Από το αναπηρικό αμαξίδιο, στον Κρότωνα της Magna Graecia, τον 6ο αιώνα πΧ, στην οδό Τοσίτσα (1895-1960), στον “κωλοσούρτη”, το 1900, στον Ιλισό, στο Μετς, το 1940, στην «οικία Κοκοβίκου» (1960-2022), στο ζαχαροπλαστείο «ΚΡΙΝΟΣ», το 1970, στον Ferenc Puskás και τον Αντώνη Αντωνιάδη, στο Γουέμπλεΐ το 1971, στον Πύργο των Αθηνών (1971-1972), στο photoshop της σταλινικής περιόδου, στην “ΕΣΣΔ”, τις δεκαετίες 1930-1940, στην Θεσσαλονίκη (1880-1972), στον Eden Ahbez και τoν Nat King Cole, το 1947, στην διασταύρωση των Λεωφόρων Β. Σοφίας και Μεσογείων (1963-2004), στην Romy Schneider (1960-1970) και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (86).

6ος αιώνας πΧ Magna Graecia, Κρότων. Αναπηρικό αμαξίδιο, στο αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.

1887. Εξάρχεια.

Από την πλευρά της Πατησίων, στο ύψος του Μουσείου, βλέπουμε την περιοχή των Εξαρχείων, τον Λυκαβηττό, και αριστερά, τον Λόφο Στρέφη.

1895 και δεκαετία του 1950. Αθήνα. Οδός Τοσίτσα.

Δεξιά, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, κτήριο Αβέρωφ, έργο του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου.

Στο βάθος, η περιοχή των Εξαρχείων και ο Λυκαβηττός.

1897 Ναύπλιο. Βοσκοί, στην περιοχή Πρόνοια, στην οδό 25ης Μαρτίου.

1897. Κουντουριώτικα. Συμβολή των οδών Αναστασίου Τσόχα και Χρήστου Βουρνάζου. Εξοχική κατοικία του Άγγελου Πυρρή.

Ήταν το εξοχικό του Άγγελου Πυρρή και κάποτε, υπήρξε το σπίτι της Κυβέλης.

Λειτουργεί, σαν εστιατόριο απ' το 1973.

Σήμερα, είναι το εστιατόριο-μπαρ Balthasar.

1900 (δεκαετία). Αθήνα. Ο «κωλοσούρτης».

Ο ιπποσιδηρόδρομος, ο αποκαλούμενος, από τον λαό, «κωλοσούρτης», δηλαδή ένα βαγόνι, που το έσερναν, με αρκετή δυσκολία, άλογα. Με επίκεντρο την Ομόνοια και ένα δίκτυο οκτώ δρομολογίων, προς τον Κήπο Ορφανίδου (Ζάππειο Μέγαρο), το Θησείο, τους Αμπελόκηπους και τις οδούς Ιπποκράτους, Πατησίων, Αχαρνών, Κολοκυνθού και Μητροπόλεως, ήταν η λαϊκή συγκοινωνία της εποχής, που εξυπηρετούσε τους Αθηναίους.

1903. Ανδρίτσαινα.

1930 (δεκαετία). Στην πρώτη φωτογραφία, διακρίνονται οι Κλιμέντ Βοροσίλωφ, Μιάτσεσλαβ Μολότωφ, Ιωσήφ Στάλιν, Νικολάι Γιέζωφ.

Στην δεύτερη φωτογραφία, που είναι η ίδια, με την πρώτη, το “σοβιετικό” photoshop έχει διαγράψει τον αρχηγό της Εν Κα Βε Ντε Νικολάι Γιέζωφ (και πρωταγωνιστή των εκτελέσεων), επειδή έπεσε, σε δυσμένεια και εκτελέστηκε, στις 4/2/1940.

Για τέτοια χάλια μιλάμε… 

1940. Μετς. Ο ποταμός Ιλισός (ρέμα χείμαρρος).

Η κοίτη του Ιλισού (ο, μετέπειτα, δρόμος Αρδηττού), με το γεφυράκι, που πήγαινε, κάποτε, στο παριλίσιο θέατρο «ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ». Στο βάθος, ο λόφος του Αρδηττού.

1929. Δημήτρης Ατραΐδης (Σμύρνη 1900 - Αθήνα 12/9/1972). Μουσικός, τραγουδιστής, συνθέτης και οργανοπαίκτης.

Τραγούδησε σμυρνέικα, ρεμπέτικα, αμανέδες και λαϊκά.

1880.

1891.

1911.

Θεσσαλονίκη. Ο Λευκός Πύργος με τείχη.

1880 (δεκαετία). Θεσσαλονίκη.

1916-1917 Θεσσαλονίκη. Πλατεία Ελευθερίας.

1917. Θεσσαλονίκη. Η πλατεία Διοικητηρίου, υπό κατασκευή.

1936. Θεσσαλονίκη. Η πλατεία Διοικητηρίου.

1935 Θεσσαλονίκη. Η Καμάρα.

1943 Θεσσαλονίκη. Η «Λεωφόρος των Εξοχών».

Διώροφη κατοικία, με καταστήματα, επιταγμένη, από τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής. Βρισκόταν, στην Βασιλέως Γεωργίου 35-37 (τότε, 35Α). Γκρεμίστηκε την δεκαετία του 1960 και στην θέση της πέρασε η οδός Αετορράχης, που συνδέθηκε, με την Λεωφόρο. Πίσω της, μόλις που διακρίνεται η οικία του Γιακό Σιμχά.

1960. Θεσσαλονίκη.

1960 (δεκαετία). Θεσσαλονίκη. Η Παραλιακή Λεωφόρος Νίκης

1962 Θεσσαλονίκη. Πλατεία Λευκού Πύργου.

1972 Θεσσαλονίκη. Παλαιό κτίσμα, με πυργίσκο, στην σημερινή οδό Ανθέων και την παραλιακή, προς ΓΕΝ, κλινική και μετά το ΑΠΘ.

Απρίλιος 1941 Οχυρά Μεταξά. Αντιαρματικά εμπόδια, στο οχυρό ΕΧΙΝΟΣ.

9/9/1944 Καλαμάτα. Παρέλαση του ΕΛΑΣ, όταν οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την πόλη.

Δεκεμβριανά 1944. Αφίσα του ΕΑΜ.

1947 Νέα Υόρκη (πιθανώς). O Eden Ahbez και o Nat King Cole.

Την δεκαετία του 1940 κυκλοφορούσε μια φήμη ότι ένας ερημίτης ζούσε στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, σε μια σπηλιά, κάτω από την πινακίδα “Hollywood”. Κανείς δεν του έδωσε σημασία, μέχρι ένα βράδυ του 1947, που πήγε, στα παρασκήνια του “Lincoln Theatre”, στο Los Angeles και ζητούσε, επίμονα, να δει τον Nat King Cole, λέγοντας ότι κάτι έχει να του δώσει. Αυτό ήταν ένα χαρτί, με γραμμένους στίχους, αλλά, φυσικά, οι φύλακες και οι άνθρωποι του θεάτρου, δεν του επέτρεψαν να δει τον τραγουδιστή. Όμως παρέλαβαν το χαρτί και το έδωσαν, στον manager του Nat King Cole. Οι στίχοι άρεσαν, στον τραγουδιστή, που είδε, αργότερα, το χαρτί και αποφάσισε να το μελοποιήσει. Όμως, έπρεπε να βρει τον παράξενο άνθρωπο,  τον οποίο οι άνθρωποι, που τον είδαν, τον περιέγραψαν, ως λευκό, με μακρυά μαλλιά, μέχρι τους ώμους και γένια, ο οποίος φορούσε μια λευκή ρόμπα και σανδάλια. Ο Nat King Cole, τελικά, τον εντόπισε, στην Νέα Υόρκη και όταν τον ρώτησε, που μένει, ο Eden Agnes του απάντησε ότι μένει, στο καλύτερο ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, δηλαδή, στο Central Park. Το τραγούδι είχε τον τίτλο : “Nature Boy”, έγινε μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν και άλλες επιτυχίες και τελικά, ο ερημίτης ενσωματώθηκε, στην δεδομένη αμερικανική κοινωνία και έπαυσε αυτός και η οικογένεια του - ναι· είχε και οικογένεια - να ζουν, όπως ζούσαν. Πολύ αργότερα, θα ιδρύσει και δισκογραφική εταιρεία και θα πεθάνει, το 1995, από τραύματα, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σε ηλικία 86 ετών.

1947. Παντοπωλείο, στην Κρήτη.

1950-1955. Κάπου, στην Κρήτη.

1950 Νέα Σμύρνη. Οδοί Ελευθερίου Βενιζέλου και Βιθυνίας.

6/12/1950. Εξορία, στον Άγιο Ευστράτιο. Όρθιοι :  Μάνος Κατράκης, Δημήτρης Φωτιάδης, Κωστας Μπαλαδήμας, Τζαβαλάς Καρούσος, Γιώργος Γιολάσης, Ευθύφρων Ηλιάδης, Δημόπουλος. Καθιστοί : Παύλος, Γιάννης Ρίτσος.

1950. Χαλκίδα.

1950 (δεκαετία). Κόνιτσα.

1950 (δεκαετία). Χαλκιδική. Λεωφορείο του ΚΤΕΛ προίκα, στην νύφη.

1955 Σαντορίνη. Παιδιά, με σχολικές στολές του Γυμνασίου Θήρας. Τα αγόρια, με πηλίκιο και τα κορίτσια, με μπερέ.

1957. Ο Μ. Καραγάτσης και η Ρηνιώ Παπανικολάου, σε ένα μασκέ πάρτυ, στο σπίτι του.

1958. Ο ξύλινος ηλεκτρικός, στην Αθήνα.

1958 Αθήνα. Νεάπολη. Λεωφόρος Αλεξάνδρας και Ιπποκράτους.

Μπροστά, είναι η Λ. Αλεξάνδρας, όπου είναι και τα όρια της περιοχής Νεάπολης, ο δρόμος, δεξιά, είναι η οδός Ιπποκράτους.

Αριστερά της Λ. Αλεξάνδρας, είναι η περιοχή Γκύζη.

Δεξιά, το γωνιακό κτίριο υπάρχει ακόμη.

Στο βάθος, διακρίνονται οι πρόποδες του Λυκαβηττού.

1958. Γαλάτσι Γκράβα. Τουρκοβούνια. Οδός Πασσώβ.

Η οδός Πασσώβ, λίγο πιο πάνω, από το σχολικό συγκρότημα Γκράβας και η οδός Δρίσκου, (χωματόδρομοι), στο βάθος, τα Τουρκοβούνια.

1958. Η Agatha Christie, στην Ακρόπολη.

1959. Carry Grant και Kim Novak.

1963. Η διασταύρωση των Λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Μεσογείων. Μπροστά, η Βασιλίσσης και στην γωνία, με την Μεσογείων η «Βίλα Μαργαρίτα».

Η έπαυλη ήταν γοτθικού τύπου και είχε ιδιαίτερη εμφάνιση, με πυργίσκους και πολεμίστρες.

Κτίστηκε, περίπου, το 1900 και κατεδαφίστηκε, το 1972.

Στην θέση της, σήμερα, υπάρχει ένα πολυώροφο κτήριο, όπου στεγάζονται γραφεία της Εθνικής Τράπεζας.

Δεξιά, είναι το υφαντήριο – εριουργείο «ΕΡΓΑΝΗ ΑΘΗΝΑ», ιδιοκτησίας των αδελφών Άγγελου και Αλέκου Πυρρή, κτίστηκε την περίοδο 1887-1890.

Στην θέση του, θα κτιστεί ο πύργος Αθηνών, το 1971. 

Το όμορφο νεοκλασικό δεξιά υπάρχει και σήμερα, ως Οφθαλμιατρείο Αθηνών.

1968. Η διασταύρωση των Λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Μεσογείων.

Το υφαντήριο – εριουργείο «ΕΡΓΑΝΗ ΑΘΗΝΑ»έχει, ήδη, κατεδαφιστεί. Στην θέση του, θα κτιστεί ο πύργος Αθηνών, το 1971.

1974. Η διασταύρωση των Λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Μεσογείων. 

Η «Βίλα Μαργαρίτα» έχει, ήδη, κατεδαφιστεί. Στην θέση της, κτίζεται το πολυώροφο κτήριο, όπου θα στεγάζονται γραφεία της Εθνικής Τράπεζας. Δεξιά, ο πύργος Αθηνών έχει, ήδη, κτιστεί.

2004. Η διασταύρωση των Λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Μεσογείων. 

1960-1970 (δεκαετία). Romy Schneider.

1960 (αρχές δεκαετίας). Η έφηβη Έλενα Ναθαναήλ, με το δημοφιλές ελληνικό συγκρότημα pop μουσικής “Forminx”. Δίπλα της, δεξιά, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. 

1960 - 2022 Πλάκα. Οδός Τριπόδων 32. Η «οικία Κοκοβίκου». 

Το πιο χαρακτηριστικό σπίτι-ενθύμιο του ελληνικού κινηματογράφου είναι η «οικία Κοκοβίκου». Το σπίτι, δηλαδή, όπου έγιναν, το 1964, τα γυρίσματα της ταινίας «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» του Γιώργου Τζαβέλλα και βρίσκεται στην Πλάκα. Στην οδό Τριπόδων 32, τον παλαιότερο δρόμο της Αθήνας και της Ευρώπης, που διατηρεί το ίδιο όνομα εδώ και 25 αιώνες. Στη σκιά της Ακρόπολης, έγινε η «φωλίτσα» του Αντωνάκη και της Ελενίτσας, του Γιώργου Κωνσταντίνου και της Μάρως Κοντού δηλαδή.

Για τις ανάγκες της ταινίας, η αυλή μετατράπηκε, σε πλατώ και το νεοκλασικό διώροφο, που κτίστηκε, στα 1800, ως στέγη της τουρκικής στρατιωτικής διοίκησης, γέμισε κόσμο. Σήμερα, διατηρείται, ακόμη, ο γαλάζιος σκελετός του και η χαρακτηριστική μακριά σκάλα, ωστόσο είναι ακατάλληλο, προς επίσκεψη, εξαιτίας των ανασκαφών, που έφεραν, στο φως, αρχαιολογικά ευρήματα. Είναι, βέβαια, πόλος έλξης δεκάδων επισκεπτών, που αγάπησαν την ταινία.

Το σπίτι απαλλοτριώθηκε, το 1979, για αρχαιολογικούς σκοπούς. Λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του, χαρακτηρίστηκε, το 1995, ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, από το υπουργείο Πολιτισμού και δύο χρόνια, αργότερα, παραχωρήθηκε η χρήση του, στην ΕΣΗΕΑ. Στις αρχές του 2000, ξεκίνησαν ανασκαφές, στην αυλή και στο εσωτερικό του, που αποκάλυψαν αρκετά ευρήματα, από την κλασική εποχή, αλλά και το Βυζάντιο.

Ωστόσο, όταν, ήδη, είχαν αρχίσει οι ελεεινές αθλιότητες, με τα Μνημόνια, τον Σεπτέμβριο του 2014, ανακοινώθηκε η απόφαση εκποίησής του, στο πλαίσιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Η τιμή εκκίνησής του, στον διαγωνισμό, είχε οριστεί, στα 900.000 ευρώ, ένα υψηλό ποσό, για τα 411,37 τετραγωνικά του οικοπέδου και τα 266 τετραγωνικά του κτίσματος. Μετά τις αντιδράσεις, που προκάλεσε η είδηση της εκποίησης, δεν εμφανίστηκε καμία προσφορά εξαγοράς του, στην ηλεκτρονική δημοπρασία και παραμένει, μέχρι σήμερα, αναξιοποίητο.

1960 Δαμάσι Τυρνάβου. Η σούστα διαβαίνει τα νερά του Τιταρήσιου ποταμού, μεταφέροντας την νύφη και τον γαμπρό, στο χωριό.

1964. Γκύζη. Λεωφόρος Αλεξάνδρας.

Έξω από το Ε΄Αστυνομικό τμήμα.

Σήμερα, το κτήριο στεγάζει γραφεία του Π.Α.Ο. (ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΑΘΗΝΑΣ).

Βρίσκεται, επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας 115, ανεβαίνοντας αριστερά, δύο στενά, πριν την οδό Κυρίλλου Λουκάρεως, όπου είναι και τα όρια της περιοχής Γκύζη.

Μπροστά, στην είσοδο του κτηρίου βλέπουμε ένα όμορφο Chevrolet Two-Ten του 1955.

1960 (αρχές δεκαετίας). Αμπελόκηποι. Λεωφόρος Κηφισίας και Φωκίδος. Εγκαίνια ζαχαροπλαστείου "Loubier".

Το ιστορικό πολυτελές ζαχαροπλαστείο LOUBIER μας γλύκαινε, επί πολλά χρόνια, στην συμβολή της Λεωφόρου Κηφισίας, με την οδό Φωκίδος, αργότερα μετατράπηκε σε κατάστημα κρυστάλλων KOSTA BODA.

1965. Αμπελόκηποι. Πλατεία Έλενας Βενιζέλου. Οδός Παναγή Κυριακού και Κοτυαίου.

Αριστερά, είναι το κτήριο του "Συλλόγου Προς Διάδοσιν των Ωφελίμων Βιβλίων", 

το 'Καλλιτεχνικό σχολείο Αθηνών'.

Παλαιότερα, ήταν τεχνική σχολή, "Σιβιτανίδειος", μετά Σεβαστοπούλειος σχολή και αργότερα, το 6ο ΤΕΛ.

Δεξιά, είναι το Νοσοκομείο - Μαιευτήριο Έλενα Βενιζέλου.

1966. Η Χριστίνα Ωνάση, στον γάμο του θείου της Γιώργου Λιβανού (αδελφού της Τίνας και της Ευγενίας Λιβανού), με την Λίτα Βοϊβόδα (κόρη της αδελφής του Αριστοτέλη Στάσας Ωνάση).

1969 Αθήνα. Αμπελόκηποι. Αναμορφωτήριο Θηλέων.

Βρίσκεται, στην οδό Παναγή Κυριάκου, μεταξύ των οδών Έλενας Βενιζέλου και Τσόχα, στην πλατεία Έλενας Βενιζέλου, απέναντι από το Νοσοκομείο - Μαιευτήριο Έλενα Βενιζέλου.

Σήμερα, στεγάζει το 15ο Ολοήμερο Δημοτικό Αθηνών.

Στο βάθος δεξιά, διακρίνεται το γήπεδο του Παναθηναΐκού.

1970. Μαθητική τάξη, στην Σέριφο.

1970 (δεκαετία). Αθήνα. Ζαχαροπλαστείο «ΚΡΙΝΟΣ», στην Αιόλου 87. Λειτουργεί, από το 1923.

Η ιστορία του κτιρίου ξεκινάει, το 1855. Τότε, κτίστηκε το πρώτο φαρμακείο της Αθήνας, από τον Σταμάτη Κρίνο, που ήταν φαρμακοποιός. Η πανέμορφη διώροφη κατοικία, με διαρρύθμιση, που δεν έχει αλλάξει, ούτε στο ελάχιστο, παρά, μόνο, για να αναπαλαιωθεί. Το 1923, ο Μηνάς Κασιμάτης, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, αγόρασε το κτίριο και ο Κρίνος, πλέον, μετατράπηκε, στο μεγαλύτερο ζαχαροπλαστείο της Αθήνας.

2/6/1971 Λονδίνο, Wembley. 

Ο Ferenc Puskás, ο “καλπάζων συνταγματάρχης” και ο Νίκος Σακούλης πατούν, στο γήπεδο, πριν την έναρξη του τελικού του κυπέλου πρωταθλητριών Ευρώπης, μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ajax. 

Στην δεύτερη φωτογραφία, ο Αντώνης Αντωνιάδης.

 

1971 - 1972. Αμπελόκηποι. Ο Πύργος των Αθηνών υπό κατασκευή και αποπερατωμένος.

Ο Πύργος Αθηνών είναι ουρανοξύστης και επί του παρόντος, το υψηλότερο κτίριο, στην Ελλάδα.

Έχει ύψος 103 μέτρα και 28 ορόφους. 

Θεμελιώθηκε, στις 13/06/1969 και περατώθηκε, τον Σεπτέμβριο του 1972, επί δικτατορίας, ενώ εγκαινιάστηκε, στις 16 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.

Αποτελεί έναν, από τους δύο πύργους των Αθηνών, με τον μικρότερο δεύτερο πύργο να βρίσκεται, δίπλα στον πρώτο.

Βρίσκεται, στους Αμπελόκηπους, στην αρχή της Λεωφόρου Μεσογείων.

Είναι κυρίως κτίριο, για τη στέγαση γραφείων και καταστημάτων.

Αρχιτέκτονες ήσαν ο Ιωάννης Βικέλας και ο Ιωάννης Κυμπρίτης.

Παρά την κριτική, που έχει δεχθεί, λόγω της σχεδίασης και του μεγάλου ύψους του, ο Πύργος των Αθηνών θεωρείται, σήμερα, ένα από τα τοπόσημα της Αθήνας.

1980. Η οτομοτρίς, στον σταθμό του Ισθμού της Κορίνθου.

13/9/1986 Καλαμάτα. Πολύνεκρος σεισμός 6,2 R.

1990 Μυτιλήνη. Ξενοδοχείο «ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ».

1968. Σκίτσο του Αρχέλαου.

1970 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Σκίτσο του Σ. Πολενάκη.

1976 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Σκίτσο του Κ. Βλάχου.

 

1976 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Σκίτσο του Κ. Βλάχου.

1977 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Σκίτσο του Κ. Βλάχου.

1978 «ΡΟΜΑΝΤΣΟ». Σκίτσο του Βασίλη Χριστοδούλου.