Από το ξύλινο τραπέζι, στο Ακρωτήρι της Θήρας, τον 17ο αιώνα πΧ και την ηλικία ζωής των 35-40 ετών, στην αρχαία Ελλάδα, στην Αργοναυτική εκστρατεία, το 1225 πΧ, στον βρετανικό ιστορικό χάρτη του 1700 μΧ, στην μεταφορά «φρέσκου εμπορεύματος» Αφρικανών σκλάβων, στις ΗΠΑ του 1850, στην Θεσσαλονίκη (1870-1934), στον Buffalo Bill, το 1877, στην Αθήνα (1885-1968), στον “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” του 1909, όταν, ακόμη, δεν ήταν εφημερίδα του ΣΕΚΕ/ΚΚΕ, στον Emiliano Zapata, το 1914, στον δεινόσαυρο άνω των 112 εκατομμυρίων ετών, στην σημαία της “σοβιετικής” Ουκρανίας, το 1922, στον κομήτη Bennu, που μπορεί να κτυπήσει την Γη, το 2182, στους καταρράκτες της λίμνης Victoria, στα αγριοκάτσικα του Cingino, στην καρδιά της μπλε φάλαινας των 1300 κιλών, στον Νείλο ποταμό και την “Γέφυρα του Ρεμπέτη”, στον Πειραιά, το 2024, στο “πουλί”, τον Τάκη Οικονομόπουλο του ΠΑΟ, που πέθανε, στις 10/2/2025, στην Καππαδοκία του 2025 και μετέπειτα. (132)

 

17ος αιώνας πΧ. Ακρωτήρι Θήρας (Σαντορίνης). Ξύλινο τραπέζι, καθημερινής χρήσεως, με περίτεχνα σκαλισμένα φυτικά κοσμήματα. Το είδος του ξύλου είναι άγνωστο, διότι, με την έκρηξη του ηφαιστείου, το 1613 πΧ και την καταστροφή του ύστεροκυκλαδικού οικισμού, καλύφθηκε από τέφρα. Τα ξύλα κάηκαν, αλλά άφησαν το στίγμα τους, που ανακαλύφθηκε με τις ανασκαφές. Το κενό γέμισε με γύψο και έτσι έγινε το καλούπι. 

17ος αιώνας πΧ - 362 πΧ (ως ο, παραπάνω, χάρτης), έως τα μεσαιωνικά χρόνια και μετέπειτα. Ελλάδα. Στην αρχαία Ελλάδα, η διάρκεια ζωής ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή, καθώς επηρεαζόταν έντονα από τις συνθήκες υγιεινής, την ιατρική γνώση και τις κοινωνικές συνθήκες. Κατά μέσο όρο, οι αρχαίοι Έλληνες ζούσαν περίπου 35-40 χρόνια. 

Το υψηλό ποσοστό παιδικής θνησιμότητας επηρέαζε, έντονα, τον υπολογισμό του μέσου όρου. Αν κάποιος κατάφερνε να επιβιώσει, από την παιδική ηλικία, είχε σημαντικές πιθανότητες να ζήσει, έως τα 50, ή, ακόμη και τα 60 χρόνια. Οι ηλικιωμένοι της εποχής δεν ήσαν συχνό φαινόμενο, αλλά υπήρχαν. Ο Σωκράτης, για παράδειγμα, πέθανε, σε ηλικία, περίπου, 70 ετών, ενώ ο Πλάτων λέγεται ότι έφτασε τα 80. Η ιατρική του Ιπποκράτη, αν και βασιζόταν, στις αρχές της φύσης και της παρατήρησης, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τις περισσότερες σοβαρές ασθένειες. Η υγιεινή διατροφή και η φυσική δραστηριότητα, που ήταν μέρος της καθημερινότητας, συνέβαλαν, στην μακροζωία όσων απέφευγαν τραυματισμούς, ή θανατηφόρες ασθένειες. Οι γυναίκες είχαν χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής, σε σχέση, με τους άνδρες, λόγω των κινδύνων, που συνδέονταν, με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Η επιβίωση των παιδιών ήταν μια συνεχής πρόκληση, καθώς πολλές επιδημίες μπορούσαν να εξαλείψουν ολόκληρες οικογένειες. Τα πολεμικά επαγγέλματα και οι συγκρούσεις, επίσης, μείωναν την διάρκεια ζωής των ανδρών. Η κοινωνία τιμούσε τους ηλικιωμένους, θεωρώντας τους σοφούς και έμπειρους. Στην Αθήνα, η συμμετοχή των ηλικιωμένων, σε συμβούλια και δημόσιες συζητήσεις, ήταν σύνηθες φαινόμενο, ενώ, στην Σπάρτη, οι γέροντες είχαν υψηλό κοινωνικό στάτους και συμμετείχαν, στα πολιτικά πράγματα, μέσω της Γερουσίας.

5ος αιώνας πΧ. Η εδαφική εξάπλωση των Ινδοευρωπαϊκών πληθυσμών. 

5ος αιώνας πΧ (τέλη). Η τιμωρία του Αμύκου, από τον Πολυδεύκη, κατά την εποχή της Αργοναυτικής εκστρατείας (1225 πΧ, ύστερη μυκηναϊκή περίοδος). 

«[Οι Αργοναύτες] Άφησαν την Μυσία, για την χώρα των Βεβρύκων, όπου βασιλιάς ήταν ο Άμυκος, γιος του Ποσειδώνα και της <νύμφης> Βιθυνίδας [ευρετής της πυγμαχίας]. Ρωμαλέος άνδρας, ανάγκαζε τους ξένους, που προσέγγιζαν την χώρα του να πυγμαχούν, μαζί του και με αυτόν τον τρόπο, τους εξουδετέρωνε. Ανέβηκε, λοιπόν και τότε, στην Αργώ και προκαλούσε τον πιο γενναίο, από όλους, σε πυγμαχία. Ο Πολυδεύκης δέχτηκε την πρόκληση να παλέψει μαζί του και, χτυπώντας τον, στον αγκώνα, τον σκότωσε. Τότε, όρμησαν εναντίον του, Βέβρυκες, αλλά οι γενναίοι άρπαξαν τα όπλα και σκότωσαν πολλούς την ώρα, που το έβαζαν, στα πόδια». (Απολλόδωρος 1.119).

6ος πΧ αιώνας. Σάμος. Η είσοδος, στην σήραγγα του Ευπαλίνου.

460 πΧ Ολυμπία. Το άγαλμα του Απόλλωνα, στο αέτωμα του ναού του Διός.

370 πΧ - 360 πΧ. Αθήνα. Αττικός ερυθρόμορφος καλυκωτός κρατήρας. Στην μία του όψη, παράσταση τεθρίππου, που οδηγείται από φτερωτή Νίκη. Στην άλλη του όψη, σκηνή παλαίστρας, με δύο νέους και έναν Σάτυρο.

300 πΧ Πριήνη, Μικρά Ασία. Μαρμάρινο άγαλμα του Αλέξανδρου, σε νεανική ηλικία.

 

1ος αιώνας πΧ Νίσσα, Μικρά Ασία. Άγαλμα 0,63 μ. ενός μικρού αγοριού. Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. 

6ος αιώνας μΧ (κατασκευή) Πάτρα. Το Κάστρο, που βρίσκεται, στις υπώρειες του Παναχαϊκού όρους και κατασκευάστηκε, από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό.

1700 Βρετανικός ιστορικός χάρτης της Ευρώπης.

1850 (δεκαετία). ΗΠΑ. Μεταφορά, με το καράβι, «φρέσκου εμπορεύματος» Αφρικανών σκλάβων, προς πώληση.

1870 - 1880 (κατασκευή). Κοπενχάγη, συνοικία Faarimagade. Κτισμένη από τα εργατικά συνδικάτα, για φθηνή και άνετη κατοικία των εργατικών οικογενειών, χωρητικότητας 8 ατόμων, η κάθε μία. Θυμίζει πατατοχώραφο.

1870 (δεκαετία). Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Η Εγνατία οδός δεν έχει, ακόμη, διαμορφωθεί. Δεξιά, η Καμάρα και στο βάθος, η Ροτόντα.

1905 Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Εικόνα της παραλίας, έως το βάθος, στον περιτοιχισμένο Λευκό Πύργο.

1876 (κατασκευή). Ο νερόμυλος, στο Πικέρμι.

1877 ΗΠΑ. Ο Βuffalo Bill.

1885 Αθήνα. Η οδός Πανεπιστημίου, στο ύψος της οδού Κριεζώτου. Στο βάθος, ο «Κωλοσούρτης», που εξερράγη, τον Μάιο του 1907, λίγο πριν φθάσει, στην Πύλη του Αδριανού.

1897. Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος.

1900 Ρόδος. Η ευρωπαϊκή συνοικία.

1903 Ταΰγετος. Από την Σπάρτη, στην Καλαμάτα, με τα μουλάρια.

1908 Αθήνα. Οδός Σταδίου 27. Χαρακτηριστική εικόνα της ζωής της αθηναϊκής ελίτ, όταν ο δρόμος, ακόμη, ήταν χωμάτινος.

1909 Αθήνα. “Ριζοσπάστης”. 

Η εφημερίδα του ΚΚΕ έχει μια ενδιαφέρουσα προϊστορία. Κυκλοφόρησε, το 1909, με διευθυντή τον Γεώργιο Φιλάρετο και ήταν όργανο του Ριζοσπαστικού Συνδέσμου, ως αντιμοναρχική εφημερίδα. Η κυκλοφορία της εφημερίδας διακόπηκε, το 1911 και επανεκδόθηκε, το 1917, από τον Γιάννη Πετσόπουλο, ως εφημερίδα «δημοκρατικών αρχών». Τον Μάιο του 1919, ο Πετσόπουλος έγινε μέλος του ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ) και στις 15/9/1919, ο υπότιτλος αλλάζει, σε «Εφημερίς σοσιαλιστική». Τον Αύγουστο του 1921, ο “Ριζοσπάστης” θα γίνει το δημοσιογραφικό όργανο της κεντρικής επιτροπής του ΣΕΚΕ.

1909 (κατασκευή). Αθήνα, Πατησίων και Ηπείρου. Το Μέγαρο Λιβιεράτου (ή βίλα Υπατία), από τον Αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Νικολούδη, για τον Κεφαλλονίτη βιομήχανο Γεράσιμο Λιβιεράτο.

1900 (δεκαετία). Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Μια Σεφαρδίτισσα, με το παιδάκι της, στην οδό Φιλίππου.

1919 Θεσσαλονίκη. Η ρυμοτομία της περιοχής, μετά την καταστροφική πυρκαγιά.

1913-1918 Συκιές, Θεσσαλονίκη. Αριστερά, η πλατεία Περιστέρια και δεξιά ο μιναρές του Μεβλαχανέ.

1914 Μεξικό. Ο Emiliano Zapata, καθιστός, περιμένει τον Pancho Villa.

1917 Πειραιάς. Νέο γερμανικό αρτοποιείο.

1918 Θεσσαλονίκη.

1919 Σαντορίνη, Φηρά. Το λιμάνι.

1920 Αθήνα. Άπλωμα της μπουγάδας, στον ναό της αρχηγέτιδας Αθηνάς.

18/3/1920 Κωνσταντινούπολη. Η γέφυρα του Γαλατά.

1920 (δεύτερο μισό της δεκαετίας). Ρέντης, Πειραιώς 256. Η βίλα Σικιαρίδη, δίπλα στο εργοστάσιό του, σε κατάσταση πλήρους εγκατάλειψης.

1922 Η σημαία της Ομοσπονδιακής “Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας” της Ουκρανίας.

1923 Πειραιάς, Ακτή Μιαούλη. Τα εγκαίνια της  Αγγλοαμερικανικής Τράπεζας, που λειτούργησε, μέχρι το 1929.

1928 Αθήνα, οδός Ακαδημίας. τα εργαστήρια του Πανεπιστημίου Αθηνών.

1930 Θεσσαλονίκη. Οδός Βενιζέλου.

1934 Θεσσαλονίκη. Αρετσού.

1944 Lisieux, Γαλλία. Νεαρή Γαλλίδα εφοδιάζει, με μηλίτη, μαχόμενο Βρετανό πυροβολητή.

10/1944 Λαμία. Δύο ένοπλες ελασιτίσσες.

11/1944 Αθήνα, οδός Αθηνάς. Πώληση ψωμιού, με το ζύγι.

1947 Δοτσικό Γρεβενών. Το αρχηγείο του «Δημοκρατικού Στρατού», υπό τον Μάρκο Βαφειάδη, που είναι και στην φωτογραφία της  ομάδας, στο μέσον.

1949 Αθήνα. Ο Ιλισσός ποταμός, με τα βουρκώδη νερά του, στο ύψος του “ΦΙΞ”. Τώρα, έχει σκεπαστεί και από πάνω του, περνάει η οδός Καλιρρόης και οι γραμμές του τραμ.

1958. Αθήνα, Νεάπολη. Λεωφόρος Αλεξάνδρας και Ιπποκράτους.

Μπροστά, είναι η Λ. Αλεξάνδρας, όπου είναι και τα όρια της περιοχής Νεάπολης, ο δρόμος δεξιά, είναι η οδός Ιπποκράτους. Αριστερά της Λ. Αλεξάνδρας είναι η περιοχή Γκύζη. Δεξιά, το γωνιακό κτίριο υπάρχει, ακόμα. Στο βάθος, διακρίνονται οι πρόποδες του Λυκαβηττού.

1958 Αθήνα. Η πλατεία Μεταξουργείου, νυν πλατεια Καραϊσκάκη.

1959 Αθήνα. Οδοί Κωνσταντινουπόλεως και Λένορμαν. Στην διάβαση, περνάει το τραίνο, ενώ, δεξιά, είναι το πορτοκαλί τραμ.

1960 (αρχές δεκαετίας). Αθήνα, Αμπελόκηποι. Λεωφόρος Κηφισίας και Φωκίδος. Εγκαίνια ζαχαροπλαστείου "Loubier".

Το ιστορικό πολυτελές ζαχαροπλαστείο LOUBIER μας γλύκαινε, επί πολλά χρόνια, στην συμβολή της Λεωφόρου Κηφισίας, με την οδό Φωκίδος. Αργότερα, μετατράπηκε, σε κατάστημα κρυστάλλων KOSTA BODA.

1961 Αθήνα. Ο γάμος του Τόλη Βοσκόπουλου, όταν ήταν 21 ετών, με την ηθοποιό Στέλλα Στρατηγού. Δεν κράτησε πολύ.

1962 Λάρισα. Πλανόδιος γαλατάς, με το φορτωμένο γαϊδούρι, στην χιονισμένη πόλη.

1962 Αθήνα. Θέατρο «Καλουτά». Ο Μάνος Κατράκης και η Μαίρη Αρώνη, στο έργο του Miguel Mihura “Mαριμπέλ και η παράξενη οικογένεια”, σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη.

1952 Αθήνα, Θέατρο «Κοτοπούλη-REX». Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Αλέκα Κατσέλη και η Άννα Συνοδινού, στο έργο του Ευγένιου Σκριμπ «Μονομαχία Γυναικών», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυράτ.

1963 Αθήνα. Ο γάμος του Ντίνου Ηλιόπουλου, με την αυστριακή Χίλντεγκαρντ Βίτσερ, με την οποία απέκτησε δύο κόρες.

1963 ΗΠΑ. Joan Baez και Βοb Dylan.

1966 Μονεμβασιά, Κάστρο. Η “οικία Carter”.

1968 Αθήνα. Ο Φιλοποίμην Φίνος, η Κατίνα Παξινού και η Τζένη Καρέζη.

1968 Καστέλι Κισσάμου Χανίων. Η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης. Χρηματοδοτήθηκε, από την γερμανική Ευαγγελική Εκκλησία.

1971 Κύπρος. Η Rachel Welch, στα γυρίσματα της ταινίας “Πολυαγαπημένη”.

1996 (άνοιξη). Αθήνα, οδός Στησιχόρου 3. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, με τον «φύλακα-άγγελό» της, Νότα Κονοπίση.

21/3/2011 Alberta, ορυχείο πετρελαίου Millennium, 30 χλμ, από το Fort McMurray, Καναδάς. Ο καλύτερα, διατηρημένος δεινόσαυρος, ηλικίας, άνω των 112 εκατομμυρίων ετών βρέθηκε, εκεί.

2024 Ουγγαρία. Julian Lazlo : «Εύα».

“Oι ενδιαφέροντες άνθρωποι δεν βρίσκονται, στον Παράδεισο», όπως, ορθά, διδάσκει ο Friedrich Nietzsche…

12/10/2023 Ο κομήτης Bennu. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ο Bennu έχει 1 στις 2.700 πιθανότητες να κτυπήσει την Γη, τον Σεπτέμβριο του 2182, που αντιστοιχεί σε πιθανότητα 0,037%.

Ο αστεροειδής είναι ένας, μέσου μεγέθους, διαστημικός βράχος, με διάμετρο, περίπου, 500 μέτρα. Ο αστεροειδής, που έπεσε στην Γη, πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια και οδήγησε, στην εξόντωση των δεινοσαύρων, εκτιμάται ότι είχε διάμετρο, περίπου, 10 χιλιόμετρα και ήταν ο τελευταίος γνωστός μεγάλος αστεροειδής, που κτύπησε τον πλανήτη μας.

2024 Ζιμπάμπουε - Ζάμπια (σύνορα). Οι καταρράκτες της λίμνης Victoria, κατά μήκος του ποταμού Ζαμβέζη.

2024 Cingino, Piemonte, Ιταλία. Αγριοκάτσικα σκαρφαλώνουν, σε έναν επίπεδο τοίχο του φράγματος, προκειμένου να ανέβουν, στην κρυφή και να γευθούν το αλάτι, που είναι στην κορυφή και το οποίο είναι βασικό στοιχείο της διατροφής τους.

2024 Portofino, Ιταλία. Το λιμάνι της πόλης της ιταλικής Ριβιέρας.

2024. Η καρδιά μιας μπλε φάλαινας ζυγίζει 1.300 κιλά, κτυπάει 8-10 φορές το λεπτό και ακούγεται, έως 3 χλμ μακριά.

2024 Θιβέτ, Κίνα. Στην μέση των Ιμαλαΐων, η περιοχή, χωρίς δένδρα και με σπίτια βαμμένα, με κόκκινο χρώμα. Ο κομμουνισμός, σε … επιχρωμάτιση!

2024 Αφρική. Ο Νείλος ποταμός είναι ο μακρύτερος ποταμός, στον κόσμο. Πηγάζει, από την Τανζανία και χύνεται, στην Μεσόγειο Θάλασσα. Έχει μήκος 6.853 χλμ και αποστραγγίζει έκταση, που υπολογίζεται, σε 3.349.000 τ. χλμ και μέση παροχή νερού 2.830 κυβικών μέτρων, το δευτερόλεπτο. Ο Νείλος είναι «διεθνής» ποταμός, καθώς τους υδάτινους πόρους του μοιράζονται 11 χώρες (Τανζανία, Μπουριού τι, Ρουάντα, Λ.Δ. Κογκό, Κένυα, Ουγκάντα, Αιθιοπία, Ερυθραία, Νότιο Σουδάν, Σουδάν, Αίγυπτος). 

2024 Κάιρο, Αίγυπτος. Η πολυπληθέστατη πρωτεύουσα των 606 τχ, με πληθυσμό, άνω των 20.000.000 ανθρώπων. Ο πραγματικός αριθμός των κατοίκων είναι άγνωστος, διότι, συνεχώς, αλλάζει, αφού προστίθενται, τουλάχιστον, 1.000 άτομα την ημέρα. Εχει 1.000 μιναρέδες και βρίσκεται, στις όχθες του Νειλου.

2024 Πειραιάς, Άγιος Διονύσιος. Η “Γέφυρα του Ρεμπέτη”, όπως την ονόμασε ο λαϊκός συνθέτης Γιαννης Παπαϊωάννου, ή “Φαράγγι”, για τους σιδηροδρομικούς, πάνω από τις γραμμές του τραίνου, ενώνει τον Πειραιά, με την Δραπετσώνα. «Για να γίνει κάποιος ρεμπέτης, πρέπει να περάσει την γέφυρα» έλεγε ο Παπαϊωάννου.

10/2/2025 Αθήνα. Παναγιώτης (Τάκης) Οικονομόπουλος. Μετά τον “στρατηγό” Μίμη Δομάζο, πέθανε και το “πουλί” του Παναθηναϊκού. Τα στιγμιότυπα, είναι τραβηγμένα, στις 2/6/1971, λίγο πριν την έναρξη του αγώνα του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης, ανάμεσα, στον Παναθηναϊκό και τον Ajax, στο Wembley του Λονδίνου. Η πρώτη φωτογραφία του Τάκη Οικονομόπουλου είναι, σχετικά, πρόσφατη. Η δεύτερη και η τρίτη, το 1963, όταν ήταν 20 χρονών παιδί. Η τέταρτη φωτογραφία είναι, όταν, στις 9/3/1971, το “πουλί” έκανε θεαματικές αποκρούσεις, στο Goodison Park, στον αγώνα Everton - Παναθηναϊκός 1 - 1. Είναι ο μόνος τερματοφύλακας, στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που κράτησε την εστία του ανέπαφη, για 1.088 λεπτά (ή, σύμφωνα, με άλλη μέτρηση, 1.163 λεπτά).

Ο αστεροειδής που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια και οδήγησε στην εξόντωση των δεινοσαύρων εκτιμάται ότι είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιόμετρα και ήταν ο τελευταίος γνωστός μεγάλος αστεροειδής που χτύπησε τον πλανήτη.Ο αστεροειδής που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια και οδήγησε στην εξόντωση των δεινοσαύρων εκτιμάται ότι είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιόμετρα και ήταν ο τελευταίος γνωστός μεγάλος αστεροειδής που χτύπησε τον πλανήτη.

2025 Suloszowa, Πολωνία. Το χωριό των 6.000 κατοίκων, με την ιδιόμορφη διαρρύθμιση, που απλώνεται, στην ευθεία των 6 χλμ.

2025 Νορβηγία. Τα σπίτια είναι καλυμμένα, με βρύα. Έτσι, η ζέστη δεν φεύγει ποτέ και δεν μπαίνει το κρύο. Αρχαία τεχνική των Βίκινγκς.

2025 Καππαδοκία.