6-8-2024 Ας μην κοροϊδευόμαστε. Όταν ο γραμματέας του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Σεργκέι Σοϊγκού βρίσκεται, στην Τεχεράνη, η ηγεσία του Ισραήλ, στα bunkers και συνεδριάζει το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ, προφανώς, η κατάσταση στην Μέση Ανατολή, είναι πολύ επικίνδυνη. (Ενώπιον του κινδύνου του “Sudden Death” το Ισραήλ; Όχι· όχι, τώρα).
Αλήθεια, πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση, σήμερα και αύριο, στην Μέση Ανατολή;
Φυσικά, δεν πρέπει να κοροϊδευόμαστε, καθόλου και δεν πρέπει να είμαστε, παράλληλα, αφελείς. Όταν ο Σεργκέι Σοϊγκού βρίσκεται, στην Τεχεράνη, ενώ η ισραηλινή ηγεσία έχει κρυφτεί, στα υπόγεια και το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ συνεδριάζει, υπό την προεδρία του Joe Biden, αλλά και της Kamala Harris, είναι προφανές ότι η κατάσταση, στην Μέση Ανατολή εξελίσσεται, ραγδαία, σε, μη υπολογίσιμα επίπεδα επικινδυνότητας.
Το πόσο επικίνδυνη είναι, αυτή την στιγμή, η κατάσταση δεν μπορεί, λοιπόν, να το εκτιμήσει κάποιος.
Έχω την γνώμη ότι έχουμε φτάσει, σε ένα σημείο, όπου οι βασικοί πρωταγωνιστές - και δεν θεωρώ την ισραηλινή ηγεσία, ως βασική πρωταγωνίστρια· παίζει σοβαρό ρόλο, αλλά άλλοι είναι οι πρωταγωνιστές - έχουν χάσει τον λογαριασμό και πραγματικά, δεν γνωρίζουν το τί θα επακολουθήσει, επειδή δεν δύνανται να εκτιμήσουν το πώς θα δράσει και το πώς θα αντιδράσει το αντίπαλο στρατόπεδο.
Σε αυτήν την δύσκολη θέση, αυτήν την στιγμή, βρίσκεται η αμερικανική ηγεσία και η Δύση, γενικότερα. Η Ουάσινγκτων, αφήνοντας, ανεξέλεγκτο το Ισραήλ, πιθανόν είναι να έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας· και ίσως, όχι αθέλητα, αν σκεφθούμε, μακιαβελλιστί.
Έτσι, εάν θεωρήσουμε, ως δεδομένο, ότι το αντίπαλο στρατόπεδο, απέναντι, στην αμερικανοδυτική “προστασία” του Ισραήλ (οι Αμερικανοί και οι κολαούζοι τους, οι Βρετανοί, μαζεύουν ισχυρές αεροναυτικές δυνάμεις, στην περιοχή), αποτελείται, από το Ιράν, αρκετές αραβικές χώρες και κυρίως, την Ρωσία, η οποία δείχνει - αλλά ουδείς ξέρει, αν αυτό, που δείχνει, τώρα, αποτελεί και μια πραγματική, σε βάθος και μέγεθος, επιλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν - ότι είναι αποφασισμένη να στηρίξει και με στρατιωτική δράση, μη προβλεπόμενου τύπου και με μη διευκρινίσιμη μορφή και έκταση, το Ιράν, τότε, η κατάσταση, όχι μόνο, στην Μέση Ανατολή, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι οριακή.
Εδώ, όμως, πρέπει να προβώ, σε ορισμένες εκτιμήσεις και διευκρινίσεις, που απαραίτητο είναι να ληφθούν υπόψη.
1) Δεν είναι το Ιράν ο επισπεύδων, σε αυτήν την διαδικασία της πολεμικής αναμέτρησης, που φαίνεται ότι θα προκύψει (και γράφω φαίνεται, επειδή μπορεί η έκταση και η αποτελεσματικότητα των περσικών αντιδράσεων να εξακολουθήσει να είναι αναντίστοιχη, με όσα πράττει το Ισραήλ). Η Τεχεράνη φαίνεται ότι δεν θέλει πόλεμο, με το Ισραήλ και αυτό την εκθέτει, διότι εμφανίζεται, έτσι, μια πραγματικότητα, η οποία δεν είναι εικονική. Και αυτή η πραγματικότητα είναι ότι η Περσία (το Ιράν) δεν μπορεί να τα βάλει, με το Ισραήλ και τους συμμάχους του και να αναμένει επιτυχή έκβαση των όποιων πολεμικών προσπαθειών επιχειρήσει να διεξαγάγει. Ψυχρά μιλώντας, η Τεχεράνη δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί, με το Τελ Αβίβ και την Ουάσινγκτων. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
2) Καθόλου περίεργα, η αλήθεια είναι ότι ο επισπεύδων, στις χειρουργικές πολεμικές επιχειρήσεις, στην Μέση Ανατολή, με πολλαπλά χτυπήματα, στην Τεχεράνη, στην Βυρηττό και στην Γάζα, είναι ο αμερικανοϊσραηλινός συνασπισμός, όπου η Περσία, όντας αδύναμη, δέχεται τα ραπίσματα, υποαντιδρώντας και το Ισραήλ εμφανίζεται να είναι εκείνος ο παράγοντας, που έχει έναν πρώτο λόγο, στο τί θα γίνει, στην περιοχή. Προφανώς, το Ισραήλ, επειδή, εδώ και δεκατίες, βρίσκεται, ενώπιον του κινδύνου ενός “Sudden Death”, έχει έναν σοβαρό λόγο, για να πράττει, όσα πράττει. Όμως, η αλήθεια είναι ότι το Τελ Αβίβ δεν μπορεί να πράττει, όσα πράττει, χωρίς την έγκριση της Ουάσινγκτων.
3) Αυτή η οποία βρίσκεται, σε μεγαλύτερη δυσχέρια, στον χώρο της Μέσης Ανατολής, είναι η Ρωσία η οποία εμφανίζεται, ως παίκτης, στην περιοχή, ενώ έχει ένα ανοιχτό μέτωπο, στην Ουκρανία και φαίνεται δύσκολο ότι μπορεί να στηρίξει, στρατιωτικά, το Ιράν, στην παρούσα φάση. Αλλά όσο δύσκολη και να φαίνεται, η ενεργή ανάμειξη της Μόσχας, σε, άμεσα, προσεχείς πολεμικές επιχειρήσεις, πλάι, στην Τεχεράνη, εναντίον του Τελ Αβίβ και της Ουάσινγκτων, ουδόλως, δύναται να αποκλειστεί, διότι η ρωσική πολεμική μηχανή μπορεί να κάνει και δυο και τρεις πολέμους, παράλληλα και η επίσκεψη του Σεργκέι Σοϊγκού, χθες, Δευτέρα 5/8/2024 και ίσως και σήμερα, στην Τεχεράνη, δείχνει ότι, στο παρασκήνιο, η Ρωσία έχει επιλέξει αντίπαλο και προτίθεται - το πόσο προτίθεται θα το δούμε, στην πράξη, βέβαια - να συμμετάσχει και να στηρίξει, στρατιωτικά (το μέχρι πιο σημείο είναι διατεθειμένη να φθάσει, είναι κάτι που μένει να το δούμε), το Ιράν, στην σχεδιαζόμενη επιθετική του ενέργεια, κατά του Ισραήλ, όποια μορφή και αν έχει αυτή.
4) Σε δυσχερή θέση βρίσκεται και η Ουάσινγκτων, όχι επειδή η Περσία, η Χεζμπολάχ και η Χαμάς αποτελούν σοβαρούς αντιπάλους, για τις ΗΠΑ, αλλά επειδή η Ρωσία είναι, πραγματικά, ένας επικίνδυνος αντίπαλος, για τις ΗΠΑ, του οποίου αντιπάλου οι ενέργειες δεν μπορούν να προσδιορισθούν και να προεκτιμηθούν, με ακρίβεια, από την αμερικανική ηγεσία. Ως εκ τούτου, μια σοβαρή ενεργή στρατιωτική δράση της Ρωσίας (της οποίας, επαναλαμβάνω, η μορφή και η έκτασή της παραμένει άγνωστη) δεν μπορεί να αγνοηθεί και για, καθαρά, πρακτικούς λόγους, από την Ουάσινγκτων. Και εάν, στην πράξη, συμβεί αυτό, που και οι Ρώσοι και οι Αμερικάνοι, μέχρι τώρα, έχουν αποφύγει· δηλαδή το να συγκρουσθούν στρατιωτικά, άμεσα, σε ένα πεδίο μάχης, τότε, τα πράγματα μπορούν να λάβουν μια ανεξέλεγκτη έκταση, από την αντίδραση της μιας, ή της άλλης πλευράς, δηλαδή των Ρώσων, ή των Αμερικανών, στο πεδίο της μάχης και μετά, από την διεξαγωγή της.
Προφανώς, λοιπόν, χωρίς να διασπείρουμε τον πανικό, είναι απαραίτητο να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας, στο τί έχει γίνει, στο τί γίνεται και στο τί πρόκειται να συμβεί (τώρα, αυτή την στιγμή, χθες και προχθές και αύριο), στην Μέση Ανατολή.
Τα πράγματα είναι ρευστά, είναι, σε εξέλιξη, η οποία δεν μπορεί να προσδιορισθεί, διότι, ανάμεσα στα άλλα, δεν έχουμε εμφανή τα πλήρη πραγματικά δεδομένα, στο παρασκήνιο και επί του εδάφους, ανάμεσα, στις αντιπαρατιθέμενες δυνάμεις, διότι άλλο είναι το να βρίσκεται η Περσία μόνη της, απέναντι, στον αμερικανοϊσραηλινό άξονα και άλλο είναι να έχει μαζί της, παρασκηνιακά και στο πεδίο της μάχης, την Ρωσία γεγονός, που σημαίνει ότι, στο βάθος, έχει μαζί της και την Κίνα.
Ως εκ τούτου, αφού, στην πράξη, καταστεί δυνατό να προσδιορίσουμε, επακριβώς, τις αντίπαλες δυνάμεις, στην Μέση Ανατολή και την έκταση της συμμετοχής της καθεμιάς, από αυτές, στις όποιες, άμεσα, μέλλουσες επιθετικές ενέργειες της Τεχεράνης, τότε θα μπορέσουμε να καταλήξουμε, σε τελικά συμπεράσματα, για το τί έχει συμβεί και το τί συμβαίνει.
Όμως, τότε, δεν αποκλείεται να είναι και αργά.
Ελπίζω ότι δεν θα είναι, αργά.
Αλλά η ελπίδα, ουδόλως, αρκεί.
Σχόλια