Η έντονη φημολογία, για την ύπαρξη μιας νέας δικογραφίας της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, που αφορά τις παράνομες επιδοτήσεις, στον ΟΠΕΚΕΠΕ, με την υποτιθέμενη παράκαμψη του άρθρου 86 του Συντάγματος, περί ευθύνης υπουργών, θα οδηγήσει, στην προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών; Καθόλου απίθανο.

 

Όπως περιγράφω, εκτενώς, στο, παραπάνω, βίντεο, που βιντεοσκόπησα, χθες, Τετάρτη 17/12/2025 και το οποίο είναι χρήσι να παρακολουθήσουν οι αναγνώστες, υπάρχει μια έντονη φημολογία τις τελευταίες ημέρες ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ετοιμάζει μια νέα δικογραφία, σχετική, με τις κομπίνες και τις παράνομες επιδοτήσεις, μέσω των ευρωπαϊκών κονδυλίων, από τον ΟΠΕΚΕ, η οποία, αυτή την φορά, δεν πρόκειται να ακολουθήσει την πεπατημένη οδό, δηλαδή να αποσταλεί, στον Άρειο Πάγο και μέσω αυτού, να διαβιβαστεί στην βουλή, καθώς υποτίθεται ότι αυτή η δικογραφία περιέχει ονόματα υπουργών της παρούσας κυβέρνησης, καθώς και βουλευτών, αλλά, τώρα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία σκοπεύει να ασκήσει, άμεσα, ή ίδια ποινικές διώξεις, κατά των υπουργών και των βουλευτών, προκειμένου να ξεπεράσει τον σκόπελο του άρθρου 86 του Συντάγματος, το οποίο έχει να κάνει, με την ασυλία των υπουργών και των βουλευτών.

Η φημολογία, περί ύπαρξης νέας δικογραφίας, για αυτήν την υπόθεση των παράνομων επιδοτήσεων, ακούγεται καιρό τώρα, αλλά ,μέχρι στιγμής, δεν έχει υπάρξει κάτι το χειροπιαστό. Βέβαια, δεν αποτελεί κάτι το παράξενο ο σχηματισμός μίας νέας δικογραφίας, ή και πολλών άλλων δικογραφιών, στην πορεία, σχετικά, με αυτή την βρωμερή υπόθεση, αλλά, στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό, που έχει σημασία, είναι ότι φημολογείται πως η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ύστερα, από την άρνηση της βουλής, δηλαδή της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η οποία, ουσιαστικά, απάλλαξε τον Μάκη Βορίδη και τον Λευτέρη Αυγενάκη, από τις κατηγορίες, που, σαφώς, είχαν διατυπωθεί, στην προηγούμενη δικογραφία, για τα εγκλήματα, που διαπράχθηκαν, μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ, σκοπεύει να παρακάμψει το ελληνικό κοινοβούλιο και να ασκήσει η ίδια, άμεσα, ποινικές διώξεις, κατά των υποτιθέμενων, ως εμπλεκομένων μελών του υπουργικού συμβουλίου και βουλευτών, κάτι, που, αν συμβεί, θα είναι πρωτοφανές.

Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο καθώς η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, έχει, ήδη, εφαρμόσει μια συγκεκριμένη και εντελώς, διαφορετική πρακτική και ως εκ τούτου, θα είναι είναι υποχρεωμένη να στηρίξει, νομικά, την διαφοροποίησή της πρακτικής της, σε αυτή την περίπτωση της νέας δικογραφίας, κάτι, που δεν είναι εύκολο, διότι θα πρέπει να αποδεχθεί ότι όσα έπραξε, στην προηγούμενη περίπτωση της προηγηθείσας δικογραφίας, για τις παράνομες επιδοτήσεις, υπήρξε εσφαλμένη νομικά, γεγονός, το οποίο απαιτεί σαφή και συγκεκριμένη αιτιολόγηση.

Μια τέτοια διαφοροποίηση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, νομικά, σημαίνει ότι θα πρέπει να προβάλλει τον νομικό ισχυρισμό ότι το λεγόμενο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερέχει του ελληνικού εσωτερικού δικαίου και μάλιστα ότι υπερισχύει των διατάξεων του ελληνικού Συντάγματος, κάτι, το οποίο δεν είναι, μόνο, εσφαλμένο, αλλά και δεν ισχύει, όπως έχουν δεχθεί και τα ελληνικά ανώτατα δικαστήρια αλλά, επίσης και τα ανώτατα δικαστήρια των άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την πρωτοπόρα νομολογία, που έχουν διαμορφώσει το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, όπως, επίσης και το γαλλικό, που έχουν απορρίψει τους ισχυρισμούς, που έχει προβάλλει το ευρωπαϊκό δικαστήριο και το έχουν πράξει, καθιστώντας το, ως νομολογία, επανειλημμένως και αυτοί οι ισχυρισμοί έχουν αποκρουσθεί όχι, με κομψό τρόπο.

Βέβαια, εσχάτως, στην περίπτωση της ίδρυσης ιδιωτικών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, στην Ελλάδα. το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει διαφοροποιήσει την στάση του αποδεχόμενο τους έωλους συνταγματικούς ισχυρισμούς του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Νίκου Αλιβιζάτου, ότι, δηλαδή, η ερμηνεία του Συντάγματος πρέπει να έχει, ως οδηγό, το λεγόμενο ευρωπαϊκό δίκαιο και να εναρμονίζει, νομολογιακά, τις αντιφάσεις, που υπάρχουν, ανάμεσα, στο Σύνταγμα και το λεγόμενο δίκαιο των ευρωπαϊκών κοινοτήτων. 

Αυτός οι “ερμηνείες” αποτελούν προϊόν της εθελοδουλείας όχι, μόνο, των λεγομένων συνταγματολόγων, που υποστηρίζουν αυτή την άποψη, αλλά και του ελληνικού δικαστικού σώματος, καθώς το λεγόμενοδίκαιο των ευρωπαϊκών κοινοτήτων αποτελεί παράγωγο δίκαιο, το οποίο στηρίζεται, στις συνταγματικές διατάξεις, κάθε κράτους, το οποίο είναι μέλος της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτές οι συγκεκριμένες, σε κάθε περίπτωση συνταγματικές διατάξεις είναι εκείνες, που νομιμοποιούν συνταγματικά, το, καταχρηστικώς, λεγόμενο ευρωπαϊκό δίκαιο. 

Και η συγκεκριμένη εθελοδουλεία, που επιδεικνύει το ελληνικό κράτος, με αυτό τον τρόπο, αποτελεί ένα σαφέστατο και αμάχητο τεκμήριο, για το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος, ουσιαστικά, έχει καταστεί μια αποικία και είναι φορέας ενός νεοαποικιακού καθεστώτος, που επιβλήθηκε, στην ελληνική κοινωνία, κυρίως, μετά την ελληνική κρατική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και τα Μνημόνια, τα οποία ισχύουν, έκτοτε, έως σήμερα και στο μέλλον, όσο η χώρα μας παραμένει ενταγμένη στην ευρωζώνη  και στην λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν αποτελεί κράτος, αλλά είναι μία διακυβερνητική συνεργασία, που δεν έχει κρατική υπόσταση, διότι, απλούστατα, δεν εκφράζει την νομική προσωπικότητα κάποιου ευρωπαϊκού λαού, που δεν υφίσταται, ως τέτοιος, Άλλωστε, δεν υπάρχει ομοσπονδιακή κεντρική κυβέρνηση, η οποία να έχει εξουσίες και να εκλέγεται, από κάποιο ευρωπαϊκό εκλογικό σώμα, που, επίσης, δεν υφίσταται.

Ως εκ τούτου, οι όποιες ενέργειες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για την παράκαμψη των διατάξεων του ελληνικού Συντάγματος και στην συγκεκριμένη περίπτωση του άρθρου 86, περί ευθύνης υπουργών, αποτελούν κατάχρηση εξουσίας και είναι, ευθέως, αντισυνταγματικές.

Επαναλαμβάνω ότι δεν νομίζω ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία θα αλλάξει την, μέχρι τώρα, πρακτική της, όσον αφορά την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά, από την στιγμή, που συζητείται η πιθανότητα να ασκήσει η ίδια, άμεσα, ποινικές διώξεις κατά υπουργών και βουλευτών, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μια τέτοια πιθανότητα. 

Αυτό σημαίνει, στην πράξη, ότι πρόκειται να υπάρξει για τεράστια ανατροπή, στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, κάτι, που σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανόν η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προσφύγει, στην διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, άμεσα, όπως άλλωστε και η ίδια έχει αρχίσει, μέσω διαρροών, να διαδίδει, στην περίπτωση που ασκηθούν, από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ποινικές διώξεις, κατά υπουργών και βουλευτών. 

Μέσα, στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό, το οποίο καθίσταται ρευστό, εξαιτίας, πλέον και της αναγγελίας ίδρυσης κόμματος, από την Μαρία Καρυστιανού, καθώς, επίσης και ο Αλέξης Τσίπρας βαδίζει, ολοταχώς, προς την κατεύθυνση ίδρυσης δικού του κόμματος και ενώ ο Αντώνης Σαμαράς, προς το παρόν, σιωπά, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να προκηρύξει, αμέσως, βουλευτικές εκλογές, με αιτία και αφορμή την άσκηση ποινικών διώξεων, από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, κατά υπουργών και μέλι και βουλευτών, δεδομένου ότι θα βρει απροετοίμαστους αυτούς, που σκοπεύουν να ιδρύσουν κόμματα, 

Είναι σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία έχει το πλεονέκτημα, επειδή όλοι αυτοί δεν θα έχουν σταθεί δυνατό να εκφραστούν πολιτικά και οργανωτικά και κυρίως, να στήσουν τους απαραίτητους κομματικούς εκλογικούς μηχανισμούς και να πείσουν το εκλογικό σώμα και με δεδομένο ότι, κατέχοντας την κυβέρνηση, η Νέα Δημοκρατία είναι το πιο συμπαγές και οργανωμένο κόμμα, στις παρούσες συνθήκες και θα μπορέσει, άνετα, να κατακτήσει την πρωτοπορία, στην εκλογική κατάταξη των κομμάτων, παρά το γεγονός ότι το κυβερνητικό κόμμα φθίνει, εκλογικά.

Αλλά, σε αυτό το ρευστοποιημένο κομματικό περιβάλλον, που πρόκειται να σχηματιστεί, μετά τις βουλευτικές εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει τον πρώτο λόγο στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης η οποία, προφανώς, θα είναι συμμαχική και θα αποτελείται, από δύο, ή και περισσότερα κόμματα, με κορμό την Νέα Δημοκρατία, με τον ίδιο, ως πρωθυπουργό, ή, με άλλο πρόσωπο, το οποίο ο ίδιος θα ελέγχει, πολιτικά (πχ την αδελφή του, την Ντόρα Μπακογιάννη).

Αλλά, μέχρι στιγμής, όλα αυτά αποτελούν υποθέσεις, που έχουν λιγότερες, ή περισσότερες πιθανότητες να πραγματοποιηθούν. Ως εκ τούτου, είμαστε υποχρεωμένοι να περιμένουμε το τί θα πράξει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.

Και ως τότε βλέπουμε.