Από την Κνωσό (1900 πΧ - 1350 πΧ), στην Σητεία του 1670, στον Παρθενώνα, το 1801, στην οδό Πανεπιστημίου (1900-1957), στην Θεσσαλονίκη (1925-1940), στην ανατίναξη του κτηρίου της προδοτικής ΕΣΠΟ, από την ΠΕΑΝ, στις 20-9-1942, στην φούσκα του Χρηματιστηρίου Αθηνών, το 1999, στις 6 γέφυρες της Βενετίας, το 2019 και μετέπειτα : Η μεταμόρφωση της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου της Αττικής, μέσα από το φωτογραφικό υλικό του 19ου και του 20ου αιώνα (88).

Σεπτεμβρίου 20, 2024

1900 πΧ - 1350 πΧ. Τα ερείπια στο Ανάκτορο της Κνωσού.

1670 Σητεία (Ενετική περίοδος), πριν 354 χρόνια. Διακρίνεται το φρούριο Καζάρμα και το αμφιθεατρικό κτίσιμο της πόλης, όπως και σήμερα.

1801. Ο Παρθενώνας, από τα βορειοδυτικά. Έργο του Samuel Atkins. O Elgin δεν είχε πάει, ακόμη…

1879, ή 1907 (κτίσμα). Θεσσαλονίκη. Σχολή Τυφλών, στην Λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας 32.

Το αρχοντικό, που στεγάζεται η σημερινή Σχολή Τυφλών, φέρεται να ανεγέρθηκε, το 1879, στην συνοικία Hamidye (ή, αλλιώς, των Πύργων) για λογαριασμό του Χαφήζ Μπέη, και βρισκόταν, πάνω στην οδό Μύλου Αλλατίνη, περίπου, εκεί, που διέρχεται η σημερινή οδός Βασιλίσσης Όλγας. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, το αρχοντικό κτίστηκε, σε σχέδια του γνωστού αρχιτέκτονα της εποχής Ξενοφώντα Παιονίδη και ανεγέρθηκε, στην θέση, που προϋπήρχε μικρότερη οικία, το 1907, για λογαριασμό του Χασάν Πριστίνα.

1900 Αθήνα. Οδός Πανεπιστημίου.

Μια απλή καθημερινή των κυριών, που φαίνεται ότι δεν ανήκουν, στην φτωχολογιά της πόλης.

1918. Ο ηθοποιός Μίμης Φωτόπουλος (αριστερά), μαζί με τον αδελφό του, σε εφηβική ηλικία.

1919. Η μπάντα και η χορωδία της Λευκάδας.

1925 (κτίσμα). Θεσσαλονίκη. Το ιστορικό κτήριο, όπου στεγάζεται η ΕΣΗΕΜ-Θ, στην οδό στρατηγού Καλλάρη 5.

1925 (κτίσμα). Θεσσαλονίκη. Μέγαρο Αλέγρα Εργάς, σε σχέδια των Μυλωνά και Κοτζαμπασούλη, στην διασταύρωση της οδού Διονυσίου Σολωμού, με την Βενιζέλου.

1940 (δεκαετία· πριν, ή μετά, την Κατοχή). Θεσσαλονίκη. Η Καμάρα.

1927 Αθήνα. Πλατεία Δημοπρατηρίου, οδός Μητροπόλεως, με την οδό Αιολου.

1929. Καστελλόριζο.

1932 Αθήνα, Κολωνάκι. Ο 19χρονος Λάμπρος Κωνσταντάρας (13/3/1913 - 28/6/1985), έξω από το σπίτι του.

1934 Αθήνα. Περίπτερο, στην πλατεία Ομονοίας.

29/7/1941 Αθήνα, Κατοχή. Λεωφόρος Αμαλίας. Η Πύλη του Αδριανού.

20/9/1942 Ο αεροπόρος Κώστας Περρίκος και ο ουλαμός της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ ανατίναξαν το κτήριο της προδοτικής κατοχικής οργάνωσης ΕΣΠΟ, στην γωνία Γλάδστωνος και Πατησίων. Το κατεχόμενο έθνος αρχίζει να κτυπά, δυναμικά, τις αρχές Κατοχής και τους συνεργάτες τους.

Ο πυκνός καπνός αχνίζει, ενώ οι Αθηναίοι έχουν μαζευτεί και παρακολουθούν. Πρόκειται, για την πρώτη σοβαρή αντιστασιακή πράξη, στην Ευρώπη. Τα μέλη της ΠΕΑΝ οργάνωσαν την βομβιστική ενέργεια, για το πρωινό της Κυριακής 20 Σεπτεμβρίου του 1942. Στα γραφεία της ΕΣΠΟ θα γινόταν συνέλευση, ενώ τα υπόλοιπα γραφεία του κτιρίου θα ήταν άδεια και θα ελαχιστοποιούνταν οι παράπλευρες απώλειες. Στην επιχείρηση, συμμετείχε ο αρχηγός της ΠΕΑΝ, Κώστας Περρίκος, η νεαρή δασκάλα Ιουλία Μπίμπα, ο τεχνικός Αντώνης Μυτιληναίος και ο φοιτητής Σπύρος Γαλάτης. Την βόμβα που θα τοποθετούσαν (αποτελούμενη, από ένα δέμα βάρους 10 οκάδων, που το συνέθεταν φυσίγγια δυναμίτιδας), συναρμολόγησαν, την παραμονή της επίθεσης, στο άντρο του εχθρού, ο Μυτιληναίος και ο Γαλάτης, στο σπίτι της Μπίμπα. Το πρωί της Κυριακής, σε μια στιγμή, που τα γραφεία της ΕΣΠΟ, ήσαν κατάμεστα, λόγω της τακτικής συνεδρίασης των μελών της οργάνωσης. Γύρω, στις 11:00, άρχισε η αποχώρηση των πρώτων μελών της ΕΣΠΟ. Τότε, ο Περρίκος αποφάσισε. Από μια πλευρά της Γλάδστωνος μια γυναίκα της ΠΕΑΝ, η Ιουλία Μπίμπα, προχώρησε, ήρεμα, προς την είσοδο του κτηρίου. Κρατούσε μια τσάντα, με χόρτα, μέσα, στην οποία ήταν κρυμμένη μια βόμβα. Από την απέναντι πλευρά, πλησίασαν οι Μυτιληναίος και Γαλάτης. Η Μπίμπα, πολύ φυσικά, τους παρέδωσε την τσάντα και οι δυο τους ανέβηκαν, προσεκτικά, τις σκάλες του κτηρίου. Σε κάποια εσοχή και ενώ, παραδόξως, κανένας Γερμανός, ή συνεργάτης τους, δεν υποψιάστηκε τίποτα, τοποθέτησαν την βόμβα. Από έξω, ο Περρίκος και οι υπόλοιποι βάδιζαν, ανυπόμονα. Μια ομάδα ανυποψίαστων διαβατών βρισκόταν, δίπλα, έξω από το ξενοδοχείο ''Πατρίς''. Στις 12: 03, ακριβώς, το κτίριο της ΕΣΠΟ και ολόκληρη η περιοχή συγκλονίστηκε, από μια φοβερή έκρηξη. Από την ανατίναξη και την πυρκαγιά, που επακολούθησε, βρήκαν τον θάνατο, πιθανώς, 6 και περισσότεροι Γερμανοί και 29 μέλη της ΕΣΠΟ, ενώ τραυματίστηκαν τρεις Γερμανοί στρατιώτες, 12 τυχαίοι διερχόμενοι και 27 ''Εσπίτες''. Το κτήριο πήρε φωτιά και η διέλευση των οχημάτων, από την Πατησίων διακόπηκε, για δέκα ημέρες. Μεταξύ των τραυματιών της ΕΣΠΟ, ήταν και ο αρχηγός της οργάνωσης Σπύρος Στεροδήμας, ο οποίος πέθανε, λίγες ημέρες, αργότερα (6 Οκτωβρίου 1942), υποκύπτοντας στα τραύματα του.

29/4/1952 (μεγάλο Σάββατο). Αθήνα. Λεωφόρος Βασιλίσσης Αμαλίας.

1950 (δεκαετία). Παιδιά Αρμενίων, στο Δουργούτι (τον σημερινό Νέο Κόσμο).

1950 (δεκαετία). Πειραιάς. Χαρούμενες και έτοιμες Ελληνίδες μετανάστριες, έχοντας πάρει την έγκριση, για Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.

1953 Πειραιάς. Βαρύς ζεϊμπέκικος χορός, σε καφενείο.

1957 Αθήνα. Η οδός Πανεπιστημίου.

1956. Αθήνα. Θέατρο «Ιντεάλ». Η Κατερίνα Ανδρεάδη (η “κυρία Κατερίνα”) και η Κυβέλη Ανδριανού στο θεατρικό έργο « Αναστασία».

1959 Αθήνα. Θέατρο «Ιντεάλ». Η Μαρίκα Κρεββατά, η Άννα Κυριακού, ο Χρήστος Τσαγανέας και η Κατερίνα Ανδρεάδη (η “κυρία Κατερίνα”), στην παράσταση «Το μεγαλο παιχνίδι» του Félicien Marceau.

1960 Αμπελόκηποι. Λεωφόρος Κηφισίας.

Το στενό, δεξιά, είναι η οδός Ήλιδος.

Στο βάθος, δεξιά, διακρίνεται η εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

2/2/1961 Αθήνα, θέατρο «Κεντρικόν». Άγγελος Τερζάκης και Δημήτρης Χορν, στην πρεμιέρα του έργου του Τερζάκη «Θωμάς ο δίψυχος».

1963. Sofia Loren και Μarcello Mastroianni, στα γυρίσματα της ταινίας «Yesterday, today and tomorrow».

1970. Γκύζη. Η συμβολή της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, με την οδό Γκύζη.

Από την άνοδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, αριστερά, η οδός Γκύζη.

Η διαφορά, με το σήμερα, είναι, στο ισόγειο γωνιακό κατάστημα, που σήμερα, είναι τριώροφο.

1977. Η Καίτη Φίνου, σε ηλικία 19 ετών (γεννημένη, στις 30/12/1958).

17/9/1999 Αθήνα, οδός Σοφοκλέους . Η φούσκα του Χρηματιστηρίου Αθηνών, επί της πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη και των ληστών εκσυγχρονιστών του (Γιάννος Παπαντωνίου, Νίκος Θέμελης, Άννα Διαμαντοπούλου, Τάσος Μαντέλης, Θεόδωρος Τσουκάτος, Νίκος Χριστοδουλάκης, Θεόδωρος Καραντζάς, Λουκάς Παπαδήμος, Γιάννης Στουρνάρας· και από κοντά, Βαγγέλης Βενιζέλος κλπ).

Μια ολόκληρη στρατιά, από αφιονισμένους παίκτες, που οι σημιτικοί «εκσυγχρονιστές» την δίδαξαν να ζει, με την σιγουριά ενός εισοδηματία, τον εγωκεντρισμό ενός ζάπλουτου, την μακαριότητα ενός ανυποψίαστου και πάντοτε, με την αναμελιά των βλακών. Είναι, άλλωστε, σαφές ότι όσο πιο ευτυχισμένος νιώθει κάποιος, τόσο πιο εύπιστος γίνεται. Όλα αυτά, όμως, μέχρι την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου του 1999. Η τρίωρη συνεδρίαση εκείνης της ηλιόλουστης ημέρας ολοκληρώθηκε στις 13.30 το μεσημέρι, με τον Γενικό Δείκτη να κλείνει στις 6.355,04 μονάδες. Σε επίπεδα ρεκόρ όλων των εποχών, ενώ, ενδοσυνεδριακά, είχε φθάσει, μέχρι τις 6.484,30 μονάδες. Η αξία των συναλλαγών εκτινάχτηκε, στα θηριώδη επίπεδα των 612,9 δισ. δραχμών, που ισοδυναμούν, με 1,8 δισεκ. ευρώ, δηλαδή, κάπου 14 φορές περισσότερο, σε σύγκριση, με τον μέσο ημερήσιο τζίρο, στην διάρκεια της εφετινής χρονιάς. Βέβαια, η τότε συναλλακτική δραστηριότητα ήταν, επί της ουσίας, μαγική εικόνα, αφού βασιζόταν, σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, στον «αέρα». Δηλαδή στην παροχή πιστώσεων, για αγορές μετοχών, χωρίς χρονική δέσμευση, για την αποπληρωμή τους. Τα απίστευτα και όμως, αληθινά, που έλαβαν χώρα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1999, έμελε να σηματοδοτήσουν την «ημέρα των ημερών» της μεγαλύτερης φούσκας, στην σύγχρονη ιστορία της ελληνικής αγοράς. Καθώς, από εκεί και έπειτα, άρχισαν να κατρακυλούν οι τιμές, αδειάζοντας, βίαια, τις προσδοκίες του άμαθου και βλακεύοντος ελληνικού πληθυσμού, το, πάλαι ποτε, κραταιό «κόμμα των κωδικών» έχει καταγράψει, στην, συλλογική του μνήμη, την φούσκα αυτή, ως μεγάλο σκάνδαλο, συστατικό στοιχείο του οποίου ήταν η ανακατανομή πλούτου, με τα λεφτά των πολλών να καταλήγουν, στις τσέπες των ολίγων και μυημένων. Ωστόσο, με νομικούς όρους, υποτίθεται ότι σκάνδαλο δεν υπήρχε, όπως δεν υπήρξαν, επί της ουσίας και ένοχοι, αφού, από τις, περίπου, 80 δικαστικές υποθέσεις, για απάτες, χειραγωγήσεις και λοιπά συμπαρομαρτούντα, είτε εκδόθηκαν (κακώς) απαλλακτικά βουλεύματα, είτε έσβησαν (επίσης, κακώς), με αθωωτικές αποφάσεις, ενώ, σε ελάχιστες περιπτώσεις, επιβλήθηκαν κάποιες «ανώδυνες» ποινές.

Την ημέρα της κορύφωσης της «φούσκας» του 1999, στο χρηματιστηριακό ταμπλώ, υπήρχαν 265 εισηγμένες εταιρείες, των οποίων οι κοινοί και προνομιούχοι τίτλοι έφτασαν, στην στρατόσφαιρα των αποτιμήσεων των 72,5 τρισεκ. δραχμών, τα οποία ισοδυναμούν, με 212,76 δισεκ. ευρώ, δηλαδή επίπεδα, που αντιστοιχούσαν, σε 81,8 φορές, τα κέρδη, που είχαν πετύχει οι εισηγμένες, στην ετήσια χρήση του 1988 και σε 36,1 φορές, την εταιρική κερδοφορία του 1999. Σήμερα οι 197 εταιρείες, από τις 265, δεν υπάρχουν, στον χρηματιστηριακό χάρτη. Άλλες χρεοκόπησαν, άλλες απορροφήθηκαν, από διάφορα επιχειρηματικά σχήματα και άλλες επέλεξαν, αυτοβούλως, να αποχωρήσουν, από την αγορά. Επίσης τρεις είναι σε αναστολή διαπραγμάτευσης.

Οι εταιρείες, που εξακολουθούν να βρίσκονται, στο χρηματιστηριακό ταμπλό, όπως και πριν, από 25 χρόνια, έχουν περιορισθεί, τώρα, σε 65. Η τρέχουσα τιμή των 1.419,24 μονάδων του Γενικού Δείκτη εμφανίζεται να είναι 77,66% πιο κάτω, από εκείνη, που έκλεισε, στις 17 Σεπτεμβρίου 1999. Πλην όμως, οι πραγματικοί συσχετισμοί δεν είναι, αρμονικά, συγκρίσιμοι, λόγω των μεταβολών, που έχουν επέλθει, στην σύνθεσή του. Από τις 60 μετοχές, που είναι στη σύνθεσή του, μόνο, οι 13 παραμένουν, στο ίδιο «καλάθι». Αλλά και αυτές, με διαφορετικούς συντελεστές, ως προς τον υπολογισμό της βαρύτητας, που έχουν, στην διαμόρφωση της καθημερινής εικόνας του. Η τωρινή, αγοραία χρηματιστηριακή αξία, όλων των εισηγμένων εταιρειών, ανέρχεται, σε 97,94 δισεκ. ευρώ, εκ των οποίων τα 30,86 δισεκ. ευρώ αφορούν τις νέες εισαγωγές. Σε σχέση, με την ιστορική κορύφωση του ’99, η μεγάλη «τρύπα» των ζημιών κοστολογείται, σε 114,82 δισεκ. ευρώ, ήτοι, κάπου 12,8 φορές μεγαλύτερη, από το κόστος των ολυμπιακών αγώνων, που έγιναν, το 2004, στην Αθήνα και κατά το ΙΟΒΕ, ήταν 9 δισεκ. ευρώ, με το μεγαλύτερο κομμάτι, εξ αυτών, να αφορά το ολυμπιακά έργα. Και στην περίπτωση των χρηματιστηριακών απωλειών, τα δεδομένα σύγκρισης είναι ανόμοια, ενώ εκτός υπολογισμού, είναι τα μερίσματα συνολικού ύψους 56,4 δισεκ. ευρώ, σε βάθος 25ετίας.

2019 Venezia. Το πολυσύνθετο γλυπτό, με τις «έξι γέφυρες» του Ιταλού γλύπτη Lorenzo Quinn.

Το γλυπτό αποτελείται, από 6 μεμονωμένες γέφυρες-χέρια, που συμβολίζουν την σοφία, την ελπίδα, την βοήθεια, την πίστη, την φιλία και την αγάπη. Το γλυπτό φέρει την επωνυμία «Χτίζοντας γέφυρες» και συμβολίζει την προσπάθεια των ανθρώπων να υπερβούν τις διαφορές τους και μαζί, να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο. Το συγκεκριμένο γλυπτό, επίσης, θα μπορούσε κάποιος να το δει, με μια διαφορετική, αλλά συναφή αφήγηση. Δηλαδή, ως έξι ζεύγη χεριών, που αναπαριστούν τις πέντε ηπείρους του πλανήτη και το έκτο ζεύγος, ως την αγάπη, που είναι ικανή να τους φέρει όλους, μαζί.