Από την διάσπαση της ΚΝΕ, το 1989 και τα σημερινά χάλια του ΣΥΡΙΖΑ, στο νεοκλασικό οίκημα του 1900 της Έλλης Λαμπέτη, στον Παρθενώνα το, 1911, στις ανασκαφές, στην Αρχαία Αγορά, το 1931, στην Θεσσαλονίκη του 1941, στον όχι αθώο θάνατο της διανοούμενης Marilyn Monroe, το 1962, στην 90χρονη Sofia Loren, στα τραίνα (1964-2003) και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (89).
Σεπτέμβριος 1989. Σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου.
Αφορά την διάσπαση της ΚΝΕ, με την διαγραφή του Γραμματέα Γιώργου Γράψα και του Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαιίστικης οργάνωσης του ΚΚΕ, εξ αιτίας του σχηματισμού της κυβέρνησης συνεργασίας του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου (ΚΚΕ και ΕΑΡ) των Χαριλάου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου, με την Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με πρωθυπουργό τον Τζαννή Τζαννετάκη.
20/9/2024 Σκίτσο του ΑΝΚΥR (;)
«Εκρήξεις», στον ΣΥΡΙΖΑ, που βαράει μπιέλα…
1877.
2023.
Dakota, Deadwood (ΗΠΑ). H κεντρική οδός, τότε και τώρα.
1900. Πορτραίτο γυναίκας, από τον Καύκασο.
1906. Αθήνα. Το νεοκλασικό οίκημα της Έλλης Λαμπέτη, στις οδούς Δελφών και Διδότου, που έγινε ξενοδοχείο.
Πρόκειται για ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια της περιοχής. Βρίσκεται στην οδό Δελφών γωνία με Διδότου και το σχεδίασε ο Κρίστιαν Χάνσεν στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Ενα κτίριο με πλούσια ιστορία συνδεδεμένη, με την Έλλη Λαμπέτη, που έφυγε, από την ζωή, το 1983. Εκεί, όπου έχει αφήσει την σφραγίδα της η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός. Μάλιστα, από έξω, κοσμεί το οίκημα η λεπτεπίλεπτη, μαρμάρινη προτομή της. Το έργο, που φιλοτέχνησε, το 1999, ο γλύπτης Αναστάσιος Γκιόκας, μετά από διαγωνισμό, που προκήρυξε ο δήμος Αθηναίων, στολίζει την είσοδο του ψηλοτάβανου νεοκλασικού αρχοντικού, στο οποίο έζησε, για πάρα πολλά χρόνια, μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου. Η πολυμελής οικογένεια θα ζήσει, στο μεγάλο νεοκλασικό, που η Έλλη Λούκου (όπως ήταν το πραγματικό όνομα της) θα περάσει μεγάλο μέρος των νεανικών της χρόνων. Τα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου κυλούν, μέσα στους λευκούς τοίχους και τα ψηλά ταβάνια αυτού του σπιτιού. Μέσα σε αυτό το αρχοντικό, η Λαμπέτη θα βιώσει την απόρριψη, μετά από τις εξετάσεις του Εθνικού, εκεί, θα πάρει και την απόφαση της να αλλάξει το όνομά της. Τελικά, το 1941, η μεγάλη ηθοποιός καταφέρνει να περάσει, στην σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη. Δύο χρόνια, αργότερα, κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση και πολύ σύντομα εγκαταλείπει το πατρικό της. Όταν, ακόμη, η Λαμπέτη ήταν, στην ζωή, την δεκαετία του 1970, οι εφημερίδες της εποχής φιλοξενούσαν άρθρα, για το σπίτι της οδού Δελφών, όπου η διάσημη ηθοποιός υποδεχόταν τους φίλους της και έκανε μεγάλες κοσμικές συγκεντρώσεις. Είχε εγκατασταθεί, ξανά, στο μεγάλο αρχοντικό, χρόνια μετά τον χωρισμό της, από τον Δημήτρη Χορν, φτιάχνοντας, εκεί, τον προσωπικό παράδεισό της.
1911. Ακρόπολη. Γυναίκα φωτογραφίζει τον Παρθενώνα.
25/5/1931 Αθήνα, Αρχαία Αγορά. Από τις πρώτες ανασκαφές, στον αρχαιολογικό χώρο.
1941 Θεσσαλονίκη. Η παραλιακή Λεωφόρος Νίκης. (Πριν, ή, κατά την διάρκεια της ξενικής Κατοχής).
1950 Κως. Το λιμάνι.
Για χρόνια, όσοι βρίσκονταν, κοντά στην θρυλική ηθοποιό, αναρωτιόντουσαν, μήπως ο θάνατός της, ήταν μια σκόπιμη αυτοκτονία, ή μία τυχαία υπερβολική δόση βαρβιτουρικών - η οποία έχει, επισήμως, ανακοινωθεί, ως αιτία θανάτου της - ή, ίσως και ανθρωποκτονία.
Στα έγγραφα της σκηνοθέτιδας Εmma Cooper, ο Summers - ο συγγραφέας του βιβλίου του 1985 «Goddess: The Secret Lives of Marilyn Monroe» - ξεθάβει ηχογραφήσεις από τις περισσότερες, από 650 συνεντεύξεις, που έκανε, κατά την διάρκεια των δεκαετιών, με τους φίλους και τους συμπρωταγωνιστές της, Monroe, καθώς και κυβερνητικούς αξιωματούχους, για να αποκαλύψουν όσα περισσότερα μπορούν, για τα δεινά της βασανισμένης ντίβας.
«Οι κασέτες, που έχω συγκεντρώσει, ενώ έγραφα το βιβλίο, δεν έχουν ακουστεί ποτέ, από το κοινό», λέει ο Summers. «Αυτό, που δείχνουν τα στοιχεία, είναι ότι [οι συνθήκες, γύρω από τον θάνατό της] καλύφθηκαν, λόγω της σχέσης της, με τους αδελφούς Kennedy».
Το καλοκαίρι του 1962, όταν ο Ψυχρός Πόλεμος, μεταξύ των ΗΠΑ και της “Σοβιετικής Ένωσης”, βρισκόταν, σε εξέλιξη, τόσο ο υπουργός Δικαιοσύνης (Γενικός Εισαγγελέας, αποκαλείται, στις ΗΠΑ) Robert Kennedy, όσο και ο, τότε, Πρόεδρος John Kennedy, τερμάτισαν, ξαφνικά, τους ταυτόχρονους έρωτές τους, με την Monroe, όπως επισημαίνει ο Summers.
Οι αξιωματούχοι, που είχαν ηχογραφήσει, κρυφά, συνομιλίες, μεταξύ της Monroe και των αδελφών Kennedy - είχαν συναντηθεί στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια, το σπίτι του ηθοποιού Peter Lawford, ο οποίος ήταν παντρεμένος, με την αδερφή των Kennedy την Patricia, εκείνη την εποχή και ανησυχούσαν ότι η ηθοποιός, ίσως και να μοιράζεται κυβερνητικά μυστικά και πώς γνώριζε, πάρα πολλά, από την επαφή, που είχε, με τους Kennedy.
Ο Summers ισχυρίζεται, στο ντοκιμαντέρ, πως είναι πολύ πιθανό, οι Kennedy να είπαν ότι μπορεί να δημοσιοποιήσει τις συζητήσεις, για τα πυρηνικά θέματα και σκέφτηκαν ότι πρέπει να το σταματήσουν όλο αυτό και πως δεν μπορούν να ασχοληθούν άλλο, με την Marilyn.
Αλλά η ξαφνική απόρριψη των Kennedy, δεν άρεσε, στην, ήδη, ταλαιπωρημένη, ψυχικά, σταρ.
«Ο Robert Kennedy την φώναξε την νύχτα του θανάτου της, από το σπίτι του ηθοποιού Peter Lawford », αφηγείται, στο ντοκιμαντέρ, ο ειδικός παρακολούθησης Reid Wilson. Ο Wilson, ένας σεβαστός πράκτορας, είχε προσληφθεί, από τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Fred Otash, για να παρακολουθεί την Monroe και τους Kennedy, μέσω κρυφών ηλεκτρονικών συσκευών, που είχαν τοποθετηθεί, στο σπίτι του Lawford.
«Μη με ενοχλείς, άσε με ήσυχη, μείνε μακριά, από την ζωή μου, νιώθω σαν ένα κομμάτι κρέας», θυμάται ο Wilson, στις φράσεις της Monroe.
1964. Η υπερταχεία, από Κόρινθο, για Πάτρα και Ολυμπία.
1987 Κόρινθος. Η Α/Α GANZ MAVAG Α-6367 Ουγγαρίας, για Τρίπολη - Καλαμάτα.
26/3/2005 Παρανέστι, Σιδηροδρομικός Σταθμός. Η Λβ 964 εκδρομική αμαξοστοιχία του ΣΦΣ.
Σχόλια
Αυτά, που παρατηρώ εγώ, στην παρούσα φάση, είναι τα εξής :
Α) Οι παλαιοελλαδίτες, κυρίως, από την Πελοπόννησο, από όπου, εκ πατρός, κατάγομαι εγώ, υποαντιπροσωπεύονται, στην δειγματοληψία, διότι, προφανώς, δεν γνωρίζουν και - πολύ περισσότερο - δεν ενδιαφέρονται, για το θεμα του DNA και της καταγωγής τους. Έχω ιδίαν αντίληψη, από τους συγγενείς μου, αλλά και από πολλούς άλλους γνωστούς μου.
Β) Παρά ταύτα, το ελληνικό γενετικό αποτύπωμα, παρουσιάζει συχνότατες μετατοπίσεις, στον ελλαδικό, στον ευρωπαϊκό χώρο και στον μικρασιατικό χώρο, με εκκίνηση, από το 1600 και μετά. Πχ, στην περίοδο 1600-1650, ανιχνεύεται, στην Ελλάδα, και Τουρκία, επίσης, στην Ελλάδα, Αγγλία και Γερμανία (με πολλαπλότητα στην Γερμανία, όπου εμφανίζονται αρκετά κρατίδια), ακόμη, στην Ελλάδα και στην Ιταλία, επίσης, στην Ελλάδα και στην Γαλλία (αρκετές γαλλικές πόλεις) και τέλος, στην Ελλάδα, με συγκεκριμένη αναφορά, στις περιοχές της Πελοποννήσου και της Αττικής. Το ίδιο συμβαίνει και στην επόμενη χρονική περίοδο (1650-1700). Ομοίως και στην περίοδο 1700-1750, μόνο που, εδώ εμφανίζεται η Τσεχία, ενώ, στην περίοδο 1750-1800, εμφανίζονται και οι ΗΠΑ (προφανώς, μετανάστευση) και η Αλβανία (πιθανώς, επίσης μετανάστευση).
Γ) Το, εκ μητρός, ελληνικό, ποντιακό και μερικώς, το δυτικοασιατικό γενετικό αποτύπωμα καταγράφεται, από το 1850, ήτοι την χρονική περίοδο 1850-1900, που οι πρόγονοί μου, δεν είχαν έλθει, στον ελλαδικό χώρο. Ήλθαν, με την καταστροφή, το 1924, στην Δυτική Μακεδονία (Καστοριά). Πριν από το 1850, δεν βρίσκονται γενετικές ανιχνεύσεις. Όμως, σε αυτή την περίοδο του 1850-1900, υπάρχουν ανιχνεύσεις - και αυτό είναι παρά πολύ σημαντικό -, στην Πελοπόννησο, στην Δυτική Ελλάδα, στα Ιόνια νησιά και στην Ιωνία. Φυσικά, υπάρχει πολύ μεγάλη συγκέντρωση, στην Τουρκία και συγκεκριμένα, στην Ορντού, στο Καραπίρ και στην Τραπεζούντα.
Δ) Όπως φαίνεται, οι Πόντιοι το ψάχνουν. Ενδιαφέρονται, για την καταγωγή τους.
2. Στα Ιόνια νησιά το αποτύπωμα είναι στην Κεφαλονιά, γνωρίζουμε ότι κατά τα Βυζαντινά χρόνια εγκαταστάθηκαν Ρωμιοί από τον Πόντο στην Κεφαλονιά, φαίνεται και στα χαρακτηριστικά πολλών Κεφαλονιτών αλλά και Λευκαδιτών, το γενετικό αποτύπωμα στον Πύργο το αφήνω ασχολίαστο
3. Ο δυτικοασιάτικος τύπος ξεκινάει από το Αφγανιστάν και φθάνει μέχρι την Ανατολική Θράκη, αστεία πράγματα, το κάνει και με την Ιταλική εθνότητα, ποιο δηλαδή; Παίρνει το Ελληνικό dna που ανακατεύτηκε με ανατολίτες και λαούς της Ιταλίας και το βάζει σε άλλες ανύπαρκτες εθνότητες, επιμένω ότι εξυπηρετεί σκοπιμότητες, δεν είναι θέμα αιματολογικής καθαρότητας αλλά ιστορικών ανακριβειών και πραγμάτων που αντίκεινται στη λογική αλλά και στο τι βλέπουν τα μάτια μας, οι Γεωργιανοί για παράδειγμα είναι Διναρικοί που ανακατεύτηκαν με Πέρσες-Ιρανούς, φαίνεται, οι Πόντιοι έχουν λιγότερα Περσικά χαρακτηριστικά από τους Γεωργιανούς, πολλά Καυκάσια και αυτό φαίνεται, με τις γενετικές ομάδες μέσα στη δυτικοασιάτικη εθνότητα δεν καταλαβαίνω αν προσπαθεί να κάνει το διαχωρισμό στο ποσοστό των προσμίξεων ανά γενετική ομάδα, Καυκάσιοι όμως και Ιρανοί δεν ανήκουν στην ίδια εθνότητα
Κάτι άλλο που φαίνεται από τις ταυτίσεις DNA είναι ότι ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξε αποκατάσταση προσφύγων, όσοι επέζησαν έφυγαν στο εξωτερικό, οι περισσότεροι
,
Από την πρώτη γενιά των προσφύγων κάποιοι - όχι η πλειοψηφία - επέλεξαν την Αμερική. Ο παππούς μου και όλοι όσοι ήσαν, από την Γιάτσουλου και τις γύρω περιοχές, επέλεξαν την Ελλάδα, όταν τους δόθηκε η επιλογή να πάνε, στις ΗΠΑ.
Δεν ξέρω αν έπραξαν, σωστά…
[Κάποιοι (ελάχιστοι) πήγαν, στον Καναδά]…