29/12/2024 Οι προοπτικές, για το μέλλον της Ουκρανίας παραμένουν να είναι, σταθερά, ζοφερές. Πιθανότατα, μέσα στο 2025 και σίγουρα, το 2026, το καθεστώς του Κιέβου θα αποτελέσει ένα κακό παρελθόν. (Εκτός εάν το Κρεμλίνο τα κάνει σκατά).

 

Καθώς περνάει ο καιρός και ήδη, εισερχόμαστε, στο 2025, το οποίο, πιθανότατα, θα είναι και το τελευταίο έτος του ρωσοουκρανικού πολέμου, αυτό, που γίνεται φανερό και για μένα, αποτελεί δεδομένο, είναι ότι οι προοπτικές, που αφορούν την Ουκρανία, παραμένουν να είναι, σταθερά, ζοφερές, με σίγουρη την επερχόμενη ήττα του καθεστώτος του Κιέβου, στα πολεμικά μέτωπα και την κατάρρευση του ουκρανικού πολεμικού μετώπου να βρίσκεται, στην πρώτη γραμμή των επερχόμενων εξελίξεων. Με αυτό το ζήτημα είναι, που ασχολούμαι, στο παρόν δημοσίευμα, όπως και στο, παραπάνω, αρχικό βίντεο, το οποίο αξίζει οι αναγνώστες να παρακολουθήσουν, με προσοχή. 

Για τον Βλαντιμίρ Πούτιν και για την ηγεσία του Κρεμλίνου, όσον αφορά την στρατηγική της διεξαγωγής του πολέμου αυτού, έχω γράψει πολλά πράγματα, τα οποία είναι, προφανώς, επικριτικά, για την μεθοδολογία της διεξαγωγής του πολέμου αυτού με την χρησιμοποίηση της παλαιάς κοπής, της παλιομοδίτικης, στρατιωτικής αντιμετώπισης των μαχών, τις οποίες είχε να διεκπεραιώσουν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, με την επιλογή της χρήσης μεθόδων, οι οποίες παραπέμπουν, στον πρώτο και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με μια τεράστια αιματοχυσία και από τις δύο πλευρές, γεγονός, το οποίο δείχνει την αναλγησία και την παντελή αδιαφορία της ρωσικής ηγεσίας, για την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, που, απλώς, αντιμετωπίζονται, ως τροφή, ως κρέας, για τα κανόνια. 

Έστω και έτσι, η Μόσχα πρόκειται να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο και το ουκρανικό καθεστώς πρόκειται να αποτελέσει παρελθόν και θα αντικατασταθεί, από ένα καθεστώς, το οποίο θα είναι μαριονέτα της Μόσχας, ενώ τα κύματα των προσφυγικών ροών θα πρόκειται να ενταθεί, με την φυγή, προς τη Δύση, όλων όσων των κατοίκων της Ουκρανίας, οι οποίοι δεν θα μπορούν και δεν θα θέλουν να ζήσουν, μέσα σε αυτό το φιλορωσικό καθεστώς, που θα δημιουργηθεί, ευθύς ως το ουκρανικό μέτωπο καταρρεύσει, ή και εάν το ουκρανικό καθεστώς συνθηκολογήσει. 

Δεν πρόκειται, βέβαια, να είναι εύκολη διαδικασία της ήττας και της παράδοσης του ουκρανικού καθεστώτος, στην Μόσχα. Θα είναι οδυνηρή, θα είναι αιματηρή και θα πάρει τον χρόνο της, για να συμβεί. Αλλά αυτή είναι η ζοφερή προοπτική, για το καθεστώς των Ουκρανών ολιγαρχών, αλλά - κακά τα ψέματα - και του τμήματος του ουκρανικού λαού, το οποίο είναι φιλοδυτικό, ως προς τον προσανατολισμό του και δεν μπορεί να δεχθεί, ή να ανεχθεί, την επιβολή της Μόσχας, την οποία αυτό το τμήμα του ουκρανικού πληθυσμού, θεωρεί, ως εχθρική δύναμη. 

Αυτής της μερίδας του ουκρανικού πληθυσμού το μέλλον προδιαγράφεται, ως, απολύτως, δυσοίωνο καθότι η μεγάλη πλειοψηφία, από αυτό τμήμα και πιθανότατα, η ολότητά του, θα υποχρεωθεί να καταφύγει, με τον έναν, ή τον άλλον τρόπο, στο εξωτερικό, δηλαδή στην Δύση, ενώ, κυρίως, οι ευρωπαϊκές χώρες θα βρεθούν να διαχειριστούν ένα τεράστιο νέο κύμα προσφύγων, από την Ουκρανία, οποίο θα προσθέσει μέγιστα προβλήματα, στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αν και η αλήθεια είναι ότι, μεσοπρόθεσμα, δηλαδή μέσα σε μία δεκαετία, θα σταθεί δυνατόν, για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, να απορροφήσουν αυτό το ανθρώπινο δυναμικό, λόγω της σαφούς πολιτισμικής συγγένειας των ανθρώπων αυτών, με τις κοινωνίες και με τα κρατούντα, στην Δύση.

Αυτό είναι, που θεωρώ, ως το πιθανότερο, που μπορεί να συμβεί, στο εγγύς ερχόμενο μέλλον, με δεδομένο, βέβαια, ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να διαπράξει τις ανοησίες, που, σταθερά και αταλάντευτα, διαπράττει, από το 1989, μέχρι και τις ημέρες μας. Αυτός είναι ο μόνος παράγοντας, ο οποίος μπορεί να αλλάξει αυτήν την εικόνα που περιγράφω, εδώ, για το μέλλον του ουκρανικού πολέμου και της μεταπολεμικής ουκρανικής κοινωνίας. 

Η λογική φορά των πραγμάτων, έτσι όπως εξελίσσονται τα υπαρκτά δεδομένα, στα πεδία των μαχών και οι ισορροπίες, που η διεξαγωγή του πολέμου καθιστά σαφείς, κατευθύνεται, στο ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να διαπράξει τις ανοησίες των προηγούμενων τεσσάρων δεκαετιών. Αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση γι’ αυτό. 

Παρά ταύτα, το Κρεμλίνο είναι ικανό να συνεχίσει να συμπεριφέρεται, αλόγιστα. Η πιθανότητα είναι μικρή. Πάρα πολύ μικρή. Μπορώ να πω ότι είναι αμελητέα, αλλά, παρά ταύτα, έστω και αμελητέα, δεν είναι ανύπαρκτη. Θα δούμε.

Εδώ, κλείνω το παρόν δημοσίευμα, το οποίο αν και είναι συνοπτικό, είναι και περιεκτικό. Κατόπιν τούτων, επαναλαμβάνω την προτροπή μου, προς τους αναγνώστες, να παρακολουθήσουν το, παραπάνω, αρχικό βίντεο, καθότι είναι, απολύτως, χρήσιμο και λεπτομερειακά, συμπληρωματικό, στο κείμενο του παρόντος δημοσιεύματος. 

Από εκεί και πέρα, δεν έχουμε να κάνουμε κάτι άλλο, εκτός από το να παρακολουθήσουμε τις επερχόμενες εξελίξεις, οι οποίες, προφανέστατα, πρόκειται να είναι καθοριστικές, για το μέλλον του ευρωπαϊκού χώρου. Και όχι, μόνον, αυτού.

(Η αποφυγή οποιασδήποτε αναφοράς μου, στην επερχόμενη ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Donald Trump, δεν είναι, καθόλου, τυχαία. Είναι σκοπούμενη και είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι θεώρησα σωστό να περιγράψω την, κατ έμε, εξέλιξη των πραγμάτων, στην Ουκρανία, χωρίς να λαμβάνω υπόψη μου τον παράγοντα της αλλαγής στην αμερικανική προεδρία).