ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

  Για να μπορέσει το αναγνωστικό κοινό να αντιληφθεί, το περιεχόμενο και την μέγιστη σοβαρότητα των ισχυρισμών που προβάλλω ,στο σημερινό δημοσίευμα, δεν είναι δυνατόν να μην εξετάσουμε, το ποινικό δίκαιο, αφού η υπόθεση που ΟΠΕΚΕΠΕ έχει, μια, κυρίως, ποινική διάσταση, πέρα, φυσικά, από την πολύ σημαντική πολιτική της διάσταση.  Έτσι είναι απαραίτητο να δούμε το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα,  αφού είναι σαφές ότι όλη αυτή υπόθεση, με τις παράνομες επιδοτήσεις και χρηματοδότησεις των στελεχών και των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας, με την υπεξαίρεση, την κλοπή και την ιδιοποίηση του χρήματος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων,  σε επίπεδο δισεκατομμυρίων ευρώ, που χορηγήθηκαν και χορηγούνται, για ανύπαρκτα, βοσκοτόπια, για ανύπαρκτα ζώα, που υποτίθεται ότι βοσκούσαν, σε αυτά, αλλά, σε σημαντικό βαθμό και σε νεοδημοκρατικά κομματικά στελέχη, σαν αυτόν τον,  απίστευτα, τρισάθλιο λιγούρη Δημήτρη Μελά, που είχαν ορίσει, ως πρόεδρο, στον ΟΠΕΚΕΠΕ και τον Δεκέμβρη του 2021 διαμαρτ...

  Το σημερινό κείμενο, ουσιαστικά, συνέχεια του χθεσινού. Όπως έχω γράψει, δεν είχα καμμία θέληση να ασχοληθώ, με το, προ δεκαετίας, δημοψήφισμα, για την επιβολή των μέτρων λιτότητας και το 3ο Μνημόνιο, στην ελληνική κοινωνία, που ζητούσαν οι ευρωθεσμικοί δανειστές.  Τελικά, άφησα, στην άκρη την θέλησή μου, με αφορμή την σύνοψη, που δημοσιεύτηκε, χθες, του παρασυνταγματικού συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του Προκόπη Παυλόπουλου,  ως προέδρου του κράτους, το οποίο υπήρξε κουτσό, διότι έτσι ήθελε το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο.  Αυτά που έγραψα, χθες, 7/7/2025, ισχύουν απολύτως. Αυτά που δημοσιεύω σήμερα είναι ένα απλό μια απλή συνέχεια του χθεσινού άρθρου και συνοδεύεται από ένα βίντεο, που τράβηξα χθες 7 Ιουλίου 2025, αναφερόμενος, στα όσα έγιναν, τον Ιούλιο του 2015 έως σήμερα και την άρρηκτη σύνδεση του, με τον Ιούλιο του 2025, δηλαδή με το σήμερα, γεγονός, που καθιστά την παρακολούθηση αυτού του βίντεο, απολύτως, αναγκαία και χρήσιμη, στο αναγ...

  Δεν είχα καμμία διάθεση να γράψω, για το παρασυνταγματικό ψευδοσυμβούλιο της 6ης Ιουλίου 2015, των πολιτικών αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων, στο οποίο δεν κλήθηκε, ετσιθελικά, η Χρυσή Αυγή, που τότε, είχε κοινοβουλευτική ομάδα. Για το παρασυνταγματικό Συμβούλιο αυτό, μετά την παραίτηση του Γιάννη Βαρουφάκη, από το υπουργείο Οικονομικών, πριν αυτό συνεδριάσει, η πορεία των πραγμάτων ήταν προδιαγεγραμμένη. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού εκλογικού σώματος, αγνοήθηκε, παρά τα καραγκιοζιλίκια του, τότε, πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, που είπε ότι :     « θεωρώ ότι εάν στόχος αυτής της συζήτησης, εδώ, είναι όχι να βρούμε έναν κοινό τόπο, αλλά να λαθροχειρίσουμε και να μετατρέψουμε το ‘Όχι’, σε ‘Ναι’, δεν θα με βρείτε σύμφωνο. Το ‘όχι’ είναι ‘όχι’, που αφορά μια μη βιώσιμη συμφωνία. Προφανώς, δεν είναι εντολή ρήξης, αλλά δεν είναι και εντολή ‘πάση θυσία, ό,τι και να γίνει, θα συμφωνήσουμε’. Αυτό θέλω να το ξεκαθαρίσω». Τελικά, ο παραμυθάς  βαρώνος   Müncha...

1838 - 1839 Παρίσι. Η εικόνα δείχνει την λεωφόρο του Ναού, αλλά, λόγω του μεγάλου χρόνου έκθεσης (αρκετά λεπτά), τα περισσότερα κινούμενα αντικείμενα, όπως άμαξες και περαστικοί, δεν εμφανίστηκαν, στην τελική φωτογραφία. Ωστόσο, κάτω αριστερά του δρόμου, φαίνεται, αμυδρά, ένας άντρας να γυαλίζει τις μπότες του. Επειδή, τόσο ο ίδιος, όσο και ο γυαλιστής παπουτσιών, παρέμειναν, σχετικά, ακίνητοι, κατά την διάρκεια της έκθεσης, τραβήχτηκαν, από την κάμερα. Αυτή η εικόνα, που την έχω παρουσιάσει και στο παρελθόν, είναι μια δαγκεροτυπία, που τραβήχτηκε, από τον Louis Daguerre, από το στούντιό του, στο Παρίσι και πιστεύεται ότι είναι (αλλά δεν είναι) η πρώτη φωτογραφία, που τραβήχτηκε, ποτέ, από άνθρωπο. Αυτή ήταν μια, εντελώς, ακούσια ιστορική στιγμή : Ο Daguerre φωτογράφιζε τον ίδιο τον δρόμο, όχι προσπαθώντας να απαθανατίσει ένα άτομο. Και όμως, το αποτέλεσμα είναι ένα από τα σημαντικότερα ορόσημα, στην ιστορία της φωτογραφίας, μια παγωμένη ματιά της καθημερινότητας και η τυχαία γέννηση ...