Από το θέατρο της Δήλου, το 314 πΧ, στην οθωμανική Θεσσαλονίκη, το 1845 και το 1900, στην Πλατεία Ομονοίας, το 1900, στην οδό Αθηνάς, το 1905, στην Μαρία Πολυδούρη, το 1920, στο αφιέρωμα, στον Alain Delon, στα Οχυρά, τον Απρίλιο του 1941, στον Γιάννη Τσαρούχη, στο αλβανικό μέτωπο, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, με το τραμ και το κάρο, με το γαϊδουράκι, το 1949 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (74).
314 πΧ. Το θέατρο της Δήλου. Ολοκληρώθηκε 70 χρόνια, αργότερα.
1845 Θεσσαλονίκη. Ανατυπωμένος, το 2016, στην σύγχρονη τουρκική γραφή, οθωμανικός χάρτης, με τους μαχαλάδες της πόλης.
1900 (δεκαετία). Η Οθωμανική Θεσσαλονίκη, στην, μετέπειτα, Λεωφόρο Νίκης, με την παραλία και πίσω τον Λευκό Πύργο.
1900 (αρχές δεκαετίας). Θεσσαλονίκη. Τμήμα της (μετέπειτα) οδού Βασιλίσσης Όλγας.
1900. Αθήνα. Πλατεία Ομονοίας.
Απέναντι το ξενοδοχείο «Ολυμπίκ».
1905. Γαλοπούλες, στην οδό Αθηνάς.
1911 Ιωάννινα. Μερική πανοραμική εικόνα της πόλης.
1936 Ρόδος, Μανδράκι. Ψαραγορά.
14/7/1962. Το οχηματαγωγό «Ρουσσέν».
1967 Βασιλειάδα Καστοριάς. Η Σοφία Διονυσιάδου, με τον δάσκαλο Θεόδωρο.
1940. Ο Alain Delon (8/11/1935 - 18/8/2024) μικρούλης, με την μητέρα του, στο Παρίσι.
Ο Alain Delon ήταν ένας αυτοδίδακτος ηθοποιός, χωρίς καμία επίσημη, εκπαίδευση, στις δραματικές τέχνες. Προερχόμενος, από μια φτωχή οικογένεια, ο Delon κατάφερε να εισέλθει, στον κόσμο του κινηματογράφου, σχεδόν, αμέσως, κάνοντας εντύπωση, από την πρώτη του εμφάνιση. O Delon ξεχώριζε, για την ικανότητά του να ενσαρκώνει διάφορους χαρακτήρες, χωρίς να περιορίζεται, σε ρόλους καλών, ή κακών. Το παγερό, σχεδόν, μελαγχολικό βλέμμα του, που τον καθιέρωσε, ήταν κομμάτι του προσωπικού του στυλ, που ήταν το ίδιο και στην πραγματική του ζωή. Έτσι ήταν. Αυτός ήταν ο Alain Delon. Ένα αλάνι, που παρεισέφρησε, στον κινηματογράφο, κάνοντας παραχωρήσεις (ίσως, η αντιπάθειά του, στην ομοφυλοφιλία και στους ομοφυλόφιλους, να έχει μια ορθογισμένη αιτιολόγηση) αλλά καθιερώθηκε, αμέσως, γιατί, πέρα από ωραίος άνδρας, ήταν ένα πηγαίο ταλέντο ηθοποιίας, σε ύψιστο επίπεδο. Ένα ταλέντο, το οποίο ο φορέας του, γνώριζε, αρχικά, ενστικτωδώς, να αναπτύξει τις τεράστιες ερμηνευτικές του δυνατότητες και ταχύτατα, στην πορεία του χρόνου, να προσθέσει και όσα τον δίδασκε η εμπειρία του, στον σινεμά.
Σε διάλειμμα των γυρισμάτων της ταινίας «Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του». Το παρασκήνιο είναι ότι τον ρόλο του Ρόκο ήταν να τον δώσει ο Luchino Visconti, στον Σπύρο Φωκά, αλλά, τελικά, τον ρόλο, που ήταν να πάρει ο Φωκάς, του τον έφαγε ο Delon. Ο ίδιος ο Φωκάς έχει διηγηθεί ότι ο Alain Delon ήταν μεγάλο πειραχτήρι και τον τσιμπούσε, συνέχεια, στα γυρίσματα της ταινίας, γελώντας. Μετά, από πολλά χρόνια, όταν ο Γάλλος ήλθε, στην Αθήνα, το 1992, οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν τί ξέρει, από την Ελλάδα, αυτός απάντησε, χαμογελώντας : «Μα, φυσικά, τον Σπύρο Φωκά». Με δεδομένη την ομοφυλοφιλία του Luchino Visconti, λέγονται πολλά, για την διανομή των ρόλων, στους ηθοποιούς.
1960. Αlain Delon, Κατίνα Παξινού, Claudia Cardinale, Luchino Visconti.
Είναι προφανές ότι την φλέρταρε, ενώ η Romy Schneider δεν αισθανόταν καθόλου καλά. (Η photo τραβήχτηκε, από τον Νίκο Μαστοράκη. Και ναι, ο Ιταλός σκηνοθέτης ήταν κόμης, με το δικό του οικόσημο)...
1960. Alain Delon, Romy Schneider, Νίκος Μαστοράκης.
1966 Saint Tropez. Ο Alain Delon, με την, τότε, σύζυγό του Nathalie Delon και τον γιο τους, Anthony.
Σχόλια