ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Τα ερωτήματα  στην πολιτική  όπως και σε κάθε τομέα της ζωής, πρέπει να τίθενται και φυσικά, να απαντώνται. Στο παρόν δημοσίευμα, που αφορά το ΚΙΝΑΛ, εν όψει των ερχόμενων εκλογών για την αρχηγία, σε αυτόν τον κομματικό χώρο, η απάντηση, στο ερώτημα, για την τύχη αυτού του κόμματος, περιέχεται, στον τίτλο του αρθρογραφήματος.  Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ πρέπει να απαρνηθεί το μνημονιακό παρελθόν του. Πολλά λέγονται και πολλά γράφονται, εν όψει των εκλογών, για την αρχηγία, στο ΚΙΝΑΛ, για το εάν το κόμμα αυτό μπορεί να ξαναγίνει σαν το παλαιό κραταιό ΠΑΣΟΚ και να υποσκελίσει τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, που είναι κολλημένος, σε δημοσκοπικά ποσοστά, τα οποία εξασφαλίζουν την άνετη μακροημερευση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην κυβέρνηση. Θα το ξαναγράψω : Αυτό είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Πάρα πολύ δύσκολο, αλλά δεν είναι είναι, θεωρητικά, αδύνατο. Απλώς, η παρούσα συγκυρία, που καθορίζεται από τους υποψήφιους, για την αρχηγία  στον χώρο, δεν επιτρέπει την με...

Ο καιρός περνάει και ζώντας, μέσα στο φθαρτό του διάβα, εμείς, τις περισσότερες φορές, δεν το καταλαβαίνουμε. Ζούμε το καθημερινό παρόν, σαν να μην τρέχει τίποτε, πέρα από τα τετριμμένα γεγονότα των ημερών, που έρχονται και παρέρχονται και μόνο σε κάποιες στιγμές αναλογισμού, γυρνάμε πίσω, στον χρόνο και αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος των διευρυνόμενων διαφόρων, που έχει φέρει, στην ζωή μας, αυτό το αργό και συνάμα, γοργό πέρασμά του. Κάπως έτσι και εγώ, αναμένοντας την συνταξιοδοτησή μου, μόλις κατάλαβα ότι παρηλθαν 3 μήνες, από την απόσυρσή μου, από την ενεργό υπηρεσία του δημοσίου υπαλλήλου και ξαφνιάστηκα από το εύρος του διαρρεύσαντος χρονικού διαστήματος,  το οποίο πέρασε πολύ περισσότερο γρήγορα, από ό,τι περίμενα, αν και από την άλλη πλευρά, μου φαίνεται, πια, μακρινή η εποχή της ενεργού δράσης. Η ζωή μου έχει αλλάξει, δραματικά και φυσικά, προς το πολύ καλύτερο, από τότε και μπορώ να είμαι πολύ περισσότερο αυτεξούσιος, στις πράξεις μου και στην απλή καθημερινότητά μου, χωρίς ...

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα  των ρωσικών βουλευτικών εκλογών της 17-19/9/2021, πέρα από την τρέχουσα συγκυρία, πρέπει να γνωρίζουμε την σκληρή πραγματικότητα της βαριάς κληρονομιάς της "σοβιετικής" εποχής και την καταλυτική επίδρασή της, στα μυαλά των Ρώσων πολιτών, αν και από την αυτοκατάρρευση της "Ε.Σ.Σ.Δ.", έχουν περάσει 30 χρόνια.  Αλλά ας δούμε, πρώτα, τα εκλογικά αποτελέσματα, στο 99,3% των καταμετρημενων ψήφων : Ενιαία Ρωσία (Βλαντιμίρ Πούτιν - Ντμίτρι Μεντβέντεφ) 49,82%.  Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας 19,00%   Κόμμα Ζιρινόφσκυ 7,49%  Δίκαιη Ρωσία-Πατριώτες-Για την Αλήθεια 7,42%  Νέοι Άνθρωποι 5,35%  Τα κόμματα αυτά εισέρχονται, στην Ανωτάτη Δούμα, με πλήρεις κοινοβουλευτικές ομάδες. Από εκεί και πέρα, ακολουθούν : Κόμμα Συνταξιούχων 2,5%  Γιάμπλοκο 1,31%  Κομμουνιστές της Ρωσίας 1,31% Πράσινοι 0,92%  Ρωσικό Κόμμα για την Δικαιοσύνη 0,8% Πατρίδα 0,68%  Πράσινη Εναλλακτική 0,57%  Κόμμα Ανάπτυξης 0...

Αποτελεί κοινό μυστικό, πλέον, ότι, βαδίζοντας προς το φθινόπωρο, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ασθμαίνει, έχοντας ξεπεράσει τα δύο έτη της θητείας της. Αυτό, άλλωστε, είναι και φυσιολογικό, δεδομένης αυτής της χρονικής περιόδου, κατά την οποία η - οποιαδήποτε - κυβέρνηση μόλις έχει ξεπεράσει την διετία, από την εκλογή της. Αν και λοιπόν, ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένος, από τις εξελίξεις, στην πραγματικότητα, έχει πέσει, στου Μαξίμου, ένας μη δικαιολογημενος πανικός, όπως έδειξε ο κωμικοτραγικός κυβερνητικός ανασχηματισμός της τελευταίας ημέρας του Αυγούστου, με την ανοησία της επιλογής του Ευάγγελου Αποστολάκη   την οποία ο ίδιος ο υπουργοποιούμενος απέρριψε, μετά την επίσημη ανακοίνωσή της, από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Οι εκτεταμένες πυρκαγιές του καλοκαιριού είναι, προφανώς, η αφορμή για την επίδειξη αυτού του πανικού, που επικράτησε, στο επιτελείο του Μαξίμου, αλλά οι αιτίες βρίσκονται, στην έμφυτη ανασφάλεια του Κυριάκου Μητσοτάκη και στην επιδεικνυό...

Γιατί, παρά τα όσα, εδώ και χρόνια, λέγονται, δεν χρεωκοπούν το τουρκικό κράτος και η τουρκική οικονομία;  Παρά τα λόγια του συρμού και τις προβλέψεις των διαφόρων Κασσανδρών, αυτό συμβαίνει επειδή η Τουρκία έχει εθνικό νόμισμα, παραγωγική βάση και ικανή διαπραγματευτική δύναμη, έναντι των δανειστών της, τους οποίους μπορεί και να εκβιάζει, με την υλοποίηση των διάφορων εξωτερικών απειλών, για χρεωκοπία, αφού η τουρκική ελίτ δεν είναι διατεθειμένη να μετατρέψει την χρεωκοπία, σε κρατική και κοινωνική πτώχευση. Αυτό σημαίνει ότι η τουρκική ελίτ, σε περίπτωση αδυναμίας ξένου δανεισμού, δεν θα συμπεριφερθει, όπως συμπεριφερθηκε η ελληνική ελίτ, το 2010 και δεν πρόκειται να μεταφέρει το τεράστιο βάρος, στις πλάτες της τουρκικής κοινωνίας. Θα κηρύξει στάση πληρωμών και θα προχωρήσει, σε αναδιαπραγματευση του ιδιωτικού χρέους (το οποίο είναι το πρόβλημα, αφού πρέπει να πληρωθεί, σε σκληρό ξένο νόμισμα), με τις ξένες τράπεζες, που κυρίως, είναι ευρωπαϊκές - γερμανικές, ισπανικές και γαλλι...

Λέων Νταβίντοβιτς Μπρονστάϊν Τρότσκυ (7/11/1879 - 21/8/1940).  "Αν, αντίθετα προς όλες τις πιθανότητες, η Οκτωβριανή Επανάσταση αποτύχει, στην διάρκεια του τωρινού πολέμου, ή αμέσως μετά, να βρει την συνέχεια της, σε οποιαδήποτε από τις προηγούμενες χώρες και αν, αντίθετα, το προλεταριάτο σπρωχτεί πίσω, παντού και σε όλα τα μέτωπα, τότε θα πρέπει, χωρίς αμφιβολία, να βάλουμε το ζήτημα της επανεξέτασης της αντίληψης μας, για την τωρινή εποχή και τις κινητήριες δυνάμεις της. Σ΄αυτή την περίπτωση, το ζήτημα δεν θα είναι να κολλήσει κάνεις μία ετικέτα, στην ΕΣΣΔ, ή στην σταλινική συμμορία, αλλά να επανεκτιμήσει την παγκόσμια ιστορική προοπτική, για τις επόμενες δεκαετίες, αν όχι για τους επόμενους αιώνες: έχουμε μπει στην εποχή της κοινωνικής επανάστασης και της σοσιαλιστικής κοινωνίας, ή, αντίθετα, στην εποχή της παρακμάζουσας κοινωνίας της ολοκληρωτικής γραφειοκρατίας; ... ... Είναι, εντελώς, αυταπόδειχτο ότι, αν το διεθνές προλεταριάτο αποδειχθεί, σαν αποτέλεσμα της πείρας ολόκληρη...

Πραγματικά, οι Αμερικανοί και οι νατοϊκοί είναι για κλάματα. Φεύγουν, άρον - άρον, με ελικόπτερα, θυμίζοντας την Σαϊγκόν του Απριλίου του 1975,  από τις πρεσβείες τους, στην Καμπούλ, η οποία πέφτει στα χέρια των Ταλιμπάν, μέσα, σε έναν πανζουρλιστικό αιφνιδιασμό, από την εκπληκτική ταχύτητα της κατάρρευσης του στρατού των αφγανικών κατοχικών κυβερνήσεων, που παραδίδονται, μαζικά, στους ισλαμιστές αντάρτες. Αλλά, εκτός από κλάματα, είναι και για γέλια, διότι αποδεικνύεται, εκ των πραγμάτων, ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν αποτελούν σοβαρούς παίκτες, στην διεθνή σκηνή, αφού, εδώ και πολλά χρόνια, τώρα, είναι ικανοί να καταστρέφουν, αυτοπροσώπως, ή και μέσω δορυφόρων, πολύ υποδεέστερους αντιπάλους (Λιβύη, Ιράκ, Συρία), χωρίς σαφή σχέδια και χωρίς εποικοδομητικές λύσεις. Προσωπικό μου πιστεύω, το οποίο αντλείται, από αυτή την πραγματικότητα, είναι ότι το ΝΑΤΟ κινείται, στα όρια της ανυπαρξίας και ότι, κακώς, οι Ρώσοι και (λιγότερο) οι Κινέζοι, το υπολογίζουν, ως πραγματική και σοβ...