520 πΧ - 480 πΧ. Από τις ελληνικές κύλικες, στο αφιέρωμα, στην αναρχική ποιήτρια και ηθοποιό Κατερίνα Γώγου (1/6/1940 - 3/10/1993) - που χάθηκε, πρόωρα, ενώ είχε, ακόμη, πολλά να προσφέρει - και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (36).

 

480 πΧ. Ελληνική κύλικα, με ερωτική σκηνή. Μουσείο Καλών Τεχνών, στην Βοστώνη (ΗΠΑ).

520 πΧ. Μελανόμορφη κύλικα, από την Αθήνα.

Οι κύλικες ήσαν αρχαιοελληνικές κούπες, για κρασί και ήσαν πλατιές και ρηχές, με δυο λαβές, οι οποίες ήσαν η μια, απέναντι, από την άλλη.

Κατερίνα Γώγου (1/6/1940 - 3/10/1993).

Όταν ήμουν μικρός και αρκετά χρόνια, αργότερα, “δεν της το είχα” αυτό, που ήταν. Κάθε άλλο. Όμως, έπεφτα, έξω. Η Κατερίνα Γώγου, η πολύ καλή ηθοποιός, που χαραμίστηκε, σε χαρακτηριστικούς τυπιστικούς δευτεραγωνιστικούς ρόλους, στον κλασικό ελληνικό κινηματογράφο και με διασκέδαζε (και συνεχίζει να με διασκεδάζει, αν και εδώ και πολλά χρόνια, με κάποια δόση πίκρας), με το παίξιμο των ρόλων της, αλλά και ως διακριτή και αισθητή παρουσία, ήταν και μια εξαιρετική ποιήτρια. 

Αλλά, εκτός, από ποιήτρια, η Κατερίνα Γώγου, μάλλον, κάπου, γύρω, στα 1976-1977, προσχώρησε, στον αναρχισμό, ενώ, παράλληλα, ήταν προφανές ότι, αν όχι, εξ αρχής, τουλάχιστον, από ένα κάποιο χρονικό σημείο της ζωής της, εκεί, στα μέσα, περίπου, της δεκαετίας του 1970, πρέπει να της εκδηλώθηκε μια ενδογενής κατάθλιψη, γεγονός, που συνδυάστηκε, με την επήρειά της, από τα ναρκωτικά, ενώ προσπαθούσε να αποτραβήξει την κόρη της Μυρτώ Τάσιου, που είχε μπλέξει, με αυτά. Το γεγονός ότι η Μυρτώ αυτοκτόνησε, το 2015, δείχνει, την αιτία της υποτιθέμενης, ως αυτοκτονίας της Κατερίνας Γώγου, στις 3 Οκτωβρίου 1993, αν και δεν είναι, επακριβώς, καθορισμένη η αιτία του θανάτου της, αφού, όπως θυμάμαι και εγώ, από εκείνη την εποχή, ένας “φίλος” της, την μετέφερε, σε κωματώδη κατάσταση, εξ αιτίας, όπως, ιατροδικαστικά, διαπιστώθηκε, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ και χαπιών. Αυτός ο “φίλος” της Κατερίνας Γώγου, ήταν, που κάλεσε ασθενοφόρο, με αποτέλεσμα η Γώγου να μεταφερθεί, στο “Ιπποκράτειο”, όπου πέθανε, αλλά το πτώμα της αναγνωρίστηκε δυο ημέρες, αργότερα, επειδή αυτός ο “φίλος”, που την συνόδευσε, στο Πρώτων Βοηθειών, μόλις η Κατερίνα Γώγου κατέληξε, εξαφανίστηκε, ενώ ουδείς ενδιαφέρθηκε να κρατήσει τα στοιχεία του· κατανοητή ανθρώπινη συμπεριφορά, θα πει κάποιος (προφανώς, ο άνθρωπος αυτός δεν θέλησε να “μπλέξει”, με την αστυνομία και να δώσει εξηγήσεις), αλλά ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί, ως “φίλος”. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι υπάρχουν κάποιες ελάχιστες, έστω, σκιές, στις συνθήκες του θανάτου της.

Επειδή ήταν ενεργοποιημένη αναρχική, στον χώρο των Εξαρχείων, η Κατερίνα Γώγου, είχε πολλά μπλεξίματα, με την αστυνομία, που την είχε στοχοποιήσει. Θα διηγηθώ δυο ιστορίες, σχετικά, εκ των οποίων η πρώτη είναι σοβαρή και η δεύτερη έχει χιούμορ. 

Το βροχερό  βράδυ της Τετάρτης 16 Ιανουαρίου 1980, η «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη” προέβη, σε ένοπλη δράση. Ο υποδιοικητής των ΜΑΤ, αστυνόμος Παντελής Πέτρου έφυγε, από το γραφείο του, στην οδό Πειραιώς και με το Νυπηρεσιακό του αυτοκίνητο, πήγαινε, στο σπίτι του, στην οδό Διαγόρα, 18, στο Παγκράτι, με οδηγό τον αστυφύλακα Σωτήρη Σταμούλη και καθώς το όχημα ανέβαινε, την οδό Στίλπωνος, μόλις 100 μέτρα πριν το τέλος της διαδρομής,, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, δύο, ή τρία άτομα, ´πυροβόλησαν, με δύο 45άρια πιστόλια 11 φορές, εναντίον των δύο αστυνομικών. Ο Παντελής Πέτρου σκοτώνεται, επί τόπου, έχοντας δεχτεί έξι σφαίρες, ενώ ο Σωτήρης Σταμούλης, αν και βαριά τραυματισμένος, έχοντας δεχτεί πέντε σφαίρες, καταφέρνει να βγει, από το αυτοκίνητο και δίνει, σε μια διερχόμενη κοπέλα, τον ασύρματό του, προκειμένου να ενημερώσει το Κέντρο της Άμεσης Δράσης, για το συμβάν, για να πεθάνει, λίγες ημέρες, αργότερα. Για την επιχείρηση αυτήν της “Ε.Ο 17 Νοέμβρη”, η Κατερίνα Γώγου συνελήφθη, ως ύποπτη, μετά από καταγγελία ενός μάρτυρα, ο οποίος υποστήριξε ότι είδε μια γυναίκα να απομακρύνεται (προφανώς, αυτή, την οποία προανέφερα), τρέχοντας από το σημείο της δολοφονίας. Αποδείξεις δεν βρέθηκαν και η Κατερίνα Γώγου αφέθηκε ελεύθερη.

Όπως λένε οι γνωστοί της, πάντα, η Κατερίνα Γώγου διακωμωδούσε τις “σχέσεις” της, με την αστυνομία. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος - πριν καταλήξει, σε αυτό, που είναι, τώρα -, αν και ήταν πολύ νεώτερός της, υπήρξε φίλος της και έχει διηγηθεί ένα ξεκαρδιστικό περιστατικό, που συνέβη, στον ίδιο, μαζί με την Κατερίνα Γώγου.

Βρίσκονταν, στον Πειραιά και έκαναν βόλτα, με ένα αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο Καφετζόπουλος. Εκείνη την ημέρα, είχαν απεργία τα ταξί και τους έκαναν σήμα, για να τους πάρουν μαζί τους, δύο αστυνομικοί. Τους έβαλαν, μέσα, στο αυτοκίνητο και η Κατερίνα Γώγου, τότε, είπε, στον Καφετζόπουλο : “Πρόσεχε πως οδηγείς, γιατί, αν έχουμε κανένα ατύχημα και βρουν αυτά τα τέσσερα πτώματα ανακατεμένα, μέσα στο αυτοκίνητο, δεν μας ξεπλένει, ούτε ο Νιαγάρας”.

Όπως είχε πει η κόρη της, στην Σεμίνα Διγενή, το 1993 : «Η Κατερίνα ήταν ένα παιδί και κάποια στιγμή, αυτό το παιδί, τρώγοντας σφαλιάρες, άρχισε να απογοητεύεται, με το ότι τα όνειρά της δεν πρόκειται να γίνουν πραγματικότητα». 

Όπως, άλλωστε, είχε συμβεί και με τους άλλους δυο φίλους της, στα Εξάρχεια, τον Νικόλα Άσιμο και τον Παύλο Σιδηρόπουλο, που και αυτοί, προφανώς, έπασχαν, από κατάθλιψη, την οποία δεν αντιμετώπισαν, ιατρικά, ή - το, επίσης, πιθανόν - υπήρξαν αμελείς, στην θεραπευτική αγωγή, που θα έπρεπε να ακολουθήσουν. Και απο την δεκαετία του 1980, υπήρχαν τα κατάλληλα φάρμακα.

Ουδείς εξεπλάγη, που πέθανε η Κατερίνα Γώγου. Οι περισσότεροι το περίμεναν, πολλοί, μάλιστα, την είχαν τελειωμένη, πολύ νωρίτερα.

«Είχε κλείσει ο κύκλος της. Είχε ολοκληρωθεί, δεν είχε κάτι άλλο να δώσει. Μου το έλεγε. Γύρισε στο σπίτι, που μεγάλωσε, στο Μεταξουργείο. Εμένα μου φαίνεται ότι είχαν στηθεί όλα, από την ίδια», είπε η κόρη της. Το ίδιο ανέφερε και ο φίλος της και ποιητής Γιώργος Χρονάς. «Φεύγω για αλλού», του είχε πει, λίγες ημέρες, πριν πεθάνει, έτσι όπως πέθανε.

Η δική μου πεποίθηση είναι διαφορετική. Η Κατερίνα Γώγου είχε πάρα πολλά να δώσει, ακόμη. Απλώς, δεν κατάφερε και δεν βοηθήθηκε, για να καταφέρει να διαχειρισθεί τον εαυτό της.

Αυτή είναι η πραγματικότητα…

«Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου,

γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.

Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα γιατί τους ρημάξτε το κόκκινο.

Γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα, γιατί η δική σας, μόνο για γλείψιμο κάνει»

 «Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα στα χέρια σας. Στο λαιμό σας. Οι φίλοι μου».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ. 

RESPECT…