14/8/1974 - 14/8/2024 : Μισός αιώνας από τον τουρκικό στρατιωτικό περίπατο και την κατάληψη του 36,2% των κυπριακών εδαφών, με την ολοκλήρωση της ελλαδικής στρατιωτικοπολιτικής προδοσίας. (Δεν είναι ότι οι κυβερνήσεις των Αθηνών δεν μπορούσαν να πολεμήσουν την Άγκυρα. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω Henry Kissinger και CIA, δεν ήθελαν).

 

Σήμερα, η παρούσα αφήγηση αφορά τα δραματικά γεγονότα του ολέθριου τριημέρου 14-16/8/1974, στον πόλεμο της Κύπρου, που λόγω της ελλαδικής στρατιωτικοπολιτικής ηγεσίας, η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής μετατράπηκε, σε έναν στρατιωτικό περίπατο, στην σύντομη διάρκεια του οποίου καταλήφθηκε, από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, το 36,2% των κυπριακών εδαφών, στην βόρεια Κύπρο και αυτή η κατάσταση παραμένει, ως έχει, μέχρι τις ημέρες μας και μετά από αυτές.

Το, παραπάνω, βίντεο, που τράβηξα, χθες Τετάρτη 14/8/2024, είναι συνοπτικό, αλλά συνάμα και λεπτομερειακό, όσων συνέβησαν, πριν, ακριβώς, 50 χρόνια (πριν μισό αιώνα), στην Κύπρο, εκ των πραγμάτων και ιδίως, εκ των προδοσιών της ελλαδικής στρατιωτικοπολιτικής ηγεσίας, που έγιναν, στην πρώτη, στην αρχική φάση του κυπριακού πολέμου, τον Ιούλιο του 1974 και οι οποίες καθόρισαν την ζοφερή συνέχεια, ήτοι την δεύτερη κρίσιμη φάση του πολέμου, στην Κύπρο, στις 14 Αυγούστου 1974, με την γενική επίθεση του τουρκικού εκστρατευτικού σώματος, στην μεγαλόνησο και ενώ ο μοιραίος και κυνικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ξεκαθαρίσει, στον προεδρεύοντα του κυπριακού κράτους Γλαύκο Κληρίδη, ότι “είσαι μόνος σου”, καθώς η κυβέρνηση της παραμυθολογικής «εθνικής ενότητας», που είχε σχηματίσει, με τον Γεώργιο Μαύρο, στις 24/7/1974, είχε αποφασίσει να μην κάνει πόλεμο, με την Τουρκία, στην Κύπρο, όπως είχε πράξει και η στρατιωτική ηγεσία της δικτατορίας, τις, αμέσως, προηγούμενες δυο κρίσιμες ημέρες του κυπριακού πολέμου, στις 22-23/7/1974.  

Έτσι, αυτές οι εγκληματικές αποφάσεις, που ελήφθησαν, στις 22/7/1974 και μετέπειτα, με την τηλεφωνική συμφωνία της 23/7/1974, μεταξύ του αρχηγού ΓΕΝ Πέτρου Αραπάκη, που ενεργούσε, ως κυβέρνηση και του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Henry Kissinger, για κατάπαυση του πυρός, στην Κύπρο (που, φυσικά, η τουρκική ηγεσία δεν τήρησε, πλην όμως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τήρησε), λειτούργησαν, υπέρ της τουρκικής πλευράς, όπως δείχνει και ο παραπάνω, κατατοπιστικότατος χάρτης.

Με αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούσε να συμβεί, στο τριήμερο της δεύτερης επίθεσης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων (14-17/8/1974), τίποτε άλλο, πέραν αυτού που συνέβη, διότι, απλούστατα, διότι δεν μπορούμε να περιμένουμε διαφορετικά αποτελέσματα, όταν πράττουμε τα ίδια πράγματα, στις ίδιες περιστάσεις.

Η ηγεσία της δικτατορίας και η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν είχαν κανένα ενδοιασμό και έπραξαν αυτά, που είχαν, εξ αρχής, αποφασίσει. Δεν ενεπλάκησαν, στον κυπριακό πόλεμο, στην δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, στην Κύπρο, με αποτέλεσμα τον στρατιωτικό περίπατο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, στο νησί και την κατάληψη του 36,2% των εδαφών του, που εντοπίζονται, στην βόρειο Κύπρο.

Άλλωστε, η συμμετοχή της τουρκικής πλευράς, στις συνομιλίες της Γενεύης υπήρξε προσχηματική, αφού η τουρκική ηγεσία είχε προαποφασίσει να διεξαγάγει την δεύτερη εισβολή, στην Κύπρο και απλώς περίμενε να ωριμάσουν οι συνθήκες, στο πεδίο του κυπριακού πολέμου και την διαβεβαίωση του επιτελείου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ότι η δεύτερη φάση της γενικής επίθεσης, στο νησί, είναι ασφαλής να πραγματοποιηθεί.

Τελικά, το βράδυ της 13ης Αυγούστου 1974 η ζητούμενη διαβεβαίωση δόθηκε και έτσι δοθηκε και η εντολή, για την έναρξη της δεύτερης φάσης της τουρκικής επίθεσης, στην Κύπρο, με αποτέλεσμα, έναν τουρκικό στρατιωτικό περίπατο τριών ημερών, αφού η ελλαδική πλευρά δεν είχε καμμία διάθεση να πολεμήσει, με την Τουρκία, στην μεγαλόνησο.

Αυτή είναι η ωμή, ψυχρή και σκληρή αντικειμενική αλήθεια, όσον αφορά την πραγματική κατάσταση, τα υπάρχοντα δεδομένα και τις κυνικές αποφάσεις, που προϋπήρξαν, όταν ο Γλαύκος Κληρίδης έμεινε μόνος του και έπραξε αυτό, που έπρεπε να πράξει. Δηλαδή να μην υπογράψει οποιαδήποτε κείμενο, που θα νομιμοποιούσε την παρουσία του τουρκικού στρατού, στην Κύπρο, τα τετελεσμένα της εισβολής, αλλά και την ουσιαστική κατάργηση του κυπριακού κράτους των Συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου του 1959.

Κάπου εδώ, σταματώ την γραπτή αφήγηση της κατάστασης και παραπέμπω το αναγνωστικό κοινό, στο αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, όπου γίνεται μια λεπτομερής αφήγηση των συμβάντων της κυπριακής τραγωδίας, τον Αύγουστο του 1974 και της κυνικής ελλαδικής πολιτικοστρατιωτικής προδοσίας, που ξεκίνησε, στις 22 Ιουλίου 1974 και φυσικά, ολοκληρώθηκε το τριήμερο από τις 14 έως τις 16 Αυγούστου 1974.

Δυστυχώς…