6-12-2025. Οι λόγοι, εξ αιτίας των οποίων η Μόσχα δεν επιθυμεί την λήξη του ουκρανικού πολέμου και βρίσκει, ως χρήσιμους πανηλίθιους τις ηγετικές κυβερνήσεις των νατοϊκών κρατών (Λονδίνο, Βερολίνο και Παρίσι), κατά κύριο λόγο. Οι πραγματικοί κίνδυνοι του πολέμου, το κόστος του οποίου έχει ξεπεράσει τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ και πιθανότατα, θα υπερβεί, για την “Ευρωπαϊκή Ένωση”, τα 2,5 τρισεκατομμύρια.

 

Όπως παραθέτω, στο παραπάνω, βίντεο, που ανέβασα, χθες, Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025, στο κανάλι μου, στο YouTube, οι εξελίξεις στον ρωσοουκρανικό πόλεμο πρόκειται να αποτελέσουν την συνέχιση του δράματος, κυρίως, βέβαια, για τον πληθυσμό της Ουκρανίας, αλλά αυτό πρόκειται να επεκταθεί και στον χώρο της αυτοαποκαλούμενης “Ευρωπαϊκής Ένωσης” και της Βρετανίας, με δεδομένη την ήττα του ουκρανικού καθεστώτος, η οποία έχει καταστεί, εδώ και πολύ καιρό - μπορώ, μάλιστα, να πω, ότι αυτό συμβαίνει, ευθύς εξαρχής, με την εισβολή της Ρωσίας, στα ουκρανικά εδάφη, στις 24 Φεβρουαρίου 2022. 

Το τραγικό αστείο, στην όλη υπόθεση, είναι ότι, ενώ η Μόσχα δεν επιθυμεί τον τερματισμό του πολέμου, βρίσκει, ως χρησίμους πανηλίθιους, για την διευκόλυνση και την επίτευξη των βασικών την στόχων της τις ηγετικές κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών νατοϊκών κρατών, δηλαδή το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι και φυσικά, την Βαρσοβία, μαζί με τους υπόλοιπους δορυφόρους τους, εξαιρώντας, στην παρούσα φάση, την Βουδαπέστη, την Μπρατισλάβα και εσχάτως, την Πράγα.

Οι αιτίες, για τις οποίες η Μόσχα δεν επιθυμεί την λήξη του ρωσοουκρανικού πολέμου εντοπίζονται, στο γεγονός ότι οι νίκες, επί του εδάφους, που έχει πραγματοποιήσει ο ρωσικός στρατός, που, μετά από μια μακρά περίοδο, περίπου, στασιμότητας, μέσα, στον Νοέμβριο του 2025, κατάλαβε, στο μέτωπο της ανατολικής Ουκρανίας, γύρω, στα 701 χιλιόμετρα των ουκρανικών εδαφών με την πτώση, στα χέρια του ρωσικού στρατού του Ποκρόβσκ (Κρασνοαρμέισκ), τώρα, στις αρχές Δεκεμβρίου, μετά από μια μακρά πολιορκία της στρατηγικής αυτής πόλης, που ξεκίνησε, τον Αύγουστο του 2024.

Έτσι, το Κρεμλίνο προσανατολίζεται, σε περισσότερες εδαφικές κατακτήσεις, στην περιοχή της Ζαπορίζια, της Χερσώνας και του Ντιεπροπετρόβσκ, ενώ έχει καταστήσει σαφές ότι η προσοχή της ρωσικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στρέφεται, προς στην κατάληψη της ακτογραμμής, στον Εύξεινο πόντο, που έχει απομείνει, υπό τον έλεγχο του ουκρανικού καθεστώτος και συγκεκριμένα, τα εδάφη, που φθάνουν, στο Νικολάγιεφ, έως και πέρα, από την Οδησσό, στερώντας την Ουκρανία, από την πρόσβαση, στην Μαύρη Θάλασσα και τις τελευταίες θαλάσσιες εισόδους και εξόδους της, σε αυτήν, με την μετατροπή του όποιου ουκρανικού κράτους προκύψει, στο μέλλον, σε ένα κράτος, το οποίο θα είναι περίκλειστο, δεν θα έχει καμία θαλάσσια πρόσβαση και φυσικά, το εμπόριό του θα περιοριστεί, δραματικά και θα ελέγχεται, από την Ρωσία.

Η δεύτερη αιτία, για την οποία η Μόσχα, δεν έχει καμία διάθεση να συνάψει οποιαδήποτε συμφωνία ειρήνευσης, με την Ουκρανία, έχει να κάνει, με το γεγονός ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί, έτσι εύκολα - και μάλιστα, καθόλου εύκολα -, την σχεδιαζόμενη, αν και αδιέξοδη προσπάθεια της Commission της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, να υπεξαιρέσει, από το σύστημα Euroclear, που έχει την έδρα του, στο Βέλγιο, το τεράστιο ποσόν των 140 δισεκατομμυρίων ευρώ των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων (της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας και των Ρώσων ολιγαρχών), τα οποία έχουν παγώσει και η κομισιόν της Ursula von der Leyen επιθυμεί να χορηγήσει, στο ουκρανικό καθεστώς, υπό τη μορφή δανείου επανορθώσεων/πολεμικών αποζημιώσεων, εκ μέρους της Ρωσίας, για την εισβολή της, στην Ουκρανία, με έναρξη της εξόφλησης του “δανείου” αυτού, εκ μέρους του ουκρανικού κράτους, όταν η Μόσχα θα καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις, στο Κίεβο.

Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι δεν πρόκειται, ποτέ, να εξοφληθεί αυτό το, με υποκριτικό φαρισαϊκό λεκτικό βερμπαλισμό, επονομαζόμενο “δάνειο”, αφού το Κρεμλίνο έχει απορρίψει κάθε ιδέα πολεμικώς επανορθώσεων, στο Κίεβο και συγκεκριμένα στο υπάρχον ουκρανικό καθεστώς. Εννοείται ότι το Βέλγιο και η ΕΚΤ, αρνούνται, σταθερά και επίμονα, τα προβαλλόμενα σχέδια της Commission αντιπροτείνοντας, όσον αφορά την βελγική κυβέρνηση, την ανάληψη την συλλογική ανάληψη των τεράστιων κινδύνων, που πρόκειται να προκαλέσει, μια τέτοια υπεξαίρεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, που έχουν παγώσει και βρίσκονται στο σύστημα Euroclear, καθώς οι κίνδυνοι, που υπάρχουν, δεν είναι, καθόλου, μικροί, αφού η Μόσχα είναι σαφές ότι θα καταφύγει, στα διάφορα αρμόδια δικαστήρια και όχι, απλώς, στα ευρωπαϊκά, αλλά και σε όλα τα κράτη του κόσμου όπου το σύστημα Euroclear έχει εκτεθεί, επενδυτικά, σε έναν μέγεθος, που φθάνει, στα 700 δισεκατομμύρια ευρώ, από το απόθεμα των οποίων το Κρεμλίνο θα ζητήσει την αποζημίωσή του, εξ αιτίας της υπεξαίρεσης, την οποία θα υποστεί, καθώς αυτά 700 δισεκατομμύρια ευρώ είναι διασκορπισμένα και στην ίδια την ρωσική ομοσπονδία αλλά και στην Κίνα, στην Ινδία, στην Βραζιλία, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. 

Ως εκ τούτου, είναι πολύ λογικό η βελγική κυβέρνηση να θέλει την κοινή ανάληψη του κινδύνου, από τις χώρες του ευρωπαϊκού ΝΑΤΟ, ή, έστω, από τα κράτη της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, αντιπροτείνοντας, επίσης και τον δανεισμό της Ουκρανίας , απ’ ευθείας, από την “Ευρωπαϊκή Ένωση”, με τον επιμερισμό αυτού του δανείου, στα κράτη-μέλη της, των ποσών που ζητεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από το σύστημα Euroclear.

Περιττό να αναφέρω ότι κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένο να συμμετάσχει, στον επιμερισμό ενός τόσο μεγάλου κινδύνου, ούτε και να προβεί, σε έναν άμεσο δανεισμό του ουκρανικού κράτους, το οποίο, όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι βιώσιμο, καθώς καθίσταται σαφές ότι αυτού του είδους ο δανεισμός, υπό οποιαδήποτε μορφή και αν πραγματοποιηθεί, πρόκειται να είναι ένα “θαλασσοδάνειο”, δηλαδή πρόκειται, για πεταμένα λεφτά.

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, για τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επειδή η Μόσχα τις απειλεί ότι τα μέτρα, που θα λάβει, προκειμένου να προστατεύσει τα περιουσιακά της στοιχεία, που βρίσκονται, στο εξωτερικό της χώρας, θα είναι νομικά, μεν, αλλά και εξωνομικά, δε, μιλώντας, για ένα ιδιότυπο casus belli, που παραπέμπει στο αντίστοιχο casus belli, που έχει κηρύξει, με ψήφισμα, το 1995, η τουρκική εθνοσυνέλευση, στην περίπτωση, που το ελληνικό κράτος προβεί, στην επέκταση των χωρικών υδάτων του, στο Αιγαίο, από τα έξι ναυτικά μίλια - που είναι, σήμερα -, στα 12 ναυτικά μίλια. 

Ως εκ τούτου, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να σκεφθούν πολλές φορές το τί πρόκειται να πράξουν, σχετικά με τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, που βρίσκονται παγωμένα στο σύστημα Euroclear και στα κράτη τους. 

Το, ακόμη, χειρότερο είναι ότι, όπως υπολογίζουν τα ίδια τα ινστιτούτα μελετών των νατοϊκών ευρωπαϊκών κρατών, το συνολικό κόστος του ρωσοουκρανικού πολέμου, όταν  αυτός λήξει, με την νίκη, φυσικά, των ρωσικών όπλων, ο συνολικός λογαριασμός, που θα κληθεί να καταβάλει η αυτοαποκαλούμενη “Ευρωπαϊκή Ένωση” είναι πολύ πιθανόν να υπερβεί το 1.800.000.000.000 ευρώ, κατ’ ελάχιστον, ποσόν, το οποίο, κάλλιστα, μπορεί να φθάσει τα 2,5 τρισεκατομμύρια ευρώ, σε βάθος χρόνου και να ξεπεράσει αυτά τα μυθώδη χρηματικά ποσά. 

Φυσικά, αυτά τα λεφτά δεν υπάρχουν και δύσκολα και με οδύνη μπορούν να δημιουργηθούν. 

Αυτοί είναι οι λόγοι που ο Βλαντίμιρ Πούτιν και η ρωσική ηγεσία δεν έχουν καμία διάθεση να σταματήσουν τον πόλεμο, ο οποίος, δυστυχώς, πρόκειται να συνεχισθεί.

Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και αυτή την αλήθεια περιγράφω, εκτενώς, στο αρχικό βίντεο του παρόντος άρθρου, το οποίο οι αναγνώστες είναι, εξαιρετικά, χρήσιμο να παρακολουθήσουν, με προσοχή, καθώς, εκεί, εκτίθενται, λεπτομερώς, και οι αιτίες, για τις οποίες η Μόσχα δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει, στην λήξη του πολέμου, µε την Ουκρανία και περιγράφονται οι σχετικές πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες του ρωσικού σχεδιασμού.

Δεν χρειάζεται, ως εκ τούτου, να επεκτείνω, το παρόν κείμενο και για τον λόγο αυτόν, σταματώ, εδώ.