Με ένα υποτιθέμενο πραγματικό ΑΕΠ, το 2023, ίσο με 193,001 δισεκ. €, ενώ, στην χώρα, σέρνεται μια πραγματική κρίση πληρωμών και παρατεταμένη, από το 2002, φυγή κεφαλαίων, στο εξωτερικό, που συνοδεύεται, από την ανυπαρξία επενδύσεων, η ελληνική κοινωνία υποβαθμίζεται οδεύοντας, στην τελευταία θέση των χωρών της “E.E”, καθώς εξακολουθεί να βυθίζεται, στον βάλτο μιας κινούμενης άμμου, που την καταπίνει.

 

 

Ότι η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, προέκυψε, κατά τη διάρκεια των Μνημονίων, από τον Απρίλιο του 2010, δεν είναι ένα γεγονός, το οποίο επιδέχεται αμφισβήτησης και η σημερινή κατάσταση, στην ελληνική κοινωνία, η οποία βρίσκεται μέσα, στην δίνη ενός βάλτου κινούμενης άμμου, που, σιγά-σιγά, πλέον, αλλά βασανιστικά, την καταπίνει, αποδίδει, χαρακτηριστικά, την σημερινή εικόνα.

Οι υποτιθέμενοι, συγκριτικά, υποφερτοί, επίσημοι ρυθμοί ανάπτυξης, στην Ελλάδα, συνοδεύονται, από την δρομολογημένη κατάπτωση της κοινωνίας μας, στον πάτο της ζώνης του ευρώ και οριακά, στην προτελευταία θέση, στην “Ευρωπαϊκή Ένωση” των 27, καθιστώντας την χώρα μας, ως την φτωχότερη, πλην της Βουλγαρίας και αν υπάρχει κάτι, που καθιστά κάπως ανεκτή την υπάρχουσα κατάσταση και αυτό είναι η φοροδιαφυγή, της οποίας η έκταση είναι άγνωστη, αν και η ορντολιμπεραλιστική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, επιχειρεί, στα σοβαρά, να περιορίσει, δραστικά, καθιστώντας την κατάσταση, περίπλοκα, χειρότερη.

Αυτό, που διαφαίνεται, είναι ότι τα πραγματικά δεδομένα, στην ελληνική οικονομία, πρόκειται να επιδεινωθούν, με την εκτίμηση των αναλυτών της EUROBANK, να προβλέπει ότι το πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ, θα φθάσει, στα, προ κρίσης, επίπεδα του 2007, πολύ αργότερα, από σήμερα, ήτοι, το 2034 (δηλαδή, σε 10 χρόνια, από τώρα), κάτι το οποίο θεωρώ ότι είναι, εξαιρετικά, φιλόδοξο και ανέφικτο, με βάση την τηρούμενη μνημονιακή οικονομική πολιτική. Στην πραγματικότητα, θα ξεπεράσουμε, το 2040 και βλέπουμε, αν και πότε θα προκύψει μια τέτοια προσέγγιση των επιπέδων του ελληνικού πραγματικού ΑΕΠ του 2007. 

Και για να έχουμε εικόνα του, πού βρισκόμαστε, σε σχέση, με τον,  παραπάνω, αναλυτικό πίνακα της εξέλιξης του ελληνικού ΑΕΠ, με βάση τις σταθερές τιμές του 2018, πρέπει να αναφέρω ότι το ελληνικό ΑΕΠ του 2023 κατέληξε να βρεθεί, στο χαμηλό επίπεδο των 193,001 δισεκ. ευρώ, με αποτέλεσμα η απόσταση, από το πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ του 2009 (που ήταν το πρώτο έτος της οικονομικής κρίσης, που, αδιάπτωτα, συνεχίζεται, μέχρι τώρα) και ακόμη περισσότερο, από το πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ του 2007, η απόσταση να είναι χαώδης.

Με αυτά τα πραγματικά δεδομένα, καθώς το χάσμα, με την Βουλγαρία, μειώνεται ταχύτατα, ειναι αναμενόμενο ότι η Ελλάδα θα γίνει σύντομα η φτωχότερη χώρα της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”.

Η αιτία όλων αυτών των δεινών, για την ελληνικη κοινωνία, βρίσκεται στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, στην ελληνικη κρατική χρεωκοπία του 2010 και στα τέσσερα διαδοχικά Μνημόνια, που έφεραν την ακραία λιτότητα, που ακολούθησε. Οι ελληνικές δημόσιες δαπάνες περικόπηκαν, δραστικά και οι φόροι αυξήθηκαν, συμπιέζοντας τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά και καταβυθίζοντας την ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα η έκταση της οικονομικής ζημίας να είναι, εξαιρετικά, υψηλή, για καιρό ειρήνης.

Η συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας έφθασε, αθροιστικά, στο 30%, ενώ, παραδειγματικά, μιλώντας, μετά την υπογραφή και κατά την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου, από την κυβέρνηση της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, το 2016, οι καταναλωτικές δαπάνες μειώθηκαν, κατά 24%, σε σχέση με το 2007, οι κρατικές δαπάνες μειώθηκαν, κατά 20% και οι επενδύσεις ακαθάριστων παγίων κεφαλαίων κατέρρευσαν, κατά 65%.

Στην ίδια περίοδο, η μεταποιητική δραστηριότητα μειώθηκε, περίπου, στο 50%, το λιανικό εμπόριο και η επαγγελματική δραστηριότητα συρρικνώθηκαν, περίπου, κατα 34%, ενώ η ανεργία εκτοξεύθηκε, σε ιστορικά, υψηλό επίπεδο, σχεδόν στο 30%. και η εμφανιζόμενη, τώρα, ως μείωση της ανεργίας, στο 10,2%, είναι, απολύτως εικονική, αφού δεν λαμβάνει υπόψιν, την δραματική μείωση του ενεργού εργατικού δυναμικού της χώρας, κατά 328.200 άτομα, στην περίοδο 2008 - 2023, με το συγκεκριμένο μέγεθος, στις νεανικές παραγωγικές ηλικίες να ξεπερνάει τα 747.800 άτομα, τα οποία, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, κατευθύνθηκαν, στο εξωτερικό, επειδή εκεί, οι μισθοί είναι μεγάλοι και αξιοπρεπείς.

Και ενώ η ελληνική οικονομία, όλα αυτά τα χρόνια προχώρησε, σε μια καταστροφική συρρίκνωση, που συνεχίζεται, αφού, τώρα, το ελληνικό ΑΕΠ παραμένει να είναι πολύ μικρότερο, από ό,τι το 2007, η οικονομία του συνόλου των χωρών της “Ευρωπαϊκής Ενωσης” έχει αυξηθεί, κατά 17%.

Αλλά και τα παρουσιαζόμενα στοιχεία του ελληνικού ΑΕΠ, που παρουσιάζει η ΕΛΣΤΑΤ, είναι, απολύτως, προβληματικά και πιθανότατα, προϊόντα “δημιουργικής λογιστικής”, που εξισούται, με απάτη. 

Ετσι, εμφανίζεται το ΑΕΠ του 2023 να παρουσιάζει πραγματική αύξηση, γύρω στο 2%, σε σχέση με το 2022. Όμως, ο κύκλος εργασιών, για το σύνολο των επιχειρήσεων της ελληνικής οικονομίας, με υποχρέωση τήρησης διπλογραφικών βιβλίων, σημείωσε πτώση, σε τρέχουσες τιμές, για το 2023, ίση, με 3,8%! Η πτώση αυτή συνεχίζεται και το 2024, σε σύγκριση, με την αντίστοιχη περίοδο του 2023, κατά 1,5% σε τρέχουσες τιμές.

Πώς, λοιπόν, γίνεται ο τζίρος του συνόλου των επιχειρήσεων της ελληνικής οικονομίας να παρουσιάζει πτώση, το 2023 και μάλιστα, σε τρέχουσες και όχι, σε σταθερές τιμές, αλλά το ΑΕΠ να παρουσιάζει πραγματική άνοδο; 

Πρόκειται, φυσικά, για «δημιουργική λογιστική». Για απάτη.

Το ίδιο γίνεται και με τον επίσημο πληθωρισμό, που η ΕΛΣΤΑΤ λέει ότι κινείται, το 2024, σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα, από το 2023, αλλά η αλήθεια είναι, εντελώς, διαφορετική, όπως καταγράφεται, από την κοινωνία, δηλαδή τους καταναλωτές.

Το κυρίαρχο, όμως, πρόβλημα, πάντα, ήταν, είναι και παραμένει το δημόσιο χρέος. Και το χειρότερο είναι ότι ο τρόπος αναχρηματοδότησής του, μέσω, κυρίως, του βραχυχρόνιου δανεισμού, με repos, από το «Κοινό Κεφάλαιο Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Φορέων», που διατηρεί η “Τράπεζα της Ελλάδας”, έχει, πλέον, εξαντληθεί. Ήδη, στα τέλη του 2023, το δημόσιο χρέος που έχουν φορτωθεί τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου έφθασε τα 69 δισεκ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, οι διεθνείς χρηματαγορές και πανω, από όλα, οι θεσμικοί επενδυτές, εξακολουθούν να μην εμπιστεύονται τα ελληνικά χρεόγραφα, αλλά και την υφιστάμενη πραγματική κατάσταση των ελληνικών τραπεζών και φυσικά, για τους λόγους αυτούς δεν προβαίνουν, ούτε και πρόκειται να προβούν, σε αγορές ελληνικών τίτλων χρέους και αποφεύγουν τις επαφές και την έκθεσή τους, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Στην ουσία, λοιπόν, υφίσταται και σέρνεται μια πραγματική κρίση πληρωμών, η οποία, πρέπει να αντιμετωπιστεί και για τον λόγο αυτόν, οι ευρωθεσμικοί δανειστές οδήγησαν και πάλι, την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να κυνηγήσει πρωτογενή πλεονάσματα, προκειμένου να περιορισθούν, έστω και ελάχιστα, οι τεράστιες ανάγκες αναχρηματοδότησης του ελληνικού δημόσιου χρέους των 406 δισεκ. ευρώ, με αποτέλεσμα η καταβυθιζόμενη και υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία να υπόκειται σε νέα, περισσότερο εντεινόμενη και πιεστική «εσωτερική υποτίμηση» σε συνθήκες, όπου η φυγή του παραγόμενου πλούτου και των παραγόμενων χρηματικών κεφαλαίων φθάνουν, σε νέα ύψη.

Το καθαρό έλλειμμα των διατραπεζικών συναλλαγών (Target-2), το 2023, σημείωσε νέο ρεκόρ, ξεπερνώντας τα 114,6 δισεκ. ευρώ, από 110,1 δισεκ, ευρώ, που ήταν, το 2022, που και αυτό ήταν ετήσιο ρεκόρ, σε όλη την περίοδο ένταξης του τραπεζικού συστήματος, στο ευρωσύστημα, ενώ το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μειώθηκε, στα 14,1 δισεκ. ευρώ, το 2023, από 21,2 δισεκ. ευρώ, το 2022, κυρίως, εξ αιτίας του embargo, κατά της Ρωσίας.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ελπίζει ότι θα αντιμετωπίσει αυτή την υφέρπουσα κρίση πληρωμών, με την φορολογική επιδρομή, κατά των εισοδημάτων, που συρρικνώνονται, με ταχύ ρυθμό και με την επιτάχυνση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, απο όπου ελπίζει να αντλήσει 7,2 δισεκ. ευρώ, το 2024.

Δεν έχει τόση σημασία το, αν τα καταφέρει, ή όχι. Έχω την γνώμη ότι δεν θα τα καταφέρει. 

Όμως, σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρόκειται να συνεχίσει να γίνεται, είναι η καταβύθιση της ελληνικής κοινωνίας, στον βάλτο της κινούμενης άμμου, που την καταπίνει.

Δυστυχώς.