Από το 1504, με τον Leonardo da Vinci και την Lisa Gerardini, στο 1842, με μια εκπληκτική φωτογραφία της πλατείας Συντάγματος, όταν ήταν, ακόμη, περιβολάκια, στο Καλλιμάρμαρο του 1880, στον Άγγλο αποικιοκράτη του 1900, στην Ινδία, στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη της ΕΟΚΑ, στην Αθήνα της δεκαετίας του 1950 και στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τα ανήψια του και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα. (34).

 


1504. Leonardo da Vinci και Lisa Gerardini (Gioconda, Μόνα Λίζα).

Μια εκπληκτική φωτογραφική αναπαράσταση, από τον σύγχρονο φωτογράφο Keith Richards, του τεράστιου Ιταλού ζωγράφου και του μοντέλου του, που, ως φωτογραφία, απεικονίζει, επακριβώς, το πώς ήσαν, τότε, οι άνθρωποι αυτοί.



1842. Σύνταγμα. Η Αθήνα και η θέα, από τα Ανάκτορα (σημερινή βουλή), στον λόφο Μπουμπουνίστρας. 

Ο χωματόδρομος, μπροστά, είναι η σημερινή λεωφόρος Βασιλίσσης Αμαλίας. Η πάνω και η κάτω πλατεία Συντάγματος (μέχρι το 1843, περιβολάκια), είναι, ακόμη, ένας ανηφορικός λόφος. Το κάτω μέρος της πλατείας είναι μια χωμάτινη αλάνα. Δεξιά, είναι το σημείο, που θα κτισθούν, πολύ αργότερα (το 1873), τα μέγαρα Σκουλούδη, Βούρου, ενώ, για το Μέγαρο Αντωνίου Δημητρίου, είναι η χρονιά ανέγερσής του (το αρχικό κτίριο το 1842), το σημερινό Ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρεταννία". Απέναντι, στο μέσο, είναι η οδός Ερμού, στο βάθος, ο γνωστός ελαιώνας και το όρος Αιγάλεω. Αριστερά, στο βάθος, διακρίνεται ο Ναός του Ηφαίστου (Θησείο).



1880. το Καλλιμάρμαρο, πριν τις μαρμάρινες κερκίδες.



1890. Ιλισός ποταμός. Από τον Ιλισό, η Ακρόπολη και Πλάκα. 





1900 Ινδία. Όλη η αποικιοκρατία, σε μια φωτογραφία. Μια ξυπόλυτη γυναίκα κουβαλάει, στην πλάτη της έναν Άγγλο αποικιοκράτη.

Όταν θαυμάζουμε το Λονδίνο και τις άλλες πρωτεύουσες, όπως και τον πλούτο της Δύσης, αυτή η φωτογραφία έρχεται να μας θυμίσει, στους ώμους ποιών κτιστήκαν και αποκτήθηκαν όλα αυτά…




Ο νεαρός αντάρτης της ΕΟΚΑ Ευαγόρας  Παλληκαρίδης (Πάφος 26/2/1938 - Κεντρικές φυλακές Λευκωσίας 14/3/1957), στο πάνθεον των Ελλήνων ηρώων.

Δεν ήσαν, μόνον, οι Ινδοί θύματα της βρετανικής αποικιοκρατίας. Ήσαν και οι Έλληνες της Κύπρου. Ο 19χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης εντάχθηκε, στον αντιαποικιακό αγώνα και οργανώθηκε, στα 17 του χρόνια, στην ΕΟΚΑ. Θα συλληφθεί, στις 18/12/1956, κατέχοντας οπλισμό (ένα γρασαρισμένο οπλοπολυβόλο, τύπου Μπρεν και τρεις γεμάτους γεμιστήρες). Δεν σκότωσε, ούτε τραυμάτισε κανέναν. Θα δικαστεί και θα καταδικαστεί, σε θάνατο. Θα απαγχονιστεί, στις φυλακές και θα ταφεί, στα “Φυλακισμένα Μνήματα”.



1950 (δεκαετία). Οδός Χρήστου Λαδά. Εφημεριδοπώλες. 

Δεξιά, είναι το κτίριο του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, και ήταν η ώρα, που μοίραζαν τις εφημερίδες, στους εφημεριδοπώλες. Αριστερά, το Θέατρο του Κώστα Μουσούρη και στο βάθος, η πλατεία Καρύτση, με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Καρύτση. Η οδός Χρήστου Λαδά είναι η συνέχεια της Εδουάρδου Λω, ένα στενό πιό πάνω, από την πλατεία Κλαυθμώνος (Σταδίου).




1950 (δεκαετία). Οδός Ακαδημίας.

 

 

1950 (αρχές δεκαετίας). Τραμ, στην πλατεία Ομονοίας.



1950 (δεκαετία). Άνω Πατήσια «Λεόντειος σχολή». 

Το 1924 κτίσθηκαν οι νέες εγκαταστάσεις της Λεοντείου Σχολής, σε οικόπεδο, που αγόρασε το τάγμα των Μαριανών Αδελφών. Η σχολή βρίσκεται, στην οδό Νεϊγύ, ανάμεσα στην Λεωφόρο Ιωνίας και την Αχαρνών. Η Λεόντειος Σχολή συνεχίζει και σήμερα, την λειτουργία της, στην ίδια θέση.



1952. Παγκράτι. Η συμβολή των οδών Ευτυχίδου και Υμηττού.

Η συμβολή των οδών Ευτυχίδου και Υμηττού.
Το "Παλιό Τέρμα Παγκρατίου", ή "Συντριβάνι".
Οι δύο κολόνες ήσαν το τέρμα του τραμ. στην Ευτυχίδου.




1959. Οδός Ακαδημίας. Από την οδό Σίνα, ο παράδρομος της Ακαδημίας, με την αφετηρία λεωφορίων, για πολλά προάστια της Αθήνας. 

Στο βάθος, η οδός Ιπποκράτους, και το μέγαρο της Πανεπιστημιακής Λέσχης, (ΕΚΠΑ). Οικοδομήθηκε, μεταξύ των ετών 1926-1930, σε οικόπεδο που κληροδότησε ο Αντώνιος Παπαδάκης, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη (1874-1944). Αριστερά, είναι το πίσω μέρος της Εθνικής Βιβλιοθήκης.



9/2/1962. Ο Δημήτρης Χορν ανάβει το τσιγάρο του, τότε, διάδοχου του θρόνου Κωνσταντίνου.

Τότε, ο Χορν ανέβαζε, στην σκηνή του θεάτρου “Κεντρικόν”, με τον δικό του θίασο, το έργο του Αγγέλου Τερζάκη «Θωμάς ο δίψυχος», με συμπρωταγωνιστές, την Μάρω Κοντού, τον Σπύρο Μουσούρη και την Βέρα Ζαβιτσιάνου. Ο Κωνσταντίνος πήγε, στα καμαρίνια, για να συγχαρεί τον ηθοποιό και την συγκεκριμένη φωτογραφία τράβηξε ο αποκλειστικός φωτογράφος των ανακτόρων Κλεισθένης.



1972. Αλέξης Μινωτής, στο έργο «Λοχαγός του Καίπενιγκ». Θέατρο “Ακάδημος”.




1997. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με τα δυο ανήψια του, που φέρουν το όνομά του.

Το περιεχόμενο της έννοιας του νεποτισμού, στην πράξη. Αυτή είναι η  πολιτική τάξη, στην Ελλάδα.





22/5/2024. Cannes. Ο “Ιησούς Χριστός”, στο κόκκινο χαλί του πασίγνωστου φεστιβάλ.

Ομολογουμένως, αξιοπερίεργο και εκτός κλίματος. Έτσι, όμως, έκλεψε τις εντυπώσεις, όχι κάποια ηθοποιός, αλλά μία παρευρισκόμενη, με ένα φόρεμα, με την θεωρούμενη, ως εικόνα του Ιησού. Η καλεσμένη, κατά την άφιξή της, στην πρεμιέρα της ταινίας “The Count of Monte-Cristo”, έκανε αισθητή την παρουσία της, με το πρωτότυπο outfit της, το οποίο αποτελείτο, από ένα μαύρο φόρεμα και μία λευκή κάπα με πολύ μακριά ουρά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…

Οκτώβριος/Νοέμβριος 1917 : Η Οκτωβριανή εξέγερση, στην Ρωσία 106 χρόνια μετά. Έπρεπε να γίνει η αποφασισμένη, από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους, εξέγερση των συμβουλίων εργατών και στρατιωτών, στην επαναστατημένη χώρα; Ανεπιφύλακτα, ναι. Το μειοψηφικό, κοινωνικά, κίνημα της πλειοψηφίας της αριθμητικά, ισχνής, αλλά ισχυρής ρωσικής εργατικής τάξης, έστω και υπό γραφειοκρατική καθοδήγηση, είναι, ιστορικά, ένα γεγονός πολύτιμο και προωθητικό, που άλλαξε, αλλάζει και θα αλλάζει τον ρου της παγκόσμιας Ιστορίας.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης εξακολουθεί πάντα να ταλανίζει την κομμουνιστική αριστερά 50 χρόνια μετά το θάνατο του. Μια ματιά, στις προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες και στις εγγενείς τεράστιες κοινωνικές/ταξικές ανεπάρκειες του πορίσματος της Επιτροπής των Τάσου Βουρνά και Βασίλη Νεφελούδη, της 17/5/1988, για την αποκατάσταση της μνήμης των αγωνιστών της κομμουνιστικής αριστεράς, που συκοφαντήθηκαν και εξοντώθηκαν, από την ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ.