Από τον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού, το 5620 πΧ, στην χάλκινη πανοπλία του 15ου αιώνα πΧ, στο χρυσό σκουλαρίκι του 350 πΧ-325 πΧ, στα γεφύρια του Ιλισού, το 1865-1870, στην προκυμαία της Σμύρνης τον 8ο-9ο του 1922, σε έναν διάλογο της Marylin Monroe, με τον Albert Einstein και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (33).
Στην πρώτη στήλη, αριστερά, μερικά σύμβολα, από την ξύλινη πινακίδα, που υποτίθεται ότι, πιθανότατα, αποτελούν προϊστορική γραφή, στην δεύτερη σύμβολα της Γραμμικής Α’ και στις τελευταίες δυο σειρές, σύμβολα της αποκαλούμενης “Βίντσα”, υποτιθεμένης ως προϊστορικής γράφης άλλων βαλκάνιων και παραδουνάβιων νεολιθικών οικισμών.
5.620 πΧ, έως 4500 πΧ (διάστημα ύπαρξης, περίπου) : Ο νεολιθικός οικισμός, στο Δισπηλιό της Καστοριάς.
Ο οικισμός στο Δισπηλιό εντοπίστηκε εντελώς τυχαία, το 1932, στη νότια όχθη της λίμνης της Καστοριάς, σε μια θέση που στους ντόπιους είναι γνωστή ως «Νησί». Ο λόγος είναι ότι εκείνη την περίοδο έπεσε η στάθμη των υδάτων, οπότε οι περαστικοί άρχισαν να παρατηρούν ότι ξεπρόβαλλαν υπολείμματα ξύλινων πασσάλων, τα οποία τους φαίνονταν ανεξήγητα. Ωστόσο θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να αρχίσουν οι συστηματικές έρευνες στην περιοχή (1992, από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Πλέον, θεωρούνται σταθμός για την αρχαιολογία στην Ελλάδα, λειτουργώντας ως υπόδειγμα για το πώς αντιμετωπίζεις ανασκαφικά έναν λιμναίο οικισμό. Οι συστηματικές ανασκαφές, από το 1992 και εφεξής, αποκαλύπτουν τα λείψανα ενός εκτεταμένου λιμναίου οικισμού της Μέσης και Νεότερης Νεολιθικής Εποχής, από τους σημαντικότερους και παλαιότερους του είδους, στον ευρωπαϊκό χώρο. Από τους ειδικούς, έγινε κατανοητό ότι ο οικισμός, στο Δισπηλιό, απεικονίζει έναν προϊστορικό κόσμο, ο οποίος εκτείνεται, πέραν από την γνωστή αρχαιότητα, με την απώτατη χρονολόγηση των σχετικών ευρημάτων να πιστοποιεί ότι οι όχθες της λίμνης της Καστοριάς, αρχικά, κατοικήθηκαν, γύρω στο 7000 πΧ, από ανθρώπους που ανήκουν στην Νεολιθική Εποχή. Ο συγκεκριμένος λιμναίος οικισμός, βέβαια, είναι μεταγενέστερος. Φαίνεται ότι δημιουργήθηκε, γύρω στο 5620 π.Χ. και ότι διατηρήθηκε, μέχρι το 3500 πΧ, από έναν μεγάλο ανθρώπινο πληθυσμό. Οι ανασκαφές κατέδειξαν έναν τρόπο ζωής βασισμένο, στην μόνιμη εγκατάσταση, στην κτηνοτροφία και στο ψάρεμα, με τα σπίτια να είναι καλύβες και να έχουν φτιαχτεί, από φθαρτά υλικά. Μαζί, βρέθηκαν και διάφορα αντικείμενα (πήλινα κύπελλα, εργαλεία από πυριτόλιθο, υπολείμματα, από πιρόγες κ.ά.), τα οποία επέτρεψαν να γίνει γνωστή η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων.
Πεζοναύτες του ελληνικού στρατού, χρησιμοποίησαν αντίγραφο αυτής της πανοπλίας, ακολούθησαν αυστηρό “Ομηρικό διαιτολόγιο” και υπέστησαν έντονες σωματικές δοκιμασίες, σε θερμοκρασίες που κυμαίνονταν, μεταξύ 30, έως 36 βαθμών Κελσίου. Οι μετρήσεις, που έγιναν, περιλάμβαναν καρδιακούς σφυγμούς, ενεργειακή κατανάλωση, θερμοκρασία πυρήνα σώματος, και άλλους βιολογικούς δείκτες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πανοπλία ήταν, πλήρως, λειτουργική και δεν περιόριζε τις κινήσεις των μαχητών, αποδεικνύοντας την αποτελεσματικότητά της, ως πολεμικός εξοπλισμός, σε αντίθεση με την προϋπάρχουσα αντίληψη, που θεωρούσε την πανοπλία, ως τελετουργική, λόγω της φαινομενικής δυσκινησίας της. Πιθανότατα, η τεχνική της κατασκευής χάλκινων πανοπλιών υπήρχε, πριν τον τρωικό πόλεμο.
325 πΧ - 350 πΧ. Ελληνικό χρυσό σκουλαρίκι με την θέα της Νίκης, με χρυσά φτερά και καπέλο, να οδηγεί άρμα, με 2 άλογα.
Οι τροχοί του άρματος γυρίζουν, ακόμη και σήμερα, ενώ, για να κατασκευαστεί αυτό το μικροκαμωμενο σύμπλεγμα, στο οποίο διακρίνονται, ακόμη και τα λεπτά χρυσά χαλινάρια, στα άλογα, χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα, από 100 μεμονωμένα κομμάτια χρυσού.
1865.
1870.
Τα γεφύρια για τα εξοχικά κέντρα του Ιλισού ποταμού. Τα εξοχικά κέντρα «Παντρεμενάδικα» με τα γεφύρια στις όχθες του Ιλισού ποταμού, δίπλα από τον λόφο του Αρδηττού.
1/9/1022. Προκυμαία Σμύρνης.
1937. Γλυφάδα.
Παραλία.
1930. Στην βρετανική αποικία του “κράτους” της Παλαιστίνης.
1938. Στην Παλαιστίνη, όταν, επίσημα, ήταν “κράτος”, αποικία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Η Παλαιστίνια, η καμήλα και το βόδι, σε περίοδο γεωργικών εργασιών.
Η Marylin Monroe, που δεν ήταν, καθόλου, τυχαία, αφού υπήρξε σιωπηλή διανοούμενη και υπήρξε φανατική βιβλιοφάγος, αφού η βιβλιοθήκη της περιείχε, πάνω από 1.000 βιβλία, τα οποία, πάντα έβρισκε τις ώρες, για να διαβάζει λογοτεχνία, θεατρικά έργα και φιλοσοφία, είχε τον εξής εκπληκτικό διάλογο με τον Albert Einstein : “Εσείς και εγώ θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα παιδί θαύμα, το οποίο θα συνδύαζε την ομορφιά μου, με την ευφυΐα σας”.
Σχόλια