός κόσμος της χώρας (της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς) και οι, τραγικά, αποτυχημένες στρατηγικές επιλογές, που ακολούθησαν, με την ένταξη της Ελλάδας, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, το 1981 και κατόπιν, με την ένταξη της ελληνικής οικονομίας, στην ευρωζώνη, από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, το 2002, η οποία ήλθε να ολοκληρώσει να επιτείνει και να ολοκληρώσει τον καταστροφικό κύκλο, που άνοιξε, το 1979, με την υπογραφή της Πράξης Προσχώρησης της Ελλάδας, στην ΕΟΚ, από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με έναρξη ισχύος την 1/1/1981.

Αυτά είναι τα αμείλικτα στοιχεία και τα αδυσώπητα δεδομένα, που προκύπτουν από την αποτιμητική καταμέτρηση των μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, σε σχέση πάντα με την τουρκική οικονομία και την, εκ βάθρων, ολέθρια ανατροπή της οικονομικής ισορροπίας, στο ισοζύγιο των δυνάμεων της Ελλάδας και της Τουρκίας, η οποία ολέθρια ανατροπή κατέστησε την Τουρκία μια, παγκόσμιας εμβέλειας, οικονομική δύναμη και την Ελλάδα έναν διεθνή παρία και επαίτη, που στερείται οποιασδήποτε σημαίνουσας αξίας και ως εκ τούτου, ασήμαντο παράγοντα, στην διεθνή σκηνή.

Υπό αυτές τις συνθήκες, καθίσταται σαφές ότι η διεθνής υπόσταση της χώρας μας, όπως - και πολύ περισσότερο - η περιφερειακή της θέση, καθίστανται, απολύτως, ευάλωτες, εξαιτίας αυτών των σκληρών δεδομένων, που έχουν δημιουργηθεί, κατά την διάρκεια των τριών τελευταίων καταστροφικών δεκαετιών δεκαετιών, όπερ σημαίνει ότι η αντιμετώπιση του τουρκικού κράτους πρέπει να είναι πολύ προσεκτική, δεδομένου του γεγονότος ότι η ελληνική οικονομία καθίσταται απαραίτητο να ανασυγκροτηθεί, πλήρως και εκ θεμελίων, κάτι το οποίο, δυστυχώς, δεν είναι ορατό, με δεδομένη την συνέχιση των, τραγικά, αποτυχημένων και ολέθριων στρατηγικών επιλογών, στις οποίες εμμένει η εντόπια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, στρουθοκαμηλίζοντας. 

Αλλά για το τί πρέπει να γίνει και το τί πρέπει, κυρίως και εκ βάθρων, να αλλάξει, πρόκειται να απασχοληθώ, σε επόμενο δημοσίευμα, το οποίο, προφανώς, είναι απαραίτητο, ως συνέχεια του σημερινού. 

Δεν αρκεί και δεν χρειάζεται η κλάψα, για το τί έγινε και το τί συμβαίνει, τώρα και για τα όσα τραγικά έγιναν και τα όσα, επίσης, τραγικά και ολέθρια εξακολουθούν να συμβαίνουν.

Αυτό, που έχει σημασία, είναι ότι το παρόν δημοσίευμα μπορεί να αποτελέσει την βάση και την αφετηρία ενός ευρύτερου προβληματισμού του αναγνωστικού κοινού, σε σχέση με τα δεδομένα, που παρουσιάζονται και στο παρόν δημοσίευμα  και στο αρχικό βίντεο της παρούσας ανάρτησης. Ενός προβληματισμού, ο οποίος είναι, απολύτως, απαραίτητος, προκειμένου να κατανοηθεί η καταγραφόμενη, εδώ, άκρως, δυσάρεστη και δυσμενής πραγματικότητα, για την κοινωνία μας. 

Όμως,  παρά αυτήν την χείριστη κατάσταση, στην οποία βρισκόμαστε, η καταγραφή της, έτσι όπως αυτή η κατάσταση είναι, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αφετηρία όχι, απλώς, μιας καταθλιπτικής ανασκόπησης, αλλά του απαραίτητου και, άκρως, αναγκαίου προβληματισμού, που έχει να κάνει με το τί πρέπει να γίνει και κυρίως, το τί πρέπει, εκ βάθρων, να ανατραπεί, προκειμένου να υπάρξει μια ανάταξη της βαρύτατης βλάβης, που έχει υποστεί η χώρα μας, κατά την διάρκεια αυτής της εφιαλτικής 30ετιας, που έχει παρέλθει, έως σήμερα.

Ως εκ τούτου, το παρόν δημοσίευμα δεν κλείνει το θέμα και δεν πρόκειται να σταματήσει, εδώ, την εξέταση αυτή της δυσάρεστης πραγματικότητας, που έχει δημιουργηθεί, για την ελληνική κοινωνία. 

Λογικό και επίσης, απαραίτητο είναι να υπάρξει συνέχεια. 

Και θα υπάρξει…