Τί εξυπηρετεί, πλέον, ο ουκρανικός πόλεμος; Τώρα, ήρθε ο Donald Trump και το νέο επιτελείο του και όλα γύρισαν, ανάποδα, ενώ οι “Ευρωπαίοι”, είναι έντρομοι και η Ουκρανία ισοπεδώνεται.
Τί εξυπηρετεί, πλέον, ο πόλεμος, στην Ουκρανία;
Ανάμεσα, στα άλλα, οι “Ευρωπαίοι”, με την στήριξη των ΗΠΑ των Barack Obama και Jo Biden, με πρώτο βιολί την Βρετανία και σε δεύτερο ρόλο, τις γερμανικές κυβερνήσεις, με πρόσχημα την Ουκρανία, προσπάθησαν να καταστρέψουν, οικονομικά, την Ρωσία και στην συνέχεια, να την υποτάξουν.
Δεν τους ήταν αρκετή η φθηνή ενέργεια, από την Ρωσία και επιδίωκαν φθηνές επενδύσεις, φθηνή ενέργεια και τον πλούτο αυτής της αχανούς χώρας, την οποία σκόπευαν να τεμαχίσουν, όπως έπραξαν, στην παλαιά Γιουγκοσλαβία.
Έτσι, η Ουάσινγκτων θα επιτύγχανε ένα γεωπολιτικό στραπάτσο, στην Κίνα και οι υπόλοιποι θα άρπαζαν ό,τι πολύτιμο υπήρχε, στην τεμαχισμένη Ρωσία.
Αυτός ήταν ένας, από τους σοβαρούς λόγους - ο απώτερος όλων -, για το, έμπρακτα, ενορχηστρωμένο, από την Ουάσινγκτων, την Βαρσοβία της Πολωνίας και το Βίλνιους της Λιθουανίας, νατοϊκό πραξικόπημα του Μαϊντάν, στο Κιέβο, κατά την περίοδο Νοεμβρίου 2013 - Φεβρουαρίου 2014.
Οι Δυτικοί την πάτησαν, επειδή, βρέθηκαν απέναντι σε μια, μη αναμενόμενη εξέλιξη, που συγκεκριμενοποιείται, στην απρόσμενη δύναμη της Ρωσίας, που διατηρήθηκε, σε όλη την τριετή, έως τώρα, χρονική περίοδο του ουκρανικού πολέμου, σε ένα “low profile” επίπεδο μαχών, αφού, το Κρεμλίνο δεν χρησιμοποίησε τακτικά πυρηνικά όπλα, αν και κάποια στιγμή έπαιξε με αυτήν την ιδέα, για να αποτραπεί, τελικά, από τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ.
Οι συμφωνίες του Μινσκ, όπως ομολόγησαν η Angela Merkel και ο Francois Hollande, έγιναν, για να προετοιμασθούν, για τον επόμενο γύρο, το καθεστώς του Κιέβου και το ΝΑΤΟ, αλλά το ίδιο έπραξε και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, παρά την ασύγγνωστη αφέλεια, που επέδειξε, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να βρει ένα modus vivendi, με την Δύση και εξ αιτίας αυτής της αφέλειας, δεν τελείωσε την «υπόθεση Ουκρανία», τον Μάρτιο του 2014, αρκούμενος, στην προσάρτηση της Κριμαία, στην ρωσική επικράτεια.
Πάρα την αφέλεια των ηγετών της Μόσχας, οι παλαιοί καγκεμπίτες, που την διοικούν (ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Νικολάι Πατρούσεφ), ήσαν ικανοί να διαχειρισθούν και το χειρότερο σενάριο, στην ουκρανική υπόθεση. Αυτός ήταν ο λόγος της ψυχρής και υποτιμητικής υποδοχής του Ρώσου προέδρου, στους Γερμανούς και στους Γάλλους, αλλά και στους Αμερικανούς, όταν τον επισκέπτονταν, λίγο πριν και στην αρχή του πολέμου, δήθεν, για επίτευξη ειρήνης. Εννοείται, βέβαια, ότι όλοι αυτοί ήθελαν να επιβάλουν τους όρους τους, που, φυσικά, απορρίφθηκαν, χωρίς επαίνους.
Τώρα, ήρθε ο Donald Trump και το νέο επιτελείο του και όλα γύρισαν, ανάποδα.
Η αμερικανική ελίτ, που τους υποστήριξε, αντιλήφθηκε ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν μια διπλή ανάσχεση της Ρωσίας και της Κίνας, αντίθετα, με όσα πιστεύει η πλειοψηφία του αμερικανικού κατεστημένου. Ως εκ τούτου, η νέα διοίκηση, στην Ουάσινγκτων είναι έτοιμη, για παραχωρήσεις, προκειμένου να καταφέρει, τουλάχιστον, να ουδετεροποιήσει την Μόσχα, στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ, με την Κίνα.
Οι “Eυρωπαίοι” είναι έντρομοι, οι Γερμανοί πλήρωσαν και πληρώνουν το μεγαλύτερο οικονομικό κόστος, με μια βαριά βιομηχανία, που έχει καταστεί ανάπηρη και ενεργειακά, πανάκριβη και μη ανταγωνιστική, στις διεθνείς αγορές, ενώ, εδώ και τρία χρόνια, βρίσκεται, σε ύφεση η Ουκρανία έχει εισέλθει, σε μια ανείπωτη καταστροφή και ερήμωση, ενώ οδηγείται, σε μια σαρωτική - αν και χρονοβόρα και βασανιστική - ήττα και θα πληρώσει μεγάλες και σκληρές πολεμικές αποζημιώσεις, με την αρπαγή του υπόγειου πλούτου της, καθιστάμενη αποικία, εάν και και σε ό,τι απομείνει, ως εδαφική επικράτεια, στο μεταπολεμικό ουκρανικό κράτος.
Οι “Ευρωπαίοι” όσα χρήματα και αν έδωσαν (125 δισεκατομμύρια δολάρια· αν και ο αριθμός αυτός δεν είναι επιβεβαιωμένος), τα έδωσαν, στην Ουκρανία, σε μορφή δανείων, ενώ οι ΗΠΑ, κατά 60%, τα χρήματα, που έδωσαν, ήσαν επιχορηγήσεις (ο Donald Trump μιλάει, για 300 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά ο αριθμός αυτός δεν είναι επιβεβαιωμένος και μάλλον, είναι υπερβολικός).
Οι “Ευρωπαίοι” δεν θα πάρουν, πίσω, τα χρήματα που έδωσαν, ποτέ. Έτσι, οι μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο) θέλουν να ρευστοποιήσουν τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία (κάπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια), αλλά δεν τολμούν να το πράξουν, αφού όλες οι μεγάλες χώρες του υπόλοιπου κόσμου θα ρευστοποιήσουν τα ομόλογα των ευρωπαϊκών κρατών, που κατέχουν, ενώ η Ουάσινγκτων του Donald Trump έχει την δυνατότητα να ρεφάρει και να κερδίσει, σε συνεργασία, με την Ρωσία, μια διαδικασία η οποία βρίσκεται, υπό διαμόρφωση, αν και η κατάσταση παραμένει, εξαιρετικά, ρευστοποιημένη.
Βλέποντας τον, παραπάνω, χάρτη της Ουκρανίας, στον οποίο αποτυπώνεται η κατανομή των γνωστών μεταλλευτικών αποθεμάτων (σπάνιες γαίες, υδρογονάνθρακες, ουράνιο, τιτάνιο κλπ) της χώρας αυτής, αν και εκτιμήσεις της αξίας τους, που, ευρέως, αναφέρονται, είναι υπερβολικές (η πραγματική τους αξία μπορεί να φθάνει, κοντά, στα 13 τρισεκατομμύρια δολάρια), αρκεί, για να δούμε την οικονομική διάσταση του πολέμου, που διεξάγεται.
Το Κρεμλίνο πήρε και θα πάρει αυτό, που επιθυμεί, αφού το 80%, περίπου, της αξίας αυτών των πόρων, βρίσκονται, στην Κριμαία και στην ανατολική Ουκρανία, που έχουν καταλάβει οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.
Η Ουάσινγκτων της κυβέρνησης του Donald Trump, διατηρεί την ευρύτερη ενεργειακή στρατηγική των ΗΠΑ, με την μεγαλύτερη εμβάθυνση της εξάρτησης των ευρωπαϊκών κρατών, από τις αμερικανικές εξαγωγές ενέργειας, ενισχύοντας την πίεση, στους “Ευρωπαίους”, για αυξημένες αμυντικές δαπάνες.
Έτσι, έχουν, έως τώρα, τα πράγματα. Τα υπόλοιπα - που είναι και πολλά - είναι, υπό διαμόρφωση.
Σχόλια