10/2024 Πού πάνε η κυβέρνηση και τα αστικά συστημικά μνημονιακά κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης; Η αλήθεια είναι, μιλώντας ψυχρά και ψύχραιμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, ανασταίνουν και το ΠΑΣΟΚ, αφού, προηγουμένως, ανέστησαν την ψόφια Νέα Δημοκρατία, αναδεικνύοντας, ως πρωθυπουργό, τον, παντελώς, ανίκανο Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η ψυχρή θέαση της ελληνικής πολιτικής Ιστορίας, από την έναρξη της συνεχιζόμενης ελληνικής χρεωκοπίας, που εμφανίστηκε (μέχρι τότε, είχε κουκουλωθεί και έμενε αφανής, από την 1/1/2002, που η Ελλάδα εντάχθηκε, στην ευρωζώνη), τον Απρίλιο του 2010, διδάσκει ότι, η χρεωκοπία, ανέδειξε, πολιτικά, ως υποτιθέμενη εναλλακτική λύση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, που, με την σειρά τους, ύστερα από την προδοσία της εντολής του 61,3% του ελληνικού εκλογικού σώματος, που ψήφισε “ΟΧΙ ΣΤΟ 3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ” (δηλαδή «Όχι, σε νέα μέτρα λιτότητας»), ανέστησαν, πρώτα την ψόφια Νέα Δημοκρατία και έδωσαν την απίστευτη ευκαιρία, στον, παντελώς, ανίκανο και άχρηστο Κυριάκο Μητσοτάκη, να γίνει πρωθυπουργός.

Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανασταίνει και την πολιτική μήτρα του μνημονιακού ολέθρου της χώρας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, κλείνοντας τον δικό του κύκλο του πολιτικού μετεωρισμού. Απολύτως, λογικά και αναμενόμενα.

Αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα της εποχής της ολέθριας, επίμονης, παρατεταμένης και αέναης ελληνικής χρεωκοπίας, που εμφανίστηκε, τον Απρίλιο του 2010, αν και παρέμενε αφανής, από την ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη και την κατάργηση της δραχμής, δηλαδή του εθνικού μας νομίσματος, είναι που εξετάζω και αναλύω, με ώμο και ρεαλιστικό τρόπο, στο αρχικό βίντεο της παρούσας δημοσίευσης, το οποίο προτρέπω τους όποιους αναγνώστες, αυτού του κειμένου να το παρακολουθήσουν αυτό το βίντεο, που, ανάμεσα, στα άλλα, αποτελεί μια περιεκτική παρουσίαση της σύγχρονης πολιτικής Ιστορίας της χώρας μας, από τότε, που οδηγήθηκε, στην οδυνηρή κρατική χρεωκοπία, η οποία, φυσικώ τω τρόπω, συνεχίζεται, έως τις ημέρες και πρόκειται να συνεχίσει να υφίσταται, για πολλές, ακόμη, δεκαετίες.

Υπό τις συνθήκες αυτές και με δεδομένο ότι η χώρα, στην πραγματικότητα, διοικείται, μέχρι, σχεδόν, τις έσχατες λεπτομέρειες της ασκούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, από τους ευρωθεσμικούς δανειστές, των οποίων εντολοδόχοι και εκτελεστές των ντιρεκτίβων τους είναι τα φυσικά πρόσωπα του αστικού μνημονιακού πολιτικού κόσμου της χώρας και συλλογικά τα μνημονιακά κόμματα της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς.

Έτσι, όλοι και όλα αυτά, μαζύ, με το κυβερνητικό κόμμα, την Νέα Δημοκρατία και τον ναπολεοντίζοντα αρχηγό της, τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, που θεωρεί ότι αυτός έχει, σε όλα δίκιο και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης, άδικο (για αυτήν την οίηση του πρωθυπουργού, ο Κώστας Καραμανλής, πρόσφατα, είπε την, παραπάνω, σκωπτική και περιπαικτική διαπίστωση, που περιγράφει, πλήρως, την διανοητική και συμπεριφορική στάση του, παντελώς, ανίκανου Κυριάκου Μητσοτάκη)  λειτουργούν, ως μπράβοι των ξένων δανειστών και φυσικά, οι εκλογικές διαδικασίες, που έχουν, μπροστά τους, πρώτα το ΠΑΣΟΚ, τώρα και αργότερα - άγνωστο πότε - ο θνήσκων ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μια δευτερεύουσα και μη ουσιώδη σημασία, διότι, όποιοι και Μηχανισμό εκλεγούν αρχηγοί, στα κόμματα αυτά, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, στα ζητήματα της εφαρμοζόμενης οικονομικής, δημοσιονομικής και κοινωνικής πολιτικής, οι οποίες, όπως προανέφερα, προετοιμάζονται, από τους ευρωθεσμικούς δανειστές, δηλαδή, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και αυτοί, απλώς, χρησιμοποιούν, ως συλλογικό εκτελεστικό όργανο, το αστικό μνημονιακό πολιτικό προσωπικο της χώρας, το οποίο τους είναι πειθήνιο και απολύτως, υπάκουο.

Έτσι, για τους ξένους δανειστές, όπως και για την ελληνική κοινωνία, είναι αδιάφορο εάν αρχηγός, στο ΠΑΣΟΚ είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης, ή ο Χάρης Δούκας, ή ο Παύλος Γερουλάνος, όπως και τους είναι αδιάφορο, εάν αρχηγός, στον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο Στέφανος Κασσελάκης, ο Σωκράτης Φάμελος, ή ο Παύλος Πολάκης. Ομοίως, τους είναι αδιάφορο, εάν αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Αυτή είναι η σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα, για την ελληνική κοινωνία, η οποία παραπαίει και θα συνεχίσει, αέναα, να παραπαίει, όσο είναι εγκλωβισμένη, στα παρόντα αδιέξοδα και στις αυταπάτες της, γύρω από την κατάσταση της χώρας και γύρω από τις δυνατότητες άσκησης αυτοφυούς πολιτικής, από το αστικό μνημονιακό πολιτικό προσωπικό, που υφίσταται.

Η κεφαλαιώδης και θεμελιακή άμεση εναλλακτική λύση, στον όλεθρο, που έφερε αυτό το ανίκανο και καταστροφικό αστικό πολιτικό προσωπικό της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς, είναι η έξοδος, από το ευρώ και την ζώνη του και η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας της Ελλάδας, με την επιστροφή της, σε ένα νέο εθνικό νόμισμα, ούτως ώστε να μπορεί η χώρα και η κοινωνία μας να διαχειρίζεται το πορτοφόλι της, το οποίο ο θλιβερός Κωστας Σημίτης, ως πρωθυπουργός, εκχώρησε, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην Φρανκφούρτη.

Και φυσικά, αυτό το απαραίτητο και ζωτικά, αναγκαίο έργο, της εξόδου της χώρας, από το ευρώ και την ζώνη του, δεν είναι αυτοί, που θα το πραγματοποιήσουν, ο Νίκος Ανδρουλάκης ο Χάρης Δούκας ο Παύλος Γερουλάνος ο Στέφανος Κασσελάκης ο Σωκράτης Φάμελλος ο Παύλος Πολάκης, ή οποιοσδήποτε άλλος ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ και του ΣυΡιζΑ όπως επίσης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως αρχηγός την Νέας Δημοκρατίας και ως πρωθυπουργός όπως και οποιοσδήποτε άλλος από το κυβερνητικό κόμμα και το υπάρχον αστικό μνημονιακό και συστημικό πολιτικό προσωπικό της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς.

Κατόπιν τούτων, αφήνω το αναγνωστικό κοινό, το οποίο προτρέπω, για μία ακόμη φορά, να παρακολουθήσει το αρχικό βίντεο, της παρούσας δημοσίευσης, υπενθυμίζοντας ότι αυτή η παρακολούθηση είναι χρήσιμη, διότι είναι περιγραφική της παρούσας κατάστασης των πολιτικών πραγμάτων, στην χώρα μας, τα οποία συνεχίζουν να βρίσκονται, μέσα σε ένα ατέλειωτο αδιέξοδο.